Lieve Allemaal,

Allereerst wens ik jullie een gezellige jaarwisseling en een goede gezondheid in een vlinderlicht 2018!!

Wat de foto’s op mijn log betreft: ik probeer herhaaldelijk of het uploaded lukt en dan krijgen jullie vaak ook een mailtje daarover. Vervolgens lukt het niet, omdat het internet hier onbetrouwbaar is en zitten jullie met een vals bericht. Ik kan dat niet tegenhouden of weet niet hoe. Sorry. Trouwens voor hen, die op Facebook zitten, via mijn FB pagina kun je ook zien wat er hier allemaal gebeurt.

Vorige week begon met 1e Kerstdag op z’n Engels/Amerikaans. We hadden allemaal een “stocking “ van papier gemaakt, waar we ’s ochtends snoepjes en kleine briefjes in vonden. Daarna een wandeltocht om vogels te spotten, die we op een bingo kaart moesten noteren, erg leuk. Het was 36 graden en er waren meer spelletjes georganiseerd gedurende de dag, maar ook tijd om lekker te zwemmen. De cadeautjes, gekocht in dorp, kreeg je via een lootjes systeem en dan mocht je ook een cadeautje van een ander afpakken, die dan weer een nieuw cadeautje mocht uitpakken. Ik kreeg 2 design flessen doppen. ’s Avonds een echte tropische storm met onweer en veel regen. 2e Kerstdag vieren ze niet, dus lekker aan het werk!

Het was een drukke week, want het programma werd in vier dagen gepropt. We zijn weer gaan kamperen in het wild. Deze keer voordat we in het kamp aankwamen werden we omringd door wel 24 olifanten! Ook 2 hele kleintjes, die aan het spelen waren , dan in de gaten kregen dat moeders was doorgelopen en een spurt maakten met flapperende oren en slurfje om haar in te halen. Een slokje melk was daarna troostend om de spanning te verwerken. Zo aandoenlijk! Die kleintjes moeten nog leren om de spieren in hun slurf te gebruiken, ze hebben er nog geen controle over, vandaar dat geslinger vd slurfjes. Onze dag was al goed en toen kwamen we ze later weer tegen! Natuurlijk moesten we ook bezig met identificatie foto’s maken, wat betekent, dat je een volwassen olifant van alle kanten op de foto moet zetten. Dat klinkt makkelijk, maar ze bewegen en lopen steeds door elkaar, dus je moet goed in de gaten houden welke olifant je van welke kant op de foto hebt. Ik had het geluk , dat een paar goed meewerkten en me hun beide kanten lieten zien in de korte tijd dat ik ze op de korrel had. Terug in de lodge kijken we in het boek of ze al een nummer hebben en als ze onbekend in het boek zijn dan kunnen de foto’s gebruikt worden voor het boek.

's Nachts werd verderop het gebrul van een luipaard gehoord en we vonden sporen. Ik had lekker geslapen en niets gehoord!

Om 5 uur op pad en we zagen drie grote uilen, Eagle Owls, die zijn wel 50 cm groot. Doordat de zon nog niet goed op was zijn de foto’s niet zo goed. Tijdens ons ontbijt in de bush zagen we gieren naar een plek dalen. Er kwamen nog 2 auto’s bij en we hebben gezocht naar de kill, maar niemand vond het. 50 gieren om ons heen! Er zijn hier veel internationale gidsen en ik kon de gedachte niet tegenhouden dat de lokale mensen de kill wel hadden gevonden. De gidsen, die vers van de opleiding komen en hier stage lopen, vertelden me dat de helft van hun groep international was, de rest witte Zuid Afrikanen en een zwarte, die een beurs had. De opleiding is duur, duurt een half jaar en er is geen werk voor iedereen. Veel verloop, want de internationale gidsen, die werk vinden, hebben het na een 2 of 3 jaar ook wel weer gezien. Je werkt geïsoleerd en moet familie en gezin missen. Met weemoed denk ik dan aan Naboisho, waar de opleiding alleen voor Kenianen is en een jaar duurt. Zij leren ook andere talen en hoe met toeristen om te gaan. Ik moet zeggen dat de stagiaires hier heel gemotiveerd zijn en al erg veel weten.

We hebben weer bomen gekapt en zijn weer naar het reptielen centrum geweest, waar ik dit keer het basin van 2 catfish heb schoongemaakt. Nu dus anderen vrijwilligers, die zich met de Birmese Pyton om hun nek wilden laten fotograferen.

Gister ging de forse hike in de Blyde Canion niet door, want ’s ochtends regende het hard en als de regen ophield zou het pad te glibberig zijn. Volgende week misschien.

Vandaag, zondag, is het wisseling van de wacht. Alle vrijwilligers, die tegelijk met mij aankwamen zijn vertrokken en ik ben over met Zwitserse Charlene met wie ik het goed kan vinden. Voor het foto project komen 2 mensen aan en een persoon voor ons ,research. We hebben komende week weer een driekoppig team. Veel te doen, maar daar geniet ik van.

Natuurlijk dank voor jullie reacties op mijn reislog. De Nederlandse vlag is deels te zien aan de rechterbovenkant van de Kerstboom.

Een warme omhelzing van @nkie