Oud en Nieuw jaar in Frontier kamp
Na de geweldige tocht zondags was het maandag Oudjaarsdag. De lunch waarvoor we door het dorpshoofd waren uitgenodigd, bleek op Nieuw Jaar en niet Oudjaar te zijn. Dat merkten we pas toen we op maandag om om 1 uur in de boot in Hellville zaten te wachten om terug naar het kamp te gaan, terwijl de dorpelingen uitgebreid boodschappen deden en de lunch om 1 uur zou beginnen! We vertrokken dus een paar uur later en het bleek op dinsdag te zijn!
Oud en Nieuw is hier een groot feest met veel eten en drinken en harde muziek.
Oudejaarsavond begon met 2 uur regen, alles nat en toen mijn collega’s om half 10 naar het dorp met harde muziek , gingen kon ik het niet opbrengen om dat stukje cultuur mee te pikken. Ik ben naar bed gegaan en heb Esther in de gaten gehouden, die niet lekker was. Om 12 uur hoorde ik iets van aftellen en toen ben ik in slaap gevallen.
De volgende ochtend waren de meeste mensen brak en ze vertelden, dat door de mannen domino was gespeeld en verder was het drinken en bij elkaar zitten. Nauwelijks dansen, ondanks alle muziek, wat ik nog leuk had gevonden. Geen spijt van mijn beslissing dus.
Rond het middaguur van Nieuwjaarsdag, we hadden al gesnorkeld, togen we naar het dorp, waar een grote rieten mat op de grond was gelegd met borden met rijst. Twee kommetjes met beetje kip en saus, omelet voor de vegetarische mensen. Het dorpshoofd en onze twee kapiteins waren erbij, brak van nauwelijks slapen en rum. Om ons heen nog vele dorpsgenoten in groepjes bijeen. Het feest duurde nog de hele dag. Wij gingen na het eten terug naar ons kamp en waren ’s avonds blij met de stevige regenbui, die de muziek smoorde. Eindelijk slapen voor iedereen!
Elke dag heb ik gesnorkeld, niet elke keer een schildpad gezien, maar wel leuk en met wisselend zicht onder water. Als het stevig geregend heeft is er veel slijk in het water gestroomd. Met het Bosproject ook 2 avonden op pad en een keer denken ze een civet kat gezien te hebben. Ik zag in het donker alleen 2 oogjes, die sprongen als een kat. Als het zo was is het erg bijzonder!
Vrijdagmorgen een hele wandeling door het bos gemaakt van ons kamp naar de ingang van het Locobe Park, waar ik zondag was geweest. Onderweg de zwarte lemuren gezien, een boa, andere slang en kameleons. Met een lokale gids is het toch anders. Enfin, het was een mooie tocht, lekkere lunch en moe, maar voldaan terug.
En nu is het alweer weekend. Ik zit voor een nacht in een resort op het eiland Komba. Op het kaartje kun je zien, dat ik er zit. Nosy Ambariovato is de Malagaskische naam van Komba. Vanaf het kamp kijken we uit op dit eiland. Een vissersdorpje op het eiland, dat op dagjes toeristen is gericht. Een hele straat met souvenir winkeltjes, maar geen supermarkt. Alle voorraad voor hier moet men ook uit Hellville halen. Heerlijk ,weer een kamer met eigen douche en wc, daar kan ik nu zo van genieten.
Er is hier een parkje, waar ze de zwarte lemuren bananen voeren. Ze zijn dus wel wild, vrij om te gaan waar ze willen, maar bananen zijn erg lekker. Ik ben eigenlijk tegen het voeren van wilde dieren, maar…… toch wel heel leuk om hun vacht en handjes te voelen……werd me gezegd en het spijt me ik was zo omgekletst. Het was enig! Ik moet bekennen, dat ik ervan heb genoten. Er was een moeder met een heel kleintje en ik heb 2 jonkies kunnen voeren. Terwijl ik dat deed besprong een grotere mij , maar het was ok. Ze zijn niet agressief.
De vrijwilligers, die voor Kerst zijn gekomen, vertrekken vandaag. We zijn nog met 4 vrijwilligers over, allen voor het zeeproject. Het programma is nog steeds naar onze zin. We “hangen” minder, al heb ik het gevoel, dat ik wen aan het hangen en het minder als vervelen ervaar. Vooral de twee vrouwelijke stafleden helpen mij goed, als ik daar behoefte aan heb, zoals langzamer lopen door het bos.
Dit wordt mijn laatste week in het kamp. Volgende week zaterdag vertrek ik. Eerst nog een nachtje in het gezellige Tamana Hostel en volgende week zondag vlieg ik naar het vaste land van Madagascar om nog tien dagen daar rustig rond te reizen. De baobab bomen en het regenwoud staan op het programma.
Ik hoop dat jullie het nieuwe jaar goed zijn begonnen en wens jullie gezondheid, geluk en liefde toe voor 2019! Veel liefs van @nkie
Reacties
Reacties
Lieve Ankie, hoewel ik via de app contact met je had liep ik een beetje achter met het lezen van je verhalen maar nu ben ik weer helemaal bĂj en heb weer genoten van al je belevenissen en je, werkelijk prachtige foto's. En ik heb bewondering voor de manier waarop je met de ongemakken omgaat, zo tussen alle, toch een stuk jongere, "collega's". Nog even en dan zit je 1ste Ă©tappe erop, wens je nog een boeiende week daar! Veel liefs, ook van Jouke, Monique XXX
Hopelijk is Esther opgeknapt!!
Lieve Ankie, dat is leuk wakker worden met weer zo'n mooi verhaal op je weblog! Een fijne laatste week in het kamp gewenst en dan op naar nieuwe avonturen! Liefs Els
Wat een belevenissen weer, zo fijn om te lezen. En weer prachtige foto's toegevoegd.
Knap van je hoe je dit weer allemaal voor elkaar krijgt.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}