De vlucht van Madagascar naar Kenia was waardeloos. Midden in de nacht, dat had ik met boeken niet door. Het vliegveld bij Ivato is zo klein, dat het alleen stoelen buiten had om te wachten voor het in checken, terwijl het regende. Op de grond gezeten vanaf 10 uur. Wat heb ik toch met de grond deze winter???? Gelukkig gingen we om half 12 inchecken. We vlogen om half 3 en kwamen om 5 uur aan. Onstabiele lucht, niet kunnen slapen. Op Nairobi Airport was ik een uur eerder dan op mijn gegevens stond. Een uur extra staan wachten bij zeurende taxi chauffeurs, die niet geloofden, dat iemand me kwam op halen. De zon in mij brak door toen ik Sammy, zag, die mij zoals vaker kwam ophalen. Met hem als gids ben ik al een paar keer op stap geweest in vakantie dagen. In Brackenhurst, het congrescentrum / hotel in Limuru, dat elke keer mijn basis is, ben ik meteen in bed gekropen.

Het zijn gezellige dagen geweest in Brackenhurst. Het kantoor van African Impact ( de vrijwilligers organisatie) Is op het terrein en Lincoln werkt daar. Hij was mijn allereerste gids vier jaar geleden. Hij heeft nu een kantoorbaan voor African Impact. Ook in dat kantoor werkt Jane, die elke keer al mijn boekingen en transport regelt. Ik wordt er als oude vriendin binnen gehaald en ze staan in alles voor mij klaar. Heerlijk. Intussen heb ik ook heel wat chauffeurs versleten, dus ik ben hier zo berucht als de bonte hond.

Ook Marijke is in Kenia. Zij is de Nederlandse vrijwilligster, die mij voordat ik voor het eerst naar Naboisho ging allerlei raad gaf en op mijn vragen kon antwoorden. We hebben altijd contact gehouden, want we zijn allebei verliefd op Naboisho, het Conservancy, waar het vrijwilligers kamp is. Zij is er net weer 2 weken geweest ( we hadden allebei geboekt zonder met elkaar te overleggen, jammer) en is nog steeds bij Keniaanse vrienden. Maar ze is mij en de African Impact vrienden komen opzoeken, dus ik heb een hele dag heerlijk met haar kunnen kletsen. Donderdag hebben we met z’n allen geluncht en daar was ook Emmanuel bij, die vroeger kok was in het kamp en nu aan de Hogere Hotelschool in Nairobi studeert. Zo dat zijn alle namen op een rijtje, zodat jullie ze uit elkaar kunnen houden.

Vrijdagmiddag ben ik naar een school geweest met dames van “ Reach a girl” Een locale organisatie, die naar scholen gaat om meisjes ( leeftijd 9-12) voorlichting te geven over menstruatie, hygiene en het gebruik van verbanden. De school had drie groepen bij elkaar gezet. We hadden meer dan 100 meisjes bij elkaar in een klas. De dames hadden plaatjes van de baarmoeder om te laten zien en legden uit wat menstruatie is, stelden vragen en de meisjes konden zelf vragen stellen. Ze deden het erg goed gezien het feit, dat er ook hier niet makkelijk over sex en alles wat erbij hoort wordt gepraat. We deelden pakjes maandverband, onderbroeken, zeep en een zakje om alles in te bewaren uit. Ook kregen een paar meisjes een “duurzaam maandverband” van stof, zodat ze het konden uitwassen. Ik herinner mij nog dat mijn moeder vertelde, dat ze maandverband van stof in haar puberteit gebruikte. Maandverband is hier duur en de gezinnen hebben in het algemeen weinig of geen geld, dus het is ook een oplossing en duurzaam. Ik vond het fantastisch om mee te maken.

Zaterdag ben ik met Jane gaan winkelen en ze vertelde meer over haar leven, interessant om de persoonlijke verhalen te horen. Met Emmanuel heb ik ook nog uitgebreid gepraat.

Vandaag ben ik met Jane, haar dochter, Lincoln en zijn gezin naar de kerk geweest. Het bleek een heel speciale dag. De kerk had als thema “ werk” en had volgelingen gevraagd mensen van hun werk uit te nodigen. Er waren wel 20 mensen van Brackenhurst gekomen. De dominee besprak wat werk betekende, waarom je het deed ( hopelijk niet alleen voor geld) en dat het goed zou zijn om geloof en je werk te integreren. Daarna waren er wedstrijdjes georganiseerd, die je als team moest doen. Van blokjes een toren maken, een mensen toren maken,tegels tellen, blikjes omver spuiten met een waterpistool, zo snel mogelijk droge koekjes eten, puzzel maken e.d. Van het een naar het ander rennen, ik hobbelde er achteraan en bedacht toen, dat ik mooi de fotograaf kon zijn! We hebben niet de meeste spelletjes gewonnen, maar kregen een taart als prijs, omdat we de grootste groep van alle bedrijven waren! Het was ook weer een heerlijke, gezellige ervaring! En zo leuk om Lincolns vrouw, dochter van 9 en zoontje van 1 jaar te ontmoeten. De dochter van Jane had ik vorig jaar al ontmoet, zij is nu afgestudeerd en zoekt een baan. Zo fijn dat ze mij bij van alles betrekken!

Deze keer een heel ander verhaal dan de vorige keren. Morgen vertrek in naar Naboisho bij de Masai Mara. Een nieuw hoofdstuk van mijn reis. Daar is de staf mij bekend en ik verheug me erop om hen weer te zien.

Bij jullie is de sneeuw en vorst verdwenen begreep ik. Ik heb hier alle dagen zon gehad en 18 tot 23 graden, ideaal!

Van mij krijgen jullie een warme omhelzing en tot volgende week. Liefs van @nkie