Ja, ja, we hebben weer heel wat beleefd!

Tijdens de rustdag in het Lake Hotel had ik vele foto's van de visarend op zijn nest gemaakt.

Wat ontdekte ik 's avonds, toen ik de foto's op mijn computer zette? Er zaten 2 kleintjes in het nest!!! Sommige foto's hadden kleine donskopjes naast de ouder vogel!!! Wat een geluksmoment!!

De volgende ochtend, voor vertrek, zat ik dus weer met camera paraat om nog wat foto's te schieten, met resultaat. Ik zal proberen er wat van te uploaden.

Diezelfde ochtend hadden we in onze kamer bijna bezoek van de apen. Ze maakten ons elke ochtend om 6 uur al wakker door over het dak te rennen, maar nu zaten ze bijna binnen, gelukkig stond het raam op een te kleine kier.

Die dag reden we naar Kandy, een stad in een bergvallei. Ons hotel lag tegen de berg aan. Lekker balkon, kopje thee gezet en daar zaten de prinsesjes van het uitzicht te genieten......leuk die apen in de bomen...... ze gleden vanuit de top langs de stam naar beneden. O, ze klimmen naar boven

( wij zaten op de bovenste verdieping), O, op ons balkon......Margriet vloog naar binnen om het fototoestel te pakken en deed verstandig de glazen deuren dicht. Ik zat doodstil te kijken. Een aap wilde van de thee drinken, maar die was te heet..... hij pakte het kopje bij het oor.... ik dacht, nee toch hij gaat het drinken....., maar hij gooide het om en kapot op de grond en slurpte er wat van de grond. De andere aap pakte Margriet 's rubber slipper en beet erin, was niet eetbaar, dus hij keilde hem weg over het balkon. Daarna gingen ze weg.We lagen in een stuip van het lachen.

In Kandy brachten we de ochtend in de prachtige Royal Botanic Garden door en misten door een misverstand de ceremonie in de Tempel van de tand van Buddha, die overigens indrukwekkend was. De volgende dag onderweg zagen we kleurrijke wagens en mooi aangeklede mensen. We stopten. Het bleek een Hindoeïstische ceremonie te zijn.......we zagen jongens, die op trommelmuziek zichzelf in trance dansten. Het was zo warm, dat ze met water werden overgoten. Margriet was er vlak naast gaan staan en ik bekeek het van boven af.

Een jongen ging achter een witte doek en Margriet kon erachter kijken.....ze zag dat zijn wangen door een soort pijlen werden doorboord, dat was al zo eng, dat ze er misselijk van werd en zich afwendde. Toen de jongen achter de doek vandaan kwam bleken ze ook zes haken in zijn rugvel te hebben gedaan met touwen eraan, zodat hij als een paard gemend kon worden!

Dat was genoeg voor ons......we zijn weg gegaan. Ajith onze chauffeur, een Boeddhist, vertelde, dat de jongens daarna aan palen gehesen worden en dan “zweven”. We gruwelden bij het idee alleen al.

Ajith vertelde dat dit een voorbeeld was van de gruwelijke gewoontes van de Tamil Hindoes, die geweld gebruiken, terwijl de Boeddhisten vreedzame en liefdevolle ceremonies hebben.

Wat een avontuur weer!!!

We reden verder naar Nuwara Eliya, dat “ Little England “ genoemd wordt. Het is in de bergen duidelijk koeler en overal zagen we theeplantages. In de stad zie je overal oude Engelse vakwerk gebouwen, ook ons hotel, dat heel ouderwets Engels is ingericht. Vreemde gewaarwording, als je beseft in Sri Lanka te zijn. In het koloniale “ Grand Hotel” uit 1876 hebben we thee gedronken....de Engelse sfeer was nog overal aanwezig. We hadden de keuze uit 40 soorten thee. Echt prachtig. Met allemaal romantische foto's aan de muur, van mensen die hier gelogeerd hebben in die tijd.

Vandaag om 5.30 uur op om naar de Horton Plains te rijden. Een groot natuurpark met een wandeling van zeker 3 uur naar iets dat “ Worlds End” heet. We twijfelde beiden of het ging lukken, maar Ajith ging mee, kon Margriet's spullen dragen en helpen met over rotsen klimmen. Want haar pootje werkt nog niet erg mee. Op hoop van zegen togen we op weg, het zag er prachtig uit en was mooi weer.

En, ja, het is gelukt!!! Margriet helemaal blij! World's end bleek een plek met afgrond van 800 meter, waar je tussen de bergen door ver kon kijken, afhankelijk van het weer en dat was goed genoeg. Het was een stevige tippel met omhoog en omlaag, over stenen heen. Ook ik was blij om het te hebben gedaan. Onderweg hoorden we de apen en zagen groene hagedissen, een eekhoorntje, en vele vlinders. Een grote en kleine Sambhur, wat een soort rendier is. De “occasional leopard” liet zich niet zien........ We hebben bij “World's End” een half uur gepauzeerd en hebben er bijna 5 uur over gedaan. We zijn heel tevreden!

Morgen met de trein naar Ella, we zijn benieuwd, wat een mooie reis is dit!

Dank aan degenen, die gereageerd hebben! Leuk dat jullie meeleven!

Veel liefs van Margriet en @nkie