Lieve Allemaal,

Elke keer denk ik, dat ik volgen de week niet zoveel te vertellen heb, maar elke week gebeurt er weer veel.

Deze week heb ik minder grote katten gezien, we misten de goede ogen van Lyn, maar de geruchten waren niet allemaal positief. Men vermoed dat de welpjes van Dada, waarvan ik schattige foto’s heb, gedood zijn, want zij werd gezien met bloederige krassen op haar kop en was weer een het paren. De mannelijke leeuwen, die vorig jaar de macht over genomen hebben, hebben al meerdere welpjes gedood en het is niet duidelijk waarom. Het is bekend, dat leeuwen welpen van andere vaders doden, maar men denkt dat ze nu ook hun eigen kinderen doden en waarom?

Meerdere leeuwinnen hebben welpjes en we hebben er nog 2 kunnen zien, Lokoman met 2 welpjes en Tikki met onbekend aantal welpjes, maar we troffen haar aan, terwijl ze een welpje aan het verplaatsen was. We hopen, dat de leeuwinnen hun welpen goed verstopt hebben, voor ons, maar vooral voor de moordlustige vaders. ( Intussen bestaat het vermoeden dat Lokomans welpjes ook gedood zijn)

Woensdag begonnen we net met kappen van takken, toen onze gids Francis getrompetter van olifanten hoorde. Wij erheen…… we troffen al 5 andere auto’s aan, rondrijdend, want een luipaard was gespot aan de overkant van de rivier. Wij naar de andere kant, waar we een groep olifanten troffen en ook het luipaard zagen lopen aan de andere kant van de rivier, waar wij dus vandaan kwamen. Net een foto kunnen maken, waardoor we later konden identificeren, dat het Osirata was, maar haar welp was nergens te bekennen. Hopelijk heeft ze die dus ook verstopt en had ze genoeg van haar status als filmster.

De hele week hebben we om de beurt last van mieren gehad. Deze “safari ants” komen tevoorschijn voordat het gaat regenen, soms een enkel buitje. Bij mij o.a. liepen ze over mijn kussen en midden in de nacht werd ik wakker met mieren in mijn haren…….ik krijg er weer jeuk van als ik eraan denk. De kleintjes bijten niet , maar de grote grijpen zich vast en steken echt. En zowaar zondag middag en avond hebben we tropische regenbuien gehad, dus ik blij voor alle dieren en planten!!!

Een van de nachten werd ik om 4 uur wakker van veel lawaai. Geknap van hout en metalig geluid…..Ik keek uit mijn raam, maar zag niets en kon niet naar een raam aan de andere kant, omdat daar anderen sliepen. De volgende ochtend bleek dat er een olifant langs het raam was gelopen. Zij had bij de keuken een visitekaartje ( nou kaart) achtergelaten en was tegen de metalen gastank aangelopen! Jammer dat ik haar niet gezien heb, daarvoor wil ik wel wakker worden!

Vorige week maandag zijn mijn vrouwelijke mede vrijwilligers vertrokken en ik heb ze gemist, want we hadden veel lol samen en ze hadden hart voor de zaak. De twee mannen zijn wat sloom en meer met hun telefoon bezig dan met de omgeving en de dieren. Gelukkig kwam wel een wetenschapster met haar zus bij ons logeren. Ze heeft een nieuwe manier van tellen geïntroduceerd , waardoor je via een app overzicht krijgt van hoeveel dieren waar in het gebied zich bevinden. Dat moet echter wel in de app ingevoerd worden en dat deden wij dus met haar. Ze waren ook gezellig, dus ik was er blij mee.

Op een school hebben we een DVD over dieren in Afrika getoond en er vragen over opgesteld. Zo’n 120 kinderen kwamen de DVD bekijken, maar we konden niet meer dan 60 kinderen aan met de vragen, dus jongere kinderen weggestuurd, verliep nogal chaotisch, omdat onze samenwerking ook niet duidelijk was. Alles bij elkaar toch wel goed gelopen.

Vandaag ben ik terug in Limuru bij Nairobi, het afscheid viel me zwaar. Tot op het laatste moment ben ik leeuwen blijven identificeren.

De tocht terug gister was weer een ervaring. De auto was al 2 uur te laat ,omdat hij op een gastank voor het koken moest wachten, maar onderweg begaf de auto het en moest er uit een dorp een reparateur komen. Onbekend hoe lang dat zou duren en mijn Chinese mede vrijwilliger vloog ’s avonds terug naar huis. Hij heeft een lift met een auto naar Nairobi genomen en was ons een uur vooruit. Na twee en een half uur konden we verder. Vlak bij Limuru om 21.15 uur zagen we hem weer, terwijl hij in een andere auto stapte, die hem naar het vliegveld zou brengen. Ze bleken een lekke band te hebben gehad!!! Gelukkig had ik geen stress gehad en lag om 22.00 uur doodmoe in mijn bed. Lekker geslapen.

Vandaag dus uitrusten in Congrescentrum Brackenhurst en morgen vlieg ik naar Mozambique. Volgende week maandag begint daar het voor mij nieuwe Marine Project. Het project is in Tofo en ligt aan de kust, dus ik hoop lekker te kunnen zwemmen en snorkelen.

Ik ben benieuwd wat het vrijwilligers werk inhoudt. De beschrijving is leuk, van alles met schildpadden, zeepaardjes, dolfijnen, walvishaaien en manta’s. We zullen het zien. Het is een nieuw land voor me, ze spreken Portugees en een beetje Engels…….Ik had al een misverstand met het mailen…… Het is een toeristisch gebied, maar ik hoorde dat het internet niet zo best is, dus als jullie een tijdje niets horen, maak je geen zorgen.

Bij jullie schijnt de temperatuur weer boven nul te zijn, maar wel ook regen hoorde ik.

Tot volgende keer vanuit Mozambique en veel liefs van @nkie