Rwanda deel 2

Lieve Allemaal,

Daar ben ik weer met het vervolg van mijn Rwanda reis.

Zaterdag

We zijn in feite het hele land doorgereden van Oost naar West. Rond negen uur uit het Akagera Park vertrokken. Berg op ,berg neer met dus prachtige uitzichten. View Points waren er nauwelijks, dus weer vanuit de auto foto’s gemaakt, die niet fantastisch zijn. Ook omdat het miezerig weer was, slechts af en toe droog, dus heiig. Onderweg hebben we geluncht in een soort wegrestaurant, waar internationale bussen en vrachtwagens stopten.

Ik noemde mijn chauffeur intussen Bosco, dat bleek ook een voornaam te zijn en niet zijn achternaam, wat ik dacht. Ik ervaar hem en de Rwandezen als introvert en bescheiden, niet zo open. En nog steeds was ik erg bezig met de genocide en wilde er graag over praten. Tijdens de uren in de auto heb ik hem gevraagd, wat hij belangrijk vond, dat ik wist over Rwanda en de mensen. Zo kwamen we vanzelf ook op de genocide. Hij had me al verteld, dat hij alleen een Tante en haar gezin had verloren, maar wat was zijn ervaring? Hij bleek toen 21 jaar te zijn geweest en deels in Burundi te zijn opgegroeid, waar hij toen ook was dus het niet zelf heeft ervaren. Zijn vader was leraar en de rotzooi blijkt al in de jaren zestig te zijn begonnen. Zijn vader is toen naar het nabije buitenland verhuisd. Ik heb hem laten praten en weet niet wanneer hij is terug gekomen. Broers en zussen wonen nog verspreid. Rond 16:45 kwamen we aan bij mijn hotelletje Paradis Malahide Hotel. Totaal anders dan het vorige. Het was klein, een stuk of 8 huisjes of kamers, restaurant met tuin aan het water, Lake Kivu. Meer mijn smaak, maar wat oud.

Het grote meer vormt de grens met Congo. De stad vlakbij is Musanze en daar loopt de grens pal doorheen. Ik kreeg een huisje met uitzicht op het meer, leuk, wel zonder internet. Dan moest ik naar het restaurant, best.

Zondag

Aan het meer ontbeten en om half elf op mijn verzoek met Bosco naar een kerk. Het dansen en zingen, dat ze in Afrika doen, vind ik altijd heel leuk. Een oom van hem bleek hier dominee, maar was ziek, dus hem niet ontmoet. We vielen midden in het dansen en zingen. Was meer dan een uur en ik genoot. Daarna begon een Protestantse dienst, waar ik niets van verstond, maar af en toe fluisterde Bosco me wat toe. We werden speciaal als gasten verwelkomd, dus weglopen kon niet, terwijl dat in Afrika wel gebeurt. In totaal was het 2 en een half uur. Terug naar het hotel, waar we samen hebben geluncht . ’s Middags werd ik opgehaald met een bootje om een tocht over het meer te maken en naar een hotspring te gaan. Dit is de regio van 5 vulkanen op een rij, waarvan er een nog werkt. In de natuur waren langs de kust van het meer een paar plekken, waar heet water opborrelde. Ze vertelden me 75 graden, maar dat lijkt me heel heet om erin te gaan. Medicinaal water, dus zieke mensen kwam er ook. Ik was mijn bikini , zoals jullie weten kwijt, dus in een shirt en 3/4 broek ben ik het water in gegaan. Ik viel niet uit de toon. Eerst het warme bad, zittend in het water kregen mijn benen, armen en schouders een massage, daarna werden ledematen met modder ingesmeerd. Ik vond het heerlijk. Ze zei dat ik vannacht lekker zou slapen en zowaar dat gebeurde! Weer de boot in en een tochtje over het meer. Deze keer geen dieren te zien, want alle kusten zijn bebouw. Het was zonsondergang tijd, maar bewolkt. De vissersboten, die ’s nachts vissen, voeren uit. Die bestaan uit drie stuks smalle boten met lange stokken aan elkaar verbonden en lange grote hengels aan voor en achterkant van alle drie boten. Netten worden tussen de boten in het water gelaten en met vis weer opgehaald. Ik heb ze alleen zien uitvaren. Roeiers in de twee buitenste boten. Ze hebben eten mee, want overnachten op zee. Omdat het bewolkt was zijn mijn foto’s donker, ik vraag me af of je de constructie vd boten kunt zien.

Maandag

Vertrek uit het Paradis Malahide hotel. In de buurt gingen we naar een thee fabriek, maar deze was voor schoonmaak gesloten. Ze ontvingen ons wel en namen ons mee naar de plantages, waar ik met schort en mand leerde hoe je thee plukker kunt worden. Heel grote plantages zijn het. Terug naar de fabriek was het onduidelijk of we de was en droog machines, niet werkend, wel of niet mochten zien. Eindelijk kwam de directeur, die niet nee zei, maar ik voelde dat hij het niet wilde. Ik hakte de knoop door, maar toen wilden ze dat we het volle pond betaalden en wilde Bosco wel dat ik de machines kon zien. Ik stelde niet zien en halve prijs voor en dat werd geaccepteerd. Wat een toestand. Nu gingen we op weg naar het Vulcanen Gebied bij de stad Muzanse. Even buiten de stad lag Tiloreza Volcanos Ecolodge, waar ik zou overnachten. Daar geluncht en naar het Gorilla Guardians Village in Kinigi gegaan voor een culturele experience with former poachers. Met trommelgeroffel werden we ontvangen! Er is een dorpje met Afrikaanse hutjes gebouwd, waar de stropers niet wonen, maar werken. met in elk hutje informatie. Over Rwanda’s geschiedenis en traditionele gewoonten. Hoe een smit werkte, hoe meel gemalen werd, hoe bananenbier gebrouwen wordt, welke planten een medicijnman gebruikt. Een maffe oude man danste op het trommel geroffel en probeerde me te leren boogschieten, wat niet lukte. Ik vond hem erg grappig. Er was een hut voor de koning en in mijn geval koningin. Ik werd aangekleed als koningin en gefotografeerd met mijn gorilla staf voor de hut. Daarna vroegen ze me of ik wilde trouwen op de traditionele manier, tuurlijk! Ik hoorde de begeleidster vragen of Bosco de bruidegom wilde zijn, maar blijkbaar had hij geantwoord dat ze het mij moest vragen en spontaan koos ik de maffe man, die in de buurt stond! Ik kreeg andere doeken om en ik moest gaan zitten in een draagbaar. Deze hesen mannen op hun schouder en ik werd gedragen naar een hut, waar mijn bruidegom stond te wachten. Wat een lol! Ik werd bij hem afgezet met giften, zoals kruiken, en een minuutje ging de deur dicht en stonden we in het donker. Deur open en we werden toegejuicht. Daarna werd er voor mij gedanst en moest ik even meedansen. Natuurlijk eindigde de toer in de souvenirwinkel, waar ik dan toch maar wat kocht.

Er waren wel 100 foto’s van me gemaakt, dus ik had heel wat uit te zoeken in het hotel. Het hotel was niet zo bijzonder en ik was de enige gast, waarschijnlijk omdat het regenseizoen is. Ik voelde dat ze daar niet zo blij mee waren en was blij dat het maar 1 nacht was.

Dinsdag

Dit vulkanen gebied is waar de Berg Gorilla’s leven, dus waar je de hike’s kunt doen, waar ik niet voor gekozen had. Ik vroeg Bosco of er meer mensen waren, die wel kwamen, maar het niet deden. Dat bleek zo, omdat het 600 tot 800 euro kost. Daar had ik nog niet aan gedacht.

Er is door Ellen DeGeneres een museum opgezet voor the Dian Fossey Gorilla Fund. In een groot gebouw was info over Dian Fossey, haar werk, over gorilla’s, onderzoek nu en het Fund. Dat vond ik erg interessant. Zelfs de metalen hut, waarin ze gewoond heeft staat in het museum. Ik heb er goed 2 uur rondgelopen.

Vervolgens oor naar het Red Rocks Center. Een Centrum, dat opgezet is om mensen werk te verschaffen. Je kunt er overnachten, er is een restaurant en je kunt workshops doen. Ik heb een kandelaar gekleid en geleerd hoe ze manden , bakjes en onderzetters maken. Dat was leuk met de lokale vrouwen en een tolk. Met Bosco daar ook geluncht. We moesten terug naar Kigali en deden dat in twee een half uur. Eind vd middag weer in mijn niet favoriete Heaven Boutique hotel, dat erg vol bleek te zitten. Ik kreeg een kamer aan het eind van het hotel, ver lopen naar de restaurants, en toen ik het balkon bekeek , bleek dat door matten afgesloten te zijn, zodat ik niet naar buiten kon kijken. Ik voelde me opgesloten, dus terug naar de receptie. Met de nadruk dat ik nu al 2keer een upgrade had gekregen ( maakt mij wat uit, is hun probleem) kreeg ik andere kamer, groter en open balkon. Dat was ok en er waren geen klopgeesten!

Woensdag

Deze ochtend naar een vrouwencentrum in Kigali. Veel vrouwen kregen daar een inkomen, omdat ze spullen naaiden, maar ik was er voor een kook workshop. Jullie weten dat ik niet van koken houd, maar kletsend met de vrouwen Rwandees eten klaar maken voor 40 personen vond ik erg leuk. We maakten groene bananen klaar, aardappelen, zoete aardappelen, rijst, rode bonen, dodo ( soort spinazie met gemalen pinda’s), cassave en witte kool met wat paprika, tomaat en wortelen. Daar hebben Bosco en ik ook van geluncht, de vrouwen zelf mochten niet eten, want ze waren moslim en het is Ramadan. Nog wat gekocht in hun winkel en daarna niet meer naar de markt gegaan, want ik wilde niets meer kopen en was moe. Een middag relaxen stond me meer aan. De tijd besteed aan mijn foto’s en mijn verslag, deels bij het zwembad. In een luchtige jurk, want het was lekker warm weer.

Donderdag

Heel vroeg op, want moest naar het vliegveld. Afscheid van Bosco was goed, hij was duidelijk blij dat ik het zo fijn had gehad en dat liet weten. Bij de gate bleek dat het vliegtuig 2 uur vertraging had, waardeloos, voor niets vroeg op! De vlucht ging goed, ik kon Lake Victoria, goed zien liggen en om 4 uur in de middag was ik terug in mijn vertrouwde Brackenhurst, waar ik mijn verhaal kwijt kon aan Jane en haar collega Evelyn. Nog een paar nachten hier en in het weekend vlieg ik terug naar Nederland.

Ik verheug me erop jullie weer te zien! Dank voor jullie reacties en fijn dat jullie mij gevolgd hebben. Heel veel liefs van @nkie

PS meer foto’s komen nog!

Rwanda deel 1

Lieve Allemaal,

Ik moet zeggen, dat ik erg onder de indruk ben van Rwanda en de dagen vliegen.

Maandag

Naar Kigali, de hoofdstad, gevlogen, niets bijzonders vergeleken bij de verdere dagen. Ontvangen door een gastvrouw van de reisorganisatie en mijn chauffeur Jean Bosco, een aardige kerel van begin 50 zoals later bleek

Dinsdag

Als eerste was het Kigali Genocide Museum gepland. Natuurlijk wist ik dat het heftig zou zijn, maar de persoonlijke verhalen op video en alle foto’s waren indrukwekkend en ontroerend. Ik weet nog niet goed wat ik ervan wil vertellen en ben er steeds mee bezig. Daarna zijn we gaan lunchen en Jean heeft mij Kigali laten zien. Ik was verrast hoe schoon en netjes het op straat is, niet Afrikaans en ze zijn er trots op. Het is een moderne, welvarende stad met prachtige gebouwen. Heel Rwanda bestaat uit heuvels en bergen. De hoofdstad ligt in het midden en is ook op heuvels gebouwd, dus prachtige uitzichten. Wat mij ook aanspreekt is dat het er heel groen is, wijds opgezet, veel parken, veel bomen en in de valleien is geen bebouwing. Er loopt een rivier door. Een deel is landbouwgrond. Heel bijzonder vind ik dat. In het centrum liggen vooral de regeringsgebouwen en de ambassades. Ook de goudkust liet hij me zien, hele grote mooie villa’s. Mijn hotel heette Heaven Boutique Hotel. Modern, hoewel ik mijn kamer niet groot vond en je moest over straat om naar de twee bijbehorende restaurants te gaan. De restaurants zijn op gezet om mensen op te leiden in de horeca, een goed doel, maar hun houding kwam wat overdreven bij mij over. Ik bleef er 2 nachten en er was een klopgeest in mijn kamer te horen (???). Niet enthousiast dus, wat jammer is want ik ga er mijn laatste 2 nachten weer terug.

Het blijkt overigens regenseizoen te zijn en dat heb ik de eerste twee dagen gemerkt, hoewel het me niet gestoord heeft.

Woensdag

We gingen in de regen op weg naar het oosten, want ik ging drie nachten naar het Akagera National Park. Een 5 uur rijden vanaf Kigali. Rond half een kwamen we er aan en hoorden dat er olifanten gespot waren, dus eerst op zoek. Jean vond de plek, maar ik zag hem alleen in de verte de bossage in lopen met flapperende oren. Daarna inchecken in het Akagera Game Lodge. Een groot modern hotel, waar ik een mooie kamer kreeg met balkon met uitzicht op een groot meer.

Om 3:45 uur op drive met de grote Toyota, die we hebben. Ik kijk dus uit het raam om foto’s te maken, maar de 4-wheel drive kan de hobbelende wegen aan. Jean bracht me naar het meer, want ik ging op boottocht over het meer. Een leuke tocht met andere mensen en een kapitein/gids. Er waren veel zeearenden, zoveel dat ze ze niet hadden geteld, prachtige beesten. We voeren langs de kust en zagen 7 krokodillen, nijlpaarden, zebra’s en een olifant, wat later bleek de enige te zijn ,die ik goed heb gezien. Veel vogels. Enige Kingfishers en speciaal was de Palmnut vulture, wel van ver, maar die had ik nog nooit gezien. Verder de African Darter, die lijkt op de aalscholvers, maar tengerder is met een nog langere nek. Aalscholvers waren er ook in grote getale. We eindigden de tocht bij een eilandje, dat vol met nesten zat en waar ze de nacht doorbrachten, dus net allemaal hun plekje zochten. Diner was in het grote restaurant van het hotel, een buffet.

Donderdag

Een mooie zonsopgang vanaf mijn balkon, want we vertrokken om 7 uur. Die dag zijn we bijna het hele park heen en weer gereden. Het is 100km van noord naar zuid en 25 km breed. Er zijn veel meren en het bestaat uit een bergketen. Een rivier in het oosten vormt de grens met Tanzania. Naar het noorden reden we grotendeels langs de kust van de verschillende meren. We zagen overal zebra’s. In het midden vooral giraffen, die vanuit de Masai Mara hier uitgezet zijn. Zoals meerdere dieren, olifanten uit Zuid Afrika geloof ik. Een grazende hippo, Twee topi’s zag ik en impala’s. Verschillende families baboons met veel kleintjes. Overal buffels.

Terug naar he zuiden reden we over de bergkam met prachtige uitzichten over de meren en over Rwanda met zijn bossen en struiken, maar minder dieren. Wel een kudde buffels, waarvan er een op de weg stond. Jean durfde er niet langs. Ik zei, als je langzaam erheen rijdt dan gaat hij wel weg, maar dat durfde hij pas na een telefoontje met een bevriende gids. Het lukt, haha. Overigens was het soms beetje bewolkt, maar ook heel zonnig.

Vrijdag

Op drive in het zuidelijke gebied. Meteen weer families Baboons tegengekomen, weer buffels en zebra’s, maar niet veel anders, zodat ik op vogels en bloemen overschakelde. Bij een kampeerplaats lukte het voor het eerst om libelles te fotograferen en de monarch vlinder. Daar genoot ik ook van. Terug in het hotel heb ik rond lunchtijd gebruik gemaakt van het mooie weer en het zwembad, Ojee, ik merk nu dat ik mijn natte bikini op het balkon heb laten hangen. Jammer.

Om 4 uur weer op drive en ik hoopte op olifanten. Ze zeggen wel dat ze de Big 5 hebben en ik had de Buffel en de Olifant al gezien, maar met de dichte bossage had ik weinig hoop op de andere 3. Tot mijn verrassing vertelde Jean dat er leeuwen gespot waren. Wij erheen, och ze zullen wel weer weg zijn. Maar nee, nota bene vlak bij de kampeerplaats, waar we die ochtend waren zagen we de auto’s staan kijken naar 5 leeuwinnen, die lagen te luieren met volle buiken. Terwijl we keken kwam er nog een leeuw en een bijna volwassen leeuw uit de struiken en ze gingen ook lui liggen. Waarschijnlijk lag hun prooi in het struikgewas. Na een goed half uur zagen we dat een auto stil stond een stuk voordat ze de leeuwen goed konden zien. Op de terugweg wij erheen. Ze zagen een LUIPAARD liggen! En kort daarna ,toen hij ging zitten, zag ik hem ook! Dat was 4 van de 5! Ongelooflijk! Dik tevreden lag ik ’s avonds in mijn bed.

Zaterdag

Tijd om uit het park te vertrekken, maar Jean had gehoord dat nummer 5 de neushoorns gespot waren!!!! En ja, we vonden er 4 stuks!! Wat een wonder, ik heb de Big 5 zo in mijn schoot geworpen gekregen. Wat een geluk! Jean zag in 6 jaar de leeuwen voor de vierde keer en de luipaard voor de tweede keer!!!

Om negen uur vertrokken we echt om naar het westen te rijden, maar daarover meer in het volgende deel.

Ik krijg berichten dat de zon zich wat meer laat zien, de lente komt en ik bijna ook!

Heel veel liefs van @nkie

Laatste week Soysambu

Lieve Allemaal,

Met de foto’s lukte het in het geheel niet, dus die houden jullie tegoed.Internet is hier goed genoeg voor de telefoon, maar uploaden ho maar.

Deze week is het weer omgeslagen. De dagen begonnen wel zonnig, maar deze keer gaven de wolken wel in de middag nattigheid af. Het voordeel is dat het binnen een paar dagen groen is.

Maandag

We begonnen de week met het verwijderen van de cactussen . Ik had slecht geslapen en merkte meteen dat het er niet in zat. Nog 2 uur doorgeploegd, maar toen afgehaakt, even op mijn bed dacht ik, en anderhalf uur later werd ik iets opgeknapt wakker. Gelukkig wordt dat geaccepteerd. In de late middag gingen we eropuit om de leeuwen te zoeken, ver gereden en nog met een wiel in een droge kuil terecht gekomen, maar het lukte om eruit te komen. Er zijn heel veel zebra’s, baboons, enige elanden, meer impala's, Grant gazelles en Thompson gazelles, best veel buffels, giraffen, enige wrattenzwijnen en waterbokken, maar dat is het zo’n beetje. Niet spectaculair voor verwende Ankie. De leeuwen vonden we niet. Eerste dag met regen. In de avond kwam weer een nieuwe Japanse aan, Sakima geheten, heel verlegen, omdat ze niet veel Engels spreekt. Ik mis Yu nog steeds. Zij was 34 en dat scheelde toch.

Dinsdag

Zowaar al bewolkt in de ochtend!, wat fijn was voor onze Footpatrol. Met een Ranger gingen we door de velden wandelen om te zien of alles “in orde “ was. Wat precies “in orde” was weet ik niet, want ook hij sprak slecht Engels. Een kuil van een hyena onder een hek door was niet goed, maar we deden er niets aan. Hadden ook geen schoppen of zo. Na 2 uur heb ik ook daar aangegeven, dat het genoeg was en ben terug gegaan. Nog giraffen geïdentificeerd om wel een bijdrage te leveren. Na de lunch gingen we op giraf monitoring, maar we hadden gehoord dat er door leeuwen een kill was geweest, dus die richting op. Niets gevonden en het begon echt te regenen, waarbij de auto slipte en aangeduwd moest worden. Ook geen giraffen gevonden. Bevinden zich meer in een ander stuk van Soysambo.

Ik vind de groep niet echt gezellig, vaak wordt er niet gepraat in de auto of bij het eten. We hebben elkaar blijkbaar weinig te melden. Yuki is verliefd geworden op Franse Neo, dus klitten en giechelen erop los met 2 staf meiden. Och, ik amuseer mezelf wel.

Woensdag

Even zon, maar al snel bewolkt. We gingen bij Lake Elementia watervogels tellen. Was erg leuk. Bijna 600 flamingo’s van de kleine en grote soort. Pelikanen, kluten, reigers en veel andere kleine lopertjes. ‘sMiddags gingen we naar een opvang voor roofvogels. De meesten waren geëlektrocuteerd. In the middle of nowhere in Soysambu woont een 60 jarige Engelsman, die in Kenia geboren is, met zijn zus en verzorgt gewonde roofvogels. Hij had gehoord dat ons project vrijwilligers had en wilde hulp hebben. Wij vonden dat hij beter met de coördinator Tonny kon praten, omdat wij tijdelijk zijn . De staf leden ,die bij ons waren, toonden ook niet veel initiatief. Eigenlijk stelde Simon en Ik de meeste vragen. We zullen aan Tonny doorgeven, dat het ons wel wat voor het project lijkt.

Dondardag

Weer Ecostove dag. Net als vorige week naar het dorp en naar aparte huizen om de stoven te metselen. Nou ja, echt metselen doen we zelf niet, dat doen staf leden, wij mixen en geven spullen aan. Simon, Sakima en ik kwamen als eerst bij een gezin terecht, waar van de vader tegelzetter is en dat boert blijkbaar goed, want het huis was het grootste en stevigste dat we gezien hadden. De tuin was niet zo smerig en ze hadden 3 geiten, veel kippen en kuikentjes. De moeder had pap voor ons gemaakt.Blijkbaar had ze reclame gemaakt, want bij de andere huizen kwam ze ook kijken of het goed ging. Dat waren eenvoudigere hutten, maar de laatste had wel tv. In de ochtend was het erg heet, maar rond de lunch sloeg het weer om. Donkere wolken en wind, maar er kwam geen regen. We waren die middag vrij en ik heb lekker op bed gelegen en uitgebreid gedoucht en mijn haar gewassen, alvast mijn log geschreven, maar binnen gezeten.

Vrijdag

Vuilnis oprapen was onze taak. We reden een uur naar de andere kant van het Conservancy, waar langs de snelweg het vuil, dat gewoon uit de auto’s wordt gegooid door de wind het gebied in gewaaid wordt. Met handschoenen en zakken gewapend gingen we met z’n zevenen rapen. Behoorlijk volle zakken. Voor de lunch terug en om 2 uur er weer op uit om giraffen te monitoren tot 5uur. Je rijdt hier wel erg heen en weer omdat de “boerderij” aan de andere kant van de Conservancy ligt. Daarna heb ik de giraffen foto’s nog op de computer gezet en in mappen gestopt.

Zaterdag

De jongelui zijn op excursie gegaan naar Hell’s Gate bij Naivasha. Ik was er vroeger al geweest en het was zeker 2 uur rijden enkele reis, dus geen zin meer in een extra autorit. Lekkere rustige dag waarin ik gepakt heb, log geschreven, giraffen geïdentificeerd en wat gekletst met Clara, de moeder van Luca en met Simon, een beetje, want die gaat z’n eigen gang. Hij heeft Cara in de moestuin geholpen. Hij negeert me tenminste niet meer en we blijken op energie en milieu gebied evenals dierenbescherming op dezelfde lijn te zitten. Jammergenoeg was om persoonlijke reden coördinator en vader Tonny vanaf woensdag niet meer aanwezig. Met hem kon ik fijn praten.

Zondag

Morgen vertrek ik en ook Simon hier vandaan. Hij is vier weken geweest en niet heel enthousiast. Ik zal het gezinnetje hier missen, maar verder niet gevoel dat ik echt contact heb gemaakt. Morgen nacht in Brackenhorst en maandag vlieg ik naar Rwanda een nieuw vakantie avontuur tegemoet, ik ben benieuwd. Ook merk ik dat ik er weer aan toe ben om jullie te zien en terug naar mijn eigen huis te gaan.

Dus ik begrijp dat ik zon moet inpakken, zodat de lente echt kan doorbreken voor ons allen.

Ik probeer in Brackenhurst foto’s te uploaden.

Heel veel liefs van @nkie

Vervolg Soysambu

Lieve Allemaal

Maandag

De week begon met een wandeling van anderhalf uur door de velden om te zoeken naar wildstrikken van stropers. We vonden er 3, lussen van metaal draad. De Ranger dan vooral. Het gebied Soysambu is erg groot. Vanaf de boerderij is het al een 30 min rijden naar het andere stuk, waar Lake Elementia is en meestal zijn we 3-4 uur op drive. Heel afwisselend, stukken acacia bos, droge grasvlaktes, duinachtige gebieden, struiken en lage bergen. Eigenlijk is het een vlakte met een ring van bergen eromheen.

De twee teams bleven bestaan en in de middag ging ik met vrouwelijk staflid Dalvin,vrijwilliger Simon en een vd chauffeurs naar het bos bij het meer om naar Colobus apen te zoeken. Dalvin vond ze snel. Ze lagen te rusten in de bomen, eerst vond ik ze moeilijk te zien. In een paar groepen vonden we er 16 in totaal. De vrouwtjes zijn groter dan de mannetjes.

Dinsdag

Deze dag gingen we planten verwijderen. De schijfcactus is hier invasief en willen ze verwijderd hebben. De bedoeling is om een diepe kuil te graven en de schijven daarin te begraven, maar de grond was zo hard, stenig dat met veel moeite een ondiepe kuil werd gegraven. We hebben de plant kapot gemaakt en alles op een hoop gegooid, maar dat is niet voldoende. Best zwaar werk trouwens, ik was blij dat mijn rug het uit hield.

Om half vier gingen Simon en ik met chauffeur Johnson op pad om leeuwen te zoeken. In het grote gebied zijn drie leeuwinnen uitgezet en het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Noe de Franse jongen heeft ze een maand geleden gezien, maar niemand anders. ‘sAvonds speel ik met Yuki en Nami, de Japanse vrouwen Skibbo, ook zij vinden het een leuk spel.

Woensdag

Deze ochtend was het birdwatching. Met Dalvin ging ik in de tuin en op het veld om het huis op vogeljacht, Simon was niet geïnteresseerd. We vonden 33 vogels, de meesten had ik al eens gezien. Nami vertrok die dag. Alle vrijwilligers kunnen hier de dag kiezen, die ze komen en gaan, dus is voor iedereen anders.

In de middag vertelden 2 stafleden over de Keniaanse cultuur en leerden ons wat Swahili. Was leuk, de cultuur is nog vrij ouderwets wat man/vrouw relatie betreft en nog iets meer hier op het platte land dan de studenten, die ik van het college sprak.

Donderdag

Ecostoves -dag. We gingen naar een dorp en weer in 2 teams, Simon en ik en stafleden gingen naar afzonderlijke huizen om een oven te metselen. De huizen hadden aparte huisjes, waarin ze zo’n cementen fornuis/oven in gemetseld wilden hebben. Ik heb foto’s van het proces gemaakt. Ik was bang dat het te zwaar voor me zou zijn, maar het erg zware werk, bv mengen van zand en cement deden de mannen. Een staflid metselde de oven en ik gaf dingen aan en maakte kleine hoeveelheid cement aan. Het was erg fijn om te zien hoe blij de mensen ermee waren. Het is een initiatief van het Conservancy en het hout blijft langer branden in de fornuisjes.

Simon , de oude man heeft me de hele week grotendeels genegeerd, maar die dag raakten we aan de praat over een hond aan een ketting, wat we beide verafschuwden en sinds dien doet hij normaal, komisch.

Eind vd middag kwam een nieuwe Japanse vrijwilligster Yuki aan, onduidelijk waarom zoveel Japanners komen.

Vrijdag

We , de dames, heren sliepen nog, vertrokken om half zes om op zoek te gaan naar de leeuwen. Vier uur rondgereden zonder resultaat. Ik vind het hier erg vrijblijvend, de staf gaat geen confrontaties aan, als je geen zin hebt, dan doe je het niet. Het is wat tam vind ik, ik mis algemeen enthousiasme en wordt er zelf ook tam van.

In de middag gingen we weer op pad om giraffen te zoeken. We vonden er niet zoveel als vorige week, maar van de 6 vrouwtjes, die ik fotografeerde, kon ik er 4 identificeren, dus dat was fijn. Dat deed ik zelf , want de anderen doen het alleen in opdracht. Ik ben trouwens blij dat Yuki ook een camera bij zich heeft, andere alleen hun telefoon. ‘sAvonds tot half tien opgebleven, want Yu vertrok en dat vind ik erg jammer.

Zaterdag

Met Noe en Yuki en chauffeur Jenga om 8 uur op pad naar het Nakuru Lake National Park, dat hier niet ver vandaan is.

Trouwens dit was de eerste ochtend van mijn verblijf hier, dat het bewolkt was. Elke dag begon met stralende zon en in de loop vd dag kwamen er wolken, wisselend veel en weinig, maar slechts een paar druppels, terwijl de natuur erg regen nodig heeft. Voor mij dus lekker weer de hele tijd. Zaterdag was het de hele dag bewolkt en ook in de middag een bui. Aangekomen in her park zagen we al snel 3 neushoorns, nog een, nog 2 en nog 3. Imposant. Ik was er al een paar jaar eerder geweest, maar vergeten dat er zoveel waren. Bij het meer zagen we pelikanen, flamingo’s, maraboe’s, ooievaars, overal buffels. Later giraffen, vervet monkeys en baboons. We hoopten op leeuwen, maar in de middag begon het te regenen en ik had de hoop al opgegeven, toen we een auto middag op de weg zagen. Bij een boom moesten we goed kijken, want haar kleur camoufleerde haar, ja, onhandig lag ze op een tak. Fijn om een leeuw te zien. Daarna zijn we naar de stad gegaan om wat boodschappen te doen. Rond 5 uur doodmoe terug. Ik heb van half acht tot 7 uur geslapen.

Zondag

Met Yuki een wandeling in de buurt van het huis gemaakt. Grappig, de zondagwandeling waarin je impala’s en zebra’s ziet wegvluchten in plaats van de wandeling met Mieke en Theo in de Braak in Amstelveen! Over een paar weken weer!

Nog een week ben ik hier en dan heb ik een 10-daagse reis naar Rwanda gepland, ik bleek daar ook een visum voor te hebben. Dan nog een paar dagen Brackenhurst om afscheid van deze en gene te nemen en dan kom ik weer thuis.

Jullie hebben nog steeds grijs weer hoor ik, sterkte en ik probeer weer wat zon te sturen.

Veel liefs van @nkie

Begin Soysambu

Hoi Allemaal, Het is een rommelige week geweest.

Zondag

ben ik nog met Sem en anderen naar Aitong gegaan, omdat Sem kaalgeschoren wilde worden. Daarna meteen door op drive voor het laatst en lief dat hij dat nog voor me wilde doen. We vonden 3 olifanten en zagen zo’n acht giraffen liggen herkauwen. Mooi, die lange nekken.Op de terugweg als afscheid een regenbui, What’s new Pussycat? Het benamen van alle foto’s van vogels is ook samen gelukt.

Maandag

Sem heeft mij naar Naboisho gebracht naar het luxe tentenkamp “Wildernes”, dat inderdaad tussen de bosjes ligt. Daar kwam Jane ook heen, die enige dagen aan haar project heeft gewerkt. Ze deelt als vrijwilliger waterfilters en damesverbanden op scholen uit voor een rijke Amerikaanse dame om de hygiene te bevorderen. Samen maakten we 2 drives. En gezellig gegeten met een stel andere gasten.

Dinsdag

Terug naar Limuru, lange file de berg op, en onderweg bleek dat Brackenhurst geen kamer voor me had, waardeloos. De kamer in de “Kensington Club” was Engelse koloniale stijl. Ok, maar weer verhuizen

Woensdag

Terug naar Brackenhurst, waar ik heb rondgerommeld, niets moeten is ook lekker.

Donderdag

Om 9 uur werd ik opgehaald door Collin , een gids van Destination Kenia via Projects Abroad. Het was 4 uur rijden naar de buurt van Nakuru stad, waar ze op een soort boerderij wonen. Een heel grote tuin, veel vogels, hond, drie gidsen, waarvan een de coördinator, zijn vrouw en zoontje van anderhalf, een hulp in de huishouding en nog een gids. Ik kreeg een kamer alleen, maar die was van de wc verwijderd, zodat ik de volgende dag meteen mijn bekende emmertje weer regelde. De vrijwilligers waren een klus aan het doen en ik mocht in de middag mee om giraffen te zoeken en daar foto’s van te maken.

Er waren vijf andere vrijwilligers. Drie Japanse jonge meiden, toevallig bij elkaar, waarvan gister al een vertrokken, een Franse jongen en een oude man van mijn leeftijd, “beroeps vrijwilliger”, doet niet anders. De meisjes heb ik goed contact mee, de mannen gaan hun eigen gang. Ik overzie nog niet wie er verder woont.

Vrijdag

In de ochtend in 2 groepjes gedeeld, de jonge en de oude jongeren. Op giraffen speurtocht en dat lukte weer aardig. Lake Elementia is op een uur rijden van ons af. Het Conservancy heet Soysambu, is zo groot als de provincie Utrecht en in 2 delen gedeeld door een weg. Een kant zitten 3 leeuwen. De Franse jongen heeft ze al eens gezien. Het heeft hier in 2 weken niet geregend en de hele vlakte is droog en geel, zo snel gaat dat. We zijn vier uur op drive geweest en in de middag hebben we de giraffen geïdentificeerd voor zover dat lukte. Ze hebben wel heel veel foto’s van de al bekende giraffen. Alles bij elkaar nog niet zoveel gedaan.

Weekend

Gister mijn spullen geordend, Ik moest wel wennen, kon steeds niets aan spullen vinden, enfin. Langzaam krijgt alles z’n plekje. De familie kreeg bezoek van aardige mensen en de Japanse meiden waren op en neer naar Nairobi National Park, een pokken eind op een dag! Het weer is nog steeds zonnig met wat wolken, geen klagen voor mij.

Het jongetje kruipt overal op de grond en in het stof, is gek op echte auto’s en kruipt er gewoon heen en omheen. De tuin is omheind en groot, dus hij heeft de ruimte, ouders zijn relaxed. Om de tuin heen is een grote vlakte. Hij gaat nu wel op zijn voeten staan, maar kruipen is makkelijker! Gezellige boel met ook de hond erbij.

Ik zal wat zon jullie kant op sturen. Heel veel liefs van @nkie

Vijfde en laatste week Pardamat

Lieve Allemaal,

Het is een mooie, interessante week geweest met zon en slechts een enkele bui! Het gaat goed met me.

Vorig weekend was gezellig, omdat ik wat meer contact had en spelletjes, oa Skibbo heb gedaan. Daardoor valt dit weekend tegen, want de mensen met wie ik leuk contact had, zijn grotendeels dit weekend vrij, dus naar huis. Ook Lizz was de hele week al vrij en veel studenten zijn weg. intussen hebben mensen ook al 5 weken gewerkt. Enfin, genoeg te doen met data invoeren, mijn foto’s bewerken en mijn log.

Maandag

Gesprek met een stel studenten, zij zouden voorbereiden, maar dat was nauwelijks gebeurd. We hebben het over tradities gehad en ik heb op het bord een soort wereldkaart getekend en laten zien waar de landen lagen, die ze van naam kenden. Was leuk. Alleen eind vd middag nog een drive. Gezocht in Pardamat naar olifanten en toen we op de terugweg waren en het al 19:00 uur was vonden we ze. De foto’s lukken dan niet zo goed in de schemer.

Dinsdag

Het is tel dag, de bekende trajecten gedaan en ook naar “ the Hill”, waar we in de tweede week zo vast kwamen te zitten. Het is veel droger, dus het ging goed, al waren er weinig dieren. We waren blij met een zebra moeder en jong! Sem vertelde over het verloop van zijn carrière, hij vindt het fijn om te vertellen, ook over de dieren en ik steek er nog vaak wat van op. Spelletjes tussendoor en om half vijf met Erik, Sem’s vervanger op pad. Sem had een privé klus te doen. We gingen naar hetzelfde gebied als gister in Pardamat. Echter nu een grote verrassing! We keken naar een wrattenzwijn en opeens een LUIPAARD voor de auto op de weg! Ik kon het niet geloven. Hij loerde op het wrattenzwijn en we zijn hem een tijdje in zijn jacht gevolgd! Zijn jacht was tevergeefs, want een giraf en wij waarschuwden het zwijn denk ik dat hij er was. Het grappige was, dat Erik zei dat het zijn eerste luipaard was in Pardamat, hij woont hier, en het is mijn tweede!! Ook nog 3 olifanten, wat een geluksdrive!

Woensdag

Met Erik en 2 studenten naar Naboisho. Al in de ochtend kwamen we 2 leeuwinnen met een kleintje tegen, de familie van Lokoman, die ik vorige week ook gezien had, altijd leuk. Erik kreeg een bericht door dat een luipaard was gespot, we zochten en hoorden de vervet money’s, die hun waarschuwingen kreten uiten. Inderdaad na een kwartier vonden we haar bij een struik. Wat heb ik deze keer een geluk met luipaarden! Mensen kunnen hier een tijd zijn zonder er een te zien! Ook cheeta Nashipi met de vier welpen zag ik weer. Ze was op jacht, het lukte niet, maar na onze lunch had ze een baby impala gevangen en zagen we het hele stel lekker smullen.

Dat we in Pardamat een luipaard hadden gezien was het gesprek vd dag en Jackson, hoofd van Pardamat, wilde graag mijn foto’s hebben.

Donderdag

Met Erik en Sem naar de lagere school om weer wat spullen te brengen, die ze nodig hadden en ik vorige week op de markt had gekocht. Nu een rekenles bijgewoond. Erik heeft me een Predater- proof Boma laten zien voor het vee, ik had daarom gevraagd en Jackson had het geregeld. Hij was er ook. Zie foto’s. Daarna naar Aitong het stadje om boodschappen te doen.

Op de terugweg belde Lincoln Sem om te zeggen dat de professor, die de data vd trajecten verwerkt er was en of hij hem in de middag de tel-trajecten kon laten zien. Dat vond ik interessant en ik heb gevraagd of ik mee kon. Dat mocht. Ze willen de trajecten wijzigen en een andere man zet een project op om de verdwenen migratie van olifanten in gebied Loita plains ( naast Pardamat) weer op gang te brengen. Door het aanbrengen van hekken is de migratie gestopt. Fijn om over die dingen te horen en zij hebben mij gevraagd waar ik tegenaan loop met het verzamelen van de data. Een interessante middag. Pas om 5 uur terug, dus niet nog een drive gemaakt, ik was moe. Gegeten met leraren Michael en Janet en nog skibbo gespeeld met Janet. Het bleek de laatste keer, want beide, Praise en de kok, gingen vrijdag naar huis.

Vrijdag

Met Sem en weer 2 studenten naar Naboisho. Al gauw cheeta Nashipi gevonden. De welpen speelden om/ onder auto’s een stuk van hun moeder vandaan. Ze zijn een stukje ouder en ongehoorzamer geworden! Moeder riep ze, of liep naar ze terug en dan, ok, wilden ze wel even bij haar blijven. Een welp klom in een kleine boom! Leuk om te zien. Wel 20 giraffen stonden ernaar te kijken. Na de picnic lunch vond Sem verscholen in de bosjes ( ongelooflijk) nog 3 leeuwinnen en 2 welpen. Foto’s zijn niet identificeerbaar met al die blaadjes. Daarna zijn we de lange weg via Narok terug gereden, omdat ik moest pinnen en de auto benzine nodig had. Weer een lange dag dus. Alleen gegeten en vroeg naar mijn tent. Moeilijk in slaap, omdat het behoorlijk waaide en de tent dan flappert.

Weekend

Erg rustig in het kamp, foto’s bewerkt, log geschreven, de dagen begonnen met zon, maar zaterdag was verder bewolkt en in de avond buien. Nog skibbo gespeeld met 2 studenten, ze vinden het spel erg leuk, en waren teleurgesteld, dat ik het weer mee zou nemen. Janet is van plan om het in Nairobi te kopen, zo mogelijk, dus ik hoop dat het lukt. Ik speelde het voor het eerst in oktober met Hilleken, die ik in Lamu leerde kennen. Zo verspreidt het spel zich.

Verder ga ik vandaag pakken en laatste klussen regelen, zoals een algemene fooi geven. Ze blijken een fonds te hebben, waardoor activiteiten voor het personeel geregeld wordt. Hoofd van het College haalde vier mensen en het geld werd officieel overhandigd om mij te bedanken! Zoveel eer!

Maandag ga ik een dag met Jane, die van de foto’s met haar kleinkind, in Naboisho doorbrengen.

Dinsdag naar Limuru, 2 nachten in Brackenhurst en donderdag word ik opgehaald voor het nieuwe project in Soysambu bij Nakuru Ik ben benieuwd!

Dank voor jullie reacties op mijn log en veel liefs van @nkie

Vierde week Pardamat

Hoi Allemaal,

Het vervolg van mijn verblijf. Ik heb een goede week gehad en voel me goed.

Maandag ’s Ochtends weer de afspraak met de studenten. Ik was er zenuwachtig voor, want Lizz had niets met me voorbereid, maar het is ook haar verantwoordelijkheid vertelde ik mezelf. Ze bleek wel te hebben voorbereid of heel goed in improviseren, maar het ging fantastisch. Ze deelde ons in groepen op met de opdracht om de uitdagingen, waar Pardamat voor staat op het moment op te schrijven, een te kiezen en daar oplossingen voor te vinden. Mijn groep kwam met klimaatverandering, stropen, mens en wilde dieren contact, ontbossing, gebrek aan banen, omheiningen. We kozen mens en wilde dieren contact, waar van oplossingen: wilde dierenproef omheiningen voor het vee en nog andere, die ik niet meer uit mijn hoofd weet. Iedereen had bekende oplossingen en hun opdracht voor over een paar weken is nieuwe oplossingen te vinden. In de middag heb ik aan mijn foto’s voor de data gewerkt en om half vijf op drive met Sem, maar het begon te regenen, dus terug en om 7 uur, droog, weer op pad om de luipaard plek te verkennen, niets, maar kleine en grotere galagos / bushbabies in het donker gezien, schattig. Gegeten met de docenten, want er waren veel gasten en daar had ik geen zin in.

Dinsdag

Om 7 uur met Sem op pad om op 3 trajecten dieren te tellen, we hadden een goede samenwerking en op de terugweg hebben we een kuil in de weg opgevuld met stenen. Na de lunch data ingevoerd. De verpleegster kwam kijken hoe het met me ging en ik kreeg een hele verhandeling over het long medicijn, dat ik op haar aanraden had gekocht. Om half 5 weer op drive met Sem, Lizz en enige studenten. Veel vogels gekeken, omdat Lizz ze wil leren en Sem en ik het ook leuk vinden. Katten kom je in Paramat toch zelden tegen. Om 6 uur al terug in een stortbui. In de auto blijven zitten tot het droog was, haha! Met Sem en Lizz gegeten en naar tent. Jammergenoeg maar halve nacht geslapen.

Woensdag

Om 7:15 uur moe naar Naboisho vertrokken via de lange weg. Omdat het nog te nat is. Om 9 uur pas in Naboisho. De cheeta met haar 4 welpen gezien, die probeerde een prooi te vangen, maar tevergeefs. Veel olifanten, blij dat ze weer terug zijn. Om 2 uur hadden we een klein buitje, maar in de verte om ons heen zagen we overal regen. Wat een geluk voor ons. Een traject geteld en om half 4 naar Narok gereden, omdat we naar de garage moesten. Iets met een wiel. Doodmoe kwam ik toch na 12 uur in de auto in het kamp aan. Snel gegeten en om half negen viel ik direct in slaap.

Donderdag

Goed geslapen en naar een lagere school gegaan om spullen te brengen en een Engelse les voor groep 2 en 3 bij gewoond. De juf las een verhaaltje voor en de kinderen moesten antwoord geven op vragen over het verhaal. Erg leuk, als ze goed antwoord gaven klapten we en dan wiebelde het kind kind trots met haar/ zijn heupen! Vervolgens weer naar de markt in Aitong. Met Lizz schoolspullen gekocht en groente. Auto laten wassen. Heen en terugweg mensen mee laten liften, ook al was het droog. Om half 5 zag de lucht er donker uit, maar het woei over, toch gegaan met een groep studenten, die Sem in het Engels van alles over vogels vertelde, ook leuk voor mij, ik hoor altijd wel wat nieuws. Om 7 uur net terug, toen het weer regende, maar in het algemeen heeft het vooral in de nacht niet meer zoveel geregend. Weer halve nacht geslapen, wat is dat toch.

Vrijdag

Na 7 uur met Lizz, Sem, Emily,een studente en Agnes, die voor Paramat werkt op pad naar Naboisho. Sem durfde de korte weg aan , fijn. Eerst een traject geteld. We zagen weer hyena’s en jakhalzen . Die hadden we een week gemist, waarschijnlijk was hun hol met regen ondergelopen en hadden ze drogere plekken opgezocht. Zoals elke keer de cheeta en haar welpen gezien. Ze blijft voor de welpen in dezelfde regio. Ze zagen er nog hongerig uit. We hebben in de bosjes nog gezocht naar een leeuwin met kleine welpjes, die in de ochtend gespot was, maar rond 12 uur zoeken de leeuwen de schaduw op, dan is het te warm voor hen. Tevergeefs dus. Ik was moe, met de lunch even languit op het gras en een kop koffie beurde me op. Sem zei dat hij nog een traject wilde tellen, maar reed er voorbij. Hij bleek te hebben gehoord dat er leeuwen waren gespot. En ja, Lokomans familie: 5 leeuwinnen en een kleine welp. Heel mooi zoals de welp , toen ze bij moeder dronk met haar pootjes op de buik drukte om de melk te stimuleren. Ik was blij om weer leeuwen en vooral een welpje te zien! Nog 4 olifanten op de terugweg, weer de kortere route, maar pas om 6:45 terug. Lange dag, maar ik voelde me niet zo moe als woensdag.

Weekend

Lizz heeft komende week vrij en Sem bracht haar weg en neemt ook zaterdag en zondag vrij. Ik doe geen activiteiten , dus hij hoeft mij nergens heen te rijden. Zij hebben het trouwens heel gezellig samen, ik ben benieuwd wat dat wordt. Hij is getrouwd, maar Masai mannen mogen meer vrouwen hebben en zij is alleenstaande moeder. Ik ben dus alleen, maar heb gelukkig intussen goed contact met een stel anderen van de college. Janet is een lerares en we doen spelletjes samen en Michael is hoofd leraar en hem ken ik al van Naboischo. We hebben vanmorgen een wandeling gemaakt met ook de rijles leraar, die de gidsen leert rijen in de 4 wheel-drive safari auto’s. ook anderen maken een praatje met me. Praise en Soila vanzelfsprekend.

Gisterochtend had ik baboons bij mijn tent en ze zaten voor mijn cameraval. Vanmorgen maakten ze me om 8:30 wakker, gelukkig want ik was andere nog later bij het ontbijt geweest.

Komende week is mijn laatste week in Pardamat. Ik hoop dat het drogere weer aanhoudt, dan kunnen we naar andere gebieden. Jullie ook wat dagen zon gehad en de sneeuwklokjes en crocussen bloeien, hoorde ik.

Tot de volgende keer en veel liefs van @nkie

Derde week Pardamat en Naboisho

Hoi, daar ben ik weer! Het is een drukke week geweest, maar gelukkig voel ik me goed.

Mijn verblijf hier heb ik met 2 weken verlengd, want het bevalt me goed. Jammer genoeg zijn er echter geen andere vrijwilligers, niet vorige week en niet de komende 2 weken. Ongezellig, maar als voordeel dat het programma op mij kan worden afgestemd, dus de 2 dagen naar Naboisho maken we korter.

Maandag begon met een bijeenkomst met de studenten. Zij hadden een programma gemaakt, wat inhield dat ze mij Swahili leerden. De namen van de Big, Small en Ugli 5, over eten en ik vertelde wat over Nederland. Ze zijn erg verlegen en soms heb ik moeite hen te verstaan. De foto’s van de camera’s bij de luipaardboom bekeken, waarop alleen stond dat een baboon de boom met de prooi in was gelopen. Teleurstellend. In de avond met Sem en Liz op drive, vooral op zoek naar vogels , omdat Liz vogelnamen wil leren en dat vind ik ook leuk. Op de terugweg naar de plek ,waar de luipaardprooi was en verrassing !!!!! Op de dam vlakbij zagen we hem liggen! Intussen werd het donker en hij liep op en neer de boom in en daarna de struiken in, maar hield ons in de gaten. We waren zo blij!!!! Hij was in het echt gespot, nog beter dan op de camera’s. Het was de vierde , die ik in een paar dagen zag, zoveel geluk!

In tussen was Lincoln aangekomen met zijn team, dus met hen gegeten. Heel gezellig. Zij hadden vergaderingen en vertrokken woensdag weer.

Dinsdag erop uit om in Pardamat de trajecten te tellen. Het was erg drassig, maar lukte goed. Ook giraffen en een olifant in een traject, dus meer dan zebra’s, antilopen en wildebeesten. In de middag kon ik eindelijk wat data invoeren, omdat ze een andere manier hadden gevonden dan op de computer. Om half vijf op drive met Lincoln en team, hopend de luipaard weer te zien, maar die wens kwam niet uit.

Woensdag om 6 uur paraat om naar Naboisho te gaan, maar Sem had zich verslapen. Half uur later vertrokken. Door alle regen moeten we met omweg naar Naboisho rijden. Cheeta Nashipi was gespot, maar we moesten wachten tot de andere auto’s weg waren. Toen hadden we haar en de spelende welpen voor ons alleen. Ze hadden honger en we zagen de moeder 2 gazelles besluipen, de welpen er op afstand achteraan, spannend, maar het mislukte, want de gazelles zagen haar en gingen ervandoor. Tijdens onze lunch in het veld hadden we hitsige zebra’s en gazelles in de buurt, maar de vrouwtjes wilden niet. Geen leeuwen gezien. Op de terugweg hoosde het weer en hebben we een paar vrouwen met babies mee laten rijden. Ze waren dolblij. In de nacht regende het ook weer veel.

Donderdag stond er conservancy work op het programma, het uittrekken van de invasieve Datura planten. Dat viel me tegen, na een kwartier had ik pijn in mijn rug. Er waren ook wat personeelsleden bij en zij en Sem wilden niet al te modderig worden, dus we hielden ermee op. We reden namelijk door naar het stadje Aitong, waar het op donderdag markt is. Een gezellige drukte van belang. Mensen komen boodschappen doen, maar ook elkaar ontmoeten. Met Liz op de markt groente en fruit gekocht om ons eenvoudige eten wat aan te vullen en nog wat andere klussen. Op de veemarkt kocht Sem twee koeien! Om half vijf weer op drive, maar we kwamen in een vreselijke plensbui terecht. Ik had zo te doen met alle mensen, die op straat naar huis liepen, soms met koeien en schapen. Het was verschrikkelijk. We gaven weer wat mensen een lift. Eerder terug, waar ik met wat personeelsleden Monopoly heb gespeeld.

Vrijdag op mijn verzoek om 7 uur vertrokken naar Naboisho, het was erg koud, maar de zon kwam later door. Weer de cheeta’s gezien, zij hadden de vorige dag gegeten, dus speelden van harte lust. Ook onder en achter een auto, wat leuk was voor ons om te zien, maar de mensen in de auto zagen ze niet. Toen de gids de auto startte spurten ze weg! Fijn was dat we 3 keer olifanten zagen, ze zijn na 2 weken weer terug. Leeuwen vonden we in de bosjes, niet goed te zien. Om half twee kreeg Sem een telefoontje dat er iets met het betalen van de koeien niet klopte en vroeg of het goed was om naar het stadje Talek te gaan. Omdat ik alleen daar geld kan pinnen wilde ik er ook heen. Daar nog wat boodschappen gedaan en op de terugweg weer een stortbui en weer mensen mee laten liften. In ons kamp had het minder geregend, maar begon wel weer in de avond. Het is niet leuk, want er zijn hele gebieden, waar we door de modder niet heen kunnen, omdat Sem weet dat we dan vast komen te zitten.

Dit weekend heb ik rust gepland, althans lichamelijk, niet in de auto. Dagboek bij gewerkt, log gemaakt, spelletjes, data ingevoerd, wel ongezellig zonder andere vrijwilligers. Tot mijn verrassing waren er gasten uit Europa en Amerika bij de lunch. De eigenaar van o.a.Eagle view, die al 25 jaar hier goed werk doet en ook bij de bouw van dit College is betrokken geweest. We kregen een drie gangen menu, fijne afwisseling met het eenvoudige eten, dat we normaal krijgen. Ik besefte dat kok Praise ons vroeger verwende, maar het eten is nu behoorlijk eenzijdig, meer aangepast aan de studenten.

De laatste dagen heeft het weer het patroon, dat overdag de zon schijnt, heerlijk 25 graden, maar tegen vier uur komen de wolken en gaat het meer of minder regen, vooral in de nacht ,15 graden.

Jullie hebben een paar dagen zon, hoor ik, fijn. Dit was mijn verhaal van de afgelopen week. Dank voor de reacties. Wifi is door het slechte weer maar matig.

Fijne zondag en tot volgende week! Veel liefs van @nkie