Begin Soysambu

Hoi Allemaal, Het is een rommelige week geweest.

Zondag

ben ik nog met Sem en anderen naar Aitong gegaan, omdat Sem kaalgeschoren wilde worden. Daarna meteen door op drive voor het laatst en lief dat hij dat nog voor me wilde doen. We vonden 3 olifanten en zagen zo’n acht giraffen liggen herkauwen. Mooi, die lange nekken.Op de terugweg als afscheid een regenbui, What’s new Pussycat? Het benamen van alle foto’s van vogels is ook samen gelukt.

Maandag

Sem heeft mij naar Naboisho gebracht naar het luxe tentenkamp “Wildernes”, dat inderdaad tussen de bosjes ligt. Daar kwam Jane ook heen, die enige dagen aan haar project heeft gewerkt. Ze deelt als vrijwilliger waterfilters en damesverbanden op scholen uit voor een rijke Amerikaanse dame om de hygiene te bevorderen. Samen maakten we 2 drives. En gezellig gegeten met een stel andere gasten.

Dinsdag

Terug naar Limuru, lange file de berg op, en onderweg bleek dat Brackenhurst geen kamer voor me had, waardeloos. De kamer in de “Kensington Club” was Engelse koloniale stijl. Ok, maar weer verhuizen

Woensdag

Terug naar Brackenhurst, waar ik heb rondgerommeld, niets moeten is ook lekker.

Donderdag

Om 9 uur werd ik opgehaald door Collin , een gids van Destination Kenia via Projects Abroad. Het was 4 uur rijden naar de buurt van Nakuru stad, waar ze op een soort boerderij wonen. Een heel grote tuin, veel vogels, hond, drie gidsen, waarvan een de coördinator, zijn vrouw en zoontje van anderhalf, een hulp in de huishouding en nog een gids. Ik kreeg een kamer alleen, maar die was van de wc verwijderd, zodat ik de volgende dag meteen mijn bekende emmertje weer regelde. De vrijwilligers waren een klus aan het doen en ik mocht in de middag mee om giraffen te zoeken en daar foto’s van te maken.

Er waren vijf andere vrijwilligers. Drie Japanse jonge meiden, toevallig bij elkaar, waarvan gister al een vertrokken, een Franse jongen en een oude man van mijn leeftijd, “beroeps vrijwilliger”, doet niet anders. De meisjes heb ik goed contact mee, de mannen gaan hun eigen gang. Ik overzie nog niet wie er verder woont.

Vrijdag

In de ochtend in 2 groepjes gedeeld, de jonge en de oude jongeren. Op giraffen speurtocht en dat lukte weer aardig. Lake Elementia is op een uur rijden van ons af. Het Conservancy heet Soysambu, is zo groot als de provincie Utrecht en in 2 delen gedeeld door een weg. Een kant zitten 3 leeuwen. De Franse jongen heeft ze al eens gezien. Het heeft hier in 2 weken niet geregend en de hele vlakte is droog en geel, zo snel gaat dat. We zijn vier uur op drive geweest en in de middag hebben we de giraffen geïdentificeerd voor zover dat lukte. Ze hebben wel heel veel foto’s van de al bekende giraffen. Alles bij elkaar nog niet zoveel gedaan.

Weekend

Gister mijn spullen geordend, Ik moest wel wennen, kon steeds niets aan spullen vinden, enfin. Langzaam krijgt alles z’n plekje. De familie kreeg bezoek van aardige mensen en de Japanse meiden waren op en neer naar Nairobi National Park, een pokken eind op een dag! Het weer is nog steeds zonnig met wat wolken, geen klagen voor mij.

Het jongetje kruipt overal op de grond en in het stof, is gek op echte auto’s en kruipt er gewoon heen en omheen. De tuin is omheind en groot, dus hij heeft de ruimte, ouders zijn relaxed. Om de tuin heen is een grote vlakte. Hij gaat nu wel op zijn voeten staan, maar kruipen is makkelijker! Gezellige boel met ook de hond erbij.

Ik zal wat zon jullie kant op sturen. Heel veel liefs van @nkie

Vijfde en laatste week Pardamat

Lieve Allemaal,

Het is een mooie, interessante week geweest met zon en slechts een enkele bui! Het gaat goed met me.

Vorig weekend was gezellig, omdat ik wat meer contact had en spelletjes, oa Skibbo heb gedaan. Daardoor valt dit weekend tegen, want de mensen met wie ik leuk contact had, zijn grotendeels dit weekend vrij, dus naar huis. Ook Lizz was de hele week al vrij en veel studenten zijn weg. intussen hebben mensen ook al 5 weken gewerkt. Enfin, genoeg te doen met data invoeren, mijn foto’s bewerken en mijn log.

Maandag

Gesprek met een stel studenten, zij zouden voorbereiden, maar dat was nauwelijks gebeurd. We hebben het over tradities gehad en ik heb op het bord een soort wereldkaart getekend en laten zien waar de landen lagen, die ze van naam kenden. Was leuk. Alleen eind vd middag nog een drive. Gezocht in Pardamat naar olifanten en toen we op de terugweg waren en het al 19:00 uur was vonden we ze. De foto’s lukken dan niet zo goed in de schemer.

Dinsdag

Het is tel dag, de bekende trajecten gedaan en ook naar “ the Hill”, waar we in de tweede week zo vast kwamen te zitten. Het is veel droger, dus het ging goed, al waren er weinig dieren. We waren blij met een zebra moeder en jong! Sem vertelde over het verloop van zijn carrière, hij vindt het fijn om te vertellen, ook over de dieren en ik steek er nog vaak wat van op. Spelletjes tussendoor en om half vijf met Erik, Sem’s vervanger op pad. Sem had een privé klus te doen. We gingen naar hetzelfde gebied als gister in Pardamat. Echter nu een grote verrassing! We keken naar een wrattenzwijn en opeens een LUIPAARD voor de auto op de weg! Ik kon het niet geloven. Hij loerde op het wrattenzwijn en we zijn hem een tijdje in zijn jacht gevolgd! Zijn jacht was tevergeefs, want een giraf en wij waarschuwden het zwijn denk ik dat hij er was. Het grappige was, dat Erik zei dat het zijn eerste luipaard was in Pardamat, hij woont hier, en het is mijn tweede!! Ook nog 3 olifanten, wat een geluksdrive!

Woensdag

Met Erik en 2 studenten naar Naboisho. Al in de ochtend kwamen we 2 leeuwinnen met een kleintje tegen, de familie van Lokoman, die ik vorige week ook gezien had, altijd leuk. Erik kreeg een bericht door dat een luipaard was gespot, we zochten en hoorden de vervet money’s, die hun waarschuwingen kreten uiten. Inderdaad na een kwartier vonden we haar bij een struik. Wat heb ik deze keer een geluk met luipaarden! Mensen kunnen hier een tijd zijn zonder er een te zien! Ook cheeta Nashipi met de vier welpen zag ik weer. Ze was op jacht, het lukte niet, maar na onze lunch had ze een baby impala gevangen en zagen we het hele stel lekker smullen.

Dat we in Pardamat een luipaard hadden gezien was het gesprek vd dag en Jackson, hoofd van Pardamat, wilde graag mijn foto’s hebben.

Donderdag

Met Erik en Sem naar de lagere school om weer wat spullen te brengen, die ze nodig hadden en ik vorige week op de markt had gekocht. Nu een rekenles bijgewoond. Erik heeft me een Predater- proof Boma laten zien voor het vee, ik had daarom gevraagd en Jackson had het geregeld. Hij was er ook. Zie foto’s. Daarna naar Aitong het stadje om boodschappen te doen.

Op de terugweg belde Lincoln Sem om te zeggen dat de professor, die de data vd trajecten verwerkt er was en of hij hem in de middag de tel-trajecten kon laten zien. Dat vond ik interessant en ik heb gevraagd of ik mee kon. Dat mocht. Ze willen de trajecten wijzigen en een andere man zet een project op om de verdwenen migratie van olifanten in gebied Loita plains ( naast Pardamat) weer op gang te brengen. Door het aanbrengen van hekken is de migratie gestopt. Fijn om over die dingen te horen en zij hebben mij gevraagd waar ik tegenaan loop met het verzamelen van de data. Een interessante middag. Pas om 5 uur terug, dus niet nog een drive gemaakt, ik was moe. Gegeten met leraren Michael en Janet en nog skibbo gespeeld met Janet. Het bleek de laatste keer, want beide, Praise en de kok, gingen vrijdag naar huis.

Vrijdag

Met Sem en weer 2 studenten naar Naboisho. Al gauw cheeta Nashipi gevonden. De welpen speelden om/ onder auto’s een stuk van hun moeder vandaan. Ze zijn een stukje ouder en ongehoorzamer geworden! Moeder riep ze, of liep naar ze terug en dan, ok, wilden ze wel even bij haar blijven. Een welp klom in een kleine boom! Leuk om te zien. Wel 20 giraffen stonden ernaar te kijken. Na de picnic lunch vond Sem verscholen in de bosjes ( ongelooflijk) nog 3 leeuwinnen en 2 welpen. Foto’s zijn niet identificeerbaar met al die blaadjes. Daarna zijn we de lange weg via Narok terug gereden, omdat ik moest pinnen en de auto benzine nodig had. Weer een lange dag dus. Alleen gegeten en vroeg naar mijn tent. Moeilijk in slaap, omdat het behoorlijk waaide en de tent dan flappert.

Weekend

Erg rustig in het kamp, foto’s bewerkt, log geschreven, de dagen begonnen met zon, maar zaterdag was verder bewolkt en in de avond buien. Nog skibbo gespeeld met 2 studenten, ze vinden het spel erg leuk, en waren teleurgesteld, dat ik het weer mee zou nemen. Janet is van plan om het in Nairobi te kopen, zo mogelijk, dus ik hoop dat het lukt. Ik speelde het voor het eerst in oktober met Hilleken, die ik in Lamu leerde kennen. Zo verspreidt het spel zich.

Verder ga ik vandaag pakken en laatste klussen regelen, zoals een algemene fooi geven. Ze blijken een fonds te hebben, waardoor activiteiten voor het personeel geregeld wordt. Hoofd van het College haalde vier mensen en het geld werd officieel overhandigd om mij te bedanken! Zoveel eer!

Maandag ga ik een dag met Jane, die van de foto’s met haar kleinkind, in Naboisho doorbrengen.

Dinsdag naar Limuru, 2 nachten in Brackenhurst en donderdag word ik opgehaald voor het nieuwe project in Soysambu bij Nakuru Ik ben benieuwd!

Dank voor jullie reacties op mijn log en veel liefs van @nkie

Vierde week Pardamat

Hoi Allemaal,

Het vervolg van mijn verblijf. Ik heb een goede week gehad en voel me goed.

Maandag ’s Ochtends weer de afspraak met de studenten. Ik was er zenuwachtig voor, want Lizz had niets met me voorbereid, maar het is ook haar verantwoordelijkheid vertelde ik mezelf. Ze bleek wel te hebben voorbereid of heel goed in improviseren, maar het ging fantastisch. Ze deelde ons in groepen op met de opdracht om de uitdagingen, waar Pardamat voor staat op het moment op te schrijven, een te kiezen en daar oplossingen voor te vinden. Mijn groep kwam met klimaatverandering, stropen, mens en wilde dieren contact, ontbossing, gebrek aan banen, omheiningen. We kozen mens en wilde dieren contact, waar van oplossingen: wilde dierenproef omheiningen voor het vee en nog andere, die ik niet meer uit mijn hoofd weet. Iedereen had bekende oplossingen en hun opdracht voor over een paar weken is nieuwe oplossingen te vinden. In de middag heb ik aan mijn foto’s voor de data gewerkt en om half vijf op drive met Sem, maar het begon te regenen, dus terug en om 7 uur, droog, weer op pad om de luipaard plek te verkennen, niets, maar kleine en grotere galagos / bushbabies in het donker gezien, schattig. Gegeten met de docenten, want er waren veel gasten en daar had ik geen zin in.

Dinsdag

Om 7 uur met Sem op pad om op 3 trajecten dieren te tellen, we hadden een goede samenwerking en op de terugweg hebben we een kuil in de weg opgevuld met stenen. Na de lunch data ingevoerd. De verpleegster kwam kijken hoe het met me ging en ik kreeg een hele verhandeling over het long medicijn, dat ik op haar aanraden had gekocht. Om half 5 weer op drive met Sem, Lizz en enige studenten. Veel vogels gekeken, omdat Lizz ze wil leren en Sem en ik het ook leuk vinden. Katten kom je in Paramat toch zelden tegen. Om 6 uur al terug in een stortbui. In de auto blijven zitten tot het droog was, haha! Met Sem en Lizz gegeten en naar tent. Jammergenoeg maar halve nacht geslapen.

Woensdag

Om 7:15 uur moe naar Naboisho vertrokken via de lange weg. Omdat het nog te nat is. Om 9 uur pas in Naboisho. De cheeta met haar 4 welpen gezien, die probeerde een prooi te vangen, maar tevergeefs. Veel olifanten, blij dat ze weer terug zijn. Om 2 uur hadden we een klein buitje, maar in de verte om ons heen zagen we overal regen. Wat een geluk voor ons. Een traject geteld en om half 4 naar Narok gereden, omdat we naar de garage moesten. Iets met een wiel. Doodmoe kwam ik toch na 12 uur in de auto in het kamp aan. Snel gegeten en om half negen viel ik direct in slaap.

Donderdag

Goed geslapen en naar een lagere school gegaan om spullen te brengen en een Engelse les voor groep 2 en 3 bij gewoond. De juf las een verhaaltje voor en de kinderen moesten antwoord geven op vragen over het verhaal. Erg leuk, als ze goed antwoord gaven klapten we en dan wiebelde het kind kind trots met haar/ zijn heupen! Vervolgens weer naar de markt in Aitong. Met Lizz schoolspullen gekocht en groente. Auto laten wassen. Heen en terugweg mensen mee laten liften, ook al was het droog. Om half 5 zag de lucht er donker uit, maar het woei over, toch gegaan met een groep studenten, die Sem in het Engels van alles over vogels vertelde, ook leuk voor mij, ik hoor altijd wel wat nieuws. Om 7 uur net terug, toen het weer regende, maar in het algemeen heeft het vooral in de nacht niet meer zoveel geregend. Weer halve nacht geslapen, wat is dat toch.

Vrijdag

Na 7 uur met Lizz, Sem, Emily,een studente en Agnes, die voor Paramat werkt op pad naar Naboisho. Sem durfde de korte weg aan , fijn. Eerst een traject geteld. We zagen weer hyena’s en jakhalzen . Die hadden we een week gemist, waarschijnlijk was hun hol met regen ondergelopen en hadden ze drogere plekken opgezocht. Zoals elke keer de cheeta en haar welpen gezien. Ze blijft voor de welpen in dezelfde regio. Ze zagen er nog hongerig uit. We hebben in de bosjes nog gezocht naar een leeuwin met kleine welpjes, die in de ochtend gespot was, maar rond 12 uur zoeken de leeuwen de schaduw op, dan is het te warm voor hen. Tevergeefs dus. Ik was moe, met de lunch even languit op het gras en een kop koffie beurde me op. Sem zei dat hij nog een traject wilde tellen, maar reed er voorbij. Hij bleek te hebben gehoord dat er leeuwen waren gespot. En ja, Lokomans familie: 5 leeuwinnen en een kleine welp. Heel mooi zoals de welp , toen ze bij moeder dronk met haar pootjes op de buik drukte om de melk te stimuleren. Ik was blij om weer leeuwen en vooral een welpje te zien! Nog 4 olifanten op de terugweg, weer de kortere route, maar pas om 6:45 terug. Lange dag, maar ik voelde me niet zo moe als woensdag.

Weekend

Lizz heeft komende week vrij en Sem bracht haar weg en neemt ook zaterdag en zondag vrij. Ik doe geen activiteiten , dus hij hoeft mij nergens heen te rijden. Zij hebben het trouwens heel gezellig samen, ik ben benieuwd wat dat wordt. Hij is getrouwd, maar Masai mannen mogen meer vrouwen hebben en zij is alleenstaande moeder. Ik ben dus alleen, maar heb gelukkig intussen goed contact met een stel anderen van de college. Janet is een lerares en we doen spelletjes samen en Michael is hoofd leraar en hem ken ik al van Naboischo. We hebben vanmorgen een wandeling gemaakt met ook de rijles leraar, die de gidsen leert rijen in de 4 wheel-drive safari auto’s. ook anderen maken een praatje met me. Praise en Soila vanzelfsprekend.

Gisterochtend had ik baboons bij mijn tent en ze zaten voor mijn cameraval. Vanmorgen maakten ze me om 8:30 wakker, gelukkig want ik was andere nog later bij het ontbijt geweest.

Komende week is mijn laatste week in Pardamat. Ik hoop dat het drogere weer aanhoudt, dan kunnen we naar andere gebieden. Jullie ook wat dagen zon gehad en de sneeuwklokjes en crocussen bloeien, hoorde ik.

Tot de volgende keer en veel liefs van @nkie

Derde week Pardamat en Naboisho

Hoi, daar ben ik weer! Het is een drukke week geweest, maar gelukkig voel ik me goed.

Mijn verblijf hier heb ik met 2 weken verlengd, want het bevalt me goed. Jammer genoeg zijn er echter geen andere vrijwilligers, niet vorige week en niet de komende 2 weken. Ongezellig, maar als voordeel dat het programma op mij kan worden afgestemd, dus de 2 dagen naar Naboisho maken we korter.

Maandag begon met een bijeenkomst met de studenten. Zij hadden een programma gemaakt, wat inhield dat ze mij Swahili leerden. De namen van de Big, Small en Ugli 5, over eten en ik vertelde wat over Nederland. Ze zijn erg verlegen en soms heb ik moeite hen te verstaan. De foto’s van de camera’s bij de luipaardboom bekeken, waarop alleen stond dat een baboon de boom met de prooi in was gelopen. Teleurstellend. In de avond met Sem en Liz op drive, vooral op zoek naar vogels , omdat Liz vogelnamen wil leren en dat vind ik ook leuk. Op de terugweg naar de plek ,waar de luipaardprooi was en verrassing !!!!! Op de dam vlakbij zagen we hem liggen! Intussen werd het donker en hij liep op en neer de boom in en daarna de struiken in, maar hield ons in de gaten. We waren zo blij!!!! Hij was in het echt gespot, nog beter dan op de camera’s. Het was de vierde , die ik in een paar dagen zag, zoveel geluk!

In tussen was Lincoln aangekomen met zijn team, dus met hen gegeten. Heel gezellig. Zij hadden vergaderingen en vertrokken woensdag weer.

Dinsdag erop uit om in Pardamat de trajecten te tellen. Het was erg drassig, maar lukte goed. Ook giraffen en een olifant in een traject, dus meer dan zebra’s, antilopen en wildebeesten. In de middag kon ik eindelijk wat data invoeren, omdat ze een andere manier hadden gevonden dan op de computer. Om half vijf op drive met Lincoln en team, hopend de luipaard weer te zien, maar die wens kwam niet uit.

Woensdag om 6 uur paraat om naar Naboisho te gaan, maar Sem had zich verslapen. Half uur later vertrokken. Door alle regen moeten we met omweg naar Naboisho rijden. Cheeta Nashipi was gespot, maar we moesten wachten tot de andere auto’s weg waren. Toen hadden we haar en de spelende welpen voor ons alleen. Ze hadden honger en we zagen de moeder 2 gazelles besluipen, de welpen er op afstand achteraan, spannend, maar het mislukte, want de gazelles zagen haar en gingen ervandoor. Tijdens onze lunch in het veld hadden we hitsige zebra’s en gazelles in de buurt, maar de vrouwtjes wilden niet. Geen leeuwen gezien. Op de terugweg hoosde het weer en hebben we een paar vrouwen met babies mee laten rijden. Ze waren dolblij. In de nacht regende het ook weer veel.

Donderdag stond er conservancy work op het programma, het uittrekken van de invasieve Datura planten. Dat viel me tegen, na een kwartier had ik pijn in mijn rug. Er waren ook wat personeelsleden bij en zij en Sem wilden niet al te modderig worden, dus we hielden ermee op. We reden namelijk door naar het stadje Aitong, waar het op donderdag markt is. Een gezellige drukte van belang. Mensen komen boodschappen doen, maar ook elkaar ontmoeten. Met Liz op de markt groente en fruit gekocht om ons eenvoudige eten wat aan te vullen en nog wat andere klussen. Op de veemarkt kocht Sem twee koeien! Om half vijf weer op drive, maar we kwamen in een vreselijke plensbui terecht. Ik had zo te doen met alle mensen, die op straat naar huis liepen, soms met koeien en schapen. Het was verschrikkelijk. We gaven weer wat mensen een lift. Eerder terug, waar ik met wat personeelsleden Monopoly heb gespeeld.

Vrijdag op mijn verzoek om 7 uur vertrokken naar Naboisho, het was erg koud, maar de zon kwam later door. Weer de cheeta’s gezien, zij hadden de vorige dag gegeten, dus speelden van harte lust. Ook onder en achter een auto, wat leuk was voor ons om te zien, maar de mensen in de auto zagen ze niet. Toen de gids de auto startte spurten ze weg! Fijn was dat we 3 keer olifanten zagen, ze zijn na 2 weken weer terug. Leeuwen vonden we in de bosjes, niet goed te zien. Om half twee kreeg Sem een telefoontje dat er iets met het betalen van de koeien niet klopte en vroeg of het goed was om naar het stadje Talek te gaan. Omdat ik alleen daar geld kan pinnen wilde ik er ook heen. Daar nog wat boodschappen gedaan en op de terugweg weer een stortbui en weer mensen mee laten liften. In ons kamp had het minder geregend, maar begon wel weer in de avond. Het is niet leuk, want er zijn hele gebieden, waar we door de modder niet heen kunnen, omdat Sem weet dat we dan vast komen te zitten.

Dit weekend heb ik rust gepland, althans lichamelijk, niet in de auto. Dagboek bij gewerkt, log gemaakt, spelletjes, data ingevoerd, wel ongezellig zonder andere vrijwilligers. Tot mijn verrassing waren er gasten uit Europa en Amerika bij de lunch. De eigenaar van o.a.Eagle view, die al 25 jaar hier goed werk doet en ook bij de bouw van dit College is betrokken geweest. We kregen een drie gangen menu, fijne afwisseling met het eenvoudige eten, dat we normaal krijgen. Ik besefte dat kok Praise ons vroeger verwende, maar het eten is nu behoorlijk eenzijdig, meer aangepast aan de studenten.

De laatste dagen heeft het weer het patroon, dat overdag de zon schijnt, heerlijk 25 graden, maar tegen vier uur komen de wolken en gaat het meer of minder regen, vooral in de nacht ,15 graden.

Jullie hebben een paar dagen zon, hoor ik, fijn. Dit was mijn verhaal van de afgelopen week. Dank voor de reacties. Wifi is door het slechte weer maar matig.

Fijne zondag en tot volgende week! Veel liefs van @nkie

Tweede week Pardamat en Naboisho

Hoi, daar ben ik weer.

Maandag ben ik mee gaan doen aan het programma, ik voelde me weer goed. In de ochtend hadden we een bijeenkomst met de studenten van het College, waarin zij ons vertelden wat hun naam was, welke cursus ze deden, waarom ze die hadden gekozen. De keuzes zijn: Gids worden, Wildlife management, Receptionist, House keeping en Laundry, Food and Beverage sales and Service. Velen zeiden, dat ze daar een passie voor hadden en soms al sinds ze klein waren of ze kenden mensen, die hun voorbeeld waren. Wij vrijwilligers stelden ons ook voor en vertelden wat over onszelf. Bijna veertig mensen bij elkaar, Liz ,onze coördinator leidde het. Velen waren verlegen en in het algemeen praten ze vrij zacht, dus soms moeilijk te verstaan. Toch een leuke belevenis.

In de middag hebben we als vrijwilligers de eerste week geëvalueerd en daarna voorbereidingen getroffen om deze week naar een lagere school te gaan. Om half vijf gingen we in Pardamat op drive. Dezelfde dieren gezien als vorige week, behalve een vogeltje met een mooie gele staart, die ik niet kende. Rond 9 uur ga ik elke avond naar mijn tent.

Dinsdag om 7 uur vertrokken om te gaan tellen op de trajecten in Pardamat. Deze keer een paar giraffen in de trajecten, zodat het wat interessanter was. Dat deel van Pardamat heeft geen hekken meer, dus het wild en het vee loopt door elkaar en de mensen wonen er ook. Een situatie, die ze voor bijna heel Pardamat willen bewerkstelligen. Om half tien terug voor ontbijt en tegen 11 uur vertrokken om nog trajecten te tellen, die op een heuvel lagen. Een gedaan en op weg naar de volgende kwamen we vast te zitten in de modder. Je denkt, dat je in the middle of no where bent, maar binnen 5 minuten waren er 8 mensen om ons te helpen. Ze hadden de wielen van de auto horen spinnen en rangers en herders kwamen eropaf. Hulp konden we wel gebruiken, met stenen en takken gesjouwd om onder de wielen te leggen. Na een uur…ja, gelukt auto was los. Sem zette de auto verderop neer en we kropen er weer in……. Nee, de weg was zo drassig, dat de auto weer vast kwam te zitten en nu nog meer! Dezelfde rituelen, maar nu een andere auto van ons kamp, anderhalf uur rijden, laten komen. Gelukkig hadden ze lunch voor ons mee. Geprobeerd of deze auto kon trekken, maar het was duidelijk, dat die dan ook vast zou komen te zitten. Al met al zijn ze de hele middag bezig geweest. Wij hingen eromheen. De jongens, Suzan en ik ( puzzeltjes op mijn telefoon) amuseerden ons wel, maar Joyce, de Canadese, vond dat ze het niet goed deden en wist het beter, dus baalde. Ze hebben het op gegeven. We lieten de auto staan en waren tegen zessen terug in het kamp. ’s Avonds is Sem nog terug gegaan met een tractor, maar het regende, dus lukte niet.

Woensdag, de volgende ochtend zijn ze er weer heen gegaan, maar het heeft de hele dag geduurd voor hij terug was met de auto. Wat een pech, we konden geen kant op. Een verloren ochtend. Na de lunch kwam Liz vertellen dat er in de buurt een dode impala in een boom gezien was. Dat is een teken dat een luipaard in de buurt is, zij slepen hun prooi een boom in zodat andere roofdieren er niet bij kunnen! Spannend, wij er lopend heen en inderdaad de antiloop lag onhandig op een tak. Foto’s gemaakt en camera’s op gehangen. De luipaard had er niet veel van gegeten, dus dachten de beveiligingsmensen, dat het misschien een vrouwtje was, die welpen had en in de nacht terug zou komen met haar welpen.

Eind van de middag had Liz georganiseerd, dat we van de manager van Pardamat de geschiedenis en plannen met Pardamat te horen zouden krijgen. Heel interessant was het. Daarna hadden wij vrouwen een gesprek met vrouwelijke studenten om meer over de Masai cultuur te weten te komen. Vooral kwam naar voren hoe dominant de mannen zijn, maar er is duidelijk een beweging dat vrouwen meer opleidings mogelijkheden hebben en zelfstandiger worden. Een feministische beweging! Joyce en Susanne hadden goede raadgevingen voor ze, in jezelf geloven, doorzetten en zoveel mogelijk communiceren met de mannen. We sloten de dag toch nog tevreden af.

Omdat we woensdag niet naar Naboisho hadden gekund was het plan om donderdag en vrijdag er de hele dag heen te gaan. Dat vond ik te vermoeiend, dus ben afgehaakt, ik wil niet weer ziek worden.

Donderdag kon ik dus uitslapen, maar toen ik om half negen voor het ontbijt kwam, stond de auto er en waren ze terug. De weg naar Naboisho was door een geslipte auto versperd. Dat was teveel voor Joyce, ze had zich al aldoor geërgerd aan de gang van zaken en had besloten, dat ze afgezet wilde worden in Eagle View, het resort. Ze verliet het project een dag eerder. In de middag heb ik met Liz de camera’s gecheckt, maar we hadden geen beelden. De camera’s waren niet goed ingesteld, dus daarmee bezig geweest. De luipaard was wel geweest, want de prooi lag op een andere plek in de boom. Het was een koude dag.

Vrijdag vertrokken we weer om 6:15 naar Naboisho en het werd een prachtige dag. Zonnig en veel gezien. Op een vlakte zagen we 30- 35 hyena’s in twee groepen, ongewoon. We werden gewezen op luipaarden, moeder en jong. Net daar aangekomen zagen we het jong rennen. We bleven anderhalf uur en zagen het jong in de boom klimmen, niet naar de prooi in de boom, maar op en neer spelend. De moeder ging onder de boom liggen, top sighting!

Later ook een cheeta met vier welpen, die ik nog niet gezien had. De welpen aten een vers gevangen gazelle. De moeder lag nog uit te hijgen in de schaduw, daarna sleepte ze de prooi naar de schaduw en at ook. Sem bracht mij naar Eagle view, waar ik 2 nachten had geboekt. Afscheid van de vrijwilligers, want ze vertrekken in het weekend. Zij hebben met de vele regen geen geluk gehad.

Nog luxere tent in Eagle View en ik kon een uur later mee met de avond drive. Weer naar de cheeta’s, die intussen met dikke buiken lagen te relaxen. De rest vd prooi werd door jakhalzen gegeten, terwijl gieren op hun beurt wachtten. Ook zag ik de mij bekende Lokoman met 2 andere leeuwinnen. Zij is intussen zo’n 8 jaar oud, dus ik heb haar elk jaar gezien. De jongere leeuwinnen gingen wandelen en vonden een grote troep impala’s, die ze op jaagden, ze waren te snel voor de leeuwinnen. Rond 19:00 uur terug en met Joyce gegeten, die gelukkig in een betere stemming was, al had ze weer commentaar op Liz. Ze vertrok de volgende dag, ik zal haar niet missen.

Zaterdag om 6:15 weer op drive met Esmee, een vrouwelijke gids- chauffeur. We zagen hyena’s met jongen en een leeuwin, maar daarna kwamen we erg vast te zitten in de modder. Ze hadden een tractor nodig om de auto eruit te trekken, maar intussen was ik terug gebracht naar Eagle View voor ontbijt. Ik heb mezelf dit weekend erg verwend, want ook nog een massage gehad. Na de lunch ben ik gaan wandelen naar de plek, vlak bij Eagle View, waar we tot vorig jaar woonden als vrijwilligers. Ze hadden de gebouwen binnen en buiten geverfd, echte toiletten gemaakt en onze open “ eetkamer/lounge” was van muren en ramen voorzien. Een manager zou er wonen, maar het was nog niet ingericht. Het management van Naboisho heeft van de klaslokalen hun kantoor en vergaderruimtes gemaakt. Veel staat ook nog leeg. Door het verven ziet alles er wel verzorgder uit. Nostalgisch was ik.

Om half vijf er weer op uit met Esmee en nu een stel uit Malta. Dankzij de Rangers vonden we leeuwen in de bosjes. Zij hielden zich schuil, omdat er kuddes koeien met herders vlakbij waren. Wij terug naar de luipaard met jong. Nu klom de moeder in de boom en begon te eten van een tweede prooi. Er vielen wat stukjes naar beneden en daar kwam een hyena op af. Het jong hield zich schuil voor de hyena, dus die zagen we niet. Terug naar de leeuwen. Verrassing! Het was een groep van 2 mannetjes, 8 leeuwinnen en 5 welpen. De mannetjes hebben aan partnerruil gedaan in het afgelopen jaar. De 2 en 3 broers zijn van groep gewisseld, wat goed is tegen inteelt. Ik herken de leeuwin Noolemala aan het litteken in haar lip en een mannetje aan litteken bij zijn oog! Ze lagen te relaxen, terwijl de welpen speelden. Toen de zon onder ging liepen ze naar de andere kant van de rivier met z’n allen, vlak langs de auto. Intussen bleek de auto van onze “redder “ van die ochtend vast te zitten, dus die zijn we eruit gaan trekken, wat gelukkig lukte. De lucht was pikzwart met bliksem en donder. We werden net nat, maar het bleef de hele avond. Donderklappen boven Eagle View, die me in mijn bed deden schrikken en weer veel regen…….

Zondag, vandaag, weer de vroege ochtend drive en weer alle 3 soorten katten! Een nieuw luipaard dichterbij in een boom, die werd verraden door een blaffende jakhals. De bekende cheeta en 4 welpen en een andere groep leeuwinnen, Lokoman, deze keer met 3 welpen en een vd drie broers van de Rongai mannen. Ze aten van een zebra. Het is droog, maar bewolkt. Ik zit te wachten op Sem, die mij komt ophalen om terug te gaan naar Pardamat. Eagle View is een aanrader, het uitzicht, de luxe tenten en het eten is er heerlijk. Vroeger vond ik het eten van Praise lekkerder , maar hij heeft nu minder budget en het eten in Eagle View is veel beter geworden. Een aanrader dus!

Deze keer een heel lang verhaal, zoveel beleefd! Ik lees dat het winterse weer tot een eind is gekomen bij jullie. Ik hoop dat jullie niet zoveel regen als ik zullen hebben.

Heel veel liefs van @nkie

PS om een uur of een begon het weer te gieten. Ik kreeg bericht dat het niet zeker was dat ik opgehaald zou worden, want de rivieren overstroomden en de wegen waren rivieren. Om 5 uur kreeg ik weer een tent tot mijn beschikking. Gelukkig pakte ik niet meteen uit, want om 6 uur vertelden ze me dat Liz en Sem er toch waren. Ze hadden er vier uur over gedaan om bij Eagle View te komen. Het was droog geweest vanaf 3 uur, maar toen we vertrokken regende het weer. Grotendeels in de stromende regen zijn we met een omweg terug naar Pardamat gereden, deze weg was van stenen en dan kom je niet zo snel vast te zitten. In goed anderhalf uur waren we “ thuis”. Precies op tijd voor het avondeten. Ik ben dus nu, 9 uur, weer in mijn eigen tent en het regent nog. Ik ga proberen dit op mijn log te zetten, maar met dit weer is het een wonder als dat lukt. Enfin, Volgende week meer avonturen!

Laatste deel Lamu en Brackenhurst

Lieve Allemaal,

Ik hoop dat jullie het nieuwe jaar goed zijn ingegaan. Ik wel en niet eens slapend. Hilleken had een paar van hun vrienden uitgenodigd in haar huis en we hebben samen gegeten. Er werden hele discussie gevoerd, waar ik zonder commentaar naar heb geluisterd. Elkaar Gelukkig Nieuw Jaar gewenst en zij gingen nog naar een restaurant, maar ik dook mijn bed in.

Op 1 Januari is er traditioneel een dhowrace, waarover ik apart een foto serie heb gemaakt. Hilleken en ik hebben daarna in Shella geluncht en terug naar Lamu stad een bootje genomen. We spelen gezellig elke dag Skibbo, een kaartspel, dat ik langzaam in mijn vingers krijg. Bij Hilleken de restjes van gister verorberd en toen ben ik op tijd naar bed gegaan. Jordan, hun huisgenoot, had een kruiden drankje voor me gemaakt, omdat ik weer aan het hoesten ben. Heel vies ( o.a. kruidnagelen) maar hielp wel wat.

Dinsdag zijn we met de Dhow rond het eiland Lamu gaan varen. Een leuke tocht, maar nog leuker als er meer wind was geweest, zodat we konden zeilen. In het algemeen heb ik veel wind gehad, wat lekker afkoelt. Het maakt de hitte dragelijk, maar dat was precies de eerste dag voor mij dat er geen wind was. Duitser Thomas en 2 vrouwen uit Dubai waren er ook bij en vrienden Abdul en Badgii, die beide kamers voor toeristen runnen en zo Matata helpen aan klanten te komen. Aan de andere kant van het eiland ligt Kizingoni, waar een stel mooie resorts liggen, zonder dorp. Daar hebben we net als vorig jaar cocktails gedronken. Rond 2 uur aan de lunch op de boot en heerlijk gezwommen. Hilleken zwom een heel eind langs de kust en ik maakte me zorgen dat ze te lang in de zon was, maar ze bleek te genieten en het vaker te doen. Onderweg haalden we haar weer op. Tegen vieren waren we weer terug in Lamu town. Samen in “ mijn “ Palace Hotel gegeten en op tijd naar bed.

Woensdag , mijn laatste dag, had Matata georganiseerd dat ik met een familie mee kon op de Dhow om te snorkelen. Ik was blij, maar jammer dat Hilleken niet mee was. Het was een ingewikkelde familie, drie kinderen, ongeveer 5,6, 10 jaar oud, die nichtjes waren, enfin, te ingewikkeld om bij te houden, maar iedereen had het gezellig met elkaar. Nu was er wel veel wind ( had beter andersom kunnen zijn) waardoor de zee wat ruw was om te snorkelen. Ik bewonderde de kinderen, dat ze toch met luchtbedjes de zee in gingen. Zelf heb ik weer heerlijk gesnorkeld en speciale dingen gezien, zoals de rosette( lijkt wel kant) van eieren van naaktslakken, weer een kleine lionfish, zeester met wel 15cm lange dunne armen, mijn favoriete Angelvissen, zee egels , lederachtig koraal, dat ik niet kende, en nog veel meer. Het is een prachtig rif.

Omdat eilandje Manda Toto te ondiep was, hebben we aangelegd bij een duur resort, wat normaal No go area is, maar met de harde wind mocht het deze keer wel. Weer de bekende heerlijke lunch van Matata en terug kunnen zeilen, wat een fijne laatste dag voor mij. ’s Avonds heb ik met Matata, Hilleken en Jordan in Palace gegeten, terwijl Badgii met iemand aanschoof. Niet echt lekker geslapen met de terugvlucht en al het gepak vd bagage in mijn hoofd.

Donderdag vroeg om 8 uur moest ik klaar staan om naar het vliegveld te gaan. Matata gedag gezegd en Hilleken en kapitein Farid waren er om me uit te zwaaien, heel lief. Deze keer moest ik wel overbagage betalen en bleek het vliegtuig anderhalf uur vertraging te hebben door een technische storing. Geen probleem, ik zit liever in een goed functionerend vliegtuig. Zeker als ik in het nieuws overal vliegtuigongelukken lees.

Alles bij elkaar was ik pas rond 2 uur in de middag terug op mijn basis, Congrescentrum Brackenhurst, waar het krioelde vd mensen en kinderen. Jane, Lincoln en Evelyn verwelkomden me. Deze keer kreeg ik een kamer vlak bij hun kantoor met wifi, dat is niet in alle kamers zo. Later in de middag begon het te regenen en ’s nachts ook.

Vrijdag begon met zon en meteen ben ik naar de vlindertuin gegaan om te fotograferen. De mooisten gingen echter niet zitten. Af en toe naar het kantoor voor een praatje en zij verrasten mij met een nieuwe Afrikaanse rugzak. Ik weet niet hoe ze wisten, dat ik die wilde hebben, heel lief.

Rond vijf uur kwam Jane’s dochter Beth naar kantoor met haar 4 maanden oude dochtertje. Geweldig om haar in het echt te zien en hoe gelukkig Oma en moeder met haar zijn! Ze heet Sawadi, wat geschenk betekent in Swahili. Foto’s genomen en daarna gingen ze allen op weekend naar huis. Emmanuel wilde mij opzoeken, maar het regende pijpenstelen in Nairobi en het verkeer was een chaos. Meestal is hij laat, maar nu arriveerde hij pas om 8 uur bij Brackenhurst. Ik was al begonnen met eten. Zijn maaltijd werd opgewarmd en een uur later ging hij weer naar huis. Hij was pas om 12 uur ’s nachts thuis. Vervelend. Hier in Limuru regende het intussen ook flink. Het is tussen de 12 en 22 graden dus ik draag weer een trui. Alle kleren voelen vochtig, niets droogt, bekend verschijnsel in de Tropen. lekker geslapen.

Zaterdag haalde Beth mij op om boodschappen te doen. De kabel van mijn iPhone doet het niet goed, dus een nieuwe gekocht, nog wat toiletspullen, hoestdrank en naar de pedicure. Dat doen ze hier beter dan in Nederland vind ik. Beth bracht me overal heen!

Nog weer in Brackenhurst geluncht en in de middag kreeg ik bezoek van de Sykes Monkeys rondom mijn kamer. Ze stalen bananenschillen uit de afvalbak. Het waren er zeker 12, groot en klein. Leuk om ze in de bomen te zien slingeren.

Beth haalde me weer op, want Jane had me voor het avondeten bij haar thuis uitgenodigd. Erg leuk om zo bij hen thuis te mogen komen. Haar zoon Craig was er ook en natuurlijk de baby, die ik ook een tijd vast heb mogen houden! Ik heb genoten en lekker gegeten. Ze heeft speciaal voor mij Keniaanse spinazie uit haar groentetuin geplukt. Jane is een fijne vriendin voor me.

Het was gister droog, niet zonnig, maar vannacht heeft het heel veel geregend. Het kletterde op mijn dak, zodat ik weinig heb geslapen. Vandaag een rustige dag en mijn bagage weer herordenen. Morgen ga ik naar Pardamat bij de Masai Mara, het oude project dat verhuist is. ik ben benieuwd!

Jullie krijgen volgens de voorspellingen kouder maar zonniger weer, ik hoop dat het zo uitkomt. Misschien schaatsen?

Heel veel liefs van @nkie