Even iets recht zetten. Mijn vorige verhaal is door verkeerde datering (jan 2000)helemaal onderaan mijn verhalenlijst komen te staan. Dit betekent, dat de mensen, die zich niet voor een berichtje hebben opgegeven, dit niet in de “laatste verhalen lijst” zien staan.

MIJN EERSTE WEEK IN NABOISHO CONSEVANCY

Wat heb ik al veel gehoord, gezien en geleerd......waar zal ik beginnen.......

NABOISHO CONSERVANCY ( NC) is een van de ruim 10 reservaten van het Masai Mara gebied in Kenia. Masai Mara National Reserve is er ook een en is de bekendste, omdat daar , net als in de Serengeti in Tanzania, de grote trek van wildebeast plaats vindt.

Het gebied Masai Mara is in het bezit van het volk Masai en NC heeft een stuk of 50 Masai eigenaren, die hun stuk land hebben verhuurd aan het reservaat. Zij wonen zelf ergens anders, bv in een stad, en krijgen huur uitbetaald. Het NC is ook een bedrijf, dat het reservaat beheert. Zij verhuren weer aan bedrijven, die luxe lodges ( 5) runnen. Zij verdienen geld aan de toeristen, waarmee ze het NC betalen, die de eigenaren betalen. Gidsen zijn in dienst vd lodges en er is een school ( onder beheer van het NC) voor gidsen naast het gebouw, waar ik zit.

African Impact, die werk voor voluntoeristen ( betalende vrijwilligers) regelt in heel Afrika, heeft hier een afdeling om te helpen bij het beheren van het reservaat. Lincoln is hier de manager/begeleider. In samenwerking met de manager van het NC zijn doelen en activiteiten bepaald, die hier uitgevoerd worden. Bijv het wekelijks tellen van dieren in afgesproken stukken land, het bijhouden van waar de grote katten ( leeuwen, luipaarden en cheta's) en olifanten zich op welke dag bevinden en de gegevens doorgeven aan het NC en organisaties, die zich inzetten voor deze dieren in ruimere gebieden. Door die gegevens kunnen zij trends zien ( zijn er meer of minder dieren enz) en hun beleid bepalen. Wanneer er goed wordt samengewerkt een win-win situatie en het is goed georganiseerd vind ik.

Wat ik in de praktijk heb gedaan is 2 x dagelijks minimaal 3 uur rondrijden met Lincoln door het reservaat op een slakkengangetje van gemiddeld 15 km per uur over de hobbelige paden of dwars door de bush, waarbij Lincoln uiterst voorzichtig is om niets kapot te rijden. De dieren, die we tegenkomen, tellen we , dit noteren en later in de computer invoeren.

Nu de emotionele kant.......ik geniet er intens van!!!!Na alle National Geografic series en 3 vakantie safari reizen zit ik mezelf te knijpen of ik niet droom, dat ik dit allemaal meemaak! Zoveel wilde dieren, die in de echte natuur rondlopen en leven!!! En ik mag erbij zijn!

De zes dagen, die ik nu heb gehad, heb ik veel geluk gehad. Lincoln, mijn begeleider, zegt dat hij me alleen nog een volwassen mannetjesleeuw ( die heb ik nog nooit in het wild gezien) wil laten zien en dan kan ik naar huis. Dan zeg ik dat hij me zo makkelijk niet kwijt raakt! Gelukkig, we zijn aan het grapjes maken, de eerste dagen was hij zo serieus, dat ik grapjes miste.

De eerste avond zag ik een moeder luipaard met kind ( 7 mnd), 2e avond leeuwin, die aan het zoeken naar eten was en een afgekloven karkas vond, 3e avond moeder Cheeta met 3 kinderen, 4e dag geen katten, zowaar, maar de 5e ochtend vaag een luipaard, een leeuwin alleen en 4 leeuwen ( 3 jonge mannen en jonge vrouw). Die avond weer het koppel van vier en nog ergens anders 4 leeuwen ( moeder, haar grote zoon en dochter en nog een jong vrouwtje), die een zebra hadden gedood en aan het smikkelen waren. Nou ja wat wil ik nog meer, ik ben helemaal gelukkig. Natuurlijk zielig voor die zebra, maar er zijn er hier honderden ( heb ik geteld,ja,ja) en de leeuwen moeten ook eten, ik ervaar die cyclus nu nog meer.

6e avond een moeder giraf met een week oud kleintje en daarbij een moeder zebra met pas geboren kleintje, onhandig stond hij op zijn beentjes en ze likte hem nog schoon.

Er zijn hier geen hekken, dus de dieren kunnen door de hele regio hun gang gaan. Ook om ons kamp ( gebouwtjes en tenten) is geen afrastering. In het algemeen vermijden de dieren de plekken, waar mensen zijn. Op een middag zag ik wel een jackhals langs lopen, die snel wegliep toen hij mij zag, en in de nacht hoorde ik dat een prullenmand omver getrokken werd. Alle eten wordt goed weggeborgen.

Het met gidsen praten om hun Engels te oefenen gaat niet door, omdat de gidsen deze maand op stage zijn. De lagere school activiteit staat volgende week in de planning, want de school was deze week nog dicht. Lincoln heeft mij deze week ingewerkt in de administratie en verteld over de organisaties ( waarmee mijn verhaal begon) Als andere activiteit heb ik een onkruid moeten wieden. Een plant van een meter hoog, die uitheems is en niet eetbaar voor de dieren hier. We vonden er wel een mooie rups, dus maar hopen dat die snel verpopt.

Omdat 2 mensen hebben afgezegd ben ik voor 3 weken de enige voluntoerist. Voordeel is dat ik een eigen kamer heb, maar meer mensen kan ook meer gezelligheid brengen. Naast Lincoln is er een jongeman, die voortreffelijk kookt en een jonge vrouw, die opruimt, de was doet ( ook de mijne) en mijn bed zelfs opmaakt! Ik wordt verwend! Het eten vind ik veel te lekker, dus het goede voornemen om af te vallen is alweer van de baan!

Als echte ( nou,ja, toch wel) Nederlander besluit ik met het weer. De eerste dagen werd het steeds warmer, overdag met zon wel 35 graden, al snel de deken van mijn bed afgehaald. Af en toe wat wolken. Sinds gister is het bewolkt, wat koeler en af en toe buitjes, niets vergeleken met wat ze hier gewend zijn. In november heeft het heel veel geregend, is regenseizoen, maar meer water dan normaal. Het gras is nu op veel plaatsen een halve meter hoog, jongkies en kleine dieren kunnen erin verschuilen. De graseters hebben overvloedig te eten.

Tot zover mijn belevenissen, ik ga kijken of het internet het nu wil doen om dit op mijn log te zetten. Het allerbeste voor jullie allen van een genietende @nkie