Lieve Allemaal,

Dank weer voor jullie reacties en wensen voor mijn gezondheid.

Vorige week vergat ik nog te vertellen, dat we tijdens een drive een anderhalve meter grote (8cm dikke )black Mamba naast de auto zagen wegspringen. Hij lag in de zon op de zandweg op te warmen en we reden vlak langs hem, de gids had hem niet gezien. In een fractie van een seconde sprong hij een meter hoog en het struikgewas in. Een paar mensen, waaronder ik ,zagen hem, omdat we aan de goede kant vd auto zaten. Overigens is hij bruin, maar schijnt een zwarte tong te hebben.

Na vorige week met veel zon, deze week meer bewolking en af en toe een flinke regenbui, iets koeler, maar nog warm genoeg.

Een gids vertelde, dat het nu regenseizoen is, maar er was nog te weinig regen gevallen. Veel bomen, struiken en gras zien er groen uit, het gras bloeit, maar ze kon aan de magere impala’s zien dat er te weinig voedingsstoffen in zaten. Dit alles werkt door, want het grondwater is laag, magere antilopen betekent minder vlees voor de roofdieren per kill, verder lopen naar plekken waar dieren kunnen drinken. Van 2014 tot 2019 is het hier al heel droog geweest en nu komt dit er bovenop.

Maandagochtend half zes deden we een echte monitoring drive, waarin we alle formulieren meenemen om alles wat we zien te noteren, veel antilopen, olifanten, giraffen, Hippo’s, roofvogels enz

In de middag wordt een “gin-drive “ gedaan, alleen het formulier mee om grote katten en wilde honden op te schrijven en verder “fun-drive” zoals ze het noemen. Voor nieuwe mensen om erin te komen en anderen doen mee.

Dinsdag morgen is Conservation work. Deze keer grote ( 5meter hoog) invasieve cactussen ( Queen of the Night geheten) verwijderen. Ze worden in stukjes gehakt, op een stapel gelegd en verbrand. In de stronk wordt gif gegoten, zodat ze niet weer konden groeien. We waren een kwartier bezig, toen de gids ons verzocht naar de auto te gaan. Gidsen lopen altijd speurend rond als we uit de auto zijn en ze had drie olifanten gespot. Het was te gevaarlijk om dan in de bush te zijn. Spullen laten liggen en bijna een uur in de auto gezeten, terwijl we zagen dat de olifanten heen en weer liepen. Toen ze wat verder weg waren, werd besloten toch weg te gaan en haalde de gids onze spullen op. Met een omweg terug, alles bij elkaar had het 5 uur geduurd en was ik moe, ook al hadden we niet veel gedaan.

’s Middags een presentatie over termieten, die wat tegenviel. Om 3 uur er weer voor data verzameling op uit. ’s Avonds vroeg naar bed.

Woensdagmorgen morgen worden de cameravallen van nieuwe batterijen voorzien, maar toen we wilden vertrekken begon het te hozen. Mijn eerste flinke regenbui, waardoor we er niet in de open auto’s op uit gingen en ik in mijn kamer merkte dat mijn dak lekt op mijn bed. Oplossing? Bed verschuiven!

De dag moest anders ingedeeld, ze doen dan spelletjes met ons en na de lunch hebben we nog wat cameravallen gedaan en ’s avonds is wekelijks t-bone steak avond. We eten in het restaurant ipv bij het zwembad, er wordt gedronken en lol gemaakt.

Donderdagmorgen was weer ‘conservation work’ wat deze keer het verwijderen van prikkeldraad inhield. Om het gebied open te maken naar de andere gebieden zijn hekken weggehaald, maar niet alle hekken en onze opdracht is om die nog weg te halen, zodat ze de dieren niet verwonden. De mannen knipten het prikkeldraad door en verwijderden de palen en ik heb met Zara het prikkeldraad gemeten, waarna het opgerold wordt om mee te nemen naar het resort. Opgemeten, omdat ze precies willen bijhouden hoeveel meter, prikkeldraad en hek verwijderd is en zelfs hoe lang we erover doen. We deden 800 meter hek, het was warm en iedereen was bekaf.

De presentatie die dag ging over zebra’s en hoe je olifanten bij akkers en huizen weg kunt houden. Behalve een methode om bijenkasten neer te zetten, olifanten houden niet van bijen, hebben ze ook wetenschappelijk uitgezocht wat er in de poep van verschillende dierensoorten zit. Er zijn 2 stoffen gevonden, vooral in leeuwenpoep, die olifanten afschrikken. Het moet nog in productie gebracht worden.

’s Avonds night drive, waarbij een genet gespot werd. Ik miste hem. De auto is helemaal vol dus je moet tussen de mensen door kijken.

Vrijdagochtend op drive in een nieuw gebied voor dit project. Een oud militair gebied, waar de natuur z’n gang heeft kunnen gaan en men wil nu geïnventariseerd hebben wat er rondloopt. Tot nu toe zijn er olifanten, antilopen en giraffen gezien, maar niet veel. Een vrijwilliger heeft ook een routekaart gemaakt, want die was er niet.

’s Middags ben ik naar een workshop geweest, die “Down to the wire” heet. Van het metaal van gevonden strikken worden sieraden gemaakt. Het geld, dat ze overhouden gaat naar dierenartsen, die de dieren van de strikken bevrijden. Iedereen hier loopt met die armbanden en ringen. Ik maakte een boekenlegger van een stuk strik, dat van een giraf afgehaald was en kocht een platgeslagen knoop van een strik aan een ketting. Goed doel!

Woensdag kwam Indenne Inden aan om assistent researcher te zijn en Mark te vervangen, die voor zijn visum terug naar Australië moet. Inden dacht ik, die naam ken ik. Ik blijk haar Oom te kennen! Leuk en het klikt goed met haar. Ze is dol op dolfijnen en heeft in het Dolfinarium met overnachtende kinderen gewerkt! Vorige week kwam ook Nederlandse Abel aan, een gezellige 18-19 jarige knul. Met z’n drieën kletsen we af en toe stiekem even Nederlands.

De nieuwe computers zijn aangekomen. En eindelijk kunnen we er weer op werken, dus ik heb gister wat data kunnen invoeren.

Daarna zijn we met een heel stel naar een Spa geweest, waar we een massage konden krijgen. Twee tegelijk en man/vrouw was oneven. Anderen hadden zich al ingedeeld, dus ik heb Abel gevraagd of hij het erg vond om met Oma tegelijk gemasseerd te worden. Geen probleem, ik voelde me bij hem toch het meest op mijn gemak. De massage was wat hard, maar het maakte me toch ontspannen en ik heb vannacht lekker geslapen.

Dit weekend vertrekken een paar aardige, ervaren vrijwilligers, wat ik jammer vind, maar er komen 6 research vrijwilligers bij. Een is Amerikaanse Maggie, die ik uit Naboisho 3 jaar geleden ken, dus dat vind ik leuk. Ze is ergens in de zestig, dus dat haalt de gemiddelde leeftijd wat omhoog. De meesten zijn hier 19-22 jaar.

Officieel heb ik hier nog maar 1 week geboekt, maar zolang het goed gaat met mijn gezondheid wil ik blijven en pas half maart terug naar Nederland vliegen. Ik duim dat dat lukt, want het bevalt me hier prima.

Ik hoop dat het goed gaat met jullie en warme omhelzingen van @nkie