Lieve allemaal,

Omdat ik steeds meer bezorgde berichtjes krijg, wil ik jullie meteen geruststellen, ik ben gister thuisgekomen. Afgelopen weekend heb ik besloten om een week eerder terug te reizen, omdat er hier in Nederland veel aan de hand is. Wij zaten in het project in een naar mijn idee corona veilige bubble, want we hadden geen contact met de buitenwereld en in Nederland is het steeds onveiliger, maar in Kenia bleken er toch meer gevallen van corona te zijn dan de regering wilde bekendmaken. Er kwamen de komende weken geen nieuwe vrijwilligers, omdat buitenlanders het land niet meer in mogen en afgelopen dagen dachten ze aan sluiten van het project.

Woensdagnacht ben ik terug gevlogen in een tjokvol KLM vliegtuig. Ik denk dat er maar 30 Nederlanders in zaten en de rest (350)transfer passagiers, die op Schiphol in een ander vliegtuig overstapten om ook naar huis te gaan. Ik hoorde geruchten dat de KLM vluchten niet door zouden laten gaan. Enfin, achteraf bezien is het beter dat ik alweer thuis ben.

Het waren nog drukke dagen om af te ronden waar ik mee bezig was. In het weekend kwam nog wel een nieuwe vrijwilligster aan vanuit Zanzibar, die in het project van African Impact in Zanzibar werkt. Het dolfijnen project ,waar ik 5 jaar geleden ben geweest, dus leuk om er weer over te horen, al kende ik haarzelf niet. Zij had wel een goed fototoestel, dus ik was blij dat ons project niet meer van mijn foto’s afhankelijk was. Maar ze moest wel in gewerkt worden met data verwerking en Caroline liet het afweten. Ik was er boos over, want ze kwam pas terug toen ik woensdag vertrok.

Mijn laatste volle dag, dinsdag was wel een geweldige dag. We zagen op een dag alle drie de grote katten, een cadeautje voor mij!!!! Tijdens onze ochtend drive wist Brian, de gids, weer de luipaard welp van vorige week te vinden. Hij lag in zijn eentje bij een boom, waarschijnlijk was zijn moeder eten zoeken. En eind vd middag had Brian gehoord dat de cheetah Entito gespot was aan de andere kant van Naboisho. Ik ken Entito al jaren en heb al verschillende grote welpen van haar gezien, maar nu had ze vier welpjes van een week of vier/vijf oud! Ik had haar 10 febr nog gezien met een kill en we dachten toen dat ze zwanger was. Een andere auto had haar al gespot en we gingen eropaf. GEWELDIG , was het . We zijn een uur bij haar gebleven, daarna ging het schemeren. Ze had een impala gevangen, dus was zelf steeds aan het eten. De welpjes kropen om haar heen en speelden, renden en sprongen in de buurt en onder de auto, die voor ons stond. Als Entito vond dat de welpjes te ver weg gingen, maakte ze een purrend geluid en kwamen ze snel naar haar toe, zo schattig en prachtig om mee te maken.

Op de terugweg kwamen we nog 2 leeuwen en 2 leeuwinnen tegen. Een leeuw was met beide leeuwinnen aan hat paren en de andere leeuw lag een 500 meter verderop. Triest was, dat we zagen dat een leeuwin opgezette tepels had. Dit is een teken, dat ze nog net melk produceerde, dus welpen had gehad, die de leeuw waarschijnlijk gedood heeft. De leeuw doet dat, omdat de welpen niet van hem zijn en dan gaan haar hormonen anders werken en wil ze weer paren.

Alle drie de grote katten nog gezien, wat bofte ik. Natuurlijk wel op de laatste avond nog weer foto’s om te verwerken en te identificeren, maar ik heb alleen de leeuwen gedaan en de rest aan de andere vrijwilligers overgelaten. Ik kon de leeuwen niet identificeren, dus waarschijnlijk zijn het weer nieuwe mannetjes, die proberen het gebied over te nemen.

Woensdagochtend hebben we nog invasieve planten uit de aarde getrokken, zodat ze zich niet verder uitbreiden en om 12 uur heb ik met tranen in mijn ogen afscheid genomen van de mensen daar en van het prachtig groene Naboisho. Gelukkig had het niet meer zo heel veel geregend, waardoor de wegen begaanbaar waren. Zaterdag hadden de anderen in de Mara niet de grote regenbui gehad, die wij hadden. Wel auto pech, waardoor ze pas om 7 uur terug waren.

Jane van Acts was met haar zoon met de auto, die mij ophaalde, meegekomen om mij nog te zien en in Nairobi hebben we Emanuel opgepikt. Ik werd dus door hen en de chauffeur op het vliegveld uitgezwaaid, heel lief.

In de luchthaven had het personeel allemaal handschoenen aan en veel mondkapjes. Ik moest mijn adres bij de paspoorten controle voor ze spellen terwijl ze het intikten, maar van enige medische controle was geen sprake. Daarna dat overvolle vliegtuig, wat niet echt gezond was. Het KLM personeel werkte ook met handschoenen aan. Om 7 uur op Schiphol ook geen enkele medische controle, tot mijn verbazing eigenlijk.

Enfin, ik ben dus weer thuis, waar ik vooral schrik van de paniek reacties van een paar mensen en ieder gesprek gaat over de corona virus. Het is aanpassen aan de nieuwe regels en mijn eigen weg erin vinden.

Ik hoop dat we met z’n allen gezond blijven en als de ellende voorbij is, zie ik jullie graag weer.

Gelukkig kan ik jullie op deze manier nog wel dikke knuffels geven! Veel liefs van @nkie