Erste dagen Lamu eiland

Hoi Allemaal,

Woensdag 20 december vloog ik naar Lamu, een eiland aan de kust van Kenia. ..En ja, als het niet spannend is kun je het spannend maken, zo stom van me! Ik zat op tijd in het vertrekhalletje ( Wilson airport voor domestic flights is klein). Om me te amuseren zat ik op mijn telefoon in een puzzelwedstrijd, zo verslavend! Wat er omgeroepen werd kon ik niet goed verstaan en lette niet op tot ik plots gelukkig wel mijn naam hoorde! Iedereen was al aan boord, ik werd als laatste over het platvorm naar het vliegtuig gebracht. Zo stom van me!

Op Manda eiland tegenover Lamu werd ik keurig opgewacht door iemand van het hotel en met een bootje voeren we naar het Lamu Palace Hotel in Lamu stad.

Daar kreeg ik te horen, dat “mijn” kamer pas 28 december voor mij beschikbaar was. Ze hadden een kleinere kamer, dat is niet zo erg, maar deze had geen koelkast, zodat mijn medicijnen in de koelkast achter de bar moesten, niet prettig. Ze hadden in de correspondentie gezegd dat ik mijn kamer wel zou krijgen, dus ik had begrepen de hele periode. Enfin, ik liet merken dat ik het niet fijn vond, maar had geen keus. Ze vonden het vervelend en ik kreeg drankjes, een maaltijd en een kosteloze nacht aangeboden, maar dat loste het niet op.

Het was wel heerlijk om weer in Lamu te zijn! Lekker warm, max 32 graden. Veel bewolking, regelmatig zon en af en toe een klein buitje. Het heeft de afgelopen weken veel geregend, op andere plekken aan de kust waren er overstromingen. Dat kon ik vanuit het vliegtuig zien , brede rivieren.

De eerste dagen heb ik vooral uitgerust, gelezen, gepuzzeld, elke dag wel gewandeld. Voor mij vreemde mensen groetten me “ welcome back” ! Ik telde een keer in Lamu stad slechts 15 witte toeristen. De meeste toeristen zitten in resorts buiten de stad. Boodschappen gedaan, waar bleek dat de “supermarkt “ niet meer de rijstwafels had, die ik vorig jaar daar wel kon kopen.

Hilleken is in Mombasa om vriendin Hettie daar op het vliegveld te zetten. Jammer dat ik haar net mis. Maar daar was de oplossing voor mijn rijstwafels! Ze was zo lief om een voorraad voor mij mee te nemen.

De eerste avond al kwam Matata mij welkom heten en elke dag kwam hij even langs. Ik ben aan het luieren en vind alles ok, vooral omdat de receptie na 2 nachten al kwam vertellen, dat ik kon verhuizen naar “mijn” kamer!!! Ze hadden met de eigenaar/ baas gesproken en hij was degene, die de bookings fout had gemaakt. Ik heb mijn “suite” dus weer! Heerlijk ruim met eigen koelkast.

Zaterdag heb ik rond het middaguur Hilleken van het vliegveld opgehaald, leuk de omgekeerde wereld, dat ik haar verwelkom! Rond vier uur gingen we met de familie van Matata op de boot een zonsondergang toer maken. Deze keer was de zonsondergang prachtig, dus we boften! De vorige avonden was de zonsondergang door wolken niet te zien.

De jongste broer van Matata is begin december In Mombasa met een Australische vrouw getrouwd en haar familie , ouders , hebben van de lange reis gebruik gemaakt door in Afrika een maand lang rond te reizen en dus ook Lamu , de geboortegrond van hun schoonzoon te bekijken. Ze waren hier een dag of vier , de ouders en het bruidspaar. Na de boottocht hebben we gezellig gezamenlijk gegeten.

Zondag, vandaag, was een verrassend drukke dag. Ik kon mee op de boot met Matata en vijf andere mensen naar de ruïnes van het stadje Takwa. Eerst lekker gezwommen, mooi zonnig weer, en op de boot geluncht. Vervolgens door de mangroves varend naar een plek, waar rond 1600 een stad was. De gebouwen waren van koraalstenen gemaakt. De muren stonden nog van een moskee, huizen en een graf, op een best groot terrein. Het mooist vond ik de baobab bomen, die waren gigantisch. Een uurtje rondlopen, wat me niet meeviel in de hitte. Daarna vanaf de boot dus weer een lekkere duik genomen.

Tegen vier uur was ik terug bij Palace hotel, waar Hilleken me opwachtte en we samen hebben zitten kletsen, drinken en eten. Matata is druk met het organismen van boottochten voor toeristen. De groep van morgen (12 personen) stelt hoge eisen en wil weinig betalen.

Overigens heeft Matata de boot (dhow) van hem en Hilleken afgelopen zomer totaal gerenoveerd. Het plan was een kleine renovatie, maar naarmate ze aan het werk waren bleek meer verrot, dus het eindresultaat is een nieuwe boot. Ik heb het via videootjes kunnen volgen. De boot lag op het droge en telkens werd een stuk, plank voor plank, eraf gehaald, nieuw precies dezelfde vorm gemaakt, alles van hout, en weer opgebouwd. Prachtig proces, dat vier maanden heeft geduurd. Dus nu is de boot helemaal nieuw en kan hij 20 jaar voorruit.

Vanavond Kerstavond lekker garnalen met Hilleken gegeten, geen kerstbal of boom te bekennen op dit Moslim eiland, behalve jullie appjes met alle goede wensen. Dank en ik wens jullie ook fijne gezellige dagen, ondanks de regen.

Veel liefs van een genietende @nkie

Zevende en laatste week African Impact In Olifants River en Safari Resort

Lieve Allemaal,

Ja, de laatste week van mijn African Impact project zit er alweer op en het was een fijne week.

Het weer was lekker warm, negatieve mensen waren vertrokken. Ik was voldaan over het Kruger weekend en niet eens zo moe. Er waren drie researchers weg gegaan, maar ook 3 gekomen, zodat we met 10 vrijwilligers waren, in 2 auto’s ruimte genoeg.

Tijdens de maandagochtend drive ontdekte Annatina in de bosjes een leeuwin. Zij, de leeuwin, bleek al een paar maanden alleen rond te trekken. Deze keer mochten we van het pad af en hebben we haar goed gezien, ze was heel relaxed met de twee auto’s en zag er gezond uit.

’s Middags zagen we haar op een andere plek in het hoge gras.

Dinsdag en donderdagochtend hebben we cactusplanten verwijderd. De plant heet Devils Rope pear en komt uit Mexico. Geen dier of mens kan hem eten en hij is invasief, het geen betekent, dat hij zich teveel uitbreidt en de voedingsstoffen van andere planten weghoudt. Intussen ken ik de plant, dus weet hoe ik hem moet aanpakken, zodat je niet teveel gewond raakt.

Dinsdag middag moesten we weer even met de boot de rivier op, omdat er bij de afgraving achter het resort explosies kwamen. Later tijdens de drive zagen we een giraf met ontstoken knie. Als er meer leeuwen waren , zou ze niet lang meer te leven hebben.

Nog steeds was ik druk bezig met het maken van de ID kit voor de giraffen. Ik merkte dat Annatina iets minder gemotiveerd was, maar de vrouwelijke ID’s waren woensdagochtend klaar, zodat ik er in elk geval voor ging om dat boek uitgeprint te krijgen en in mijn handen te houden.

Zou zeker gebeuren zei Abby, maar ze heeft erachteraan moeten zitten. Echt Afrika, zoals ik het ken: computer deed het niet normaal, nieuwe printer was nog niet goed geïnstalleerd, geen elektriciteit, wifi haperde. Ze hebben het voor mij vrijdagmiddag op een harde schrijf naar het dorp gebracht, zodat ik de prints in het boek kon doen. Eind vd middag hield ik het resultaat van mijn werk in handen!!!!

We mochten dinsdag weer het gebied van Balule in dat afgesloten was geweest, omdat door de regen de wegen kapot waren. Nu hoefden we niet steeds hetzelfde rondje te rijden.

Mijn mooiste ervaring was deze week de 2 giraffen, die we zagen “dansen”. Zo wil ik het noemen. Een volwassen man en een puber mannetje, vader en zoon, vriendjes? Geen mens weet het. Om dominantie te bepalen doen mannelijke giraffen “necking”. Ze vechten door met hun nekken en koppen tegen elkaar aan te slaan. Om te oefenen doen jonge giraffen dat ook speelsgewijs. Het gedrag werd dus door sommigen als “play fighting “ betiteld. Maar wat ik ( en ook anderen) zag was haast romantisch. Ze liepen synchroon rondjes om elkaar heen, soms raakten ze elkaar, draaiden met hun kop cirkels naar elkaar toe en van elkaar af. Je kon de liefde tussen hen voelen. Ik was gefascineerd door het schouwspel. Foto’s zullen het niet echt kunnen weergeven, maar ik zal ze uploaden.

Woensdag kwam Indenne’s moeder aan, Adriane, wat voor mij extra gezelligheid bracht. Leuk om met haar te praten. Zij is hier een dag of tien en ze gaan samen op safari. Donderdag na het cactus werk heb ik aan het zwembad gerelaxt, aan de giraffen kon ik toch niets meer doen. ‘sAvonds op night drive zagen we een olifant, 2 uilen, giraf en een klein vogeltje.

Vrijdagochtend mijn laatste drive vroeg ik “ om iets speciaals”…. De hele drive werd speciaal!

We zagen een hyena snel de weg oversteken. ( tweede in maanden) Waarschijnlijk stoorden wij zijn jacht, want waar hij vandaan kwam zagen een beetje gewonde waterbuck. Drie keer olifanten, ook met kleintjes, drie keer giraffen, veel roofvogels, ook zeldzame.

Onze koffie break was bij de rivier en er stak een olifant badderend de rivier over. Ik fotografeerde nog 2 voor mij nieuwe vlinders. Nederlandse vrijwilligerJesse gaat de olifanten identificeren en het is leuk om te zien hoe enthousiast hij het project in duikt. Dat heb ik bij jongelui wel anders gezien, het was lang leven de lol en de leiding vindt het zo belangrijk dat mensen het naar hun zin hebben, dat ze het laten gaan. Enfin, leuk om Jesse bezig te zien en dat heb ik hem verteld.

Voor het weekend waren er veel excursies gepland, dus veel vrijwilligers waren weg voor korte of langere tijd. Een rustig resort op zaterdag voor mij. Toch vroeg wakker, want we zitten in het ritme. Gepakt, foto’s uitgezocht en opgeruimd, klusjes gedaan. Na de lunch werden Sven en Oliver weggebracht naar een ander resort en ik mocht meerijden om het te zien. Andere kant van Balule, maar we moesten omrijden, zodat het anderhalf uur rijden enkele reis was. Een leuk klein resort, ik had er wel een weekend willen zijn. Zo was de dag snel voorbij en het bleek , dat de vrijwilligers, die op panorama tour waren gegaan al terug waren, omdat de auto het plots niet meer deed. Grappig en fijn was dat toevallig een coordinator van African Impact hun zag en hun kon helpen.

’s Avonds zijn we in het dorp uit eten gegaan om hun toch een gezellige avond te bezorgen. Ze hadden uren langs de weg in de zon gezeten. Voor mijn laatste avond ook gezellig.

Intussen ben ik op terugreis en heb ik een leuke middag doorgebracht met een medewerkster van het Hoofdkantoor van African Impact, die ik jarenlang alleen van de email kende, maar die me met haar zus in Johannesburg is komen opzoeken.

De vlucht naar Johannesburg was “bumpy” door de wolken heen.

Ik heb zon ingepakt, om jullie sneeuw te verjagen, misschien is er hier daardoor te weinig over?

Enfin, het avontuur is voorbij. Ik ben blij dat het gelukt is om tot maart weg te blijven en ik kan nu zeggen gauw tot ziens!

Dank voor jullie reacties en warme knuffels van @nkie

Zesde week Olifants River

Lieve Allemaal,

Ja, het is op de valreep, omdat ik het weekend naar het Kruger Park ben geweest, maar het lukt om jullie toch trouw op zondag op de hoogte te houden!

Maandagmorgen moesten we info over bomen, die hier groeien opzoeken en op een info blad zetten, zodat in het veld de bomen makkelijker herkenbaar zijn. Bij de giraffen en olifanten bijv moeten we opschrijven van welke bomen ze eten. Anderen waren wel op drive en hadden leeuwen gezien. Dat vind ik ok, maar ik baalde stevig dat het in de middag ging regenen, zodat we die dag helemaal niet weg konden. Weer een “quiz”….. daarna heb ik beschut gezeten met zicht op de rivier, waar de hippo’s in het water lagen en aan de overkant een kudde olifanten aan het eten was. De dieren kwamen zich toch laten bekijken, een troost.

Blij ben ik dat het de rest vd week droog is gebleven, zodat we wel op drive gingen en de wegen konden op drogen.

Dinsdag op drive was ik degene, die wild dogs spotte, terwijl ik zelfs op de tweede rij in de auto zat. Ik zag hun beige/ zwart/witte kleuren tussen de mensen door in het gebladerte. Het regende nog een beetje en ze gingen op een afstand van 20 meter vd auto onder de bomen liggen, een uur lang zagen we ze af en toe en hielden zij ons in de gaten. Mooie belevenis!

Dat terwijl andere auto’s vervelende confrontaties hadden met geïrriteerde olifanten. Een auto zat vast in de modder, toen een olifant hen ”aanviel”. Hoe het precies is gegaan weet ik niet en het is goed afgelopen, maar de mensen waren bang geweest. Het was in het “ militaire gebied” en er was een of andere activiteit vd militairen, dus of de olifanten daardoor onrustig waren? Ik weet het niet en we zullen er ook niet achter komen.

Eind vd middag zat ik weer op mijn plek met uitzicht over de rivier toen twee hippo’s een “show “ gaven.Ze speelden in het water en sprongen als een dolfijn uit het water, komisch gezicht met hun grote lichamen. De gidsen hadden dit gedrag ook nog nooit gezien.

Woensdag de camera vallen verwisseld, waar deze week niet veel bijzonders op stond. Wij zagen de normale dingen, zoals impala’s en veel vogels. De olifanten hielden zich in onze buurt wel rustig.

Met Zwitserse vrijwilligster Annatina ben ik intensief bezig met het maken van het nieuwe identificatie boek voor de giraffen. Dat is leuk. Van februari heb ik veel giraffen foto’s, maar de eerste dagen van maart zagen we ze nauwelijks. Je kunt er geen pijl op trekken.

Het lichamelijke werk deze week was het verwijderen van takken, die teveel over de weg hingen en het verwijderen van een nieuw soort cactus, die ook invasief blijkt te zijn. Na anderhalf uur bukken en trekken, ik was lekker bezig, zei mijn rug, “Ho Ankie”. Toen maar wat rustiger gedaan.

Donderdag avond een “night drive” kunnen doen, maar niet veel gezien. Maggie had het “een shit show” genoemd, haha.

Vrijdag waren we op de terugweg van een drive, toen we bericht kregen dat een andere auto vast zat. Niet in de modder maar de driver was te dicht langs een geul gereden. Het zag er niet goed uit, de auto lag schuin naar achteren gekanteld. Hele toestand, maar ik maakte van de gelegenheid gebruik om wat foto’s van vlinders te maken, omdat we uit de auto een tijdje moesten wachten. De eigenaar van het resort kwam te hulp en met zijn ervaring was de klus in een half uur geklaard.

Vrijdagmiddag met een tiental vrijwilligers naar het stadje voor boodschappen en ik naar de dokter om recept voor pillen te halen. Iedereen moest iets en het duurde een paar uur voor alles geregeld was. Wat een drukke dag.

’s Avonds moest ik pakken, want om half vier in de ochtend werden een zestal van ons naar Hoetspruit gebracht om naar het Krugerpark te gaan. Twee dagen met overnachting. Ik had zo’n behoefte om meer te zien dan dieren tussen de bladeren, dat ik had besloten toch naar het Park te gaan. Vier fotografen (Sven, Oliver, Gill en Carolien) en Ted, die ook research doet, maar in de andere groep zit, wilden ook. Ik kende hen niet goed, maar je doel is hetzelfde.

De gids was goed en we hebben heel veel gezien, geslaagd weekend. Ik zal foto’s in een apart hoofdstuk later in de week uploaden.

De week stond ook in het licht vd onvrede bij de fotografen. Na heen en weer gepraat is het nu opgelost, omdat drie mensen vertrekken en de rest zich bij de situatie heeft neergelegd.

Vandaag zijn eveneens wat researchers vertrokken, waaronder Sara met wie ik veel weken heb doorgebracht. Er zijn ook drie nieuwe aangekomen, een Nederlandse jongen en twee Engelse meisjes.

Komende week is mijn laatste week hier, dus ik ben benieuwd wat het Universum nog in petto heeft.

Dat doet me herinneren aan wat het Universum op Sara’s laatste drive hier heeft geregeld: Zij is hier 12 weken geweest, is gek op hyena’s ( heeft 2 tattoos van hyena voetafdruk en hoofd) en had ze hier ( wel in Kenia) nog niet in levende lijve gezien. Ze is bezig geweest met identificeren van de hyena’s op de cameravallen, maar dat werk was kwijt, toen de computers gestolen zijn. Ze was daar toen erg van overstuur, begrijpelijk.

Jullie begrijpen het al, op haar laatst drive ontdekken we een hyena! Een cadeau voor haar! In tranen was ze en wij allen ontroerd en blij voor haar! Wat kan het leven toch mooi zijn!

Warme omhelzing van mij naar jullie, liefs @nkie

Vijfde week Olifants River

Lieve Allemaal,

Het is alweer zondag en het regent de hele ochtend, effect van cycloon Freddie van Madagascar wordt gezegd. Intussen ben ik 7 weken in Zuid Afrika en het weer is veranderd. Bij aankomst zweette ik bij 38 graden en nu is het overdag een comfortabele 27 graden. Zoals jullie weten ook met regen, maar afgelopen week waren er maar af en toe buitjes, zodat we er wel de hele week op uit zijn geweest.

Vorige week maandag om half zes kwam Indenne me wakker maken, ik had de wekker verkeerd gezet en ze wachtten op me, o, jee, snel aankleden en mee. We hebben weer marula trees behandeld en wat prikkeldraad weggehaald.

In de middag gingen we er eindelijk met de boot op uit over de rivier. Dat was zondag uitgeprobeerd, maar toen was de stroming nog te snel. Interessant om de dam te zien, die het waterniveau regelt en langs de kant een krokodil, impala’s en giraffen. Foto’s gemaakt van het resort vanaf het water. Leuke tocht.

Bij zonsondergang konden we donderwolken boven de rivier zien hangen, die vanbinnen verlicht werden door de bliksem, zie foto, mooi gezicht.

Er kwamen vreemde geluiden vanaf de rivier, wel duidelijk van hippo’s, maar in het donker waren ze niet te zien. Het was gissen. Iemand zei dat ze vochten, maar het was een laag geluid en een hoger, dus ik denk eerder een jonge en oudere hippo waren, die het niet eens waren. Moeder wilde dat kind de kant op ging, maar kind wilde niet uit het water? Niemand weet het.

Pas in mijn kamer hoorde ik de donder. Het bliksemde met schichten, waarna het even regende. Vanuit mijn bed kon ik het bekijken. Een drukke mooie dag geweest.

Dinsdag na het kappen van cactussen naar de dokter om medicijnen te halen, want ik was zonder prednison aan het wegzakken qua energie en had dikke handen en voeten. Daarna knapte ik op en ik voel me goed.

Er waren opdrachten om een presentatie over het jagen op de wilde dieren, al of niet commercieel te bekijken en een poster te maken met info over uitgekozen dieren. Daar draag ik inhoudelijke kleine steentjes aan bij, want er wordt veel op de computer gedaan en dat kan ik niet.

Ik ben bezig met het maken van officiële ID’s van de giraffen ( heb ik ook moeten leren) en ik kan dat eindelijk in de nieuwe computer doen. Leuk werk vind ik dat.

Woensdag middag drive zelf foto’s van giraffen kunnen maken, zoals ook de volgende dagen, dus weer werk om die te sorteren. ’s Avonds in het restaurant gegeten en “gedanst” met Abel, Maggie en Amy.

Donderdagochtend vroege drive met veel giraffen en werk aan de winkel. ‘sAvonds een night drive. We waren net op weg toen we hoorden dat er leeuwen gespot waren, wij erheen, maar we kwamen net te laat. Verder was er weinig, dus Maggie vond het een “shit show”. Ze vertrok vroeg in de ochtend naar het Kruger Park voor twee dagen en heeft daar gelukkig veel gezien. De helft van haar verblijf hier heeft ze door het weer geen drives kunnen maken.

Maggie en ik trekken veel met elkaar op, ze kletst me de oren van het hoofd, maar geeft me dan ook info over wat er in de groep gebeurt. Zelf heb ik niet zo’n zin om de klaagverhalen van anderen te horen. De nieuwe vrijwilligers hebben het niet erg naar hun zin. De grote fotografie club was beloofd met een zeer professionele fotograaf te werken en die is er niet. De niet beginners balen hier erg van en nemen maatregelen. Er zijn drie zestig jarige vrouwen aangekomen, waarvan er een niet tevreden is met hun kamer. Van sommige jongelui vraag ik me ook af, waarom ze hier zijn, want ze zitten ook op drives meer op hun telefoon en met elkaar te kletsen dan dat ze tussen de bomen naar dieren spieden. Al met al veel negatieve energie en de leiding is niet daadkrachtig.

Vrijdagochtend drive veel olifanten, een hele kudde met jonkies! In de middag reden we naar het stadje, maar onderweg zagen we dat Lea, een staflid op straat liep en haar auto stond in de kreukels tegen een boom. Vreselijk, maar ze is er wonderwel lichamelijk goed vanaf gekomen. Ze probeerde een impala te ontwijken en verloor controle over de auto, over de kop tegen een boom, het had anders kunnen gaan. Ik was erg geschrokken, want ze heeft veel voor mij geregeld, dus ik had veel contact met haar en weer pech voor de leiding.

In de avond heb ik de spelletjes bekeken, die de jongelui speelden, dat was lollig.

Zaterdag kon ik meerijden naar Hoetspruit om op zoek te gaan naar de tas, die ik graag wilde hebben. De winkel was opgeheven, maar gelukkig vond ik een tas in dezelfde stijl in een andere winkel, ik helemaal blij! Anderen deden daar de “down to wire” workshop ( sieraden maken van de metalen strikken) en met nog wat klussen en lunch waren we de hele dag onder de pannen.

Vanmorgen zijn Maggie, evenals Abel, de Ned jongen en Bob, de oudere man, die genoeg had van de jongelui, vertrokken. Dat laatste vind ik niet erg.

Ik was niet bij hun vertrek, omdat er voor mij van 8-9 uur een massage gepland was, beetje vreemd op de zondagmorgen, maar alleen jammer dat ik hun niet kon uitzwaaien.

De regen is vanmiddag opgehouden, maar het is de hele dag bewolkt geweest en ik heb met lange broek en trui aan gelopen. De vraag is of we er morgen op uit kunnen. Er waren afgelopen week al stukken, waar we niet mochten rijden, omdat je dan de zandwegen teveel kapot rijdt. Ik ben benieuwd wat de komende week gaat brengen.

Jullie hebben nog even wat kou hoorden ik, maar mijn buurvrouw Mieke stuurde me een foto van mijn camelia, die prachtig in bloei staat.

Laat de lente maar komen! Heel veel liefs van @nkie

Vierde week Olifants River

Lieve Allemaal,

Vorige week zondag werd een spannende dag, zoals jullie op de foto’s al konden zien. De regen hield aan en alle regen uit andere regio’s kwam de rivier af hetgeen zelfs golven veroorzaakte. Een spannend gezicht. Met de sluizen open joeg het water met snelheid langs, zodat van alles weggespoeld werd, zoals boomstammen en de ons beschermende rietkraag. We gingen zondagnacht slapen met het verzoek onze waardevolle spullen bij de hand te hebben voor het geval we toch moesten evacueren! Ik maakte me niet zo’n zorgen daarvoor, omdat de eigenaar van het resort wel alles in de gaten hield, maar niet verontrust was.

Maandag was de rivier wel plat, maar veel breder. Steeds nog buitjes, maar niet zoveel als in het weekend. Door de natte wegen mochten we niet op drive. Spelletjes gingen vervelen, dus meer en meer gezeur van vrijwilligers, die zich opgesloten voelden.

Woensdag lieten ze ons wat camera batterijen verwisselen, zodat we er op de betere wegen uit konden en in de middag werd plots besloten dat we op drive mochten!

Ze stuurden ons weg met twee onervaren gidsen, besefte ik later, en wat gebeurde? We kwamen 3 keer vast te zitten. De andere auto, die ons er een paar keer uit trok, ook en toen het intussen donker geworden was en zelfs auto’s van het resort erbij kwamen, kwam een van hen ook vast te zitten. De vrijwilligers werden afgevoerd naar het resort en er moest een tractor komen om de auto’s uit de modder te halen. Het punt was gemaakt dat het te vroeg was om op de modderige wegen te rijden!

Reacties van vrijwilligers waren interessant. De ene had spijt dat hij zijn workout niet had kunnen doen, de ander vond het wel spannend. Ik vind dat het bij de ervaring van de drives hoort en heb al ontelbare keren vast gezeten, ook in Naboisho. Een vd gidsen bleek niet met de 4-wheel drive stand vd auto om te kunnen gaan, dus dat zal het zeker verergerd hebben.

Donderdag werden we met wat presentaties over vogels en over Zuid Afrika bezig gehouden.

Ervaren gidsen gaan er in de ochtend op uit om te verkennen en vrijdag kwamen ze ons snel ophalen, want er waren wilde honden gespot. Dat is nog specialer dan leeuwen en snel iedereen in auto’s. Jammer genoeg vonden we ze niet meer, maar ik vond het heerlijk om toch op drive te zijn.

Daarna gingen we naar het dorp om boodschappen te doen. Voor het weekend zijn weer de meeste activiteiten afgelast. Zelfs Kruger staat voor een groot deel onder water.

Voor Maggie is het erge pech. Ze is hier voor drie weken en de helft van haar verblijf is verpest door de regen en de gevolgen ervan. Ze heeft veel moeite met het gedrag vd jongelui en kletst de oren van mijn hoofd. Dat alles weet ik te ontwijken. We eten samen met Darren, een 40 jarige man en Fabio, die jong is maar zich volwassener gedraagt.

Het weekend is saai, maar stilte voor de storm, want er zijn maar 2 mensen weggegaan en er komen vandaag 14 vrijwilligers aan!!! Vreselijk, ik ben de tel kwijt hoeveel vrijwilligers er dan zijn, volle bak. Hopen dat we data kunnen verzamelen, want anders hebben ze niets voor ons te doen.Het is droog geweest de laatste dagen.

Ikzelf heb me op de giraffen geworpen, zoals ik al schreef, dus hoop daar werk aan te hebben.

Een paar mensen zijn op bush walk gegaan. Een activiteit, waarbij je onder begeleiding gaat lopen en in het wild overnacht. Zij hebben 3 neushoorns, olifanten en een wilde hond gezien. Te voet dus!!! Ze glommen en terecht, dat is een once in a lifetime ervaring.

Een kort verslag deze keer. Ik hoop dat het goed gaat met jullie en hoor het graag.

Veel liefs van @nkie

Derde week Olifants River

Hoi Allemaal,

Alweer de derde week voorbij en weer van alles beleefd.

Zondag kwamen de nieuwe vrijwilligers pas laat in de middag aan. Daar was Amerikaanse Maggie bij, die ik van Naboisho ken, we waren er vlak voor Corona uitbrak samen. Zij is zeventig, dus dat haalt de gemiddelde leeftijd ook wat op. Met haar kwamen nog vier vrijwilligers aan voor het research programma, zodat we er nu met 2 auto’s op uit gaan, wat meer ruimte in de auto’s geeft, fijner.

Meteen maandag was een enerverende dag! Rond lunchtijd was er veel gespetter in de rivier. Een dode olifant dreef de rivier af met krokodillen om hem heen en een Hippo was er steeds bij. We konden het tafereel volgen zolang hij langs het resort dreef. De krokodillen scheurden steeds met gespetter een stukje van hem af, maar ook de Hippo probeerde te bijten. Normaal zijn Hippo’s gras eters, maar nu hoorde ik dat ze ook wel eens een ander “graantje” meepikken. Een kill in het water, we vonden het natuurlijk wel zielig voor de jonge olifant.

Maar de dag was nog niet voorbij. Rond rijdend in het nieuwe gebied zagen we twee witte neushoorns lopen, die in dat gebied niet beschermd worden, dus daar beter niet konden zijn. De gids waarschuwde het management van het gebied, onze leiding en de andere auto’s. Iedereen kwam, maar pas toen ze weer in het groen verdwenen waren. Wij hadde wel veel foto’s om het te bewijzen, maar die mogen een maand niet geplaatst worden, omdat stropers te handig zijn om de locatie te vinden. Ze hadden geen hoorns meer, dus ik dacht, dat ze niet meer interessant zouden zijn. De stropers kunnen echter vaak niet meteen zien of ze hoorns hebben en doden ze dan toch om niet weer tevergeefs achter ze aan te gaan. Vreselijk!

Dinsdagmorgen terug naar het gebied om nog te zoeken, maar ze zijn niet meer gespot!

Het bewolkte weer zette deze week door, woensdag in de motregen de batterijen van de camera’s verwisseld, donderdag konden we er niet op uit omdat het ’s nachts teveel had geregend, evenals de volgende nacht. Storm en vrijdagmorgen stond het deel van het resort van African Impact onder water. Daar zijn ze op berekend, dus pompen werden meteen ingezet. Het had in twee keer 24 uur 36 en 78 mm geregend.

Het is ongelooflijk hoe snel het water in de rivieren stijgt en weer daalt.

Ook het dak van mijn kamer lekte natuurlijk. Komisch was wel dat ik mijn hoofd aan de betonnen muur stootte toen ik in het donker in bed kroop en het daarna hoorde druppelen op mijn bed. Ik dacht even dat ik bloedde, maar het bleek de regen te zijn, gelukkig!

Vrijdag ook niet op drive, wat niet leuk is, maar ik had woensdag veel giraffen gezien, dus kon met mijn foto’s aan de slag en Maggie leren ze te identificeren.

De leiding amuseert ons met allerlei spelletjes, ze hebben niet genoeg data werk met de nieuwe computers om iedereen bezig te houden.

Vrijdagmiddag deden we , nadat we wel het dorp in waren geweest voor boodschappen, een soort “kroegentocht” van de ene plek naar de andere in het resort, drankje van de bar hoefde niet, maar elke keer een ander spel. Daar heb ik me bij geamuseerd.

Dit weekend vertrekt Daniel, een aardige 30+ jarige vrijwilliger, ik zal hem missen. Bij de leiding is Abby, Hoofd research, voor een week weg en Mark vertrekt maandag, zodat Indenne,als research assistent, 10 dagen ingewerkt, tot donderdag, als Abby er weer is, verantwoordelijk is voor ons research werk, niet erg goed getimed vind ik.

Soms vind ik het hier wel erg “lang leven de lol” en zou ik een serieuzere aanpak willen. De groep 18-22 jarigen vinden het echter niet erg en maken samen lol, vooral ’s avonds bij de bar.

Van vrijdagmiddag tot zondagnacht is het droog geweest, maar de rivier stroomt zo hard dat onze boottocht niet door kon gaan, Jammer.

Nu, zondagmorgen regent het weer, zonder onweer, en de Oliphants River voor mijn terrasje treedt buiten zijn oevers. Het water staat tot aan mijn terras. Ik heb de eigenaren gesproken en zij vertellen, dat het niet abnormaal is. De dam sluizen zijn opengezet, dus ze verwachten, dat het water niveau snel weer zal dalen.

Ik zag dat Zuid Afrika het nieuws in Nederland steeds haalt. Een Rapper doodgeschoten in Durban en het gebrek aan elektriciteit. Dat klopt, we hebben nog steeds zo’n 3 keer per dag geen elektra voor twee en een half uur, dan ook geen wifi, soms geen water. Dat hoort voor mij bij Afrika, maar het is veel nu.

Een paar mus-achtigen hebben mijn terrasje gevonden en vechten met zichzelf in de spiegelende ramen. Wat zal de komende week brengen?

Veel liefs voor jullie van @nkie

Tweede week Olifants River

Lieve Allemaal,

Dank weer voor jullie reacties en wensen voor mijn gezondheid.

Vorige week vergat ik nog te vertellen, dat we tijdens een drive een anderhalve meter grote (8cm dikke )black Mamba naast de auto zagen wegspringen. Hij lag in de zon op de zandweg op te warmen en we reden vlak langs hem, de gids had hem niet gezien. In een fractie van een seconde sprong hij een meter hoog en het struikgewas in. Een paar mensen, waaronder ik ,zagen hem, omdat we aan de goede kant vd auto zaten. Overigens is hij bruin, maar schijnt een zwarte tong te hebben.

Na vorige week met veel zon, deze week meer bewolking en af en toe een flinke regenbui, iets koeler, maar nog warm genoeg.

Een gids vertelde, dat het nu regenseizoen is, maar er was nog te weinig regen gevallen. Veel bomen, struiken en gras zien er groen uit, het gras bloeit, maar ze kon aan de magere impala’s zien dat er te weinig voedingsstoffen in zaten. Dit alles werkt door, want het grondwater is laag, magere antilopen betekent minder vlees voor de roofdieren per kill, verder lopen naar plekken waar dieren kunnen drinken. Van 2014 tot 2019 is het hier al heel droog geweest en nu komt dit er bovenop.

Maandagochtend half zes deden we een echte monitoring drive, waarin we alle formulieren meenemen om alles wat we zien te noteren, veel antilopen, olifanten, giraffen, Hippo’s, roofvogels enz

In de middag wordt een “gin-drive “ gedaan, alleen het formulier mee om grote katten en wilde honden op te schrijven en verder “fun-drive” zoals ze het noemen. Voor nieuwe mensen om erin te komen en anderen doen mee.

Dinsdag morgen is Conservation work. Deze keer grote ( 5meter hoog) invasieve cactussen ( Queen of the Night geheten) verwijderen. Ze worden in stukjes gehakt, op een stapel gelegd en verbrand. In de stronk wordt gif gegoten, zodat ze niet weer konden groeien. We waren een kwartier bezig, toen de gids ons verzocht naar de auto te gaan. Gidsen lopen altijd speurend rond als we uit de auto zijn en ze had drie olifanten gespot. Het was te gevaarlijk om dan in de bush te zijn. Spullen laten liggen en bijna een uur in de auto gezeten, terwijl we zagen dat de olifanten heen en weer liepen. Toen ze wat verder weg waren, werd besloten toch weg te gaan en haalde de gids onze spullen op. Met een omweg terug, alles bij elkaar had het 5 uur geduurd en was ik moe, ook al hadden we niet veel gedaan.

’s Middags een presentatie over termieten, die wat tegenviel. Om 3 uur er weer voor data verzameling op uit. ’s Avonds vroeg naar bed.

Woensdagmorgen morgen worden de cameravallen van nieuwe batterijen voorzien, maar toen we wilden vertrekken begon het te hozen. Mijn eerste flinke regenbui, waardoor we er niet in de open auto’s op uit gingen en ik in mijn kamer merkte dat mijn dak lekt op mijn bed. Oplossing? Bed verschuiven!

De dag moest anders ingedeeld, ze doen dan spelletjes met ons en na de lunch hebben we nog wat cameravallen gedaan en ’s avonds is wekelijks t-bone steak avond. We eten in het restaurant ipv bij het zwembad, er wordt gedronken en lol gemaakt.

Donderdagmorgen was weer ‘conservation work’ wat deze keer het verwijderen van prikkeldraad inhield. Om het gebied open te maken naar de andere gebieden zijn hekken weggehaald, maar niet alle hekken en onze opdracht is om die nog weg te halen, zodat ze de dieren niet verwonden. De mannen knipten het prikkeldraad door en verwijderden de palen en ik heb met Zara het prikkeldraad gemeten, waarna het opgerold wordt om mee te nemen naar het resort. Opgemeten, omdat ze precies willen bijhouden hoeveel meter, prikkeldraad en hek verwijderd is en zelfs hoe lang we erover doen. We deden 800 meter hek, het was warm en iedereen was bekaf.

De presentatie die dag ging over zebra’s en hoe je olifanten bij akkers en huizen weg kunt houden. Behalve een methode om bijenkasten neer te zetten, olifanten houden niet van bijen, hebben ze ook wetenschappelijk uitgezocht wat er in de poep van verschillende dierensoorten zit. Er zijn 2 stoffen gevonden, vooral in leeuwenpoep, die olifanten afschrikken. Het moet nog in productie gebracht worden.

’s Avonds night drive, waarbij een genet gespot werd. Ik miste hem. De auto is helemaal vol dus je moet tussen de mensen door kijken.

Vrijdagochtend op drive in een nieuw gebied voor dit project. Een oud militair gebied, waar de natuur z’n gang heeft kunnen gaan en men wil nu geïnventariseerd hebben wat er rondloopt. Tot nu toe zijn er olifanten, antilopen en giraffen gezien, maar niet veel. Een vrijwilliger heeft ook een routekaart gemaakt, want die was er niet.

’s Middags ben ik naar een workshop geweest, die “Down to the wire” heet. Van het metaal van gevonden strikken worden sieraden gemaakt. Het geld, dat ze overhouden gaat naar dierenartsen, die de dieren van de strikken bevrijden. Iedereen hier loopt met die armbanden en ringen. Ik maakte een boekenlegger van een stuk strik, dat van een giraf afgehaald was en kocht een platgeslagen knoop van een strik aan een ketting. Goed doel!

Woensdag kwam Indenne Inden aan om assistent researcher te zijn en Mark te vervangen, die voor zijn visum terug naar Australië moet. Inden dacht ik, die naam ken ik. Ik blijk haar Oom te kennen! Leuk en het klikt goed met haar. Ze is dol op dolfijnen en heeft in het Dolfinarium met overnachtende kinderen gewerkt! Vorige week kwam ook Nederlandse Abel aan, een gezellige 18-19 jarige knul. Met z’n drieën kletsen we af en toe stiekem even Nederlands.

De nieuwe computers zijn aangekomen. En eindelijk kunnen we er weer op werken, dus ik heb gister wat data kunnen invoeren.

Daarna zijn we met een heel stel naar een Spa geweest, waar we een massage konden krijgen. Twee tegelijk en man/vrouw was oneven. Anderen hadden zich al ingedeeld, dus ik heb Abel gevraagd of hij het erg vond om met Oma tegelijk gemasseerd te worden. Geen probleem, ik voelde me bij hem toch het meest op mijn gemak. De massage was wat hard, maar het maakte me toch ontspannen en ik heb vannacht lekker geslapen.

Dit weekend vertrekken een paar aardige, ervaren vrijwilligers, wat ik jammer vind, maar er komen 6 research vrijwilligers bij. Een is Amerikaanse Maggie, die ik uit Naboisho 3 jaar geleden ken, dus dat vind ik leuk. Ze is ergens in de zestig, dus dat haalt de gemiddelde leeftijd wat omhoog. De meesten zijn hier 19-22 jaar.

Officieel heb ik hier nog maar 1 week geboekt, maar zolang het goed gaat met mijn gezondheid wil ik blijven en pas half maart terug naar Nederland vliegen. Ik duim dat dat lukt, want het bevalt me hier prima.

Ik hoop dat het goed gaat met jullie en warme omhelzingen van @nkie