Wat een prachtige laatste week heb ik gehad. Een lesje van het Universum om open te blijven staan, want ik had eigenlijk al opgegeven, dat ik iets speciaals zou zien, verwend als ik ben.

Maandag maakte ik mijn laatste drive overdag in Buffalo Land, waarbij ik de giraffen kon zien, die ik hielp identificeren. We zagen er een heel stel en omdat de fotografen met ons mee waren hadden we goede foto’s. Ik kon mijn werk om nieuwe giraffen voor het identificatie boek te maken dus voortzetten en voor sommigen de foto’s verbeteren.

De volgende dag gingen we weer kamperen en deze keer waren er in de wijde omgeving van de spoorbaan wel ZESTIG olifanten. Omdat er veel bomen in het gebied zijn was het een schatting. Eigenlijk moeten we dan opschrijven hoeveel mannen, vrouwen , pubers en kleintjes er zijn, maar dat was niet te doen. Tot mijn grote genoegen zag ik olifanten weg rennen toen er een trein aankwam, want ze steken gewoon de spoorbaan over, en terecht, het is hun terrein. ’s Nachts zagen we weinig anders dan voorheen, maar ’s ochtends waren we net op weg toen…… WILDE HONDEN! Dat is heel bijzonder. Een roedel van 7 honden, die op en langs de weg lagen, stoeiden, wegrenden achter elkaar aan en weer terugkwamen. Prachtig, was genieten! We vonden het alleen jammer dat de andere auto met onze collega’s er niet bij waren ( zij nam de telefoon niet op). We gingen hun kant op, zagen in de verte nog een hond lopen en toen we samen met hen verder reden zagen we de roedel weer! Gelukkig. Stom genoeg, is men niet uitbundig om wat je gezien hebt, omdat anderen jaloers kunnen zijn. Heel vervelend vind ik dat.

Op de plek verderop waar we ons ontbijt nuttigden, zagen een paar mensen weer een hond in de bosjes vlakbij langs lopen. We moesten snel de auto in ,maar hij bleek alweer weg te zijn. De honden waren duidelijk in de omgeving, want een paar dagen later zagen we achter een hek langs de weg naar Hoetspruit, dat drie honden een impala buit gemaakt hadden. Naar is, dat wilde honden hun buit verscheuren, zonder het dier eerst te doden door in zijn keel door te bijten, zoals grote katten doen.

Donderdagochtend een drive in het Rietspruit reservaat, waar we de cheetah zagen, waarvan ik 2 jaar geleden had gehoord, dat ze haar daar uitgezet hadden. Nu heeft ze 2 welpen en we hebben ze een half uur kunnen volgen. Moeder kroop op bepaald moment in een boom, een welp wilde het nadoen, maar dit lukte niet en toen ging hij maar op een horizontale boomstam staan, zie foto. Prachtig om te volgen!

Donderdagavond mijn laatste nacht drive, die resulteerde in 6 genets en een civet ( beide kleine katten, die ’s nachts op jacht gaan ) een hyena en een kanjer van een stekelvarken. Terug bij de poort vd Lodge lag een pofadder. Dat is een vreemd beest! Lijkt op een platte brede slang, maar beweegt als een “snelle” slak! Erg giftig is me verteld, we bleven dus in de auto zitten.

Wat heb ik nog veel gezien deze week!

Vrijdag was druk met afronden en uit eten gaan. Zaterdag morgen nam ik afscheid, gelukkig niet zo emotioneel als 2 jaar geleden ,toen ik om visum redenen plots weg moest. Met de bus naar Johannesburg moet je voor een deel de Drakensbergen door en daar begon het te regenen. Pas in Johannesburg werd het droog. Dat betekent, dat ik begon en eindigde met regen, maar tussendoor slechts een paar buitjes heb gehad. Prima voor mij en alles was toch heel groen!

De bustocht duurt bijna 6 uur, maar is heel afwisselend qua landschap. Bergen , landerijen, landbouwvelden en kolenmijnen, langzamerhand meer bebouwing. Ik overnachtte weer in het Airport Tower Lodge, een prima nieuw klein hotel, vlak bij de luchthaven. Zondag vloog ik naar Nairobi, waar ik warm werd ontvangen door een chauffeur, die ik al kende en thuis bij Jane ( die mijn vakantie regelt) en haar dochter, overnachtte. Gezellig bijgekletst. De volgende dag vloog ik naar Malindi aan de kust om mijn vakantie te beginnen. Drie dagen reizen, omdat de verbindingen niet goed op elkaar aansloten, maar enfin, ik ben er en in een volgend hoofdstuk meer daarover.

Bij jullie is het net een beetje winter hoor ik. Als dat betekent zon en vrieskou is het wel uit te houden, denk ik, maar ik zweet hier toch liever.

Veel liefs van @nkie