Lieve Allemaal,

Ik ben verlaten, maar eerst terug naar een week geleden…..

De reis terug naar Tofo duurde “slechts” 11 uur, redelijk comfortabel in een busje. Deze chauffeur kende de weg en het busje en durfde sneller te rijden. We werden dus rond 5 uur ’s middags welkom geheten door de eigenaresse en het personeel van de Albatroz Lodge. De cycloon was 11 dagen geleden. Meteen rond gaan lopen. Er was wel al veel opgeruimd, maar de restoratie was nog niet echt begonnen. Het materiaal moest nog aangevoerd worden. Wij, Karl, Lennart en ik, kregen een ander huisje, want in het dak van ons huisje zat een gat en het afdak boven ons terras hing op half zeven.

We waren alle drie blij weer terug te zijn. Maandags had Katie gepland om het kantoor weer in orde te maken en de donatie spullen, die we hadden meegenomen in zakken per school en weeshuis te verdelen. Dinsdag gingen de mannen verder met hun duik cursus en ik zou op ocean safari gaan, maar het was te winderig. Dan is het zeeoppervlak te ruig, maar kun je wel duiken, omdat het onderwater rustiger is. Ik ben met Messias, de Mozambikaanse coordinator voor de sociale projecten, naar een kleuterschool gegaan om wat spullen af te leveren. Het Duits/ Moz school hoofd was na de cycloon hard aan het werk gegaan en ze hadden het dak van hun school al hersteld, dus de kinderen waren er gewoon. Ze zaten onder een afdak in een kring een soort kringgesprek te houden. De helft van de kinderen ging naar huis en de rest kreeg een warme lunch en ging middagslaapje doen. Toevallig had het personeel vergadering, waarvan ik niets verstond, omdat alles in het Portugees ging. Er waren 3 Duitse stagiaires, die na drie maanden in Moz. gezin al goed Portugees praatten. Zij blijven een half jaar.

Woensdag werd het eindelijk mooi weer, de zee werd steeds vlakker, minder wind, wat het wel warmer maakte, maar een rustige zee is fijner op de boot. Woensdag, donderdag en vrijdag ben ik weer met de boot eropuit geweest. De eerste 2 dagen alleen bij een rif gesnorkeld. Het zicht in het water was heel helder, wat betekent, dat er weinig plankton in zit en er dus geen grote plankton eters, zoals manta en walvishaai, naar de oppervlakte komen. Vrijdags zijn Karl en Lennart met ons mee gegaan. Zij hebben hun Open Water ( Duik) brevet gehaald, dus dat was een felicitatie waard! Vanaf de boot en snorkelend heb je meer kans een walvishaai te zien, dus zij mee. We hebben wel dolfijnen gezien, maar geen walvishaai, jammer, want het was hun laatste kans hier nu.

Een stel vrijwilligers van Swaziland waren hier ook op vakantie en die hebben we een paar keer gezien, maar verder brachten we de avonden met z’n drieën door en werden de gesprekken steeds interessanter. Ik heb genoten van het contact met de jonge mannen, toffe , serieuze kerels. Vrijdagavond hebben we met Katie samen als afscheid in het centrum van het dorp gegeten. Heerlijk super verse tonijn op hete steen gebakken! Daarna Live music, maar er wordt nauwelijks gedanst, jammer vind ik dat. Vrijdag nacht om 3 uur vertrok Karl. Ik heb hem uitgezwaaid, maar was te slaperig om het te beseffen. Hij ging via Swaziland terug naar huis, Noorwegen.

Zaterdag ben ik bij laag water in de baai van Inhambane gaan snorkelen, een soort waddengebied met soorten mossels, zeegras en veel klein leven. Twee zwarte zeepaardjes gezien( ongeveer 12 cm groot), veel kleine vissen en een paar levende schelpen, dus nog met de slak erin. Ik ben altijd blij als ik dat zie, want er zijn nog zo weinig schelpen in zee te vinden, omdat alles geraapt en verkocht wordt.

Lennart maakte er een rustige dag van, maar eind vd middag zijn we nog gaan zwemmen, wel een uur in het water gedobberd, zoals we ook met Karl hadden gedaan. Die avond weer bij Albatroz gegeten. In het restaurant van onze Lodge krijgen we al onze maaltijden, prima eten. Afgelopen woensdag is men overal in de buurt met het herstellen van huizen begonnen en alles wordt opgeruimd. Ik bewonder de mentaliteit hier, niet zeuren, gewoon doorgaan. De natuur kun je niet dwingen.

Vandaag, zondag maak ik er een rustige dag van. Met Lennard kletsend en foto’s gekeken tot hij om 12 uur opgehaald werd. Hij gaat naar een leeuwenproject bij de Victoria Falls, ziet er interessant uit. Karl en hij wilden beide hier niet weg. Ze zouden voor 4 weken komen en ze hebben eigenlijk maar 2 weken voor het project gewerkt en dan ook nog hun brevet gehaald. Fijn voor hen, maar daarna zou het brevet pas effectief zijn voor het marine project. Nou, ja, we hebben Swaziland er ook als ervaring bij.

Ik voel me nu dus wat verlaten, iedereen weg en voor zover Katie weet, komen er komende 2 weken geen nieuwe vrijwilligers. Het zal wel weer wennen , maar ik heb geboft met de vrijwilligers met wie ik deze winter heb samengewerkt. Zes van de acht vond ik echt aardig en 2 waren ok, dat ene meisje, toen ik hier aankwam, heb ik niet mee samengewerkt.

Het is de laatste dagen zweten geweest, dus ik stuur jullie een pakket aan warmte toe, dan kan de lente beginnen.

Veel liefs van @nkie