Hoi, daar ben ik weer! Weekend vrij en veel gebeurd, dus volgende log.

Woensdag avond zagen we alweer een luipaard. Hij lag te slapen tussen de

struiken, maar werd wakker, poepte en liep weg. Intussen was het donker en

aan de andere kant van de berg vonden we zijn moeder. Ik dacht dat zij jong

was, want ze was veel kleiner, maar de vrouwtjes zijn in grootte veel kleiner dan

de mannen en haar zoon is bijna volwassen. 3 luipaarden in drie dagen!

Nog nooit meegemaakt!

Donderdag morgen gingen we naar Pardamat, een andere conservancy,

waar de nieuwe school gebouwd wordt en waarheen het project in januari

gaat verhuizen. De Gidsen school, waaraan dit African Impact project is

verbonden laat nieuwe gebouwen neerzetten en wordt een Academie.

Ze willen ook andere opleidingen geven voor milieuzaken en hotel business.

Het project verhuist met hen mee, wat een grote verandering is. Nu wonen we

midden in de natuur met al het wild om ons heen. We wonen in een paar

stenen gebouwen, maar verder in tenten. Elke nacht is het spannend wat er

naast je tent graast, zoals zebra’s, giraffen, buffels enz. Zelfs de leeuwen en

olifanten lopen vlak langs. Ik slaap comfortabel in een stenen kamer, maar de

vrijwilligers vinden het extra spannend in de tenten. Ze horen ook veel meer geluiden dan ik.

Dit alles moet je in de nieuwe locatie missen en het programma zal er anders

uit zien, omdat ze zich minder op de dieren gaan richten.

Grote teleurstelling voor mij, maar ik heb beloofd het een keer te komen meemaken.

De gebouwen zien er prachtig uit, alles nieuw natuurlijk en de kamers, waar je slaapt,

zijn deels tent, deels van steen, zoals in veel resorts. Het stenen deel is de badkamer

met wc ( echte doorspoel wc, geen gat in de grond) en douche per 2 tot 4 personen.

Er wordt samen met de studenten in een eetzaal gegeten, dus meer contact met de

studenten.

De gebouwen staan er, maar alles moet nog ingericht worden en ze willen begin januari

de eerste studenten en vrijwilligers ontvangen! Het zal wel weer uitgesteld moeten worden.

Ik zie het niet lukken, maar is niet mijn probleem, ik ga dan naar Zuid Afrika.

Het is een uur rijden bij ons vandaan en naast het bekijken vd de gebouwen hebben

we nieuwe trajecten uitgezet om daar dieren te gaan tellen. Het was veel heen en weer

rijden, want efficiënt doen ze ook dat niet, zodat we zeven uur bezig waren. Moe en gaar

kwam ik in ons kamp terug.

Om half vijf weer op pad en we vonden een grote groep leeuwen, die nog ID foto’s

nodig hadden. Daar knap ik van op! In het donker terug nog 3 leeuwen drinkend

bij een waterplas.

Vrijdag “conservation work”. Anderhalf uur takken gekapt en daar hekjes van

gevlochten om in geulen de erosie te stoppen. Het werkt , maar is naar mijn mening

een druppel op de gloeiende plaat. Wel lekker om lichamelijk bezig te zijn.

Na dit werk kreeg gids Sem bericht dat een cheeta was gespot. Wij erheen. Het bleek

cheeta Sila te zijn met een 6 maanden oude welp. Moeder keek aldoor om zich heen,

ze zag er hongerig uit. In de avond gingen we terug en vonden haar met een

impala prooi, zie foto’s.

Rondrijdend zei Sem dat hij op 8 km afstand (!) een leeuw zag lopen! Wij erheen….

hij had het goed gezien, het was een Rongai boy, een vd drie vaders, die in ons gebied

regeren. Hij stond op en nieste, we schokken ons dood! Verder liep hij langs de weg,

waar wij hem konden volgen. We vonden leeuwin Akilah met de drie zogende welpjes,

die we eerder hadden gezien. Leidde hij ons erheen?

De avond viel, dan is het moeilijker om foto’s te maken.

Voor we vertrokken zette Sem de auto nog naast de mannetjesleeuw. Vrijwilligster Sarena

is voor het eerst en vond het te dichtbij, ze schoof wat naar het midden vd auto.

Toen hij ook nog begon te brullen ( echt hard is dat zo dichtbij!) sprong ze tegen mij aan

en kon ik haar toefluisteren dat hij alleen naar zijn broers aan het roepen was. Lachen later!

Vlak bij ons kamp zagen we de andere leeuwin lopen, die naar eten op zoek was. Bij aankomst

ben ik maar op mijn emmertje in mijn kamer gaan plassen. Na veel overleg is Sarena wel

in een tentje gaan slapen, dat samen met twee andere tentjes aan de buitenkant van ons terrein ligt.

Ze had veel grazers gehoord, maar gaat toch weer in de grotere tent in het midden slapen.

Het was moedig!

Zaterdagochtend had ik een confrontatie. Er zij veel baboons bij ons terrein en de “grote Boss” Billy steelt

vaak eten. Alles moet opgeruimd en afgesloten zijn in de keuken.

Ik wilde de computer terugleggen op tafel en zag dat hij net binnen wilde komen.

Ik dacht dat hij bang zou zijn als ik schreeuwde en in mijn handen klapte ( was vroeger zo),

maar hij blijkt nu alleen voor mannen bang te zijn. Gelukkig stond er een tafel tussen ons,

waar hij probeerde op te springen, waardoor hij de tafel een meter verschoof in mijn richting.

Intussen schreeuwen ik naar kok Praise, die snel met Jane uit de keuken kwam en toen ging

Billy ervandoor! Zien jullie het voor je? Dat was schrikken!!!

Een volgende keer ga ik uit zijn buurt en waarschuw sneller anderen!

De verdere dag aan mijn log geschreven en bij Eagle Vieuw van het uitzicht genoten. Gekletst met de anderen

en ’s avonds een mooie zonsondergang bekeken. Na het avondeten was er op mijn verzoek kampvuur,

een rustige dag is ook nodig.

Vandaag, zondag kan ik ook relaxen, morgen weer aan het werk en dat is ook fijn,

daarvoor ben ik hier. Overigens loopt het goed met Sara, die ik maandag vertelde dat ze niet goed telde,

en mij. Ze blijkt niet goed ingewerkt te zijn. Coordinator Jane laat veel van het inwerken over aan de vrijwilligers,

dat is op den duur niet meer secuur.

Het WEER! Heerlijk voor mij! Zonnig, soms wolken, vooral ’s avonds. 15 tot 35 graden.

Ik geniet ervan, maar de natuur heeft regen nodig. Afgelopen regenseizoen is er bijna

geen regen gevallen, alles was verdort. Intussen is op sommige plekken wel regen gevallen, maar als je Kenia

van bovenaf zou zien is het een lappendeken van geel naar bruin naar meer of minder groen.

Rondrijdend kom je tegen dat de begroeiing ook van bruin naar groen gaat.

Veel grazers bij de groene stukken, dus ook de grote katten en bij hele stukken dor gras zie je weinig dieren.

De strakblauwe lucht is dus niet goed op het moment. In de gootsteen in de ochtend zie ik bijna geen insecten, een slecht teken.

Vanmorgen is het bewolkt, dus misschien verandert het…….

Morgen is het 5 december, sommigen van jullie zullen pakjes uitpakken vandaag.

Ik hoor graag hoe alles reilt en zeilt bij jullie en tot de volgende keer.

Knuffels van @nkie