Hoi Allemaal,

Ja, vorige week zondag naar het andere project. Ik was best zenuwachtig, nieuwe locatie, nieuwe mensen, bleken er zo’n 25 te zijn!

Met mij kwamen 7 nieuwe vrijwilligers aan. 5 waren voor het fotografie project dat hier ook is en de rest voor het research project, waar ik aan mee doe. Met de “oude” vrijwilligers zijn er deze week 9 research vrijwilligers. De staf bestaat bestaat ook uit een 10 personen, inclusief de gidsen.

De meeste mensen zijn onder de 30 jaar, maar er is ook een Amerikaan, die ergens in de 60 is.

We zitten in een resort, genaamd “Olifants River and Safaris “, waarvan de helft is afgehuurd voor het project. De helft met het zwembad! Een grote ruimte, ‘Project room”, waar de computers staan en een scherm, waar presentaties op gehouden kunnen worden en een groot terras om het zwembad heen. Kamers voor de vrijwilligers voor max 4 personen. Een zwembad, wat een luxe, dit is het meest luxe project van African Impact, dat ik heb meegemaakt. Op de vorige locatie hadden ze ook een zwembad, maar het resort was meer vervallen, hier is gerenoveerd.

De andere helft is een restaurant, Kambaku genaamd, met nog extra kamers, waar ik een eigen kamer heb, dat is wel aan de andere kant van het resort, maar ik ben er blij mee.

Het resort ligt in een groot Wildpark, deel van the Greater Kruger Area, hetgeen betekent dat het open is naar het Kruger Park. Hekken zijn weggehaald, zodat dieren heen en weer kunnen. Ons Wildpark heet Balule. Midden in de wildernis aan de rivier, maar op 15 min afstand met de auto wel de op een na grootste mijn van Zuid Afrika. Koper en mica oa delven ze hier. Het is wat tegenstrijdig.

We werden warm welkom geheten en ik ook nog door Zara, die ik van december in Kenia ken. Fijn om haar weer te zien. Rondgeleid en verder vrije tijd. Maandag begon met een presentatie over het project, wat er gedaan wordt en kennismaking met iedereen. Weer vrij en om 3uur een drive, die hier wel 4-5 uur duren. Het terrein is heuvelachtig en helemaal bebost, zodat je lang niet zoveel dieren ziet als in Naboisho. Ze tellen hier zelfs de impala’s!

Elke dag om half zes, zonsopgang, gaan we al op drive, anders is het te heet, voor mens en dier.

De temperatuur is tussen de 20 en 38 graden, veel zon gezien, blij met wat bewolking.

Dinsdag kwam ik bij de groep en werd me verteld dat er die nacht ingebroken was, alle computers/ laptops in de projectroom waren gestolen!! Grote ontsteltenis natuurlijk. We mochten de kamer niet in, want de politie moest komen om vingerafdrukken te zoeken. De dieven zijn wel gestoord, omdat iemand van de leiding eraan kwam, maar toen zijn ze met de computers gevlucht. Het is een ramp, want ze hebben van de meeste dingen geen backup gemaakt, wel een les.

Achter af was ik zo blij dat ik mijn eigen laptop naar mijn kamer had meegenomen!!! Ik had overwogen om hem in de projectroom te laten!

We gingen wel op drive, maar hadden geen formulieren om in te vullen.

Op woensdag hebben we een groot deel van het gebied doorkruist om alle cameravallen te wisselen van batterijen en kaartje. Als er beweging is neemt de camera een paar foto’s, dus op die plekken worden dieren gespot, die je normaal niet ziet. De foto’s worden op computers gezet en dan moeten wij de beelden doornemen om te zien wat erop staat. Hij neemt nl ook bewegende takken op, zodat veel beelden niet van nut zijn. Zo zijn vorige week wilde honden gespot.

Donderdag was een drukke dag. De vroege drive was heel verrassend, want we vonden leeuwen!! Ja, dat is hier een belevenis! 3 leeuwinnen en 4 welpen van rond de 5 maanden. Wij zagen ze voor een groot deel in de bosjes, maar de fotografen ( ze zitten in een andere auto)hebben meer tijd en zij hebben ze een tijdje uit de bosjes gezien, dus betere foto’s voor identificatie. De leeuwen hadden een waterbok gevangen, lekker smikkelen en dikke buiken! Wij moesten ook conservation work doen. Dat hield die ochtend in dat Marula trees, die door olifanten van een stuk schors zijn ontdaan, bewerkt moeten worden. De “wond” krijgt een speciale verflaag en er wordt kippengaas omheen gedaan, zodat het daar niet weer kan gebeuren. Daarna terug naar de leeuwenplek, maar ze waren weg. Het was tijd voor de gieren om van de kill te eten en die zagen we overal vandaan komen. Eerst zaten ze in de bomen, spiedend of het veilig was en daarna landden ze op diverse plekken, omdat de botten intussen verspreid waren.

In de middag gingen we naar een plek, waar mensen opgeleid worden om stropers te vangen en daarover kreeg je informatie. Natuurlijk vreselijke foto’s, waar ik maar half naar kijk. Verschillende voorbeelden van de strikken, want voor elk dier is er een andere strik afhankelijk van hun gedrag en grootte. Ik hoorde dat zelfs giraffen gevangen worden, alleen om de haren van hun staart, want daar worden armbanden mee gemaakt. De rest laten ze liggen, misselijk makend. Natuurlijk is het effectiever om een neushoorn te vangen.

’s Avonds hadden we een nightdrive. Veel nachtzwaluwen gezien, die opvlogen als de auto eraan kwam. Ik vond dat de gids te hard reed en de auto rammelde. Maar we zagen( ik 5 seconden)een luipaard, die op jacht was! Hele ervaring hier op een dag beide katten soorten!!

Tijdens de drives zien we vooral impala’s. Andere antilopen zijn waterbokken, Nyala’s, Kudu’s als grote en nog 5 soorten kleinere, allen anders of andere naam dan in Kenia. Verder giraffen en olifanten, veel vogels gezien.

Mijn gezondheid ging goed met het afbouwen vd prednison, maar ik voelde de verschijnselen donderdagnacht terugkomen, dus vrijdag naar de dokter om een hogere dosis te krijgen. Dat is gelukt, dus nu voel ik me weer goed en heb geen pijn.

De leiding is ook hier erg aardig, hulpvaardig en vragen me steeds hoe het gaat. De vrijwilligers trouwens ook en in de vrije tijd ga ik voor en deel mijn eigen gang, met een eigen kamer is dat makkelijk.

Het hele weekend zijn we vrij. Je kunt excursies, zoals naar het Kruger Park, doen, maar ik wil wat extra rust. Relaxen bij het zwembad en af en toe een duik is niet te versmaden. Tijd om mijn log bij te werken.

Verschillende avonden en een keer in de middag kwam een olifant, die ze George noemen achter langs het resort lopen, smikkelend van de groene takken van de bomen. Gisteravond kwam hij zo dichtbij, dat we de projectroom in moesten voor de veiligheid, maar daarna hield hij zich toch aan zijn normale pad, iets verder weg, zodat we naar hem mochten kijken.

Vannacht om half een dacht ik trouwens een leeuw te horen brullen, ik weet nog niet of dat klopt.

Vanmorgen met een stel meiden in het restaurant ontbeten, normaal maken we ons ontbijt zelf, was gezellig.

Dat was het voor nu, Sterkte met he winterweer en veel liefs van @nkie