Zuid Afika 6 - Leeuwen en Olifanten!

Lieve Allemaal,

Mijn laatste keer wild kamperen met de drives voor en na de overnachting werd spectaculair ! Wat heb ik genoten.

Zoals gewoonlijk vertrokken we na de lunch naar het park. Onderweg naar het kamp kwamen we al olifanten tegen, maar de gids wilde eerst onze spullen kwijt in het kamp. Ok, maar ja, je kunt wel denken olifanten lopen die kant op, doen ze dat ook? Het duurde dus een tijdje voor we ze vonden, maar toen…. een groep van 15, nee, daar ook en daar ook, we telden er 28 in totaal. De gids dacht de auto niet op hun pad te zetten, maar ze kwamen toch onze kant op en we werden omringd door olifanten. Mannetjes, vrouwtjes, pubers en zelfs hele kleintjes. Ze naderden de auto tot op een meter. Ze waren heel relaxed, dus iedereen genoot van het spektakel. Ik hoop onderweg naar Mozambique eindelijk foto’s op het log te kunnen zetten. Twee grote bulls zaten elkaar in haren, nee, slurf en twee jonge mannetjes waren dit aan het nadoen. Af en toe ook getrompetter. Pas na een uur gingen we op zoek naar ander wild, er waren wilde honden gespot hoorde de gids via de radio.

Geen hond gezien, maar wel een volwassen hyena en verderop half jaar oude hyena pups langs de weg. Er stonden al auto’s te kijken en ze snuffelden nieuwsgierig aan de banden van de auto.

Naast alle antilopen, buffels en gnoes, zagen we ook een nijlpaard in een poel en een zeldzame side striped jakhals stak de weg over. Het was aldoor bewolkt, dus weinig roofvogels. Eind vd middag wat gedruppel, maar niet veel en de dag kon al niet meer stuk! In het donker rond het kampvuur zaten we onze hamburger ( ik vegaburger) te eten, toen we in de verte een gegrauw hoorden, wat was dat????? De gids informeerde en er bleken leeuwen te zijn gespot!! Snel eten, opruimen, want anders vinden we hyena’s in de pot en wij de auto in/ op, het is een open auto.

Het bleek dat hyena’s en 2 leeuwinnen ruzie hadden over een kill. De leeuwinnen hadden een tijdje bij hun maaltijd gelegen, werd ons verteld, maar toen wij kwamen zagen we ze nog net lopen. In het spotlicht van de auto hebben we ze 10 minuten kunnen volgen , toen liepen ze bosjes in van een stuk terrein, waar wij niet mochten rijden. We waren dolgelukkig, eindelijk leeuwen gezien! Voor sommigen was het de eerste keer.Een bushbaby en mongoose in het donker gespot en om 11 uur viel ik als een blok in mijn tent in slaap.

Om 5 uur bij de opkomende zon op pad. Na een uurtje vonden we een groep van 32 olifanten, maar er was weer een leeuw gespot. De auto’s van de lodges in de buurt wisselden elkaar af en wij hebben ook een half uur naast een leeuwin gestaan. Ze zag er slecht uit. Ze was oud, mager en verfomfaaid. Een triest gezicht. Taylor , onze research coordinator, had tranen in haar ogen. Ze vertelde dat deze leeuwin met haar zus de eerste twee leeuwen waren, die in hun onderzoek een nummer gekregen hadden, dus identificeerbaar waren. De anderen leeuwin was vorig jaar gestorven aan verwondingen, die ze in een gevecht had opgelopen. Nu lag deze leeuwin bij het hol van een wrattenzwijn. Ze stond op, liep de kuil in en begon te graven. Na 5 minuten ging ze weer naast de kuil liggen. De zwijnen zaten te diep , ze moest geduld hebben totdat de zwijnen honger kregen en eruit zouden komen. Het was de vraag wie het meeste geduld en honger had. Zij was zeker aan een maaltijd toe.

Weer op zoek naar de olifanten, die we vonden bij een redelijk grote plas water, maar er was ook een nijlpaard. Het was fantastisch om te zien hoe de olifanten gingen drinken en badderen. Die beelden kennen jullie van National Geografic! Het was dezelfde groep met kleintjes van gister, nu zagen we 24 individuen.

Een mannetje ging heel ver het water in om te spelen en joeg het/de nijlpaard weg. Deze liep, ze lopen in het water, zwemmen niet, naar de kant . Hij at wat gras en besloot dat het zijn plas was, dus liep terug het water in. Langzamerhand was de olifant uitgespeeld, dus geen confrontatie meer.

Wat hebben we genoten. Op de terugweg kwamen we nog een paar Bulls tegen. De volwassen mannetjes olifanten gaan meestal alleen of met twee op pad. Alles bij elkaar heb ik zo’n 60 olifanten gezien. Het kon niet op.

Terug in de Lodge gingen we meteen aan het werk om via de foto’s de individuen te identificeren. Dat vind ik erg leuk werk en samen met Charline was het nog leuker.

Overigens was de hike naar de waterval in de Blyde River Canion vorige zondag mooi, maar doodvermoeiend. De heenweg deden we drie en een half uur over , terugweg 4 uur. Een rotspad, dat omhoog en omlaag ging. Bij de waterval heerlijk gezwommen en libelles gefotografeerd. Mooi landschap, maar ik heb drie dagen spierpijn gehad. Een prestatie, die ik niet herhaal!

Intussen ben ik met een bus van Hoetspruit naar Johannesburg gereden, een rit van 7 uur. Door bergen en laagvlaktes, heel afwisselend landschap.

Morgen het vliegtuig naar Tofo, Mozambique, waar een nieuw avontuur begint!!!!!!

Veel liefs van @nkie

Zuid Afrika 5

Lieve Allemaal,

Tjee, de vijfde week voorbij. Nog een week hier en volgend weekend vertrek ik naar Mozambique, Tofo voor 6 weken. Vorige winter maakte ik daar de cycloon mee en ik wil graag terug om het project op “normale” manier mee te maken. Hopen dat er niet weer storm komt, want ik was daar vorig jaar ook in februari.

Vorige week zondag, Oudejaarsavond, heb ik zowaar helemaal bewust, dus niet slapend, zoals vorige jaren, meegemaakt. Na een zware regenbui had de staff een”poolparty” georganiseerd, bij het zwembad dus. De muziek werd gecombineerd met een gigantisch gekwaak van kikkers in het zwembad. Er zaten er wel 50 in.

Je kon drankjes bestellen en ze hadden een ritueel, waarbij je amarula ( een soort Baileys) met mint in een klein glaasje achteroverslaat. Ik heb 2 keer meegedaan, maar dat was wel genoeg, ik kan het sowieso niet in een keer naar binnen werken. Ook weer spelletjes doen. Een ervan was een pingpongballetje in bekers gooien, het lukte mij zowaar! Verwachtte ik niet! Na 12 uur bijna iedereen gekleed het zwembad in, toen ben ik hem gesmeerd.

Kikkerdril hebben we een paar keer uit het zwembad gehaald. Er zit niet veel chloor in, maar we denken niet dat ze daar levensvatbaar zijn, dus brengen we ze naar een natuurlijk poeltje.

Deze week had research weer een driekoppig team, the pink team( toevallig hebben we alle drie een roze regenjas) Mary is vertrokken en Alexia uit Parijs is erbij gekomen. Er wordt hier nu behoorlijk wat Frans gesproken door haar, de Belgen en Zwitsers. Ook Nederlands, want bij fotografie is er een leuke jongeman, Jordi, uit Rotterdam bijgekomen. Gezellig kletsen met hem. Met Zwitserse Charline heb ik nog steeds een goede samenwerking. We zijn dol enthousiast over het verzamelen van data, identificeren van dieren en alles op de computer zetten laat ik aan haar over. Zij heeft erg goede ogen en ziet zelfs de olifanten eerder dan de gids!

Het programma herhaalt zich. Weer bomen met stekels gekapt, in de tuinen gewerkt, op drive geweest en in het wild gekampeerd ( deze keer bij volle maan). Foto’s kunnen maken van olifanten en giraffen, die we hebben kunnen identificeren. Ik had de eer om met mijn( uitzoek)werk het identificatie boek van de giraffen bij te werken, heel leuk! Twee keer hebben we een nacht drive gemaakt. Dan ga je in het donker op pad met een lamp schijnend om de nachtdieren te zien. Je komt voor al de impala’s tegen, bush hare( soort haas) en bush babies (een klein aapje, dat overdag verborgen slaapt ). Ik vond het wat saai, maar van een andere groep hoorde ik dat ze de aardvark hadden gezien!! Een miereneter, die je alleen ’s nachts kan zien, dan moet je er toch ’s nacht op uit om die kans te hebben!

Gids Katey heeft hier een vlindertuin gemaakt. Stukje grond afgezet en planten uitgezocht, die vlinders aantrekken. Dat trok mij natuurlijk aan en ik heb elke dag gesproeid als het nodig was. Dankbaar werk, want van alles ging bloeien en ik zie regelmatig vlinders. Leuk om het op een foto te laten zien, maar uploaded lukt de hele week al niet.

Het is hier volop zomer en regenseizoen, zware regenbuien worden afgewisseld met strakblauwe lucht en temperatuur van boven de 30 graden. Vandaag weer zo’n warme dag, we zijn vrij en we liggen heerlijk bij het zwembad.

Er zijn overal waterpoelen en poeltjes, voordeel dat we een paar keer nijlpaarden hebben gezien, nadeel, dat de dieren overal kunnen drinken, dus meer verspreid zijn. Het blijft tijdens drives altijd spannend wat je te zien krijgt.

En ik ben van de trap gevallen, nee, niet letterlijk, maar mijn haar is erg (te)kort. Mijn instructies zijn niet helemaal bij de kapster overgekomen. Ze had het over een “mushroom” en daar heb ik ja tegen gezegd. Wel heel makkelijk zo kort, omdat ik in Tofo veel zal zwemmen en gelukkig groeit mijn haar snel.

Hoe hebben jullie de storm in Nederland overleefd?

Ik stuur jullie veel warmte en een dikke omhelzing van @nkie

Zuid Afrika 4

Lieve Allemaal,

Allereerst wens ik jullie een gezellige jaarwisseling en een goede gezondheid in een vlinderlicht 2018!!

Wat de foto’s op mijn log betreft: ik probeer herhaaldelijk of het uploaded lukt en dan krijgen jullie vaak ook een mailtje daarover. Vervolgens lukt het niet, omdat het internet hier onbetrouwbaar is en zitten jullie met een vals bericht. Ik kan dat niet tegenhouden of weet niet hoe. Sorry. Trouwens voor hen, die op Facebook zitten, via mijn FB pagina kun je ook zien wat er hier allemaal gebeurt.

Vorige week begon met 1e Kerstdag op z’n Engels/Amerikaans. We hadden allemaal een “stocking “ van papier gemaakt, waar we ’s ochtends snoepjes en kleine briefjes in vonden. Daarna een wandeltocht om vogels te spotten, die we op een bingo kaart moesten noteren, erg leuk. Het was 36 graden en er waren meer spelletjes georganiseerd gedurende de dag, maar ook tijd om lekker te zwemmen. De cadeautjes, gekocht in dorp, kreeg je via een lootjes systeem en dan mocht je ook een cadeautje van een ander afpakken, die dan weer een nieuw cadeautje mocht uitpakken. Ik kreeg 2 design flessen doppen. ’s Avonds een echte tropische storm met onweer en veel regen. 2e Kerstdag vieren ze niet, dus lekker aan het werk!

Het was een drukke week, want het programma werd in vier dagen gepropt. We zijn weer gaan kamperen in het wild. Deze keer voordat we in het kamp aankwamen werden we omringd door wel 24 olifanten! Ook 2 hele kleintjes, die aan het spelen waren , dan in de gaten kregen dat moeders was doorgelopen en een spurt maakten met flapperende oren en slurfje om haar in te halen. Een slokje melk was daarna troostend om de spanning te verwerken. Zo aandoenlijk! Die kleintjes moeten nog leren om de spieren in hun slurf te gebruiken, ze hebben er nog geen controle over, vandaar dat geslinger vd slurfjes. Onze dag was al goed en toen kwamen we ze later weer tegen! Natuurlijk moesten we ook bezig met identificatie foto’s maken, wat betekent, dat je een volwassen olifant van alle kanten op de foto moet zetten. Dat klinkt makkelijk, maar ze bewegen en lopen steeds door elkaar, dus je moet goed in de gaten houden welke olifant je van welke kant op de foto hebt. Ik had het geluk , dat een paar goed meewerkten en me hun beide kanten lieten zien in de korte tijd dat ik ze op de korrel had. Terug in de lodge kijken we in het boek of ze al een nummer hebben en als ze onbekend in het boek zijn dan kunnen de foto’s gebruikt worden voor het boek.

's Nachts werd verderop het gebrul van een luipaard gehoord en we vonden sporen. Ik had lekker geslapen en niets gehoord!

Om 5 uur op pad en we zagen drie grote uilen, Eagle Owls, die zijn wel 50 cm groot. Doordat de zon nog niet goed op was zijn de foto’s niet zo goed. Tijdens ons ontbijt in de bush zagen we gieren naar een plek dalen. Er kwamen nog 2 auto’s bij en we hebben gezocht naar de kill, maar niemand vond het. 50 gieren om ons heen! Er zijn hier veel internationale gidsen en ik kon de gedachte niet tegenhouden dat de lokale mensen de kill wel hadden gevonden. De gidsen, die vers van de opleiding komen en hier stage lopen, vertelden me dat de helft van hun groep international was, de rest witte Zuid Afrikanen en een zwarte, die een beurs had. De opleiding is duur, duurt een half jaar en er is geen werk voor iedereen. Veel verloop, want de internationale gidsen, die werk vinden, hebben het na een 2 of 3 jaar ook wel weer gezien. Je werkt geïsoleerd en moet familie en gezin missen. Met weemoed denk ik dan aan Naboisho, waar de opleiding alleen voor Kenianen is en een jaar duurt. Zij leren ook andere talen en hoe met toeristen om te gaan. Ik moet zeggen dat de stagiaires hier heel gemotiveerd zijn en al erg veel weten.

We hebben weer bomen gekapt en zijn weer naar het reptielen centrum geweest, waar ik dit keer het basin van 2 catfish heb schoongemaakt. Nu dus anderen vrijwilligers, die zich met de Birmese Pyton om hun nek wilden laten fotograferen.

Gister ging de forse hike in de Blyde Canion niet door, want ’s ochtends regende het hard en als de regen ophield zou het pad te glibberig zijn. Volgende week misschien.

Vandaag, zondag, is het wisseling van de wacht. Alle vrijwilligers, die tegelijk met mij aankwamen zijn vertrokken en ik ben over met Zwitserse Charlene met wie ik het goed kan vinden. Voor het foto project komen 2 mensen aan en een persoon voor ons ,research. We hebben komende week weer een driekoppig team. Veel te doen, maar daar geniet ik van.

Natuurlijk dank voor jullie reacties op mijn reislog. De Nederlandse vlag is deels te zien aan de rechterbovenkant van de Kerstboom.

Een warme omhelzing van @nkie

Zuid Afrika 3

Hallo Allemaal,

Afgelopen week bestond de groep researchers uit vier personen, waarvan 2 nieuwe meiden, Charlene uit Zwitserland , die 6 weken blijft, en Mary uit de VS, die hier maar 2 weken is. Voor Julie uit Belgie was het de laatste week. Girl power dus en gemotiveerde mensen, leuk om mee te werken.

Deze week had ik echt weer het geluksgevoel, dat ik hier in Afrika aan het rondrijden ben om dieren te spotten en data te verzamelen, waardoor het een wat nuttiger gevoel geeft. Heerlijk!

Naar een vd parken zijn we deze keer 24 uur geweest. ’s Middags een drive, ’s avonds in het donker nogmaals, overnacht in tenten in het park en de volgende ochtend weer een drive. Het was heerlijk!

De tenten stonden om een vuur gegroepeerd en hadden een matras, dus heel comfortabel tussen de lakens. Een echte “braai”, zoals ze bbq in Zuid Afrika noemen, van Amerikaanse (haha) hamburgers voor het avondeten. Terwijl we aten sloop er een hyena het kamp in en probeerde een hamburger te jatten! Het eten wordt in de tenten opgeborgen als we erop uit zijn, want ook de apen kunnen komen. Ze maken nog geen ritsen open!

De grootste belevenis was dat we 17 wilde honden hebben zien jagen op een kudde wildebeesten /gnoes, die een kalfje hadden. Honden aanvallen en de gnoes achter de honden aan. Op zich kan een roedel honden een groot beest doden, maar de gnoes waren zo beschermend, dat het niet lukte. De honden dropen af. Mooi om mee te maken! Spannend, maar ik wilde ook niet dat het hen zou lukken bij het kalfje te komen!

Deze week heb ik voor het eerst weer leeuwen en een luipaard gezien, eindelijk!!! De leeuwen waren redelijk veraf, maar het luipaard lag onder de bosjes een meter of tien van de weg af! Dat maakte ons blij!

Gister hadden we genoeg mensen bij elkaar om de dagtrip naar het Kruger park te maken. Vol verwachting gingen we met een lokale gids op pad. Het werd “giraffen dag “, want we zagen meer dan 50 giraffen; in een kleingebied 35 bij elkaar en de rest verspreid over de dag. Een paar leeuwen kon ik alleen met mijn verrekijker zien en 2 luipaarden misten we twee keer op een paar minuten af. De anderen wilden graag nijlpaarden zien en dat lukte, zoals ook de olifanten met kleintjes, altijd vertederend!

Het weer schommelt nog steeds tussen 18 en 38 graden, gisteravond de hele avond echte tropische regenbuien met donder en bliksem gehad. Erg warm erbij, ik lag te zweten in mijn bed. De natuur heeft het nodig en is nu verfrist en bloemrijk!

Morgen Kerst……het wordt hier een hele Amerikaanse happening met cadeautjes onder de boom en “stockings” waar je voor elkaar een kleinigheid in stopt. We hebben een grote Kerstboom met internationale vlaggetjes erin!

Ik wens jullie allen Fijne Feestdagen en een gezond, gelukkig succesvol 2018!

veel liefs van @nkie

Zuid Afrika 2

Hallo Allemaal,

De tweede week zit er alweer op. Vorige week zondag ben ik mee gegaan met de “Panorama trip” We waren met z’n negenen, vrijwilligers en stagiaires. Onze gids Katie heeft ons rondgereden door de Blyde Canion Mountains. Deze trip had ik goed 10 jaar geleden al met Ineke gemaakt, maar het was mooi om alles weer te zien. Het landschap is afwisselend met hoogvlaktes en steile bergen van rode rotsen. Eerst naar de “drie Rondavels” Een rondavel is een rond Afrikaans huis en de drie bergen naast elkaar zijn ook rond. Mooi uitzicht daar en op de rivier, die alles heeft uitgesneden in miljoenen jaren. Daarna naar “ de Potholes” De rivieren De Treur en Blyde komen daar samen en hebben grappige ronde (ook rond??!) gaten en kloven gesleten in de rotsen. Gods Window was weer bewolkt, zoals ook vorige keer. Je ziet het uitzicht dan niet. Erbij was een bos, dat ze “rainforest “noemen. Vochtig door alle wolken, en daarom andere begroeiing. Ik herinnerde het me niet, jij wel,Ineke?

In Graskop, waar Ineke en ik in de mist destijds hebben overnacht, heb ik deze keer geluncht en winkeltjes bekeken. Nog een prachtige waterval bezocht, indrukwekkend allemaal. De ochtend was zonnig, maar daarna kwam bewolking, we hadden geluk, want toen we eind vd dag weer terug was hoosde het van de regen.

De hele week is het weer erg onbetrouwbaar geweest. Van 15 tot 38 graden met soms op dezelfde dag motregen, regen en strak blauwe lucht.

Het gebied “Klaserie” is een particulier terrein, dat tegen het Kruger Park aan ligt .Het is een van de gebieden, die sinds kort aan die Kruger kant zijn open gemaakt. De dieren kunnen tussen de gebieden heen en weer lopen. Het ligt een uur rijden van de Lodge af en we gaan daar wekelijks een hele dag heen. Met proviand, dus lunch en snacks daar. Om 5 uur gaan we op pad. Trouwens drie dagen in de week moeten we rond 5 uur in de ochtend klaar staan en twee dagen om 6 uur. Daar staat tegenover dat we tussen 9 en 10 uur naar bed gaan. Ik heb gemerkt dat dat een goed ritme is voor mij, dus ik heb er geen moeite mee. Ik tel de vleermuizen nog voor we vertrekken.

Terug naar Klaserie deze week. Het motregende toen we erheen reden, maar het klaarde op en werd strakblauw en 38 graden. Dat was niet goed voor ons, maar ook niet voor de dieren, want we zagen nauwelijks grote dieren. Wel de kleinere antilopen, zoals de impala’s, duikertjes en steenbokjes.Ook heel veel roofvogels, die me erg boeien. Het mooiste was een sighting van 2 volwassen en 3 puber Kites. De volwassen vogels scheerden laag over de grond, want de pubers zaten nog op de grond. Onze fotografen hebben mooie foto’s kunnen maken.

Dus na 2 weken besef ik hoe verwend ik ben door Naboisho in Kenia met alle leeuwen, cheta’s en luipaarden, die ik daar zag. Op de huiskat van de Lodge na heb ik nog geen kat gezien. Dat is wel ook pech, want de fotogroep heeft beide weken in Klaserie op een andere dag wel leeuwen en 2 keer luipaarden gezien. We blijven duimen!!!!

Omdat de scholen Kerstvakantie hebben gaan we daar niet helpen, maar hebben we deze week vier keer lichamelijk werk gedaan. Naast het kappen van struiken zijn we ook naar een Reptielen Centrum gegaan. Daar vangen ze dieren op ,die gewond gevonden worden en die bij particulieren vandaan komen. Ze hebben wel 30 slangen, drie krokodillen van middel tot grote maat. Leguanen en schildpadden. Ik heb de vijver van waterschildpadden verschoond en vuil uit een leguanen hok verwijderd. Ze hebben een erg vriendelijke Birmese pyton, die je om je nek kunt draperen. De meeste vrijwilligers wilden dat , maar ik geloof het wel, het staat niet op mijn Bucket list.

Buffaloland is het gebied, waar we 2 keer per week heen gaan en veel data verzamelen. Het ligt hier vlakbij. Veel antilopen, roofvogels en 2 leeuwinnen, maar die heb ik nog niet gezien.

Deze week voelde ik me wat beter in de groep, maar dit weekend zijn vier van de zes mensen vertrokken en er komen maar 2 vrijwilligers bij. Ik ben verbaasd, want had met Kerst juist drukte verwacht. De nieuwen komen vanavond aan, we zullen zien. Er zal veel te noteren zijn door weinig mensen.

Dit weekend zijn we met z’n allen hier, geen trips, want er zijn niet genoeg mensen, die hetzelfde willen, het is ook best kostbaar. De 2 veertigers uit de fotogroep, die ik aardig vind, zijn met z’n tweeën naar het Krugerpark en daardoor missen we nog 2 mensen om erheen te gaan. Jammer, maar ik kan het me wel van hen voorstellen.

De laatste dagen heb ik als piraat rondgelopen, want donderdagavond had ik een rood en gezwollen oog. Voor de zekerheid vrijdag naar de dokter en allerlei medicijnen gekregen, maar het ging al snel weer beter, gelukkig!

Ik ga proberen foto’s op mijn log te zetten, maar gezien het slechte internet vraag ik me af of het zal lukken. De zon schijnt , het belooft erg warm te worden, dus vanmiddag zwemmen en in de schaduw liggen. Wel een verschil met jullie.....

De sneeuw is weer voorbij begreep ik, maar toch wat gladheid? Stay safe, zeggen we hier!

Tot volgend weekend , warme omhelzing en liefs van @nkie

Afrika 1 - ACTIVITY INTERNATIONAL EN AFRICAN IMPACT

Hallo allemaal!

Hier ben ik weer, deze keer vanuit Zuid Afrika, dankzij de goede organisatie van Activity International in Nederland en African Impact hier.

Vrijdag 1 december jl vloog ik in 10 uur naar Johannesburg. Een overnachting en de volgende dag vloog ik naar Nelspruit, deze keer met vertraging. Dat vond ik niet erg toen de piloot vertelde dat ze een ander vliegtuig hadden geregeld, omdat het vorige een mankement had. In Nelspruit overnachtte ik in Amigos Guesthouse, een gezellige B&B gerund door Portugese John en Rose, een aanrader!

Zondag werd ik bij het vliegveld opgehaald door Katie van African Impact met 4 andere nieuwe vrijwilligers. African Impact heeft bij het Kruger National Park in de buurt twee projecten, die beide gestationeerd zijn in de Dumela Lodge. Een fotografie cursus en een research project. Met het laatste doe ik mee. De Dumela Lodge is een echte “lodge”, geen “kamp”, zoals waarin ik verbleef in Kenia. Er zijn kamers voor meerdere mensen, maar ik bofte en heb een eigen Afrikaans rondafel huisje. Heel luxe vind ik! Er is een eetkamer, zit kamer, kantoren, winkeltje, huizen voor het personeel op een terrein, waar je in drie kwartier omheen loopt. Het is omheind, maar de wilde dieren kunnen erin komen en er is zelfs een paar keer een luipaard ( o.a.maandag morgen om 4 uur ) op een camera gesnapt! Dus....als het donker is, mag je niet zomaar rondlopen, alleen tussen de huisjes. Er is een best groot zwembad en het eerste wat ik deed, was zwemmen, toen we aankwamen. Men zei dat het de heetste dag tot nu toe was, 35 graden.

Maandag brachten we grotendeels binnen door, omdat we presentaties kregen over de projecten, over alle regels en gebruiken van African Impact en de Lodge, dagindelingen enz. Dat was samen met de nieuwe mensen van de fotografieclub en de informatie over de research met de research vrijwilligers. Tegen de avond maakten we de eerste gamedrive. We zagen veel verschillende antilopen, buffels, wel 15 giraffen, zebra's, jakhalsen, wrattenzwijnen, veel vogels, waaronder ijsvogeltjes.

Ook de witte en zwarte neushoorn hebben we gezien, maar daar zal ik verder niets meer over zeggen, want die is hier zo bedreigd, dat ze elke manier, waarop de stropers enige informatie via internet zouden kunnen krijgen willen blokkeren. Mooi was ook om een pas geboren impala ( hertje) te zien wankelen op zijn pootjes, terwijl zijn moeder hem likte.

De volgende dagen hebben we ook safari-ritten gedaan om dieren te spotten en dan de data op te schrijven: waar, wanneer we ze zagen, hoeveel dieren, mannelijk of vrouwelijk, wat ze deden, of ze interactie hadden en nog veel meer, specifiek voor bepaalde dieren. Ook noteren en identificeren we sporen van dieren.

We hebben een invasieve struik gekapt, zodat deze niet alles overwoekert. Dat lichamelijke werk doet ons goed, omdat we veel zitten, ook al verwonden we ons aan de doornen. Alle data en foto's worden verwerkt op de computers in een aparte kamer. Het is een groot project. Er wordt veel geteld en genoteerd, daar zal ik een andere keer over vertellen.

De research groep bestaat deze week uit 8 vrijwilligers. Drie zijn al een paar weken bezig, dus ingewerkt en de anderen worden ingewerkt. Ik ben de oudste en er is een Italiaanse man ( die slecht Engels spreekt ) en Canadese vrouw van in de vijftig, nog een vrouw in de veertig, een man en drie vrouwen van in de twintig. De jongelui klitten nogal samen, ik heb aardig contact met de Canadese vrouw en de veertiger. Het contact met de Italiaan is moeizaam, want hij snapt veel niet .Eigenlijk mis ik de mensen uit Kenia, maar het is heerlijk om hier in Afrika te zijn en op zoek te zijn naar alle dieren. De begeleiders van het project zijn trouwens uiterst enthousiast, behulpzaam en vriendelijk.

Als echte Nederlander: het weer! Toen ik hier aankwam was het overdag 35 graden, zon met bewolking. In de loop van de week steeds meer bewolking en is de temperatuur vandaag gedaald naar rond de 20 graden. Sinds gisteravond regen, van motregen tot echte regen, maar geen tropische buien. Het is hier zomer en dat betekent regenseizoen. De mensen verlangen naar regen, de natuur heeft het nodig. Ik ben benieuwd naar de komende tijd! Alles bij elkaar heb ik al mijn kleren al gedragen, van zomerjurk tot dikke trui!

Nog even een leuke belevenis. Bij een plek in de natuur, waar ze een normale wc hadden gemaakt, ging ik naar de wc, ik trok door, zelfs dat kon (!)en keek in de pot, ik slaakte een gil en schoot onbedaarlijk in de lach......onder de bril, goed verstopt, zodat hij niet doorspoelde zat een hagedis !! Ik was zo blij dat ik hem niet doorgespoeld had!!

Ik hoop dat alles goed is met jullie en zend veel liefs van @nkie

Hoi, het voorgaande schreef ik donderdagavond, intussen is het zaterdagmiddag. Het lukte niet om het op mijn log te zetten, het internet is erg onbetrouwbaar, daarbij hebben de managers het nodig voor hun werk, dus hebben wij meer kans om het in het weekend te gebruiken. Ik ga het weer proberen.

Gisterochtend zijn we naar het “tuinders- project “ gegaan. Dit is opgezet om studenten met minder kans op een baan, te leren groenten te kweken. Bij een school hebben ze een stuk land in kleine vakken verdeeld en zijn met 8 jonge mensen begonnen het te bewerken. Dat is een half jaar geleden en intussen staan er kolen, spinazie, mais, tomaat en paprika planten. Ze zijn al aan het oogsten. Jammergenoeg waren er veel kolen niet goed meer door rot van de regen. We hebben geholpen met onkruid wieden, kolen sorteren,aarde omwoelen, mais planten.

Om half zeven op weg en om half tien weer terug in de lodge, anders is het te warm voor lichamelijke arbeid. Daarna begon het weekend al! In de middag ben ik met een stel meiden naar een Spa gegaan en heb een redelijk lekkere massage gekregen. Ook dat kan dus hier, wat een luxe!!

Vandaag is mijn rustdag, een rondje gewandeld, lezen, op de computer bezig en in de zon gelegen, want ja, eigenlijk hebben we maar een volle dag regen gehad. Gister was de zon er alweer en ook vandaag. Het is tussen de 18 en 27 graden, dus ideaal.

OK, ik ga kijken of het nu lukt dit op mijn log te zetten......

Tofo 4

Lieve Allemaal,

Mijn laatste volle werkweek zit erop. Gelukkig is het weer nu beter geweest. Ik ben elke dag op Ocean safari geweest, behalve dinsdag, want toen waren er niet genoeg klanten. Woensdag was de top dag!! Vlakke zee, een volle boot met enthousiaste mensen. En ja……… een andere boot vond een walvishaai en met 24 man hebben we om hem heen gezwommen. Beetje veel mensen, dus wel in 2 groepen, maar de walvis haai bleef bij ons!!! Hij vond de luchtbelletjes van de boten en onze adem blijkbaar leuk, want zwom er steeds doorheen! Bijna een uur lang zijn we bij hem geweest. Het was GEWELDIG!!!!! Ik heb zowel foto’s als video gemaakt. Op bepaald moment was hij zelfs zo dichtbij dat ik met moeite hem niet aanraakte, hij zwom 10cm diep onder mij door terwijl ik probeerde hem te ontwijken. Dat was niet leuk, omdat het niet goed is om ze aan te raken en het bijna gebeurde. Ik zag hem door alle mensen in het water aan de oppervlakte niet aankomen.

Vrijdags hebben we 12 schildpadden aan de oppervlakte gezien, toen ze adem kwamen halen. Dat is bijzonder veel. Soms zagen we ze maar een paar seconden, maar een dobberde tot vlak bij de boot. Foto’s nemen was erg moeilijk, omdat er nogal wat deining was en we gaan dan niet het water in, omdat ze snel weer naar de diepte zwemmen.

Met Messias, de coordinator voor de sociale projecten ben ik naar een kleuterschool en het weeshuis in Inhambane geweest. Het weeshuis maakte me verdrietig. We gingen er een zak kleren brengen en wat speelgoed en teken spullen. Sommige kinderen kregen “nieuwe” kleren, waarmee ze dan als groep met mij op de foto moesten, omdat aan de gulle gevers getoond moet worden, dat het op de goede plek terecht is gekomen. De kinderen waren emotieloos viel me op, hele neutrale gezichten. Alleen een geestelijk gehandicapt meisje lachte als ik haar aandacht gaf…… Ook waren er 3 zwaar lichamelijk/geestelijk gehandicapte “kinderen” . Ze bleken, 8, 20 en 23 jaar te zijn, maar in een klein lichaam en twee konden alleen maar liggen op een matras. Er was slechts een baby van een moeder in de gevangenis. Gelukkig worden de babies geadopteerd door gezinnen. Het weeshuis bleek nu minder kinderen dan voorheen te hebben en ze worden beter verzorgd, maar ik ervoer een zware sfeer.

Daar tegenover stond de kleuterklas op een andere locatie. Dat dorp heeft dit zelf georganiseerd en All Out Africa sponsort ze. De cycloon had het dak van het klaslokaal afgerukt, en de regen had spullen vernield. Intussen waren bouwers aan het dak bezig, maar het puin lag nog in het lokaal. De erg aardige juf zette de plastic tafeltjes en stoeltjes buiten in de schaduw van een boom en gaf zo les aan 30 kinderen van 3-5 jaar! Die ochtend leerden ze het cijfer 9. Erg leuk om mee te maken.

Een paar avonden ben ik “uit” geweest met Katie en vriendinnen van haar. Ook een keer naar buikdansen, dat was 25 jaar geleden voor mij! Langzamerhand komt alles hier in Tofo weer op gang, hebben de mensen hun zaakjes weer op orde en gaat het “gewone” leven weer door. Er was een Oceaan festival met info over de zee dieren en een officieel gedeelte met VIP’s en de regels, die afgesproken zijn. Dat was in het Portugees, dus onbegrijpelijk voor mij, maar het toneelstukje dat schoolkinderen opvoerden over het opruimen van rommel op het strand was leuk.

Gister ben ik met Eliza, de eigenaresse van Albatroz, naar Barra, het dorp op de punt van dit schiereiland geweest. Zij heeft me de vuurtoren laten zien en we hebben cocktails aan het strand gedronken. Toen ik opmerkte dat je hier niet uitkijkend over zee de zonsondergang kunt zien, zoals in Nederland, zei ze dat we naar Sunset Lodge konden gaan. Dat lag op een heuvel en je keek over de mangrove delta naar het westen naar een mooie zonsondergang! Prachtig was het!

Toen ik net terug was uit Swaziland ontdekten we een nestje poesjes in ons kantoor, vier kleine kittens, die er goed uit zagen, van een moeder, die niets met ons te maken wil hebben. Maar ze heeft wel een plekje bij ons gevonden voor haar kleintjes. Jullie begrijpen, dat ik haar intussen aan het eten geven ben. Vandaag zag ik voor het eerst dat een kleintje vast voedsel at. Voorheen at de moeder het eten op. Ik moffelde stiekem wat van mijn eten uit het restaurant weg en legde het bij de kittens, zodat moeder het vond. Vorige week ontdekte ik in een winkel blikjes hondenvoer en droogvoer voor katten, dus dat geef ik ze nu en dat gaat schoon op. Ook proberen we ze te socialiseren door ze te knuffelen en dat is geen straf voor me. Katie heeft nog geen huis voor ze gevonden, maar hopelijk komt dat nog, anders verwilderen ze toch weer. Zij is zelf allergisch, maar is wel dol op ze.

Eind volgende week reis ik terug naar Nederland, via Maputo en Nairobi. Ik zal een koffer vol met zon meenemen, want intussen hebben jullie herfst weer, begreep ik.

Dank voor de reacties, die ik heb gekregen. Mijn log is zowaar een wekelijks gebeuren geworden en het is leuk te merken, dat mijn ups en gelukkig minder downs gelezen worden.

Tot ziens in Nederland en dikke warme knuffels ( voor zover welkom) van @nkie

Tofo 3

Lieve Allemaal,

Het is een week van op en neer geweest. De week begon goed.

Maandag en dinsdag op Ocean safari zagen we een walvishaai. Het bleek dezelfde te zijn. Dat weet je dus omdat we identificatie foto’s maken. Hij is een kleine 4 meter lang, dat is een jonkie, ze kunnen 20 meter worden, maar hier in de buurt worden vooral jonge mannetjes van 6 tot 12 meter gezien. Waarom is een raadsel. Maar wij blij.

Het slechte bericht was dat er weer een storm op komst was met veel wind en regen. Woensdag al konden we er niet met de boot op uit, de wind werd steeds harder en vooral donderdagnacht en de hele vrijdag stormde en regende het regelmatig. Met de cycloon nog vers in gedachten merk je dat de mensen gespannen zijn. Men is net alles aan het herbouwen en dan…… gelukkig was het niet zo erg als de cycloon, maar wel vervelend. Ook weer een hele dag zonder stroom gezeten en het is een behoorlijke uitdaging om dingen te bedenken, die geen elektriciteit of batterij kosten. Jullie moeten het eens proberen.

Voor het project data invoeren gaat op de computer en heeft internet nodig, dus dat kon niet. Een tijdje op mijn computer bezig geweest, maar omdat je niet weet wanneer je weer stroom hebt wil je die ook niet uitputten. Spelletje op mijn telefoon, o, nee, kost batterij, enfin ik heb een gewoon boek gepakt en knapte geweldig op toen ik een strandwandeling na een regenbui ging maken. De honden uit de buurt liepen met me mee, dus dat was gezellig. De baai is bij alle weersomstandigheden mooi en elke keer ben ik weer verrast door de verschillende kleuren van de zee en de verschillende golven.

Vanmorgen bijv was de strook met hoge golven veel breder dan anders. Het is volle maan en de cyclonen bij Madagscar volgen elkaar op. Dat beïnvloedt de zee en het weer hier. De lucht is strak blauw geweest en weinig wind, maar door de sterkte stroming en extra golven konden we er weer niet op uit met de boot. Dat is dus de 5 e dag al. De hoge, rollende golven, waar het water ook door de wind vanaf spuit, zijn wel prachtig om te zien.

Ja, en hoe breng ik mijn dagen dan door. Ik heb kussenslopen genaaid voor het kantoor en als het kon data ingevoerd. Je kunt hier blijven schoonmaken, want de wind maakt dat alles steeds weer onder het zand zit. Het kantoor is open, dat heeft z'n voor en nadelen. De scholen worden herbouwd en gerenoveerd en daar kunnen ze mij niet bij gebruiken. In het weekend is Katie er ook niet. Vrijdagavond ben ik met de eigenaresse van Albatroz, Elisa, naar het hotel gegaan waar normaal op vrijdag life music is, maar door het slechte weer was dat afgeblazen, letterlijk dus. Ik heb wel een gezellige avond gehad met haar en een vriendin van haar, die masseuse is. Meteen gister een massage gehad, dat was een stevige, meer sportmassage dan relaxend. Ik voelde hoe gespannen mijn spieren waren, dus het was goed om te krijgen, maar voor de lekker, nee, niet weer! Daarbij moest ik haar steeds waarschuwen niet bij mijn oor te komen, want ik heb een oorontsteking door het snorkelen. Met antibioticum nu aan de beterende hand.

En vanmorgen weer een hele dag voor me, toen ik hoorde, dat de ocean safari niet door ging. Het kostte moeite, want ik merk hoe snel je went aan dat alles voor je wordt georganiseerd en je gezelschap hebt, maar kom ik heb de hele wereld alleen afgereisd…….Barra, een dorpje verderop was leuk heb ik gehoord, dus een busje gepakt. Ik moest overstappen en het was warm, dus mijn duim omhoog en ja, twee surfers gingen die kant op en ik was welkom. In de mangrove een wandeling gemaakt en geluncht in een leuke tent aan het strand. Ik zag ze surfen, maar de zee was zo sterk, dat ze niet eens op hun surfbord konden gaan staan. Mijn plan om te zwemmen ging dus niet door.

Op verkenning in Barra….er was een vuurtoren, die ik wilde zien. Via het strand gaan lopen, maar de vloed kwam op en ik vertrouwde er niet op dat het zou lukken om weer terug te komen, dus een andere weg, zwervend tussen de huizen van de locals door…… Barra bleek veel groter dan ik gedacht had en na anderhalf uur lopen in de warmte heb ik mijn duim weer opgestoken. Grote geluk…..een echtpaar, dat richting Tofo ging en de eigenaren bleken te zijn van het hotel met het blauwe dak, dat zo beschadigd was in de cycloon en naast Albatroz ligt. Ze zijn Zuid Afrikaans en bijna mijn leeftijd, dus genoeg te kletsen in de auto.

En zo had ook dit avontuurtje een goed einde en kon ik lekker douchen.

Vanavond ga ik weer kijken bij de life music, die bij de Galerie van Tofo gespeeld wordt. Vorige week was het een Mozambikaanse Reggie Band met een overactieve, lenige zanger. Ze maakten er een show van en dat was heel leuk.

Ik heb gehoord, dat mijn pakketjes warmte aangekomen zijn en de lente aan het beginnen is, dus ik stuur nog een pakketje warmte naar jullie. Met een warme omhelzing van @nkie