Tja, het kan verkeren…..

Jl zaterdag had ik gepland om naar Johannesburg te vliegen, maar donderdagavond hoorde ik over de nieuwe COVID variant, die daar in de regio was geconstateerd…

Vrijdag met verschillende mensen overlegd, ik had mijn negatieve test al binnen.

Bij mezelf te rade gegaan: het voelde alsof ik naar het hol van de leeuw ging, duidelijk een nee, zo avontuurlijk ben ik ook weer niet , zeker als het om mijn gezondheid gaat! Dus actie! Gevraagd of ik al naar het project in Kenia kon en naar Schiphol om mijn vlucht om te boeken. Klinkt eenvoudig en lukte allemaal, maar gaf natuurlijk veel stress.

Zaterdag op Schiphol werden neg test en gezondheidsformulier voor Kenia gecheckt en wilden ze een print van mijn visum zien. Had ik nog niet ontvangen: Dan kunt u niet mee mevrouw! Ik had het weken eerder aangevraagd, maar nog niet ontvangen en keek op mijn computer.

Tot mijn verbazing vond ik een visum, rennen om het te laten printen, kreeg op mijn donder ! dat ik zo laat was, want de gate van de baggage moest weer open en rennen mevrouw! Was een goede smoes om steeds voor te dringen, maar ik was ruim op tijd bij het vliegtuig.

Vlucht en stress was niet echt goed voor mijn rug, maar na zeven en een half uur op tijd om 22:00 uur locale tijd in Nairobi geland. Het tijdsverschil is trouwens 2 uur later hier.

Nog naar het visum kijkend ontdekte ik dat het 2 jaar oud was, dat hadden ze op Schiphol niet gezien.

Dus in spanning in de rij voor paspoort en visum controle. Zouden zij het ook niet zien???

Nee, ze zag het wel! Dus ben ik naar een hogere baas gebracht, die ik al jaren eerder had ontmoet, ook toen al problemen, maar die loste hij op! Hij kon nakijken, dat ik het visum had aangevraagd, dus opluchting! Bij de bagage stond een rij van een uur, maar ik ben brutaal gebruik gaan maken van mijn leeftijd, want ik zag dat een oudere meneer doorgelaten werd. Er zijn ook meevallers!

Chauffeur Sammy stond op mij te wachten, dus ik was om 12 uur jullie tijd, in mijn accommodatie Brackenhurst! Gelukkig alles goed en goed geslapen met regen, die op het dak tikte.

Uitgeslapen en rondgehangen om alles op een rijtje te krijgen. In de mooie tuin gewandeld om vogels, bloemen, vlinders, te spotten. Het was 20 graden en wisselend bewolkt. Beter dan bij jullie hoorde ik!

Zondagavond is Emmanuel nog met me komen eten.

Maandag heeft Sammy mij naar Naboisho gebracht. Een heerlijk weerzien.

Brian, de gids, Praise, de kok en Soila, de schoonmaakster. De nieuwe coördinator is nog op verlof. Er waren twee andere vrijwilligers.

Een Belg, Benoit, die ik ken uit Zuid Afrika en ook hier ben ik al met hem samen geweest. Dus de derde keer, hij doet meestal z’n eigen ding. En een Turkse vrouw, die zo’n 30 jaar in Dubai heeft gewoond, ze is een jaar of 60. Ze heet Shams, wat in Arabish Zon betekent.

In de avond gingen we erop uit en zagen we leeuwen met welpjes. Ze bleken later ook nog een wildebeest gepakt te hebben en lagen met dikke buiken uit te rusten.

De leeuw en leeuwin had ik in Februari zien paren en nu had ze 3 welpen van zo’n 4 maanden oud. Grappig.

Vandaag vroeg op pad om dieren te tellen. De familie leeuwen vonden we weer op dezelfde plek.

Nu zag ik meer van Naboisho en was pijnlijk getroffen door het gele landschap.

Het heeft hier nauwelijks geregend, zodat alles uitgedroogd is. Soms kan ik me moeilijk oriënteren ,omdat het er anders uit ziet. Vorige winter hadden we veel regen en was het aldoor groen.

Abnormaal voor mij, maar ik hoop op regen, want zo is het afschuwelijk en hebben de dieren geen eten.

Met het tellen vanmorgen zag ik een vlakte, waar we normaal honderden dieren telden en nu een handje vol. De koeien van de Masai grazen er ook en dat maakt het gras nog korter, dus droger.

Nou, zo weten jullie weer waar ik uithang.

Ik zal proberen weer wekelijks verslag te doen.

Delen van Nederland hebben sneeuw gehad hoorde ik.

Tot de volgende keer en liefs van @nkie