Lamu is een authentiek stadje op het eiland Lamu.

Omdat het door de Nederlandse informatie over reisveiligheid als niet

veilig wordt aangemerkt, was ik er nog nooit geweest. Zo’n 10 jaar

geleden zijn er toeristen overvallen en daarna nooit meer, maar dat

stempel houdt zo’n plek dan. Vorig jaar reisden een paar collega

vrijwilligers erheen en vertelden mij dat het mooi en veilig was.

De kust bestaat daar uit een heel stel eilanden omgeven door mangrove

bomen. Het vliegveld ligt op Manda Island en je steekt met een

bootje over naar Lamu island. Mijn hotel Lamu Palace Hotel lag aan

het water aan de vissershaven. Langs de kust is een weg en kleine

steegjes lopen er dwars of evenwijdig het binnenland in. De huizen

liggen dus dicht op elkaar.

Doordat de Omani vroeger over de Oost kust van Afrika heersten is

het nu nog voornamelijk Moslim, maar er wonen ook Christenen

( niet veel want ik kwam slechts een kerstboom tegen bij Hilleken),

mensen uit India en veel meer. Ze leven vreedzaam samen.

Er wordt veel gevist en gehandeld in van alles.

Ik had een mooie kamer op de tweede verdieping met een balkon naast

mijn deur, vanwaaruit ik het dagelijkse leven prachtig kon bekijken.

Het vervoer ging met ezels of een handkar. Veel ezels liepen ook los rond.

Een tractor ( van het merk New Holland) bracht het vuil naar de stort en

ik heb een keer een auto gezien. Personenvervoer ging met de boot,

een brommer of de benenwagen. Heel relaxed allemaal.

De straatjes en haven zijn wel erg vies en overal plastic afval.

De eerste 2 dagen was ik moe en futloos en heb ik van mijn balkon zitje

genoten. De dag daarna een boottochtje langs de kust gemaakt.

Bij de ingang van de baai ligt Shela beach. Een prachtig strand met

duinen en de “bijbehorende “ bebouwing, althans er is een vrij mondain

dorp gebouwd. Ik was blij dat ik op een authentieke plek zat.

Aan de overkant een resort en een heel stel privé kasteeltjes. Daar

was ook strand, maar verder alles mangrovebossen. Via de receptie

ontmoette ik Matata, die van alles kon organiseren en vertelde dat hij een

Nederlandse partner had, die hier nu was met haar vriendinnen. Ja,ja,

dacht ik, maar ’s middags kwamen drie vrouwen ( iets jonger dan ik)

langs om kennis te maken. Het klikte geweldig en we zaten meteen

te kletsen. Hilleken is de partner van Matata en heeft een leuk huis in

Lamu en Arja en Hettie waren bij haar vakantie aan het vieren. Ze nodigde

me bij haar thuis uit en aan de borrel bleken we alle drie veel

gemeenschappelijke levenservaring te hebben en ik genoot van hun reis

verhalen. Ze hadden voor 1e Kerstdag een boottochtje met Matata’s boot

gepland, maar dat ging niet door, omdat Arja en Hilleken zich niet lekker

voelden.

Ik was een dagje naar Shela beach gegaan en had heerijk ik de zee liggen

dobberen, veel te laat beseffend, dat ik teveel verbrand was. Met snorkelen

doe ik een t-shirt aan en met dobberen vergeet ik het. Zo stom, ik heb 2

dagen pijn aan mijn rug gehad! Eigen schuld dikke bult! De terugweg heb

ik gelopen en kwam bij een Walvismonument een jongeman tegen, die vroeg

of hij mee mocht lopen. OK, Michael, dan schakel ik je meteen in om met

mij vuilnis te verzamelen. Dus al lopend hebben we 2 grote zakken vol met

plastic opgeraapt. Triest, maar gaf goed gevoel. Hij zei wel een boot te

kunnen regelen om te gaan snorkelen, dus na overleg met Hilleken heb ik

dat afgesproken. Met Hettie ben ik 1e Kerstdag in een vissersbootje naar

een niet geweldige snorkel plek gevaren in een door Michael geregelde

boot met stuurman. Ze hadden salade en fruit mee, maar de vis bleek

bedorven te zijn. Enfin, op de foto’s zagen jullie dat we wel lol

hebben gehad. ’s Avonds werd ik uitgenodigd bij Hilleken om met hen

allen een door Matata gekookt Kerstdiner te nuttigen. Heerlijke kip,

cocos rijst , tomatensalade en de spinazie, waar ik gek op ben. Lekker

en gezellig! Wat een aangename verrassing! Ik had me er al mee verzoend

dat ik alleen de feestdagen door zou brengen.

Twee Kerstdag was ik aan het bijkomen, toen ze belden of ik mee ging

zwemmen bij Manda Beach. Tuurlijk! Met een bootje erheen, gezwommen

en daarna naar het resort, omdat er een Afrikaanse Jazz band ging optreden.

Glaasje wijn, gezellige mensen, goede muziek en de ondergaande zon, wat

wil je nog meer? Ik had het dik naar mijn zin.

Intussen was de familie van Matata aangekomen: 2 zussen met tig kinderen.

De volgende dag ging iedereen ( familie en vrienden:23 man)op Matata’s boot

en ik mocht mee! We voeren naar het eind van de baai, waar iedereen ging

zwemmen. Arja en Hettie gaven zwemles aan een stel vrouwen, wat ze

erg leuk vonden. Grotere jongens speelden met een bal en jonge meisjes hadden

lol met ons in het water. Matata, zijn zussen en de bootcrew waren aan

het koken en wisten voor 23 man een heerlijke maaltijd te maken op een

houtskool vuurtje op de boot. Gemengde groente, cocos rijst en vis, alles vers.

Ik heb er bewondering voor!

Toen het smikkelen gebeurd was zijn Hilleken, Arja, een man en ik van de ene

kant van de baai naar de andere gezwommen. Ruim een half uur, denk ik.

Grotendeels zwom ik op mijn rug, omdat dat het meest ontspannen was.

Daarna zijn we de baai in gezeild en de zonsondergang bekeken.

Om 8 uur nog in Palace hotel met de dames en Matata gegeten en tevreden

mijn bed in gedoken.

De volgende ochtend moest ik inpakken. Uitgezwaaid door Hilleken, Hettie

en Arja vertrok mijn bootje naar het vliegveld en vloog ik terug naar Nairobi.

Van de historie van Lamu heb ik niet veel meegekregen, maar wat een

gezellige week is het voor me geweest, dankzij de drie dames en Matata!

Een heerlijke nieuwe locatie heb ik gevonden. Foto’s van de laatste dagen

ga ik aan het hoofdstuk Lamu foto’s toevoegen, dus waarschijnlijk krijgen

jullie niet weer een mail daarover.

Liefs van @nkie