Nu ik nog internet heb even een verslag.

In het meer Naivasha ligt een “kromme vinger vormig” schiereiland, waar men dieren heen heeft gebracht voor een film. (Out of Africa?) Er zijn geen roofdieren, dus je mag er vrij lopen tussen de zebra's, gazelles, wildebeesten, giraffen, nou ja, die lopen wel bij je vandaan. Er is grasland en bomen, zoals overal hier in de buurt. Bij de giraffen ben ik onder een boom gaan zitten. Een giraf liep weg van toeristen mijn kant uit en begon aan de boom te knabbelen, waar ik onder zat. Hij was nog geen 10 stappen bij mij vandaan ( zie foto).

Vele vogels ook hier en vooral de African Fish Eagle en Osprey ( in Ned. Visarend) zie tekst bij foto's. Je zag skeletten liggen van dieren, die zij hadden opgegeten, want de anderen dieren daar op het eiland zijn blad en gras eters. Heerlijk bijna 4 uur rondgelopen en foto's gemaakt.

De volgende dag heb ik weer een boottocht gemaakt, nu 2 uur, zodat we het rustig aan konden doen. Het eiland vanaf het water bekeken en eindelijk de zwart/witte ijsvogel ( pied Kingfischer) goed op de foto gekregen. De kapitein van de kano wist veel te vertellen. Weer de arenden, 2 soorten pelikanen, diverse reigers en vele anderen. Ook de giraffen zag ik weer.

Elke dag ga ik aan het eind vd middag naar het moeras om naar de vogels te kijken. De bewaker daar is intussen blij me te zien en noemt me “MUM” Ik weet niet of dat een compliment is, want zo jong is hij zelf ook niet meer! Elke avond vraag ik de bewakers mij te waarschuwen als de hippo's er zijn. Inderdaad heb ik een keer er een vlak bij het hek zien grazen, goed gezien, maar hij ging wel snel naar het water, toen de bewaker praatte.

Sinds mijn vorige log is het trouwens aldoor mooi weer, strak blauwe lucht (25 graden) en in de loop vd middag komen er dan wat wolken. Eindelijk krijg ik een kleurtje.

Oudjaarsdag besloot ik Mount Logonot te gaan beklimmen. Dat is een vulkaan en ik ben naar de krater rand geklommen. 450 meter hoogteverschil en het was zo'n 3 kilometer omhoog. Soms op handen en voeten, maar er was geen gids nodig, dus op mijn eigen tempo. Ik deed er een uur en 45 minuten over, terwijl ik een jongeman sprak, die het in 40 min. had gedaan. Motorisch lukt het me goed ( wel beetje spierpijn), maar mijn longen hebben het er moeilijk mee, dus halve tijd nodig om op adem te komen.

Het was de moeite waard, want de krater en de uitzichten waren prachtig ( adembenemend!!!) De krater rand is 7 km in omtrek en die kun je ook lopen, het hoogste punt is bijna 3000 meter en hoogteverschil met de rand weer 500 meter op en neer. Daar heb ik maar een klein stukje van gedaan, maar genoten en makkelijker weer afgedaald. Ik weet niet of minder zuurstof in de lucht een rol speelde, maar het meer zelf ligt ook op 1500m hoogte en daar ben ik al een week.

Mijn taxi chauffeur kwam net aanrijden. We reden terug naar het resort en bij de afslag minderde hij vaart. Er zaten 2 auto's achter ons en plots werden we aan beide kanten in volle vaart gepasseerd. De tweede auto had niet gezien dat wij afsloegen en moest via de berm om ons te ontwijken!!!! Gelukkig, dat mijn chauffeur de bocht langzaam nam, anders waren we vol in de flank geraakt!!! Geen schrammetje, maar mijn chauffeur zat in shock achter het stuur en ik keek naar hem en besefte nog niet wat er gebeurd was. 's Nachts in bed realiseerde ik me het pas ten volle en heb mijn Beschermengelen heel erg bedankt.

Gelukkig is 2015 dus toch goed voor mij afgelopen! Klein flesje champagne had ik mee en ik heb een uurtje met Keniaanse familie bij een kampvuur gezeten en ben toen naar bed gegaan. Om 12 uur hoorde ik een beetje knallen.

Op Nieuwjaarsdag heb ik met pijn in mijn hart afscheid genomen van de mooie tuin, het levendige moeras, het meer en het aardige personeel. Mijn taxi chauffeur heeft mij naar Limuru gebracht. Dat is richting Nairobi, dus nu kon ik overdag alle mooie uitzichten zien, die ik op de heenweg door het duister miste. Dan besef je pas, dat hier de rift vallei loopt, die zich van Mozambique naar Egypte uitstrekt.

Nieuwjaarsdag is ook hier een vrije dag en ik kwam aan in het Conferentie Centrum Brackenhurst, waar het vol was met Keniaanse gezinnen en nog wat witte mensen rondliepen. Gezellig druk en een gesprek gehad met een Keniaanse Engels lerares. Zij vertelde, dat dit centrum ook Keniaanse gezinnen ontvangt om te spelen, sporten of te relaxen in de grote tuin en te eten in het restaurant.

De volgende ochtend waren er alleen witte mensen aan het ontbijt. Zonder hen te spreken voelde ik een Christelijke energie en later hoorde ik dat er een conferentie is van missionarissen uit heel Afrika, die hun gezinnen hebben meegenomen. Ik laveer overal doorheen en heb vandaag een wandeling gemaakt om mijn spieren los te maken.

Maandag heel vroeg vertrek ik richting Masai Mara om in Naboisho met mijn vrijwilligerswerk te beginnen. Ik heb er zin in en ben heel benieuwd. 4 weken, dus de hele maand januari. Ik neem alles mee om te internetten, maar het bereik is daar wisselend.

Ik hoop dat jullie 2016 goed begonnen zijn en wens jullie gezondheid, vreugde en een vlinderlicht jaar toe. Veel liefs van @nkie