Za 9 nov 2019 PETRA

Mijn 70ste verjaardag begon vroeg, want we vertrokken om 7 uur vanuit het hotel naar PETRA. Vanaf het toeristencentrum loop je een kloof in die wel anderhalve kilometer lang is en soms maar 2,5 meter breed. De zandstenen rotsen zijn alle aardekleuren van rood naar geel, die je maar kan bedenken, soms ook wat paars, prachtig. De erosie heeft allerlei vormen en patronen veroorzaakt.

Aan het smalle eind van de kloof zie je opeens de facade van een tempel opdoemen en kom je op een plein, waar de beroemdste graftempel van Petra in de rots uitgehouwen is. Het geheel is 43 meter hoog en slechts 2-3 meter diep, maar lijkt een echte tempel. Heel boeiend, ik was ervan onder de indruk ,ook al kende ik de foto’s ervan. Dit is slechts het begin, want je loopt verder en er zijn meer van die tempels of schatkamers in de rotsen uitgehouwen, minder uitgebreid of onafgemaakt. Ook zijn er overal holen in de bergen, waarin de nomaden tot voor kort hebben gewoond en alles is waarschijnlijk in de eerste eeuw na Christus gebouwd.

We liepen verder door een grote valei . Een amphitheater is uitgehouwen, restanten van zuilen van een echte tempel, een Byzantijnse kerk. Els en ik hadden beide het boekje van Margarete van Geldermalsen “ I married a Nomad” gelezen en wisten dat ze met een zoon een souvenir shop heeft. Deze opgezocht en ze was zelf aanwezig. Haar ouders waren Nederlands, maar zijn naar Nieuw Zeeland geëmigreerd , waardoor zei geen Nederlands spreekt. Dat was ik vergeten en zei iets in het Nederlands tegen haar, waarop ze zei dat ze geen Nederlands spreekt. Ze was alleen gericht op het verkopen van haar spullen, sieraden en boeken en stond niet open voor een gesprek.

Aan het eind van de vallei kun je omhoog lopen naar de “monastry” . Zware klim, maar we wilden het zien. Het was een uur klimmen, niet mis en de “monastry “ was een verrassing. We verwachtten een klooster gebouw, maar het bleek ook zo’n in de rotsen gehouwen tempel te zijn. Heel boeiend, maar waarom ze het klooster noemen weten we niet. Nog eens 100 meter hoger was de echte top met uitzicht op de kloof. Dat viel me wat tegen, want je kon niet zien dat het een kloof was, maar naar de andere kant met de “monastry" was wel prachtig uitzicht.

Wat een top locatie voor mijn verjaardag! Ik voel me dankbaar. Toen nog de hele weg terug lopen! Alles op ons eigen tempo gedaan en we waren om 4 uur terug in het hotel, dus 9 uur op weg geweest! Maar we hebben genoten ! In de avond had onze gids voor liefhebbers het restaurant “Mom’s recipe “ geboekt, waar we met 16 personen vd groep hebben gegeten. Het was een”rooftop” restaurant en Jordaans aangekleed, wat lijkt op Marokkaans vind ik. Heel gezellig. En ja, O, jee, bij het toetje ging het licht uit in het restaurant , werd ik toegezongen ( ook in het Arabisch op de deun van Happy Birthday) en kreeg ik een hartvormige taart met een theelichtje erop. Toch erg leuk. Dus onze groep had taart toe! Het was een geslaagde verjaardag, ook door alle felicitaties, die jullie mij toestuurden.

Zo 10 nov PETRA- KLEIN PETRA - WADI RUM

Klein Petra bleek ook een kloof met ondiep uitgehouwen tempels, maar het mooiste was een fresco in een van de tempels.

Om 12 uur waren we in WADI RUM, de woestijn en onze overnachtingsplek in nomaden tenten. Na de lunch gingen we met 4 jeeps de woestijn in. Deze woestijn is heel rotsachtig met hoge bergen en dalen en deed mij erg aan Oman denken, ik voelde me helemaal thuis. Ze reden ons naar 2 plekken met rots bogen , die door de erosie zijn ontstaan. Mooi om te zien. Ook heeft Els haar handen gewassen met stukjes van een bosje, dat er groeide. Als je een paar takjes fijn wreef en nat maakte had je zeep. Op de terugweg zaten we in een kleine regenbui, ik vond het bijzonder zo in de kale woestijn. We sloten de excursie af om half 5 met de zonsondergang, maar die miste ik, omdat ik in de auto in slaap was gevallen. Later in het kamp zagen we hoe ze onze maaltijd in een pan in de grond hadden gekookt en het smaakte heerlijk! Daarna was er disco en hebben we, ook ik toch nog lekker gedanst. Eerst een Arabische “zirtaki” en later zelfs “ let’s twist again”. Weer een mooie dag. Alle dikke vesten bleek ik niet nodig te hebben. De woestijn kan in de winter koud zijn, maar onder de 18 graden is het nu ook ’s nachts niet geworden.

Ma 11 nov. WADI RUM - AQUABA

Vanuit de woestijn was het maar een uurtje rijden naar Aquaba, dus om 9 uur kwamen we in de haven van Aquaba aan. Deze stad ligt aan het noord oost puntje van de Rode Zee. Dit gebied wordt gedeeld door vier landen. Egypte en Saoedi Arabië hebben de langste kust en Jordanie en Israel hebben beide een klein stukje kust met haven. We gingen een boottocht maken en er was een “glasbottomboat” bij, zodat mensen, die niet wilden snorkelen ook de koralen onder water konden zien. Natuurlijk heb ik genoten van het snorkelen. Els heeft het ook geprobeerd, maar deze keer lukte het niet. Langs de kust hebben ze een stel wrakken laten zinken en wij hebben een vliegtuigwrak gezien. Een compleet vliegtuig ligt sinds 2 maanden op zo’n 10 meter diep en was al begroeid met algen, maar koraal duurt nog even. Op de boot werd een heerlijke lunch geserveerd. De middag brachten we luierend aan het zwembad van ons resort ( iets ten zuiden van Aquaba) door, eindelijk wat uitrusten na alle mooie belevenissen. ’s Avonds hadden we geen zin in een heel buffet en vonden we met een vd stellen een restaurant, waar we a la cart konden eten, buiten aan de boulevard, een windje en 29 graden, kon niet beter als slot van onze reis.

Morgen moeten we in een keer 350 km rijden terug naar Amman en worden we meteen naar het vliegveld gebracht, waarvandaan we in de avond terugvliegen naar Amsterdam.

Het is een prachtige reis geweest, die ik iedereen kan aanraden. Heel afwisselend, interessante geschiedenis, prachtige landschappen en uitzichten. Bergen, hoogvlaktes en tot slot de kust. Vriendelijke mensen. Een vredig land in deze onrustige regio, vooral omdat hier bijna geen olie te vinden is. Alles voor de toeristen is op ons bekende manier goed geregeld.

Mijn foto's moet ik nog uitzoeken an houden jullie tegoed.

Dank voor jullie reacties op mijn log en alle felicitaties op andere manieren! Begin december ga ik weer Afrika waarts, dus dan weer andere verhalen.

Veel liefs van @nkie