Lieve Allemaal,

Het waren weer avontuurlijke dagen……..Het is vrijdag 17 febr, 9.00 uur en ik zit op een terrasje in regenachtig Swaziland…….maar laat ik bij zondag beginnen.

Onze dagtocht was een succes, met kano’s zijn we naar een eilandje in de baai van Inhambane gevaren. Daar werden we ontvangen door een wel heel vriendelijk dorpshoofd ( t-shirt, dikke buik, trots op zijn kleinkinderen, ja, hij wist wel van wanten!) Het dorp had 2 kerken, een school en medische post van steen ( later belangrijk…) en verder overal hutten van mooi gevlochten palmbladeren en daken van riet. Her en der een satelliet, zonnepanelen en regenwater opvang. Kindjes stonden voor ons te dansen “money, money, money”, maar we hadden niets bij ons. De lokale lunch smaakte en daarna zeilend terug naar de kust. Maandag ook al zo’n geluksdag: snorkelend zag ik 4 manta roggen, een ervan zwom vlak onder mij langs en een WALVISHAAI! Eindelijk, wat een geluk, wat een prachtig dier!!!!

Dinsdag gingen onze plannen niet door, want het weer werd slechter, te veel wind, hoge golven en slechte voorspellingen…….er kwam een CYCLOON aan !! ’s Nachts drupte er regen op mijn gezicht, terwijl ik in bed lag, ons rieten dak had wat gaatjes, enfin, bed verschoven en verder geslapen. Woensdag was de wind nog erger en tropische buien. Om 3 uur’s middags vroeg Sarah van All Out Africa ons wat spullen te pakken en naar hun huisje te komen, zodat we samen waren, dat was met z’n zevenen. De wind rukte takken van de bomen en speelde met het riet van de daken. Nog een paar uur dacht ik naïef. Tegen 10 uur begon het rieten dak van hun huisje te kraken en zijn we in het donker, ‘als treintje” elkaar vasthoudend gevlucht naar het restaurant, dat van steen was en een solide dak had. Dat was een goede zet. Rond middernacht was het hoogtepunt, het loeide, gierde, kletterde en bonkte om ons heen, maar wij zijn op tafellakens op de tegelvloer gaan liggen en hebben af en toe zelfs een beetje geslapen!

Om 5 uur werd het licht, het stormde nog, maar minder en langzamerhand kwamen meer mensen de ravage bekijken. Hele daken waren van de stenen muren afgerukt en rieten huisjes kapot en ingezakt. Van de huizen van Katie en van personeelsleden van Albatroz waren ook de stenen muren gebroken, dus ze moesten andere woonruimte zoeken en hun spullen redden om ze uit rovershanden te houden! Afschuwelijk!!! De huisjes van de Albatroz Lodge waren allemaal beschadigd, maar niet helemaal kapot. Mijn spullen waren vies en vochtig, maar ik kon erbij. We hebben tafels, stoelen en het terras van het restaurant met z’n allen schoongemaakt.

Sarah en Ginger van A.O.A besloten ( tegen mijn zin) dat het niet veilig genoeg voor ons was om te blijven en we moesten met z’n zevenen opgepropt met bagage ( ik liet de helft achter) in hun auto vertrekken. A.O.A heeft ook in Swaziland vrijwilligers projecten en we zijn donderdag om half elf uit Tofo weg gegaan. Soms lagen er bomen op de weg, maar we konden er omheen. Vooral veel cashew noten bomen, vol in blad en vrucht, waren gescheurd of ontworteld. Overal kapotte huisjes.

We reden naar het zuiden en een 200km verderop langs de kust was alles nog ok. Via Maputo intussen in het donker zoekend naar de juiste weg reden we in 14 uur naar Swaziland. Rond middernacht werden Leonard, Carl, Lisette en ik, verkreukeld bij een huisje gedropt, waar ik snel een bed in kroop. Wat een genot, mijn lichaam uitstrekken in een echt bed!!!!

Intussen is het zaterdagavond en hebben we vernomen, dat cycloon Dineo het wereldnieuws niet gehaald heeft. Jullie hebben dus niet voor me in de rats gezeten, dat is een voordeel. In Mozambique zijn 650.000 mensen hun huis kwijt en er zijn 7 doden. Toch niet niks. In Tofo is men met reparaties begonnen hebben we gehoord.

In de Galapagos maakte ik de gevolgen van de tsunami in Japan mee en nu Dineo in Mozambique. Ik bekijk wel dat ik mezelf in veiligheid breng, maar echt bang ben ik ook deze keer niet geweest. Het scheelde dat ik met andere mensen de tijd kon doorbrengen en niemand was paniekerig.

Het is wennen weer in een nieuw land en ik hoop nog terug te gaan. Binnenkort meer over Swaziland en ik zal proberen foto’s te uploaded.

De sneeuw bij jullie intussen weer weg? Warm liefs van @nkie