Lieve allemaal, het lijkt wel of ik het hier steeds drukker krijg. Behalve dat de Villa goed bezet was, zodat ik genoeg te doen had, werden er babies geboren, die ik graag wilde zien en kreeg ik de kans om mee te gaan naar Kumzar en werd ik uitgedaagd om gids te spelen op Dhow boten ( traditioneel Omaanse boten)...........

Fatima, dochter van buren Ali en Aisha, was toen ik kwam hoogzwanger en de baby liet op zich wachten tot 7 febr. Drie dagen later konden we op kraam bezoek en mocht ik hem vast houden. Wat een eer, zo klein, zo licht en met een wijs gezichtje. Ze wonen ergens anders , maar zijn hier elke middag, dus ik volg deze Mohammed graag. Ook was er een jongetje geboren bij een ex kapitein van Extra Divers, die ik ken, dus met Sandra daar op kraambezoek. Heerlijk dat kleine grut, maar ook het grotere grut is gezellig. Kleine Mohammed heeft een zusje van 3 jaar en een tante van 9 jaar. De laatste heeft mijn fiets ontdekt en wil geen spelletjes meer spelen, maar alleen nog fietsen. Liefst met een vriendinnetje achterop crosst ze om het huis heen. Omdat de meisjes hier niet gewend zijn om te fietsen, vinden wij het extra leuk. Gelukkig kan ik een potje breken bij haar moeder, want echt blij was ze er eerst niet mee. Maar ze ziet hoe leuk haar dochter Rayan het vindt en heeft er vrede mee.

Yousuf, onze muzikale kapitein ging een paar dagen geleden zijn geboortedorp opzoeken en Sandra en ik mochten mee. Kumzar is het noordelijkst gelegen dorp van Oman en ligt tussen de bergen van Musandam aan de kust. Alleen bereikbaar met de boot. Zijn zus en nog 3 collega’s van haar gingen ook mee.Ik ken die vrouwen van de Supermarkt Lulu, waar ik elke dag boodschappen doe en zij aan de kassa zitten. Een lol dat ze hadden! Het was bewolkt weer en wind, dus de boot klapte op de golven en wij hobbelden mee, wat een constant gegiechel van hen veroorzaakte. Zo vaak zitten ze toch niet op een boot. We wandelden rond in het dorp en Yousuf liet ons de bron zien, die buiten het dorp in de wadi ligt. Omdat het dorp zo geïsoleerd ligt spreken ze een beetje andere taal met invloeden uit Iran. De vrouwen waren heel fleurig gekleed, mooi in contrast met de beige bruine rotsen, maar dat kon ik slechts van ver op de foto nemen. Giechelend en hobbelend terug, omdat de dames weer aan het werk moesten.

Tja en mijn uitdaging..... Sandra werd gebeld, dat er gidsen nodig waren voor de Dhow boten, die het fjord in varen........of ik ook wilde helpen........Intussen weet ik best wat te vertellen over Oman en Musandam en we kregen wat ze wilden dat we vertelden op papier. Dus waarom niet! Intussen heb ik het 2 keer gedaan. De gasten komen van de cruise boten, die hier aanmeren voor een dag. Vorige week had ik een groep van 20 mensen uit Taiwan. 2 personen en de groepsleider spraken Engels en door het lawaai van de motor van de boot was alles moeilijk te verstaan. De groepsleider vertaalde wat ik vertelde, maar erg geïnteresseerd waren ze sowieso niet. Totdat we de dolfijnen zagen! In het fjord zwemmen de bultrug dolfijnen en die maakten de groep natuurlijk blij! We sloten de ochtend in opperbeste stemming af!

Vandaag had ik een groep van 25 Duitsers, gemiddelde leeftijd 75 jaar. Ze moeten op de Dhow boot op de grond in de kussens zitten/liggen en vonden 4 uur op de boot te lang, daar konden zelfs de dolfijnen niets aan doen, minder geslaagd. Ook hier vertaalde een groepsleidster mijn verhaal, want vloeiend Duits spreek ik niet en van die generatie Duitsers spreken minder mensen Engels. De “jongere” ( zestigers) wel en dat was gezellig.

Het eind van mijn verblijf is trouwens in zicht, volgende week ga ik nog een weekje naar Muscat en begin maart vlieg ik weer terug naar ons kikkerlandje! Ik duim met jullie dat de lente gaat aanbreken. Hier merk ik dat het steeds warmer wordt, al hebben we ook bewolking en veel wind gehad.Misschien past er nog wat warmte in mijn koffer!

Veel liefs van @nkie