Lieve Allemaal,

Vandaag ligt onze wifi eruit, ik ben in Eagle Vieuw, het resort vlakbij om hun internet

te gebruiken, dus ik hoop mijn verhaal te kunnen uploaden, maar de foto’s

komen dan later.

Het wordt eentonig, maar het is weer een fantastische week geweest. Zo mooi,

dat we 3 keer laat voor ons eten waren en kok Praise met de rest vd groep

op ons zat te wachten.

Er zijn 7 vrijwilligers aangekomen en wegens Corona zijn we verdeeld over

twee auto’s, 2x 4 dus. Ik zit in de auto met 2 Zwitserse meisjes en een

Letlandse 27 jarige vrouw. Andere auto 3 Amerikaanse mannen en een

Canadese vrouw, die samen zijn gekomen. Allen erg aardig en geïnteresseerd.

De grootste belevenis was een cheetah kill en toevallig hebben we die

met z’n allen tegelijk gezien, heel fijn.

We vonden een mij bekende cheeta met 2 kleintjes, dat was al prachtig, maar

ze zat heel oplettend naar haar omgeving te kijken. Brian dacht haar voor te zijn

en reed een stukje vooruit toen ze tussen de struiken liep met de kleintjes hobbelend

achter haar aan. We verloren haar uit zicht en toen we haar weer vonden lag ze te

hijgen, dus was achter iets aangerend. We hebben gewacht, naar het spelen vd kleintjes

kijkend tot ze was uit gehijgd. Plots kwamen er 3 grant gazelles op 100 meter

van haar vandaan aan lopen, ze sloop erheen. Brian volgde haar en toen ze de

spurt erin zette, achter de gazelles aan, wij achter haar aan. Fantastisch hoe

Brian dan de auto weet te besturen tussen de struiken door. We belandden vlak

naast haar toen ze de gazelle bij de strot had. Ik ogen dicht, maar toch mijn

camera gepakt, want dit kan ik niet missen ook al zit ik te rillen vd emotie.

Ze sleepte het dier de struiken in ( de zon scheen!) en ging zitten uitkijken naar

haar kleintjes. Wij dachten o,jee , die kleintjes en het was een emotioneel moment

toen ze uit het struikgewas tevoorschijn kwamen! Opluchting, het was zeker een

500 meter, die ze hadden moeten overbruggen! Moeders ging in de schaduw liggen

en maakte geen aanstalten om te gaan eten tot onze verbazing.

Een vd kleintjes begon te knabbelen en zowaar het lukte een kleintje om door de

huid heen te bijten, zo knap. Wat waren we blij met deze ervaring!

Gelukkig heeft het niet zoveel geregend als voorspeld was, al was er niet veel zon.

Modderig overal, zodat we gister, ondanks Brians geweldige rijkunst, vast kwamen

te zitten. Robert, gids vd andere auto is ons eruit komen trekken en ik heb de trekkabel,

die een Engelse vrijwilliger en ik vorig jaar voor ze gekocht hebben, in actie gezien.

Nog een zeldzame ervaring was dat we een pas geboren nijlpaardje ontdekten. Ik zag

van ver iets kleins achter een grote aanlopen, vroeg Brian te kijken en hij

racete erheen. Toen we in de buurt kwamen zag de moeder ons en rende woedend

op ons af. Brian stopte meteen en ze ging terug naar haar kleintje en begeleidde het

naar het water. We zagen dus dat het kleintje voor het eerst in het water was.

Niets bijzonders voor het kleintje. Zie foto’s.

In struikgewas vonden we een leeuw en leeuwin. De leeuwin at van een baby zebra

en de leeuw lag erbij. Toen een andere leeuwin in de buurt kwam, viel de leeuw

de etende leeuwin aan , een gegrauwd van jewelste, en pakte de prooi af. Blijkbaar vindt de leeuw de ene leeuwin

wel aardig en de andere niet.

Als “ conservation work” hebben we invasieve planten uit de aarde gerukt en met takken

matjes gemaakt, die in geulen het regenwater tegenhouden, hetgeen erosie tegen gaat.

De gidsen school is weer open. De studenten zijn terug, maar door corona mogen wij

geen activiteiten met hen doen. Jammer, want vorig jaar veel lol gehad.

Intussen hebben jullie sneeuw gehad. Pipje heeft voor het eerst op een slee gezeten

en sneeuwballen gegooid.

Ik wens jullie sterkte met de verlengde lockdown.

Veel liefs @nkie