Reis naar de Azoren.

Woensdag 21 aug 2024 eind vd middag haalde ik Hilleken op van Station Zuid, want donderdagmorgen om 4 uur stond de taxi voor de deur om ons naar Schiphol te brengen.

Het was niet zo vol op Schiphol, dus we waren erg vroeg klaar, om 7 uur vertrok ons vliegtuig via Lissabon naar Terceira, het eerste eiland van de Azoren, dat we bezochten.

Om 2 uur locale tijd ( 2 uur vroeger dan in Nederland) deden we de deur van ons huisje open. 12 uur gereisd dus.

Ons huisje staat in Agra do Heroismo, een haven stad aan de zuidkant van Terceira. Prima huisje met allerlei andere huizen en appartementen eromheen. Agra is een prachtige stad met kleurrijke huizen met sierlijke balkonnetjes, kerken en pleintjes.

Wat boodschapjes gedaan en uitgerust. Geen straat is hier vlak, dus met de auto naar het centrum en de haven van de stad. Al een avontuur, want veel eenrichting verkeer straatjes, dus soms reden we rondjes. We wilden naar het schiereiland, dat een vulkaanheuvel is ten zuiden van de stad. Monte Brasil Caldeira. De weg liep tussen bomen door naar boven met verschillende uitzichten over de stad en een prachtig schip met drie masten verliet net de haven. Het uitzicht over zee doet je beseffen, dat je midden in de Atlantische oceaan bent.

’S Avonds , het was nog 30 graden, zijn we in een restaurantje in de stad, terrasje aan de straat, gaan eten en op tijd terug naar het huisje, want we waren bek af.

Het eiland Terceira heeft een lengte van 30 km en de breedte is 19,5 km.

Vrijdag

Geen wekker gezet, maar keurig om 8 uur wakker. Rustig opgestart en op weg naar het plaatsje Sao Mateus da Calheta aan de zuidkust. Een wandeling tussen velden door( onderweg vlinders) naar een speciale kerk, maar die was dicht, nog even “koffie” gedronken en terug naar de auto. Richting grotten in het midden van het eiland. De Furnas de Enxofre was een plek, waar de zwavel lucht en stoom uit de aarde naar boven kwam. Er liep een pad langs de berg en in het dalletje kon je het zien. Klimmen en dalen moesten we. De hoogste vulkaan Barbara zag er niet zo bewolkt uit, dus wij die richting op. Intussen was het 2 uur, dus eerst een restaurant opgezocht, waar we heerlijke vis aten De kok was heel enthousiast en wij wilden hem wel mee naar huis nemen. Daarna was de vulkaan bewolkt dus plan gewijzigd en naar de Gruta do Algar do Carvao, een diepe grot. Die was van boven open, dus er viel wat daglicht in. Steile trappen naar beneden en langs de wand vd grot. In de diepte was een meertje met helder water. Het langzaam aan gedaan, want ik ben snel buiten adem. Een goede oefening voor mijn conditie!

Terug naar de kust gereden, waar we een mooie baai vonden, speciaal voor iedereen om te zwemmen. Een mooi slot van de dagtocht.

“Thuis “ boodschappen gedaan voor een salade en in ons keukentje gegeten na een borrel bij ons grasveldje. Omdat ons huisje tussen huizen staat is er geen sprake van een uitzicht.

Mijn benen zijn heel moe, ik ben heel voldaan over de dag en ga me voorbereiden om te gaan slapen…….

Zaterdag

Vandaag gingen we proberen te snorkelen, maar met een boot lukte dat niet meer. Ik was bij de haven uit de auto gestapt, maar Hilleken moest doorrijden en kon toen niet meer terug naar waar ik was. Na heen en weer bellen, handig zo’n navigatie systeem, maar niet als je, zoals Hilleken daar geen internet hebt. Ik kon haar wel vinden, dus een steile berg opgelopen…..opgelost.

We zagen opeens dat de vulkaan Barbara wolkeloos was, acuut plan veranderd en daar heen gereden. Een prachtige weg over het eiland, slingerend omhoog, tussen cipressen en weilanden door. Hij blijkt 1000meter hoog te zijn, valt dus mee. Bovenaan stonden allerlei zendmasten e.d. Het uitzicht was groots over het zuiden en oosten van het eiland, beetje heiig. De andere kanten waren hoge heuvels, dus kon je de kust niet zien. Rondgewandeld en ik ontdekte wel zes soorten vlindertjes, een paar kreeg ik op de foto.

Een Duits stel heeft ons samen op de foto gezet en vertelde over de mooie rotsige zuidkust, waar je kon zwemmen. Wij daarheen en vonden mooie rotsen met poeltjes. Eerst nog risotto met sla voor de lunch. Je kon onder toezicht van een badmeester bij een steile rots (10 meter hoog schatten we) in zee springen. Een uitdaging, die ik vroeger meteen aangegaan was, maar nu niet meer durf. Hilleken dacht er anders over en sprong er met een vreugdekreet vanaf ! Geweldig!

Ik ben wel via een ladder de wilde zee in gegaan en heb even gesnorkeld. Rotsen en wat vissen en zee egels, niet speciaal voor verwende Ankie. Nog in de zon gelegen en gepoedeld in de natuurlijke poeltjes, heerlijk.

We besloten nog naar het noorden te rijden, waar we nog niet geweest waren. De wegen langs de noordkust genomen van Biscoite naar het oosten en langs de oostkust naar het zuiden terug naar Agra do Heroïsme, waar ons huis staat. Een prachtige tocht langs de rotsige kust en de kleurrijke huizen met mooi uitzicht. In Praia de Vitoria hebben we aan de boulevard van de jachthaven eenvoudig gegeten. Ik miste onze kok van gister.

“Thuis” gekomen bleken Hilleken’s onderbroeken, die ze in een boom had gehangen om te drogen, gestolen te zijn! Balen! Drama! Overigens vond ze ze de volgende ochtend in de vuilcontainer!

Verder gepakt, want de volgende ochtend stapten we op het vliegtuig naar eiland Pico.

Samen met Hilleken reizen gaat uitstekend, we vinden veel dingen beide leuk en vullen elkaar op andere dingen goed aan. Ik ben er blij mee. Op naar Pico!

Ik hoop alles goed met jullie. Foto’s probeer ik nog te uploaden.

Liefs van @nkie