Hoi Allemaal,

Ja, het is een enerverende week geweest in meerdere opzichten.

Maandag begon goed. Met de drive zagen we snel zes leeuwen over

de vlakte lopen richting een grote kudde olifanten. 16 stuks olifanten,

meeste moeders met jongen. Leeuwen en olifanten zijn geen vrienden

en de leeuwen verdwenen de bosjes in. Brian parkeerde de auto zo dat

de kudde om onze auto heen liep, dus we zagen ze heel dichtbij.

Altijd een belevenis, evenals de dartelende kleintjes.

’S Middags gingen we naar het dorp om Benoit weg te brengen en daar

is sinds een paar maanden een kleine medische kliniek. Ik besloot

raad te vragen. Ik dacht met een dokter te doen te hebben, maar later

hoorde ik dat het een gespecialiseerde verpleegster was. Enfin, ze

constateerde terecht dat ik uitgedroogd was en dat ik een amoebe

infectie had. Voortvarend legde ze me meteen aan de infuus. Nou meteen?

Ik ben al mijn hele leven moeilijk te prikken, mijn aders “rollen weg” en

na vier keer en met een dunne baby naald was het pas raak. Daarna stopte

het infuus nog en moest ze weer 2x prikken. De 2 liter vocht hebben 3 uur geduurd,

maar toen kon ik met medicijnen terug. Die middag vond ik het nog wel

grappig en stuurde een paar mensen een foto van mezelf aan het infuus.

Ik dacht er daarmee af te zijn.

De volgende drives weer elke dag grote katten. Ook mijn favorite cheeta

Entito met drie welpen. Het is al de derde keer dat ik haar met nieuwe

welpjes zie. Jl Januari met grote welpen, die ik als babies had gezien

en deze zijn intussen alweer 6 maanden oud. Ze is een goede moeder,

Erg leuk!

Woensdagochtend was ook speciaal: we zagen een baby Thomson

gazelle geboren worden. Voor mij al mijn derde keer, maar altijd boeiend.

Daarna twee vechtende Tomson gazelles, niet zo speciaal, maar op

2 meter afstand zat een jonge Martial Eagle op de grond ernaar te kijken.

Voor het geval er een slachtoffer zou vallen! Dit gebeurde niet, een raakte

wel gewond, maar de vogel vloog weg. Heel groot is hij.

Daarna op woensdag was het feest, want de gidsen van de

gidsen school waren afgestudeerd en kregen hun diploma. Bij de school

op het veld waren open tenten neergezet en stoelen. Het zou om

tien uur beginnen, African Time. Er waren wel 300 mensen. Ze bleken

eerst te gaan lunchen. Rond 1 uur begon de ceremonie. School kinderen

deden een dans, iedereen werd gezegend, er waren wel 10 priesters.

Trouwens ook veel hoogwaardigheid bekleders. Hele happening.

Wij hadden onze “huiskamer” moeten afstaan om de VIP’S aan

tafels te laten eten.

Bij de ceremonie brak de zon door en Christine en ik hadden

beloofd foto’s te maken, dus ik heb alles vastgelegd. Om de beurt

de diploma’s en daarna het bedanken van Jan en Alleman. Na 3uur

kon ik niet meer op mijn benen staan en ben in bed gekropen.

Vooral leuk was natuurlijk dat dit niets toeristisch was, maar een

echte Masai ceremonie. De school leidt nl alleen Masai gidsen op.

Intussen voelde ik me niet echt beter, terwijl ik de medicijnen trouw

innam. Het deed me verdriet, maar Coordinator Jane en Lincoln

beslisten dat ik de volgende dag opgehaald zou worden. Ze wilden

meer testen in een ziekenhuis. Dat kon in de Mara, maar ik was bang

opgenomen te worden in een ziekenhuis in the middle of nowhere,

zonder bekende mensen om me heen. Liever dus naar Limuru.

Al om half acht stond John, de chauffeur in het dorp om me op te

halen, zodat ik in de middag naar het beste ziekenhuis in Nairobi kon.

Hij is aldoor met me mee geweest. Eerst bracht iemand me naar een

dokter, waar een wachtrij van 20 patiënten was. Gelukkig wist ze

een andere specialist en daar was ik de derde. Naar het lab voor

bloed en ontlasting onderzoek. Ze schreef me wat andere medicijnen

voor, dus de apotheek. Lange rijen overal, we waren er om 12:30 en

om 16:15uur klaar om terug naar Braekenhurst te rijden. Ik opgelucht

dat ik niet hoefde te blijven. Daar vingen Jane ( van ACTS, reisorganisatie) en

Lincoln me goed op. Zo belangrijk dat ze vrienden voor mij zijn,

ze noemen mij zelf familie, heel lief.

De volgende dag met chauffeur Sammy terug naar de Indiase specialist

voor de uitslagen. Niet veel nieuws. Haar conclusie was al

reizigersdiarree. Voor de uitdroging kreeg ik al ORS en ik moest verder

gaan met de medicijnen. Jane heeft een afspraak voor me met de kok

van het cafe/restaurant gemaakt, zodat ze rekening met mijn dieet

kunnen houden.

‘sAvonds heb ik met Lincoln, Jane en Emmanuel ( die toevallig een

afspraak met Lincoln had) in het Cafe gegeten. Leuk om gezelschap

te hebben, want het weekend zijn ze er niet. Deze dagen breng ik

rustig door. Beetje wandelen, bellen, appen enz. Ik ben heel moe

en heb weinig puf. Ik geef me eraan over.

Het project in Naboisho sluit maandag voor 2 weken, dus het had geen

zin om terug te gaan. Mijn kerst plannen laat ik doorgaan.

Maandag vlieg ik voor een week naar Lamu, een eiland aan de kust.

Warm weer , zee en strand, dat kan ik nu wel gebruiken.

Zo, nu weten jullie welke hindernissen ik heb moeten nemen, maar

in Nederland ziet er het niet gezellig uit met de harde lockdown,

lees ik net. Alweer een Kerst zonder restaurants en winkels open.

Verschrikkelijk en tot 14 januari. Sterkte allemaal en maak het in

kleine kring gezellig, dan valt het hopelijk een beetje mee.

Alvast dus voor zover mogelijk: Gezellige Kerstdagen.

Veel liefs van @nkie

PS. Zoals jullie gemerkt hebben lukt het niet om foto’s te uploaden.

Ik probeer uit te zoeken waarom het niet lukt. Zonde.

PS. nieuwe mensen kunnen zich trouwens zelf voor een email, dat ik weer wat heb geschreven, opgeven

en als je er genoeg van hebt kun je jezelf afmelden.