De tijd is gevlogen, het bleef druk en ik had het ( inderdaad Marijke, een groot verschil met Naboisho) niet helemaal naar mijn zin, het geen minder motiveert om te schrijven.

Het dolfijnen project is leuk geweest op het feit na dat het erg rommelig door de leiders werd georganiseerd. Daar bij kwam dat Celeste een ontsteking op haar voorhoofd kreeg, waardoor ze zich rot voelde en daarna kwam haar familie op vakantie, dus nam ze enige dagen vrij. Ik heb dus een soort coupe gepleegd en ben steeds meer gaan regelen, wat makkelijk werd aanvaard. Daar voelde ik me ook beter bij. Elke ochtend gingen we er met de boot op uit om de interactie boten dolfijnen te registreren. Vorige dinsdag zouden we weer proberen met ze te zwemmen, maar het regende en stormde......dus niet, men zei dat het regen seizoen al was begonnen...... Maar de volgende dag ( onze laatste kans) was de lucht blauw en konden we gaan. En ja, we vonden een klein groepje met een baby dolfijntje! Ik heb ze drie keer mooi onder water gezien, het was prachtig!!! Maar ook een goede ervaring hoe moeilijk het is om zelf diervriendelijk te handelen met het zwemmen, want ik had toch het gevoel dat we ze teveel op jaagden en nu waren wij de enige boot en maar met 5 personen!

Met de school kinderen hebben we ballen van papier mache ( hoe schrijf je dat?) gemaakt, die verbrand kunnen worden, als ze droog zijn. Hergebruik van afval en ze koken hier op een hout vuurtje. Was weer best leuk.

Mijn logeer adres in Jambiani was vooral wat ik niet leuk vond. De derde week met Nederlandse Mieke en Colinda was nog gezellig, maar zij waren de laatste week weg. Met mijn collega's van de dolfijnen had ik het ook gezellig, maar de sfeer in het huis was eigenlijk negatief. Het school project had allemaal 20 jarigen, die maar kort bleven. De leidster vond ik kinderachtig en ik voelde me steeds ook als kind behandeld. Je werd op je vingers getikt, als je je niet aan de regels hield. Bijv de regel dat iedereen zijn eigen gebruikte kopjes moest afwassen. Dat deed men dan pas later of niet en ik ergerde me aan de rotzooi, dus pakte een paar extra mokken mee om af te wassen, mocht niet! Ik begrijp hun streven, maar dit bevorderde de saamhorigheid ook niet. Ze gingen het laatste weekend verhuizen naar een andere locatie en gezien hun slechte organisatie talent besloot ik zaterdag al te vertrekken ipv maandag.

In het weekend ervoor ben ik wel nog aapje Hope gaan opzoeken in het Cheetha's Rock opvangcentrum. De eigenaresse is dieren trainster en ze heeft allerlei wilde dieren zo getraind, dat je bij ze in het hok mag en ze met de hand kunt voeren. Ze heeft veel dieren van jongs af aan opgevangen ( en getraind dus), omdat er iets mis was gegaan in hun leven. Zebra's staan erom bekend, dat ze niet in de landbouw gebruikt kunnen worden, zoals paarden en buffels. Dat was haar uitdaging en nu heeft ze een zebra, die accepteert dat hij gezadeld wordt en een halster om heeft. Ik heb daar mijn twijfels bij, ik zou liever zien, dat ze ze weer in het wild uit zet, maar bij veel dieren kan dat ook niet. Ze pakt de training wel geweldloos aan, alleen met positieve bevestiging van eten, als ze het gedrag vertonen, dat ze wil. De kooien zien er heel degelijk uit en erg ruim. Ik ben in de kooi geweest met een jonge hyena, een volwassen cheeta, apen, dikdiks. En ze uit de hand gevoerd. Ze heeft een witte leeuw van welp af aan in haar huis opgevoed. Hij is nu 2 jaar en loopt rond in een flink afgerasterd gebied. Zij gaat er nog wel naar binnen, maar wij konden hem door het gaas heen een stuk vlees geven. Voor Hope had ze een stuk kooi gebouwd naast de huis, waar al een ander aapje in zat, zodat ze aan elkaar kunnen wennen en het plan is om ze dan bij elkaar te zetten.

Hij was nog steeds heel schichtig, maar kon erg goed “uit de voeten” met zijn ene been. Het viel nauwelijks op. Ze liet mij zijn verhaal vertellen aan de groep van 20 man, die ze rondleidde. Ik vond het fijn om te zien, dat hij het goed maakte, maar ze is niet van plan hem weer los te laten. Eerlijk gezegd weet ik ook niet of hij het echt zou redden, want we weten ook niet waar zijn familieleden zich bevinden.

Met de regen is het nog meegevallen. Die is heel plaatselijk en ik heb alleen af ten toe een bui gehad. Wel is het vreselijk vochtig, niets droogt goed en regelmatig heb ik een laagje water op mijn hele lichaam, de drupples vallen van mijn gezicht, terwijl ik rustig zit of lig. Genoeg warmte hier om wat mee te nemen naar Nederland.

Intussen ben ik op zaterdagmorgen naar Mafia Island gevlogen, waar ik nu extra geniet van de luxe van een resort, lekker eten, eigen schone kamer, hoewel het delen van een kamer mij zeker is meegevallen. Ik ben aan het uitrusten, lezen, snorkelen, maar daar vertel ik over een paar dagen nog een keer over.

Ik heb hier internet, maar of het sterk genoeg is om foto's te uploaden zal ik uitproberen.

Nog een ruime week en dan vlieg ik terug naar Nederland en zal ik blij zijn jullie gezichten weer te zien!

Dank natuurlijk aan degene, die trouw een reactie op mijn log zetten! Veel liefs van @nkie