Zondag 25 aug 2024

Vroeg op voor ons vliegtuig naar Pico, vlucht ging goed, Eilanden mooi te zien vanuit de lucht.

Op Pico stond er niemand op ons te wachten, maar wel een mooie rode Peugeot, waar we in op pad gingen op zoek naar ons nieuwe huis. Dat kostte wat moeite, want we verwachtten niet dat het vlak aan de weg zou liggen. Achteraf bleken we er a te zijn langs gereden. Op bepaald moment moesten we dus achteruit, maar die versnelling konden we niet vinden. Stel je dat voor terwijl er overal afgronden zijn! Enfin, we zijn geholpen door een man, die uit het huis kwam, waar we bij stonden. Wat een zegen! Gewoon met 2 vingers een ringetje omhoog!

Het huis bleek van zwarte lavastenen gebouwd, naast de weg op een helling, 2 verdiepingen, een grote tuin en een balkon met uitzicht op zee en het eiland Saint Jorge.

Sleutel konden we niet vinden, telefoon werd niet beantwoord, dus eerst een restaurant aan zee opgezocht voor de lunch. Daar konden we ook in zee zwemmen, maar intussen werden we gebeld en de eigenaresse ontving ons vriendelijk in haar huis.

Daar crashte ik, en heb 2 uur geslapen. Rond 5 uur op pad voor boodschappen, Hilleken heeft gekookt, zij vindt dat zelfs leuk (!), we aten op ons balkon en ik was af. Rond 7 uur landden er veel spreeuwen in bomen in de tuin met luid gekwetter, erg leuk.

Maandag

Weer vroeg op, want een half uur rijden naar Lajes in het zuiden. Daar vertrekken de meeste boten om op walvis en dolfijnen zoektocht te gaan. 20 jaar geleden had ik op een grote boot gezeten en de potvissen gezien. Dat was in juni en bleek een betere tijd te zijn dan nu, hoewel ze deze week wel gespot waren.

Nu hebben ze kleine speedboten,zodiac's, voor 12 passagiers en zit je als op een paard achter elkaar op bankjes, zie foto’s. Om half tien gingen we de zee op met kapitein en gids. Na een kwartier al vonden we een groep “gewone dolfijnen”, een klein soort, die zwart, grijs wit en beige gekleurd zijn. Je ziet voornamelijk zwart als ze boven water komen om te ademen. Heerlijk om weer dolfijnen te zien! Doorgevaren tot wel 25 km de zee op, met de hydrofoon onder water gezocht, maar tevergeefs. De zee was trouwens redelijk vlak soms wat “white houses” zoals de witte kopje op de golven heten. Boven de eilanden zagen we het regenen en wij hadden het droog, op het spatten vd zee na. Op de terugweg vond een andere boot een groep “gevlekte dolfijnen”, wij erheen. Deze sprongen verder het water uit en waren overal om ons heen, ik genoot. Na een kwartier moesten we terug, want de drie uur waren om. Jammer geen walvissen gezien, maar “that’s nature!”

Na de lunch hebben we de zuidkust wat verkend, ook rotsachtig. Lajes waren we niet van onder de indruk. We missen trouwens de mooi gekleurde huizen en kerken van Terceira. Hier zijn de huizen wit met oranje daken en de kerken wit en zwart, lang niet zo mooi. De vulkaan torent prachtig boven het eiland uit, maar was gister vaak bewolkt. Overal zagen we regen, maar niet boven ons hoofd! Pas toen we “thuis” waren en dat gaf niet. We genoten van het uitzicht smikkelend van de door Hilleken gekookte maaltijd!

Dinsdag

Rustig opgestaan, spelletje skibbo en door het binnenland onderlangs de vulkaan naar Madelena aan de westkant van Pico gereden. Een leuke havenplaats. Kerk bezocht, die heel veel goud aan de binnenkant had. Rondgewandeld, heerlijke taart gegeten en kaartjes voor tours gekocht. Na onze rijstsalade picknick lunch bij de hagedisjes uitkijkend op het andere eiland Faial, hebben we de veerpont naar Horta op Faial genomen. Ons derde en extra eiland. Langs de boulevard gelopen en Hilleken wilde graag naar een kerk boven op de heuvel. Dat was een zware klim, vervallen kerk, maar grandioos uitzicht op de vulkaan van Pico, die zelfs even wolkeloos was!!!! Dat verandert per kwartier, dus het is altijd een gok als je naar boven gaat. Op de boulevard een lekker wijntje, de vijf was in de klok, en mensen bekeken. De jachthaven was kleiner dan ik me herinnerde. Tevergeefs via google op zoek naar een restaurant. Ze waren of te laat open of opgeheven. Terug naar ons wijntje en een quiche gegeten, ook lekker. Om 8 uur moesten we weer bij de veerboot zijn, half uur varen en in het donker is Hilleken terug gereden naar ons huisje. Zij voelt zich lekkerder als ze zelf rijdt en ik laat het graag aan haar over en wijs de weg.

Moe, maar voldaan, zijn we na wat “B&B vol liefde” het bed in gedoken. Ook in dit huisje hebben we 2 badkamers bij de 2 slaapkamers, luxe!

Woensdag

Ik was om half tien pas wakker. Rond het middaguur zijn we gaan snorkelen en zonnen in de buurt. Veel vissen, ook mooi gekleurde gezien, o.a. papagaaivissen. Leuk!

Boodschappen en “thuis” geluncht.

Bij de Gruta des Tores bleek dat de lavatunnel gesloten was voor renovatie. Door naar Madalena, waar we gister weer een walvis tour hadden geboekt. Om 5 uur vertelden ze ons over de walvissen en dolfijnen en gingen we naar de zodiak. Die leek hetzelfde als 2 dagen geleden, maar zat iets minder comfortabel . De zee had lichte golven en de jongelui juichten, als we met een bonk terug op het water bonkten, ik minder. De potvissen waren die dag gespot en deze keer gingen we ver de zee op ten noorden van Faial. Na een goed half uur, JA , de schuine water spuit van een potvis. Van zo’n dertig meter af zag ik af en toe de spuit en een deel vd rug voor hij weer onder dook. Hilleken zat aan de andere kant vd boot en heeft het minder goed gezien. Nog een tweede walvis en toen wilden ze naar de groep gestreepte dolfijnen, die we verderop spotten. Wel honderd zei de gids. Je zag ze glinsterend in de lage zon uit het water springen. Mooi, maar jammergenoeg komt dit niet tot uiting op mijn foto’s, die zijn teleurstellend. Terug naar de potvissen, nog een potvis een beetje gezien en op de terugweg alleen nog vogels. We vergeleken de zoektocht met een safari in Afrika, maar dan zie je onderweg nog allerlei andere dieren, zoals zebra’s en gazellen. Het was ook voor mij lichtelijk teleurstellend, want 20 jaar geleden herinner ik me dat ik de potvissen

“spy hoppend” heb gezien. Dat betekent dat ze hun hele kop boven water houden om rond te kijken. De sunset, zoals de tour heette, was ook niet bijzonder, omdat de zon achter Faial onder gaat. Het weer is deels bewolkt geweest en iets koeler dan voorheen 22 graden.

In Madalena hebben we nog “gadogado” gegeten en in het donker weer terug gereden.

Voor het eerst een licht teleurstellende dag.

Donderdag,

De ochtend heerlijk aangekeuteld en pas na 12 uur op pad. We kozen ervoor om de meren in het midden van de oostkant van Pico te bezoeken. Ik citeer Hilleken:” Dit vulkanisch gebied is zo van grote schoonheid, dat we regelmatig in verrukking zijn van wat we zien. De stilte met vogelgeluiden maakt ons stil, de schoonheid van het eiland lyrisch en de koeien, die zich zonder zich ergens iets van te trekken rond struinen, toveren onze lach tevoorschijn.” Mijn woorden: de meren waren prachtig, oude bomen in oervormen, grandioze uitzichten, soms met de vulkaan, die 2000 m hoog is. Een natuur reservaat van 30 km, waar het enige endemische zoogdier de vleermuis is ( jammer niet meer dieren). Je kunt de zee regelmatig aan beide kanten van het eiland zien, noord en zuid kant. Veel foto’s gemaakt, maar het is altijd mooier!

Nu zitten we op ons balkonnetje aan de wijn, Hilleken zal straks koken en morgenvroeg vertrekken we naar ons vierde eiland San Miguel.

Ik ga de foto’s uitzoeken, maar het is een chaos, dus ik hoop dat het me lukt.

Ik hoor dat jullie het lekker warm hebben. Hier is het weer heerlijk. Niet te warm, 22-25 graden , soms wat wolken, geen regen, perfect.

Tot San Miguel, liefs @nkie