Van Banaue naar Bontoc was de weg iets beter, slingerend langs de bergen, waar het niet te steil is, heeft men rijstvelden gemaakt. Na bijna 3 uur rijden naderden we de rijstvelden van Bontoc, die er bruin uitzagen......dit is andere provincie en ligt op 850 m, dus men was de rijst aan het oogsten, hier wordt 2 maal per jaar geoogst. Ik ging eerst naar het Bontoc museum met een nieuwe gids, de Bontoc stam is anders dan de Ofugao. Dat lieten ze in Museum zien.......verschillende kledij en afkomst.......tot 60 jaar geleden waren er hier nog koppensnellers.........( op foto’s in museum te zien, niet op mijn foto's.........) en een ander ritueel.....de lichamen van hun doden laten ze zitten op planken boven een smeulend vuurtje, zodat het gerookt wordt!!!!!!!Een stel dagen bij verschillende familieleden in huis.....dan”opgevouwen” in foetushouding en in een uitgeholde boomstam (ong 1 meter lang)gestopt........daarna wordt de kist in een grot op een richel geplaatst of ( horizontaal!) aan/op metalen pinnen aan een rots gehangen....de beroemde “hanging coffins”............Ook nu kan men nog kiezen waar je doodskist geplaatst wordt........

In het museum veel heel oude foto’s, die zendelingen daar hadden achtergelaten......en buiten waren huisjes nagebouwd, die niet op palen stonden, want hier is het minder vochtig, verder leken ze op de Ifagao huizen.Men woont hier echter niet meer in, ik heb alleen huizen van steen en van golfplaten gezien, maar deze omgeving is duidelijk rijker.......

We gingen naar Sagada, waar een grot is, waar nog veel oude doodskisten op de richels liggen..............er is daar al heel wat geplunderd vertelde mijn gids........bij sommige kisten vroeg ik me af hoe je er in hemelsnaam bij komt.......dat kan zei hij........Op een andere plek maakten we een afdaling, langs een Anglicaans kerkhof, naar de rotsklif, die beroemd is om de “hanging coffins”.....een paar oude ,maar ook 3 maanden gelden was er nog een geplaatst, deze had normale lengte van ong 1,70m en een kruis erop, maar dat was alleen imitatie volgens mijn gids had het niet met geloof te maken.........

De volgende dag naar de beroemde rijstterrassen van Maligcong, dit was een voettocht van 3 uur heen en terug..........Deze rijstvelden liggen weer hoger, dus slechts 1 oogst per jaar, en ze werden nu klaargemaakt om gezaaid te worden.......dat betekent dat de stenen muren en velden zelf van onkruid worden gereinigd, dit wordt wel weer als compost gebruikt. Alles biologisch, want anders gaan ook de kleine visjes en slakken in het water dood en die worden ook gegeten........deze rijst is allemaal voor eigen consumptie, niets wordt uitgevoerd, ze hebben zelfs niet genoeg, zoveel mensen leven er en eten natuurlijk drie keer per dag rijst.......Het dorp Maligcong is alleen bereikbaar via een betonnen paadje.......je moet opzij gaan staan om je tegenliggers voorbij te laten gaan......alles moet dus via dat pad aangevoerd worden.........in de 2e Wereldoorlog is het dorp helemaal door de Japanners vernietigd, maar daarna weer opgebouwd........

In het dorp kwamen we een schooljuf tegen met kleinkind, ik vroeg of ik hun op de foto mocht zetten en begreep dat het mocht, maar ze wendde haar gezicht af.........ik dacht dat ze verlegen was.........wat vertelde de gids later........ze geloven daar nog dat je ziel wordt afgepakt ,als er een foto van je wordt gemaakt!!!!!!!Er is een jongetje 2 dagen nadat zijn foto was genomen plots overleden........en zij had gezegd dat ik alleen haar kleinkind op de foto mocht zetten......had ik niet begrepen.......Wat een communicatiestoornissen, want ik vraag wel altijd van te voren of ik mag fotograferen, maar het is ook onbeleefd om nee te zeggen.........dat had ik vaker gemerkt, dan zeiden ze ja en wendden hun hoofd af, heel vervelend om dat nu pas te horen......

In de middag vervolgde ik mijn tocht met Lorenzo. Vanaf Bontoc is sinds 5 jaar een goede weg “de Halsema Highway” , die naar Banagui loopt. Halsema was een Amerikaan en het is de Hoogste “snelweg” ( 2 baans) van de Filippijnen. Vroeger deden ze vele dagen over die tocht, maar nu is het in 8 uur te doen. Wij maakten wel een tussenstop om te overnachten in hotel Mount Data, dat op 2200 meter hoogte ligt. Bij aankomst lag het bijna in de wolken en het was er maar 17 graden. Rondwandelend vond ik een schattig kerkje, niet met kruisen maar met hartjes overal, geen info beschikbaar......

In het hotel was ik die nacht de enige gast, met Lorenzo dan, en ze maakten voor ons de grote open haard aan.........toch ben ik om 9 uur al onder de wol, de vier dekens, die ik al eerder noemde, gekropen.......het was die nacht 10 graden, maar in de ochtend alweer 14. De auto vond het ook niet leuk en had een andere accu nodig........

Tijdens deze rit op 2200 meter natuurlijk weer prachtige uitzichten en de Mount Pulag (3000m ) in de verte gezien.......op de terrassen groeien in dit deel allerlei groenten......58% ervan wordt naar Manila vervoerd........

Deze bergen zijn niet zo anders dan andere bergen, maar met mijn behoefte aan duiken in zee, was het toch een tijd geleden, dat ik zo hoog geweest was...........en met het mooie weer kon je ook heel ver kijken..........

In de stad La Trinidad telen ze aardbeien, als enige in de Filippijnen, dus die velden bekeken. Zelf plukken was drie keer zo duur, als ze geplukt kopen!!!! Vier km verder ligt grote stad Banagui op 800 m hoogte, daar overnachtte ik ooken volgende keer vertel ik verder.........