Lieve Allemaal,

Mijn laatste volle werkweek zit erop. Gelukkig is het weer nu beter geweest. Ik ben elke dag op Ocean safari geweest, behalve dinsdag, want toen waren er niet genoeg klanten. Woensdag was de top dag!! Vlakke zee, een volle boot met enthousiaste mensen. En ja……… een andere boot vond een walvishaai en met 24 man hebben we om hem heen gezwommen. Beetje veel mensen, dus wel in 2 groepen, maar de walvis haai bleef bij ons!!! Hij vond de luchtbelletjes van de boten en onze adem blijkbaar leuk, want zwom er steeds doorheen! Bijna een uur lang zijn we bij hem geweest. Het was GEWELDIG!!!!! Ik heb zowel foto’s als video gemaakt. Op bepaald moment was hij zelfs zo dichtbij dat ik met moeite hem niet aanraakte, hij zwom 10cm diep onder mij door terwijl ik probeerde hem te ontwijken. Dat was niet leuk, omdat het niet goed is om ze aan te raken en het bijna gebeurde. Ik zag hem door alle mensen in het water aan de oppervlakte niet aankomen.

Vrijdags hebben we 12 schildpadden aan de oppervlakte gezien, toen ze adem kwamen halen. Dat is bijzonder veel. Soms zagen we ze maar een paar seconden, maar een dobberde tot vlak bij de boot. Foto’s nemen was erg moeilijk, omdat er nogal wat deining was en we gaan dan niet het water in, omdat ze snel weer naar de diepte zwemmen.

Met Messias, de coordinator voor de sociale projecten ben ik naar een kleuterschool en het weeshuis in Inhambane geweest. Het weeshuis maakte me verdrietig. We gingen er een zak kleren brengen en wat speelgoed en teken spullen. Sommige kinderen kregen “nieuwe” kleren, waarmee ze dan als groep met mij op de foto moesten, omdat aan de gulle gevers getoond moet worden, dat het op de goede plek terecht is gekomen. De kinderen waren emotieloos viel me op, hele neutrale gezichten. Alleen een geestelijk gehandicapt meisje lachte als ik haar aandacht gaf…… Ook waren er 3 zwaar lichamelijk/geestelijk gehandicapte “kinderen” . Ze bleken, 8, 20 en 23 jaar te zijn, maar in een klein lichaam en twee konden alleen maar liggen op een matras. Er was slechts een baby van een moeder in de gevangenis. Gelukkig worden de babies geadopteerd door gezinnen. Het weeshuis bleek nu minder kinderen dan voorheen te hebben en ze worden beter verzorgd, maar ik ervoer een zware sfeer.

Daar tegenover stond de kleuterklas op een andere locatie. Dat dorp heeft dit zelf georganiseerd en All Out Africa sponsort ze. De cycloon had het dak van het klaslokaal afgerukt, en de regen had spullen vernield. Intussen waren bouwers aan het dak bezig, maar het puin lag nog in het lokaal. De erg aardige juf zette de plastic tafeltjes en stoeltjes buiten in de schaduw van een boom en gaf zo les aan 30 kinderen van 3-5 jaar! Die ochtend leerden ze het cijfer 9. Erg leuk om mee te maken.

Een paar avonden ben ik “uit” geweest met Katie en vriendinnen van haar. Ook een keer naar buikdansen, dat was 25 jaar geleden voor mij! Langzamerhand komt alles hier in Tofo weer op gang, hebben de mensen hun zaakjes weer op orde en gaat het “gewone” leven weer door. Er was een Oceaan festival met info over de zee dieren en een officieel gedeelte met VIP’s en de regels, die afgesproken zijn. Dat was in het Portugees, dus onbegrijpelijk voor mij, maar het toneelstukje dat schoolkinderen opvoerden over het opruimen van rommel op het strand was leuk.

Gister ben ik met Eliza, de eigenaresse van Albatroz, naar Barra, het dorp op de punt van dit schiereiland geweest. Zij heeft me de vuurtoren laten zien en we hebben cocktails aan het strand gedronken. Toen ik opmerkte dat je hier niet uitkijkend over zee de zonsondergang kunt zien, zoals in Nederland, zei ze dat we naar Sunset Lodge konden gaan. Dat lag op een heuvel en je keek over de mangrove delta naar het westen naar een mooie zonsondergang! Prachtig was het!

Toen ik net terug was uit Swaziland ontdekten we een nestje poesjes in ons kantoor, vier kleine kittens, die er goed uit zagen, van een moeder, die niets met ons te maken wil hebben. Maar ze heeft wel een plekje bij ons gevonden voor haar kleintjes. Jullie begrijpen, dat ik haar intussen aan het eten geven ben. Vandaag zag ik voor het eerst dat een kleintje vast voedsel at. Voorheen at de moeder het eten op. Ik moffelde stiekem wat van mijn eten uit het restaurant weg en legde het bij de kittens, zodat moeder het vond. Vorige week ontdekte ik in een winkel blikjes hondenvoer en droogvoer voor katten, dus dat geef ik ze nu en dat gaat schoon op. Ook proberen we ze te socialiseren door ze te knuffelen en dat is geen straf voor me. Katie heeft nog geen huis voor ze gevonden, maar hopelijk komt dat nog, anders verwilderen ze toch weer. Zij is zelf allergisch, maar is wel dol op ze.

Eind volgende week reis ik terug naar Nederland, via Maputo en Nairobi. Ik zal een koffer vol met zon meenemen, want intussen hebben jullie herfst weer, begreep ik.

Dank voor de reacties, die ik heb gekregen. Mijn log is zowaar een wekelijks gebeuren geworden en het is leuk te merken, dat mijn ups en gelukkig minder downs gelezen worden.

Tot ziens in Nederland en dikke warme knuffels ( voor zover welkom) van @nkie