Mijn rust week

Lieve Allemaal,

Ook zo’n week rust vliegt zo voorbij! Vorig weekend en maandag doorgebracht in Conferentie centrum Brackenhurst, wat ook een hotel is met een bloemrijke, vogelrijke tuin. Ik was blij als het droog was om te gaan wandelen met jas aan, want ik had het koud. In de krant las ik dat het overal in Kenia gehoosd had en er door overstromingen zelfs doden waren gevallen. Na grote droogte nu opeens teveel regen tegelijk.

Maandag met reis agente Jane voor deze week 2 nachten Nairobi en drie nachten Lake Naivasha gepland.

Woensdag was en speciale dag. Ik ben met Emmanuel en Lincoln de school van Emmanuel gaan bekijken. Hen beide heb ik ontmoet in het eerste jaar dat ik het African Impact project in de Mara deed. Lincoln was de gids/ projectleider en Emmanuel de kok. Het tweede jaar was Emmanuel nog steeds de kok en vertelde mij dat hij spaarde om naar de Hogere Hotelschool te gaan. Dat was zijn droom, want dan kon hij een goede baan krijgen in de horeca. Op zijn verzoek ben ik hem gaan ondersteunen en in mei vorig jaar is hij met de opleiding begonnen. Lincoln is zijn “mentor”. Regelmatig kreeg ik mailtjes hoe het allemaal ging en foto’s met Emmanuel met koksmuts op, ook in een resort, waar ik geweest was en hij stage liep.

Hij wilde mij dolgraag zijn school laten zien en toen ik onverwachts toch naar Kenia ging hebben we een plan gemaakt. Ik wilde alles ook graag zien, want achterin mijn hoofd zat toch een duiveltje, die bewijs wilde. Ik ken van nabij de verhalen van vrouwen, die geld aan Afrikanen gaven en bedonderd zijn.

Het was een geweldige middag! Emmanuel heeft Lincoln en mij de hele school en bibliotheek laten zien en we hebben gesprekken gehad met diverse docenten en het hoofd van de opleiding. Allen spraken lovend over hem, hij is gemotiveerd, voelt zich verantwoordelijk, niet alleen voor zichzelf maar is ook coordinator van zijn klas. Hij haalt erg goede cijfers en is enthousiast. Het is een voordeel, dat hij 26 is, al in de praktijk heeft gewerkt en precies weet wat hij wil. ‘Mijn Afrikaanse zoon” , zoals hij zich noemt doet het uitstekend!

Omdat ik in het hotel zat, dat praktijk gelegenheid aan de leerlingen biedt, liet Emmanuel me ook kennismaken met docenten van hem, die in het hotel werken. Later werd ik door een van die docenten aangesproken of Emmanuel me niet lastig had gevallen. Ik vond het grappig en aardig, dat hij zich zorgen maakte, maar ik kon hem gerust stellen en vertellen, dat we elkaar al twee jaar kennen.

Donderdag werd ik naar de Country Club bij Lake Naivasha gebracht. Het resort, dat ik daar kende werd gerenoveerd, dus nu een ander, maar ook een met een tuin, die aan het meer grenst. Ik ben in een paradijsje terecht gekomen. De tuin is nog groter met grasveld en heel oude hoge bomen. Ook oude boomstronken, maar al tijdens mijn eerste wandeling kwam ik giraffen, waterbokken, zebra’s, een wildebeest en een kameel tegen!! Bij de steiger in het meer hoorde ik aan alle kanten het lage snurk-achtige geluid van de nijlpaarden. Intussen heb ik alles een paar dagen kunnen observeren. Alle dieren kunnen vrij langs de kant van het meer rondlopen van perceel naar perceel. De kudde waterbokken met het wildebeest en de zebra’s gaan ’s avonds naar een plek om te slapen en ’s ochtends zie ik ze dan weer door de tuin lopen naar een weide achter mijn huisje. De kameel heb ik maar 2 keer gezien en die is hier niet inheems. De giraffen komen en gaan wanneer het hun belieft. De nijlpaarden liggen overdag in een groep bij elkaar te ronken, af en toe een oog open om de boten, die komen kijken in de gaten te houden. Ze splitsen zich ’s avonds op en gaan op verschillende plakken aan land om te grazen.

Elke dag in de ochtend is het zonnig en ga ik naar het zwembad, ’s middags komt de bewolking en valt er af en toe een bui. Ik heb me lekker laten masseren en ben gister boodschappen gaan doen in de stad. Het eten is te goed, met die buffetten moet ik uitkijken! Drie keer per dag komt de Indiaase bedrijfsleider vragen of alles naar wens is!

Dus, ik ben nu goed uitgerust. Morgen ga ik terug naar Brackenhurst, waar ik maandag word opgehaald en naar Naboisho Consevancy bij de Masai Mara word gebracht. Daar nog 2 weken vrijwilligerswerk doen. Ik verheug me erop om Carol, de project leidster te zien en nu is er dus een andere kok!

Deze week heb ik geen berichten over het weer in Nederland gehoord, maar ik denk dat jullie weer in normale temperaturen zitten. Dank voor jullie reacties en mailtjes.

Veel liefs van @nkie

Zuid Afrika retour week

Lieve Allemaal,

Och, wat is het een enerverende week geweest, maar ik begin waar mijn vorige log eindigde, vorige week zondag. Die nacht nauwelijks geslapen, op internet ( onbegrijpelijk dat ik toegang tot internet had) in bed uitgezocht hoe ik mijn visum kon verlengen: in mijn eentje in een urenlange rij staan bij een kantoor in Pretoria, een stad, die ik niet ken en geen goede reputatie heeft. Ik was er te moe en te bang voor. Alternatief plan bedacht. De volgende ochtend Stacey, hoofd van Kruger project gesproken en zij zei, dat het dan nog niet eens zeker was dat ik de verlenging zou krijgen. Ik was erg verdrietig om het besluit dat ik zaterdag weer het land uit zou moeten. Veel geregel met om boeken, waarbij Stacey, Charlot, Ineke en Activity International mij hielpen. Fijn, Dank! Maandagavond was het belangrijkste geregeld en kon ik nog van 3 dagen project gaan genieten. En dat was genieten!!!!

We gingen naar het park, waar we elke week een nacht wild kamperen en in die 24 uur heb ik de hele BIG FIVE gezien! Dat was bijna nooit voor gekomen! Ik had in de vorige 6 weken maar een paar grote katten gezien. Het begon in de middag met een LUIPAARD, die zijn prooi hoog in een boom had gelegd. Dat doen luipaarden, zodat niemand er bij kan. We zagen haar door de bladeren heen liggen, opstaan, over de tak naar haar prooi lopen en smikkelen! Ze liet een stukje vallen en ging helemaal naar beneden om het te pakken! Ze gunde niemand er iets van. Een uurtje later was er NOG een luipaard gespot! Wij erheen en deze lag lui op een tak in vol zicht. Weer gingen een stuk of vier auto’s om de beurt vlakbij kijken. Een cadeau was het, maar het hield niet op. We zagen 2 keer neushoorns, die aan het grazen waren, dus “witte”. ( 3 vd Big 5 gezien)

In de avond gingen we weer bij het/de eerste luipaard kijken en weer lag ze te smikkelen. Verder gereden door het donker….. we zagen de lichten van een andere auto en die volgde twee mannetjes LEEUWEN tussen de bomen door, wij erachteraan, na 10 minuten raakten we ze kwijt, omdat ze best hard liepen en wij door het struikgewas moesten rijden. Geweldig!

Om 12 uur pas terug in de tent. Het lukte om te slapen, maar om half vijf weer op. Nog een keer bij het luipaard gekeken, nu lag ze te slapen op een tak met een dikke buik, maar hield ons wel in de gaten. We hadden vorige keren veel OLIFANTEN gezien en ik had het voor deze keer net opgegeven, toen ik door de bomen heen er plots een zag! Het bleek een hele kudde en zelfs een heel kleintje, die wapperend met slurf en oren vlak voor ons langs achter zijn moeder aan rende! Ik hoop zo dat het gaat lukken om foto’s te uploaded. 4 vd 5 gezien, maar ook nog een nijlpaard, die in z’n eentje in het water aan het spelen was. Zijn mond open en dicht en springend, zodat het water omhoog spoot! ( zie je het voor je?) Giraffen, antilopen en allerlei kleins. Dik tevreden pakten we onze spullen bij elkaar en reden terug naar de uitgang. Maar onderweg bij een grote plas zagen we een hele kudde BUFFELS ! 5 vd 5 in 24 uur!!! Ongelooflijk en dan nog meerdere van elke soort!!! Ik voel me zo dankbaar en weet dat ik daarvoor toch terug naar Zuid Afrika moest! Maar ook om de mensen van de Lodge nog even te zien en van hun warmte te genieten!

De scholen hebben nu geen vakantie meer dus ben ik mee geweest om 30 kinderen met Engels lezen te helpen en een spel met ze te doen. We waren met 2 stafleden en vier vrijwilligers. Het was goed gepland, drukke kinderen, dus niet alles ging volgens plan, maar leuk voor iedereen.

Met een collega vrijwilliger heb ik nog een paar giraffen geïdentificeerd en data verwerkt.

Vrijdag morgen moest ik, heel verdrietig, afscheid nemen om zaterdag op tijd in Johannesburg te zijn voor het vliegtuig. Gelukkig ging Belgische Thijs, een gids, ook mee, want hij ging zijn ouders van het vliegveld halen. Met de bus, want weer kon ik mijn vliegticket niet om boeken. Als je tickets niet bij de maatschappij zelf koopt, maar via de goedkopere sites, maken ze het je erg moeilijk om dat te doen. Vooral met het beperkte internet, dat ik elke keer heb. Het was gezellig met Thijs. Hij hoorde echter, dat zijn ouders een dag later kwamen, want ze konden door de sneeuw niet uit Brussel vertrekken.

Hij heeft mij naar het vliegveld gebracht, waar ik het vliegtuig naar NAIROBI heb genomen. Van de nood een deugd gemaakt! Ik wilde door de politieke onrust ( bleek mee te zijn gevallen) in december hier niet heen, maar nu dan wel met een stukje omvliegen. Ik neem een week rust, daar ben ik aan toe. Dan de laatste twee weken naar het mij geliefde project van African Impact in Naboisho bij de Masai Mara. Eind maart weer naar jullie toe!

Dus zit ik nu niet in Zuid Afrika, maar in Kenia, werd opgehaald door Sammy( met wie ik al heel wat mooie uurtjes in Reservaten heb doorgebracht) en naar Brackenhurst gebracht. Het regent aldoor en is onder de 20 graden, dat is wennen, maar verder van alles bekend en dat begin ik steeds prettiger te vinden. Is dat de leeftijd????

Voor jullie was er veel sneeuw, ijs en de griep is nog niet helemaal over hoorde ik van sommigen.

Ik geef jullie weer een warme omhelzing, ook al zit ik te bibberen bij 20 graden, haha! Tot mijn volgende log. Veel liefs @nkie

Tofo zesde week

Lieve Allemaal,

Het was een hectische week, de eerste 2 dagen nog vroeg op om bij het schildpad nest wacht te houden, tevergeefs, dus toen hebben we het opgegeven. Ik was bekaf en realiseerde me dat ik in de winter “ fulltime werk”, terwijl ik met pensioen ben! Het is leuk werk, maar ook van leuke dingen word je moe, maandag ben ik een paar uur in bed gedoken en ’s middags lekker gezwommen, daar knapte ik van op. Ik was zo druk geweest, dat ik niet eens aan zwemmen toe kwam.

Ook deze week 4 keer op Ocean safari kunnen gaan en het bleek ”Manta week”. Elke dag zagen we meerdere manta roggen en de kleinere “devil rays”. Een paar prachtige ontmoetingen: ze zweven sierlijk door het water en zwemmen op hun zij of maken een koprol. Sommigen zijn van vleugeltip tot vleugeltip 4 meter breed, dus best groot.

De zee is veel rustiger dan in januari, dat is prettig. Er zit genoeg voedsel, plankton, in het water, maar weer zagen we slechts een walvishaai. Laagseizoen voor de walvishaaien, maar ik heb er toch weer een van 6 meter gezien en ernaast gezwommen! Het bleek een vrouwtje te zijn, wat in dit gebied niet vaak voor komt, meestal zijn het jonge mannetjes. In totaal heb ik dit jaar net het dozijn niet volgemaakt, maar wel een elftal walvishaaien!

De laatste keer op Ocean Safari was een verrassing: we hebben weer met de tuimelaars kunnen zwemmen, net als mijn eerste dag! Ik telde er 14 tegelijk om mij heen, alsof ze me gedag kwamen zeggen. Ik voel me bevoorrecht! Zo gelukkig!

Met France, Emilia en Rasmus ben ik naar een ( andere)school gegaan om kinderen ( 8-12 jaar)Engelse les te geven. Er kwamen 35 kinderen. We hebben Engelse woorden voor allerlei eten, groente, fruit, vlees, vis op het bord geschreven, zodat de kinderen het in hun schrift konden schrijven. Wij zeiden hoe het uit te spreken en zij konden het nazeggen. Ook van 10 tot 20 nummers doorgenomen. Emilia kende het liedje “hoofd, schouders, knie” in het Engels, dus leuk om de lichaamsdelen op die manier te leren. Deze keer had ik er een beter gevoel bij dan de school met 3-5 jarigen, dit was nuttiger.

Langs het strand lopend erger ik me altijd aan de rotzooi en ik had een keer een vuilniszak meegenomen. Het viel me op dat er veel mooi gekleurd touw aanspoelde ( wel plastic) en bedacht, dat je daar leuke armbanden van kunt maken. Jongetjes zeuren op het strand aan je hoofd of je armbandjes met kralen en schelpen wilt kopen. Ik niet, maar met France ben ik naar een man gegaan, die die armbandjes maakt en heb hem gevraagd ze van mijn gevonden touwtjes te maken. We hebben uitgelegd, dat hij het materiaal zo op het strand kan vinden en mensen vast geïnteresseerd zijn, als hij vertelt, dat het gerecycled is. Hij heeft ze gemaakt en ze zijn leuk. Katie vond het een geweldig idee en heeft nu een workshop gepland om touwtjes te zoeken en er met die man armbandjes van te maken. Ik ben benieuwd of het blijvend resultaat gaat hebben.

Woensdag werd Lisa 40 jaar en ze had niets georganiseerd, dat kon ik niet voorbij laten gaan. Ik had een taart besteld en Ned souvenirs voor haar als cadeau. Zij heeft toen voor ons een heerlijk diner buffet laten maken met als toetje de taart. Haar jongste zoon at met ons mee. Ze was blij met de aandacht. Het is me niet duidelijk hoe verjaardagen hier gevierd worden, want haar personeel wist er ook niets van.

Vrijdagmiddag zijn we met z’n allen de sunset trip gaan maken, die ik met de 2 Katies had gedaan. In de dhow zeilend langs de flamingo’s en wadend naar een zand eilandje, gin-tonic uit een kokosnoot en de zonsondergang vanaf de boot. Ik heb minder lol gehad met deze groep dan met de Katies en we waren deze keer op tijd thuis, maar het was leuk dat ze dit met mij wilden doen voor mijn laatste avond. Nog Mozambikaans gegeten en daarna rolde ik doodmoe mijn bed in.

Gister vertrokken, een rommelige dag, maar nog wel even in zee gezwommen. Het vliegtuig vanaf Inhambane ging gewoon en van Maputo naar Johannesburg een half uur vertraging, maar toen de landing ingezet werd, bedacht ik me dat ik voor Zuid Afrika een visum nodig heb! Totaal niet aan gedacht van te voren! In spanning naar het paspoort loket. Ik heb een visum voor een week gekregen, want op 3 maart liep mijn vorige visum af en daar hebben ze rekening mee gehouden. Maar ik heb hier voor 4 weken geboekt. Dat wordt dus spannend en gedoe!

Intussen is het zondagmiddag en ben ik terug op het project in Domela Lodge. Heerlijk om hier de bekende staf te zien en natuurlijk de Katies!! Ik word warm welkom geheten. Meteen in het zwembad gedoken, want het was warm en nu lijkt er een storm op komst.

Bij jullie is het zonnig koud hoorde ik en veel mensen griep. Beterschap voor degene, die geveld zijn!

Ik hoop jullie vanaf deze plak volgende week weer te berichten, maar wie weet?!

Warme omhelzing van @nkie

Tofo vijfde week

Lieve Allemaal,

Nu vliegen de dagen helemaal! Nog een week ben ik in Tofo en dan terug naar het project in Zuid Afrika, waar ik hiervoor was.

Vorige week zondag met Lisa( eigenaresse van ons resort) en het Zweedse echtpaar Camilla en Jonas, naar de kerk geweest. In het begin veel zingen met dansstapjes van verschillende groepjes mensen. Groepje mannen, groepje vrouwen, groepje kinderen, allen met verschillende liedjes. Daarna werden Camilla, Jonas en ik naar voren geroepen, we moesten onze naam en nationaliteit zeggen en werden met gezang verwelkomd. Ontroerend vond ik het om  toegezongen te worden door zo’n honderd man. Kleine kinderen liepen gewoon overal door de kerk rond, een jongetje speelde met een autootje onder een tafel, die als altaar diende. Daarna werden stukken vd Bijbel besproken. We hadden een Engelse versie, maar het duurde anderhalf uur. Intussen zaten we al 3 uur in de snikhete kerk. Lisa had door dat we weg wilden en het was bijna afgelopen, dus ze stuurde ons op pad met haar auto, zodat we naar huis konden, moe, zweterig, maar voldaan.

Deze week vier keer de Ocean Safari gemaakt, twee keer helemaal niets gezien, ja, die keren zitten er ook bij. Derde keer waren we al bijna terug, toen de kapitein zei dat we nog een kwartiertje konden zoeken, ok en JA ! Hij vond een walvishaai. Een schattig, gaaf kleintje van 4 meter! Geweldig, want ik had ze intussen in 2 weken niet gezien! De laatste keer zagen we dolfijnen en heb ik ze vanaf de boot bekeken, want er waren veel “blue bottle” kwalletjes in het water en ik was al flink gestoken. Leuk om de dolfijnen te zien springen en met hun staart klappen op het water te zien geven!

Weer drie keer naar de school gegaan, maar besloten, dat vrijdag de laatste keer was. We hebben alle klinkers behandeld. Ik vind het erg vermoeiend met al het andere werk erbij. Blake, ook een vrijwilliger heeft foto’s gemaakt, die ga ik proberen te uploaden.

Nog 2 avonden naar muziek in het dorp gegaan, maar was geen dansmuziek.  De vrijwilligers groep is niet een geheel. Het echtpaar zondert zich regelmatig af en gaat alleen op stap, wat ik wel begrijp, maar jammer vind. Rasmus, die er vanaf het begin was, heb ik een goed lijntje mee en kan ik goed mee samenwerken, maar noch hij, noch Blake zijn gezellige praters. Blake gaat ook zijn eigen gang, dus veel individueel gerichte mensen. Gelukkig heb ik het gezellig met Emilie, met wie ik mijn huisje deel. Ze is 18 en dus steeds met Oma op stap, hoewel ze dat niet erg lijkt te vinden.

Vrijdagmiddag hebben we weer rotzooi verzameld op het strand en plastic onderzoek gedaan. Er lag minder, waarschijnlijk omdat het geen hoogseizoen is, dus minder mensen aanwezig.

Katie vertelde, dat er een schildpadden nest uit kan komen  verderop op het strand. We gaan bij zonsondergang  en zonsopgang ( 5 uur) om de beurt kijken of de schildpadjes uit het zand komen. Het is ruim een half uur lopen merkten we gister en we bekeken  een verlaten huis in de duinen, of we er konden slapen. Het was door de cycloon grotendeels verwoest  en ik stapte op een verkeerde plank, viel, weer dezelfde knie flink gestoten en blauwe plek bij mijn pols. Ik geloof dat het Universum me vertelt dat ik even aan de rem moet trekken………

Sinds vrijdagavond regent het ook erg veel met harde tropische buien. We liepen in de regen terug van het nest en toen heb ik Lisa gebeld om te vragen of ze ons met de auto op kon komen halen. Dat deed ze, de schat, het is fijn om hier zo’n vriendin te hebben en toen ik zei dat ik een paar dagen een auto wilde huren, zei ze dat ik er een van haar kon lenen. Dat is een zegen, want gister heeft het de hele dag pijpenstelen geregend, dus nu kunnen we met de auto naar het nest.

Met regen is hier van alles ontregeld, vertelde ik al eens. Vanmorgen met de auto naar de kerk, maar zelfs de priester ( of hoe hij hier heet) was er na  een half uur nog niet. Ik had niet goed geslapen, was vroeg op voor de schildpadden, dus besloot, dat het Universum mij vertelde naar “huis” te gaan. Dat heb ik met Emilie gedaan, dus nu kan ik er verder een rustige dag van maken.

Dank weer voor jullie reacties. Via de NOS app volg ik de uitslagen van de Olympische Spelen, wat een mooie resultaten!

Een vochtig warme omhelzing van @nkie

Tofo vierde week 2018

Lieve Allemaal, 

Het is weer en heerlijke week geweest. Vorige zondag begon met het maken van een snorkel trip in de lagune. Alleen ik met 2 gidsen eropuit. Er was zoveel te zien, van visjes, krabben tot levende schelpen en wel 12 zeepaardjes in 4 kleuren en verschillende maten! Genieten was het! Het weer was opgeklaard en is deze week zonnig geweest, maar nu  meer bewolking en regen, alles best!

Zondagavond naar de Live Music , de Tonga dansers. Toen ik daar aankwam vloog iemand om mijn nek! Het was een vd 2 Katie’s uit het Zuid Afrikaanse project en de andere Katie was er ook. Zo leuk om hen hier te zien en zij waren ook blij. Ik had hen Tofo aangeraden, maar ze waren vergeten dat ik er in deze periode ook was! We zijn uit ons dak gegaan met dansen! Ik heb zelfs met mijn heupen staan zwieren met de Tonga mensen! Geen gezicht, maar veel lol!

Op woensdagavond zijn we een sunset cruise met een ( kleine, vergeleken met Oman) dhow gaan maken. Zeilend in de lagune, cocktails, weer met een stel Mozambikaanse gidsen. Er was een groep flamingo’s, maar het water was te ondiep voor de boot, dus we zijn door het water dichterbij gewaad. Grappen over en weer met de gidsen en een mooie zonsondergang. Door de flamingo’s waren we te ver gegaan en zou de boot ons op een andere plek afzetten, maar ook dat bleek te ondiep, dus weer waden naar de kant, intussen dansend van de alcohol, in het donker! Och, och en dat op mijn leeftijd, heerlijk! 

Gisteravond hebben we samen tonijn op de tegel gegeten en naar de bars bij de markt. De 2 Katies kenden in die paar dagen Jan en Alleman en velen kenden de 2 Katies! Leuk, maar dat hangen aan een bar houd ik niet lang vol en ik was moe na de hele week, dus lag tegen 10 uur lekker in bed. Ze zijn vanmorgen vertrokken terug naar Domela Lodge en ik heb afgesproken mijn laatste vier weken daar heen te gaan, dus ik zie ze over 2 weken weer.

Maandag morgen vertrokken, Sonja, Sarah en Katerina met een taxi naar Maputo, want er vlogen nog geen vliegtuigen naar Inhambane. Dat betekende dat ook de nieuwe vrijwilligers niet konden vliegen, dus onduidelijk wanneer ze aankwamen. Twee aan twee hadden ze een taxi genomen en kwamen maandagavond en dinsdagmiddag aan. Een Zweeds echtpaar ( 50-60 jaar), ervaren duikers en reizigers. Een Engels meisje  en Amerikaanse jongen, beide rond de 20. Met het meisje, Amilia, deel ik nu mijn huisje. De eerste dagen zag ik ze niet veel, omdat ze ingewerkt moeten worden en Rasmus en ik ons eigen programma vervolgen. 

Drie keer deze week ben ik naar de school gegaan en daarna Ocean safari, wat drie keer door ging. Twee keer dolfijnen gezien, ook onder water, en een keer een manta rog en een schildpad, die adem kwam happen. Geen walvishaaien, die lijken met de toeristen te zijn vertrokken. De Katies zijn op een safari mee gegaan. Leuk want ze hebben dolfijnen gezien en ermee gezwommen, maar geen walvishaai, jammer.  

Donderdag bij het stranden van de boot maakte ik een flinke val, niet leuk. Bult op mijn hoofd en knie, maar gelukkig was ik verder heel. Ze duwen de boot door de golven heen om te vertrekken en op de terugweg vaart de boot met grote snelheid het strand op ( “beachen” noemen ze dat) Dan stopt hij dus abrupt op het zand en moet je je heel stevig vasthouden. Al heb ik het al tientallen keren gedaan, deze keer ging niet goed. Ik was boos op de kapitein en mezelf, maar weet niet of dat terecht was.

Vandaag een redelijk rustige dag gehad, gezwommen en gewandeld met Amilia. De rust doet me goed, want door de week is het een druk programma, maar ik geniet ervan.

Ik heb nog niet gelezen, dat er in Nederland geschaatst is, maar wel dat de eerste medailles met schaatsen binnen zijn.

Dank voor jullie reacties en veel liefs van @nkie

Tofo 3

Lieve Allemaal,

Het motto van deze week is wachten………oefenen in geduld hebben, niet mijn sterkste kant. Van alles was wachten of het lukt of door gaat.

Katie kwam bijvoorbeeld pas maandag eind vd middag aan, na allerlei transport problemen. Toen had ze 2 dagen vergaderingen, dus ontbrak het ons nog steeds aan begeleiding. De anderen gingen wel duiken en ik ging 3 ochtenden naar een school, maar steeds wachten of de ocean safari’s door gingen. Deze week heb ik maar 1 safari gemaakt, want het weer is omgeslagen. Er is veel bewolking, onberekenbare wind en als er onweer is kunnen we niet het water op, dat is gevaarlijk. Sinds gister tropische regenbuien, ook overdag, vochtig, klam, wel 23 tot 30 graden. Geen walvishaai te zien, maar wel weer dolfijnen onder water langs zwemmend.

Ik ben begonnen met “Engels les” geven op een school voor kinderen van 3 tot 5 jaar, ja zo jong! De jongsten kunnen nog niet eens schrijven, maar ze willen wel dat ze meedoen. De hoofd onderwijzer doet het samen met mij en vertelt ze wat er van ze verwacht wordt. Ik heb gezorgd voor papieren met een letter erop in stippellijntjes en potloden. Plaatjes erbij, die ze kunnen kleuren, met Engelse woorden. 15 tot 20 kindertjes, waarvan een derde bijna 5 is. De laatste kunnen wel al wat zeggen en schrijven. Ik vind kleuters erg leuk, dus amuseer me, maar verwacht niets van de “Engelse les” ! Drie keer per week ga ik er vroeg heen, zodat ik op tijd terug kan zijn ALS de ocean safari gaat.

Vrijdag ging ik met Mozambikaanse France naar Maxixe, een andere stad, om mijn visum te verlengen. Met openbaar vervoer. Om half zeven in de ochtend een flinke regenbui, zodat het vervoer ontregeld was. Wachten….De asfalt wegen overstromen en de kleiachtige wegen worden modderpoelen. We vertrokken pas om 8 uur. Na een uur waren we in Inhambane, waar we een boot namen om naar de overkant te varen. Ik heb foto’s van de boot, want ik griezelde. Zoals de busjes was de boot overvol. Ik heb geweigerd in het midden te zitten en ben vooraan gaan zitten, zodat ik lucht had en bij zinken er snel uit zou zijn. Het ging goed en toen bij het visum kantoor wilden ze mijn visum niet verlengen……Na overleg met Katie heeft France gevraagd of als ik meer betaalde het wel kon…….we stonden voor een loket met een affiche, dat niemand hier omgekocht kon worden……Haha……en toch….. het lukte! We moesten er 2 uur op wachten, maar daar was ik blij mee, want ik kon mijn paspoort meteen mee nemen en had het anders een week later moeten ophalen!!!!! In de tussentijd hebben France en ik de prijzen van een ijskast, die Katie wil hebben, uitgezocht en hebben we geluncht. Toen dezelfde weg terug, om half vier kwam ik doodmoe aan en waren de anderen aan het afronden. De drie dames zouden dit weekend vertrekken.

Intussen hebben ze vanmorgen gehoord, dat hun vlucht niet vertrekt, slecht weer, motorproblemen? Ze moeten tot maandag blijven, wat ze helemaal niet erg vinden, maar het is al uren regelen om uit te vinden hoe alles zit, ook met vervolg vluchten en andere boekingen.

Het hoogseizoen is hier voorbij, dus veel mensen zijn vertrokken en met de regen zakt alles een beetje in. Minder life music in het weekend. Tijd voor andere zaken. De super rode blue moon van woensdag! Ik liep op het strand te wachten (!) tot hij op kwam, maar liep niet ver genoeg door om hem uit zee te zien opkomen! Zo jammer, want de foto’s van anderen zijn prachtig! Gister zat ik in het restaurant van Albatroz op mijn computer naar “Vogeldagboeken” te kijken en zag een Afrikaanse bijeneter op de foto. Ik keek op en voor mijn neus in de boom kwamen met veel gepiep zeker 11 van diezelfde bijeneters aanvliegen!!!!!!Snel mijn fototoestel gehaald en wel 70 foto’s gemaakt, want ze zijn erg bewegelijk!!! Wat een verrassing!

Nu zit ik er weer, maar het heeft al 2 uur geregend, ik zie libelles eitjes in het zwembad afzetten. De lucht is grijs, geen wind, zee is vlak, alles zwaar van de regen…….ja, dat kan hier ook en het is wachten (!) tot het droog is.

In het algemeen was het een minder vrolijke week, maar het kan niet altijd fantastisch zijn. Volgende week komen nieuwe vrijwilligers. Vier stuks, ik ben benieuwd!

Ik las dat er ijs verwacht wordt, gaan jullie schaatsen? Warme knuffel van mij, liefs @nkie

Tofo 2

lieve Allemaal,

Het was een gezellige week, Michelle bleek een topvrouw, hard werkend, maar ook in voor een feestje. Vorige week zondag ben ik met haar en Lisa uit geweest. Er werden in een restaurant Tonga dansen uitgevoerd. Afrikaanse dansen van de Tonga stam. Vooral veel snel heupen werk, ze deden een soort competitie wie het best kon dansen. Ook Lisa deed mee, erg leuk. Ik heb me er niet aan gewaagd, maar stond met Michelle aan de kant mee te wiegen.

Mijn collega’s hebben hun duik diploma’s gehaald, maar verder was het deze week een ziekenboeg. Bijna allen hadden iets, rugklachten, darmklachten, oververmoeid ook, denk ik. Joakim, mijn snorkelmaatje kneusde een rib en kon niet meer mee op Ocean Safari. Het uit het water op de boot klimmen, vooral als er veel golven zijn, is voor iedereen een klus. Je wordt wel de boot in getrokken, maar komt er vaak niet ongeschonden vanaf. Gezien mijn leeftijd en dat ik hier terug ben gekomen, wordt ik wel apart behandeld, waar ik blij om ben. Ik moet kijken welke kapitein er is, want de ene laat me bij de motor aan de achterkant erop klimmen, wat mij alleen lukt en de ander wil dat niet, maar trekt mij bij mijn bovenarmen de boot op.

Wat het resultaat van de ocean safari’s betreft hebben we nog steeds geluk!!! Ik heb er weer vier gemaakt en elke keer een walvishaai gezien! Gister herkende ik hem zelfs van een vorige keer, omdat ik de lidtekens op zijn staart al eerder had gefotografeerd. En twee andere keren zagen we er zelfs twee. Het zijn zulke mooie dieren met hun stippen patroon en naast ze zwemmen is een hele eer! Zij zwemmen dan langzaam en ik op z’n hardst, af en toe hoofd boven water om meer adem te happen dan door de snorkel. Ook manta’s in een flits gezien, maar geen dolfijnen. Het zicht onderwater is slechter geworden. Meer plankton/ eten voor de dieren, maar minder zicht voor ons.

Met France, de nieuwe coordinator voor de sociale projecten, zijn we naar een school gegaan waar ik vorig jaar ook ben geweest. Hij besprak hoe we hen konden gaan helpen. France wordt nog ingewerkt en Michelle is dat ook aan het regelen. Je blijkt in dit project niet verplicht te zijn om met de sociale projecten mee te doen, maar ik vind het leuk. Iedereen ging wel mee naar Engelse les aan kinderen in het dorp, maar de meesten stonden alleen te kijken. Die les wordt door een ander georganiseerd. Onze school activiteiten moeten nog geregeld worden. Ik heb nog vier weken.

We krijgen zelf Portugese les van France. Hij doet erg z’n best, maar er is niet veel motivatie. Ik zelf vind het zo moeilijk, dat ik alleen als doel heb hallo op verschillende tijdstippen en andere beleefdheidstermen te leren.

In het weekend is het hier vrijdagavond en zondagavond feest. Zaterdags moet men bijkomen. Vrijdagavond zijn we met z’n allen uit eten gegaan. Vis en vlees in een heerlijke marinade op een hete tegel. Daarna aan de cocktails en uit dansen. Weer gedanst op de disco muziek met disco verlichting en al. Tegen 12 uur ben ik met Michelle naar huis gegaan, de anderen bleven nachtbraken. In bed dreunde de muziek nog door in mijn hoofd! Zaterdagavond hebben we zelf een braai georganiseerd. Michelle en een vriend van de dames bleken goed te kunnen braaien!

Michelle is vanmorgen vertrokken en ik hoop dat Katie terug komt. Ze was de hele week onbereikbaar, maar we gaan ervan uit dat ze er morgen weer is. Joakim vertrekt morgen. Zijn tijd zit er alweer op.

Het weer is aldoor zonnig geweest. Langzamerhand minder wind en vandaag, zondagmorgen, kijk ik naar een vlakke zee. Ik maak er een rustdag van. Het is afwachten wanneer ik dit verhaal kan verzenden, want we zitten al sinds vannacht zonder elektriciteit.

Overigens heb ik met veel plezier de dagboeken van Hendrik Groen gelezen! Een aanrader op onze leeftijd! Wat een humor en zelfreflectie !

Dank voor jullie reacties op mijn verhalen en heel veel liefs van @nkie

Tofo 1 Mozambique

Lieve Allemaal,

Mijn reis naar Tofo is goed verlopen. De man ,die mij ophaalde was niet de man, die mij gezegd was, waardoor ik even wat wantrouwig werd, maar het kwam allemaal goed.

Vorige week zondag kwam ik om 3 uur in Tofo aan en lag om 4 uur in zee, heerlijk die golven en een zee van 27-28 graden, genieten!!!! Het was leuk om in hotel Albatroz door het personeel verwelkomd en herkend te worden. Ze zoenen hier snel, dus ik knuffel wat af!!! De eigenaresse Lisa was op een kleine vakantie, dus die zag ik een paar dagen later. Met haar ga ik zeker weer de bloemetjes buiten zetten!

Het is een ongelofelijke eerste week geworden: Ik heb al 3 walvishaaien, 2 manta’s en wel 15 dolfijnen gezien in 4 ocean safaris, zoals onze boottochten heten. Het waait veel, waardoor de zee ruw is en 3 keer ging de ocean safari niet door, maar 4 keer dus wel!

Maandag voor het eerst en al snel waren de tuimelaar dolfijnen er. Wij snel het water in en ze kwamen echt naar ons kijken en zwommen vlak bij ons. Het voelde alsof ze mij welkom kwamen heten!! Geweldig! Ze zwommen nog niet weg, maar wij moesten de boot in want er was een manta rog gespot en daar wordt ook onderzoek naar gedaan, dus wij erheen, het water in en ook de manta heel goed gezien. Ik wist niet wat me overkwam! Vorig jaar heb ik heel wat keren tevergeefs op de boot gezeten en nu dit en het bleef een geluksweek!

Woensdag waren we met de hele vrijwilligers groep op de boot en zagen de eerste walvishaai, dat was ook fijn met z’n allen. De groep bestaat uit zes vrijwilligers: Nederlandse Sonja, Deense Rasmus, Zweedse Joakim, Duitse Sarah, Zuid Afrikaanse Katarina en mijn persoontje. Joakim en ik duiken niet, maar snorkelen en doen alle ocean safari’s. De anderen zijn met hun duikdiploma’s bezig en duiken dus. Hier vind ik het niet erg om niet te duiken, want wij zien vaker de walvishaaien en dolfijnen.

De groep was hier al een week, toen ik aankwam. Zij hadden allerlei oriëntaties gehad, die ik vorig jaar had gedaan, dus dat kwam goed uit. Sonja schat ik rond de 35, maar de rest zijn twintigers. Zij zitten samen in een huisje, behalve Katarina, want die slaapt bij vrienden. Ik heb op mijn verzoek, maar hun huisje was vol, weer een kamer en zelfs huisje alleen! Vind ik lekker. Misschien blijft dat niet zo, maar dat zien we wel weer.

Het was even wennen aan nieuwe mensen, maar intussen gaat dat goed. Voor mijn gevoel moet ik mensen vaak even over mijn leeftijds drempel heen helpen. Begrijpelijk met dit leeftijdsverschil.

Gisteravond hebben de meiden ( ik ook dus!) met de jongens van de duikschool staan swingen! Als ik hen zie dansen, bedenk ik me dat er niet veel veranderd is in dans stijl in al die jaren! Ik doe er zo aan mee en vind het heerlijk! Alleen taai ik wel om 11 uur af en zij gaan tot 3 uur door!

Wat het werk betreft doen we dus de safari’s waarbij we data verzamelen. Dat was deze week veel, omdat we veel zagen. Daarna zetten we de data in de computer. Het onderzoek loopt nogal achter met het invoeren van de data, dus dat zijn we aan het inhalen. Verder hebben we twee keer voor een onderzoek naar welk plastic er hier op de stranden wordt gevonden en waar het misschien vandaan komt, plastic verzameld op bepaalde plekken. Intussen ruimen we ook alle andere rotzooi op de stranden op. Vuilnis zakken vol. Vandaag zat ik in een busje en een jongeman gooide voor mijn neus een plastic flesje uit het raam. Ik kon niet laten te zeggen dat ik dat niet goed vond. Hij reageerde niet.

Katie de coordinator van het project heeft een gekneusde nek. Er is voor de grap in een zwembad iemand op haar gesprongen. Die kwam verkeerd terecht en zij is de dupe. Ze loopt met een nekband en kan haar hoofd niet goed draaien. Ze gaat nu een week naar Swaziland om een second opinion te krijgen en haar baas, Michele, is hier de komende week. Katie heeft ons dus wel begeleid, maar kon niet mee op de boot.

Het weer is over het algemeen zonnig ( 25-35 graden). Vaak veel wind, wat afkoelt, maar de zee ruw maakt. Drie dagen konden we niet met de boot weg en daarom gaan we nu in het weekend ook. We hebben eigenlijk vrij, maar vinden het zelf veel te leuk om te gaan en de data te verzamelen. Gister zagen we zelfs 2 walvishaaien en beide soorten dolfijnen, de tuimelaar en de bultrug dolfijn. De eerste is de bekende uit de Dolfinaria en de tweede ken ik uit Oman. Ze wilden geen van allen met ons zwemmen. Dat maakt duidelijk hoe speciaal onze ontmoeting maandag was! Vandaag ging de safari niet door en maak ik er een rustdag van, ben ik aan toe.

Jullie begrijpen, dat ik het weer prima naar mijn zin heb. Houen zo!

Ik hoop dat het goed gaat met jullie, ik hoor het graag.

Veel liefs van @nkie