Vierde week naboisho

Lieve Allemaal,

Allereerst goed nieuws: de 2 kleine leeuwen welpjes blijken nog te leven!!!!! Via het Mara Predator project, die alle grote katten in de gaten houdt, hebben we dat gehoord. Het blijkt dat een paar bijna volwassen leeuwen van een andere troep ze probeerden te doden, maar ze zijn ontkomen en weer terug bij hun moeder. Wat een opluchting!!! Ik heb ze nog niet gezien, maar dit te weten doet al goed.

De groep bestond deze week uit 11 vrijwilligers. Dat is mij te veel, ik voel me dan verloren. Werd heen en weer geslingerd door me buitenstaander te voelen en dan weer wel contact te hebben. Het werk , data verzamelen, wordt verdeeld tussen iedereen, dus minder te doen. De mensen zijn nieuw, niet aan het systeem gewend, dus fouten maken is logisch en het werd niet gecontroleerd. Coordinator Caroline was 8 dagen vrij en gids Francis is niet echt goed in organiseren. Ik maak zelf ook fouten met de data, dus ik weet hoe moeilijk het is, maar het ziet er eenvoudig uit, dus men denkt ik doe dat wel even. Enfin, niet mijn beste week dus.

Wat nooit teleur stelt is de Natuur. Weer zoveel dieren en kleintjes gezien! Mooie zonsondergangen en volle maan gezien! Landschap is zo afwisselend qua vorm en kleur. Delen heel droog, bruin en als het lokaal heeft geregend weer groener. Veel leeuwen zien we. Niet weer een luipaard, wat de groep graag wil en ze hebben er al 2 gezien! Ik heb de foto's van deze week met verhalen al op mijn log gezet.

Op het moment regent het, maar veel zon en warmte gehad. Overdag lekker warm en 's nachts kouder, dus goed om te slapen. Zoals een" echte Nederlander" sluit ik af met het weer.

Veel liefs van @nkie

Derde week Naboisho

Lieve vrienden,

Het was erg jammer om afscheid te nemen van de vorige vrijwilligers. De groep, die aan kwam, was zeven man/vrouw sterk. Vier bleken elkaar al te kennen, een moeder met een vriendin, dochter met een vriendin, allen uit Ierland. Een jongeman uit de USA, evenals een jonge vrouw, maar zij woont nu op Zanzibar. Ze is coordinator van het dolfijnen project, waar ik 3 jaar geleden ben geweest, dus leuk om daarover te praten. En nog een jonge vrouw uit Engeland. De jongeren zijn tussen de 20 en 30 jaar.

Het was erg wennen. Ze waren een dag bij elkaar, maar hadden het al leuk met elkaar en kwamen terecht bij een oudere vrouw ( ikke) en een Belg. Ik voelde me ondersneeuwen ( in de hitte)en erbuiten staan. Gelukkig is dat gevoel de laatste dagen aan het verdwijnen, nu we elkaar beter leren kennen.

Wat de dieren betreft hebben de nieuwen alle geluk vd wereld. De luipaard, die in het weekend was gespot en die de oude vrijwilligers zo graag hadden gezien, zagen we direct maandagavond! Vrijdagavond zagen we er weer een, maar heel kort, omdat er veel (Tien! uitzonderlijk voor Naboisho!)andere wagens met toeristen aankwamen en dan moeten wij het veld ruimen. Al een paar keer cheeta’s en veel leeuwen.

Donderdag was een trieste dag. We hoorden in de ochtend, dat er iets met leeuwen was gebeurd en er 2 jonge leeuwtjes in de bush zonder moeder waren gespot. Ik was meteen bang voor mijn kleine drietal, die ik jullie heb laten zien. “s Avonds zijn we gaan zoeken en vonden de moeder met slechts een welpje, tranen in mijn ogen. Ik kon zelfs bepalen welke vd drie het had overleefd, omdat ik van twee van hen al identificatie foto’s had gemaakt. Francis, onze gids, zei dat het op de leeftijd van 3-4 maanden heel veel gebeurt, dat ze niet overleven, maar we hadden zo’n leuke ervaring met het stel gehad!!

De nieuwe app werkte de eerste 2 dagen niet goed en Andrew en Helen waren vertrokken, ik baalde. Gelukkig lukte het Benoit, de Belg om het in orde te maken. De nieuwe vrijwilligers leren snel, en de app werkte weer, dus ze zijn goed aan het werk gegaan.

Op de gidsen school hebben we in groepjes met de aspirant gidsen gepraat om hun Engels te oefenen. Ze konden vragen stellen, zodat ze meer over ons Vaderland te weten konden komen. Ook hebben we een keer de leeuwen aflevering van Dynastie van de BBC bekeken samen met hen. Voor de kinderen van de lagere school hebben we een wedstrijd georganiseerd wie de meeste antwoorden op vragen over dieren, cultuur, geografie en de wereld wist. Was leuk. Ik had een heel intelligent jongetje in de groep en de meisjes waren te verlegen om te antwoorden of ze wisten het niet?

Woensdag hebben we datura, een invasive plant , uitgetrokken.

Zo vliegt de tijd voorbij en is het alweer weekend. De groep van zeven is naar een resort, maar ik besloot het weer rustig aan te doen en dat bevalt me prima.

Hebben jullie de zon, die ik gestuurd heb ontvangen? Wij hebben alleen gister een paar druppels regen gehad. Veel te weinig, want het gras verdort alweer.

Dikke knuffel van @nkie

Tweede week Naboisho

Lieve Allemaal,

Afgelopen maandag heb ik voor het eerst meegemaakt dat we naar de school gingen, die Keniaanse gidsen opleidt en naast ons kamp ligt. Elke vorige keer dat ik hier was, was de school gesloten, deels door vakantie en deels omdat de gidsen stage deden en daardoor niet op school waren. Deze keer moesten ze aan ons bomen in de buurt laten zien en erover vertellen. Onze gids Francis gaf ze feedback over hoe ze het deden. De meesten waren nog wat verlegen en praatten te zacht. Ze zijn pas 2 maanden bezig en sommigen moeten nog Engels leren, dus het was niet makkelijk voor hen. Leuk om mee te maken.

Met mijn foto’s zal ik jullie laten zien, dat ik weer veel moois heb gezien. De kleine welpjes kwamen we weer tegen, maar we dachten dat het andere waren. Zo kun je je met identificeren toch behoorlijk vergissen. Niels, de man van het Mara Predator Project kwam langs en liet het ons zien. Hij kent de leeuwen als zijn broekzak.

Donderdagmorgen bij het rondrijden zag ik dat het gras al behoorlijk geel begon te worden en bedacht dat de natuur ( niet ik) toch wel regen nodig had. Zowaar ’s middags hebben we een plensbui gehad, je zag de volgende dag meteen dat het gras groener werd! Daarna is het wat bewolkter en koeler gebleven, af en toe wat druppels, maar nog steeds lekker, dus ik klaag niet.

Vrijdagmiddag zijn we naar een “basis school” gegaan en hebben een video over wilde honden laten zien. We dachten met 12 tot 14 jarigen te maken te hebben, maar de leerlingen waren veel jonger, dus moesten we improviseren om onze vragen op hun niveau te stellen. Communicatie over wat je op school kunt doen en met wie je te maken krijgt is slecht, dus elke keer sta je weer voor verrassingen.

Met Helen en Andrew, het Engelse stel, ben ik druk bezig geweest met hun app. Zij werken er helemaal hard aan om het te maken en ze vertrekken a.s. maandag, dus ik wil het in de vingers hebben. De Amerikaanse vrouwen vertrekken ook. Dan ben ik over met de Belg, maar er komen 7 nieuwe vrijwilligers aan! Daar zie ik erg tegenop. Met zoveel mensen heb ik hier nog nooit gezeten ( ik voel me ook wel verwend) en wennen aan nieuwe mensen, die voor het eerst komen.

Dat is het voor deze week. Ik verwacht dat het uploaded beter gaat, want we kunnen nu bij de Gidsen school terecht voor internet. Ik moet alleen de tijd vinden om erheen te gaan.

Alle goeds voor jullie en een omhelzing van @nkie

Eerste week Naboisho

Hallo Allemaal,

Het internet is heel slecht, ik probeerde foto’s op te laden maar dat lukt niet. Ik hoop dat dit gaat lukken.

Het is een overweldigende week voor me geweest. Het weerzien met de staf, Caroline (coordinator) Francis ( gids/chauffeur), Ben (kok), Soila ( schoonmaakster) was heerlijk. Ik was blij ze te zien en zij toonden zich ook blij. Het is natuurlijk altijd leuk als vrijwilligers steeds terugkomen.

Maandagavond gingen we meteen op pad en zagen 2 cheeta’s. Het extra leuke was, dat het 2 waren, die ik vorig jaar nog met hun moeder had gezien. Ze staken achter moeder aan een rivier over en werden kletsnat. Daar heb ik foto’s van op mijn log ook geloof ik. Deze keer gingen ze achter een gazelle aan, maar die was ze te vlug af.

De groep vrijwilligers is 8 man/vrouw sterk. Grappig, de ouderen zijn deze week in de meerderheid! Samen met 2 Amerikaanse vrouwen ( 50-ers) kwam ik aan. Er was een 72 jarige Cannadese vrouw, een 27 jarige Amerikaanse, een Engels stel en een Belgisch/ waalse man, die ik uit Zuid Afrika ken. In algemeen heel aardige mensen.

Ik kwam eerst in een tent met de 2 Amerikaanse vrouwen, maar na 3 nachten kon ik naar een kamer, die ik voorheen ook heb gehad, verhuizen. Dat was fijn, want de Belg sliep vlak bij ons en snurkte vreselijk, dus ik sliep op slaappillen. Elke nacht bezoeken dieren ons kamp. Een giraf, die oud en blind is, is veel in de buurt, maar ook hyena’s, nijlpaarden, olifanten en leeuwen. Ik plas weer in een emmertje ( ik moet naar buiten voor de toilet ) en heb nog niets gezien, maar wel leeuwen en jakhalzen gehoord.

Het werk schema is erg druk. We vertrekken tussen 6 en 7 uur in de ochtend, zitten dan 3 tot 5 uur in de auto, tussendoor ontbijt, daarna lunch. In de middag even tijd, maar dan ben ik bezig met mijn foto’s om ze te sorteren voor het identificeren. Het Engelse stel is een app aan het maken om het invoeren van de data makkelijker te maken. Ik mocht experimenteren en drukte meteen op een verkeerde knop! Vreselijk, maar het experimenteren was voor hun geslaagd, haha! Rond half vijf gaan we weer op pad tot half acht, dan eten, nog even foto’s doen en rond 9 uur naar bed.

Volle dagen dus. Als we niet op zoek zijn naar dieren, hebben we vlechtwerkjes met takken gemaakt om de erosie van de wegen tegen te gaan en we zijn naar een school geweest.

De Canadese vrouw sponsort op die school 12 kinderen en wilde ze opzoeken om te zien hoe het met ze gaat. Dat was leuk. 9 van de 12 kinderen waren er en maandag is beloofd dat 2 anderen er ook zijn. 1 kind was verhuisd. Alle andere kinderen waren natuurlijk nieuwsgierig en we hebben buiten met ze gespeeld en ze geholpen met het alfabet.

Elke dag tot nu toe hebben we leeuwen gezien. Daar wil ik verhalen over vertellen, met de foto’s, maar het uploaded lukt niet. Er was bijv een confrontatie van bijna volwassen leeuwen met een kudde olifanten. Tegelijk kwam een wildebeest aanwandelen, maar had nog net op tijd de leeuwen in de gaten. Francis had gehoord, dat 3 maanden oude leeuwtjes op een plek waren, maar elke keer was er iets waardoor we niet konden gaan kijken. Ik was beetje ontstemd, maar vrijdagmiddag vond hij ze op een anderen plek. De tranen stonden in mijn ogen om weer zulke kleintjes te zien. We bleven kijken en hoorden dat er olifanten in het struikgewas achter onze auto waren. We stonden er tussen in, maar de olifanten besloten een andere kan op te gaan. Meer over die situatie hoop ik een anderen keer nog met de foto’s te vertellen.

Zaterdag, gister, ben ik de hele dag naar het Nationale Park Massai Mara gegaan, hier vlakbij. Gezien hoe een groep hyena’s in 20 minuten een zebra verorberden.

Af en toe kan ik niet bijhouden wat er allemaal gebeurt. Morgen gaan de Canadese en jonge Amerikaanse weg, ze hebben er 4 weken op zitten en willen eigenlijk niet weg. Dan zijn we een week met zes vrijwilligers.

Ik sluit af en hoop dat het lukt om dit te uploaden. Het is hopelijk duidelijk dat ik het weer erg naar mijn zin heb. O, ja, de hele week een blauwe lucht, dus voor hen die wat warmte willen stuur ik een warme omhelzing. Veel liefs van @nkie

Gezellige dagen in Limuru

De vlucht van Madagascar naar Kenia was waardeloos. Midden in de nacht, dat had ik met boeken niet door. Het vliegveld bij Ivato is zo klein, dat het alleen stoelen buiten had om te wachten voor het in checken, terwijl het regende. Op de grond gezeten vanaf 10 uur. Wat heb ik toch met de grond deze winter???? Gelukkig gingen we om half 12 inchecken. We vlogen om half 3 en kwamen om 5 uur aan. Onstabiele lucht, niet kunnen slapen. Op Nairobi Airport was ik een uur eerder dan op mijn gegevens stond. Een uur extra staan wachten bij zeurende taxi chauffeurs, die niet geloofden, dat iemand me kwam op halen. De zon in mij brak door toen ik Sammy, zag, die mij zoals vaker kwam ophalen. Met hem als gids ben ik al een paar keer op stap geweest in vakantie dagen. In Brackenhurst, het congrescentrum / hotel in Limuru, dat elke keer mijn basis is, ben ik meteen in bed gekropen.

Het zijn gezellige dagen geweest in Brackenhurst. Het kantoor van African Impact ( de vrijwilligers organisatie) Is op het terrein en Lincoln werkt daar. Hij was mijn allereerste gids vier jaar geleden. Hij heeft nu een kantoorbaan voor African Impact. Ook in dat kantoor werkt Jane, die elke keer al mijn boekingen en transport regelt. Ik wordt er als oude vriendin binnen gehaald en ze staan in alles voor mij klaar. Heerlijk. Intussen heb ik ook heel wat chauffeurs versleten, dus ik ben hier zo berucht als de bonte hond.

Ook Marijke is in Kenia. Zij is de Nederlandse vrijwilligster, die mij voordat ik voor het eerst naar Naboisho ging allerlei raad gaf en op mijn vragen kon antwoorden. We hebben altijd contact gehouden, want we zijn allebei verliefd op Naboisho, het Conservancy, waar het vrijwilligers kamp is. Zij is er net weer 2 weken geweest ( we hadden allebei geboekt zonder met elkaar te overleggen, jammer) en is nog steeds bij Keniaanse vrienden. Maar ze is mij en de African Impact vrienden komen opzoeken, dus ik heb een hele dag heerlijk met haar kunnen kletsen. Donderdag hebben we met z’n allen geluncht en daar was ook Emmanuel bij, die vroeger kok was in het kamp en nu aan de Hogere Hotelschool in Nairobi studeert. Zo dat zijn alle namen op een rijtje, zodat jullie ze uit elkaar kunnen houden.

Vrijdagmiddag ben ik naar een school geweest met dames van “ Reach a girl” Een locale organisatie, die naar scholen gaat om meisjes ( leeftijd 9-12) voorlichting te geven over menstruatie, hygiene en het gebruik van verbanden. De school had drie groepen bij elkaar gezet. We hadden meer dan 100 meisjes bij elkaar in een klas. De dames hadden plaatjes van de baarmoeder om te laten zien en legden uit wat menstruatie is, stelden vragen en de meisjes konden zelf vragen stellen. Ze deden het erg goed gezien het feit, dat er ook hier niet makkelijk over sex en alles wat erbij hoort wordt gepraat. We deelden pakjes maandverband, onderbroeken, zeep en een zakje om alles in te bewaren uit. Ook kregen een paar meisjes een “duurzaam maandverband” van stof, zodat ze het konden uitwassen. Ik herinner mij nog dat mijn moeder vertelde, dat ze maandverband van stof in haar puberteit gebruikte. Maandverband is hier duur en de gezinnen hebben in het algemeen weinig of geen geld, dus het is ook een oplossing en duurzaam. Ik vond het fantastisch om mee te maken.

Zaterdag ben ik met Jane gaan winkelen en ze vertelde meer over haar leven, interessant om de persoonlijke verhalen te horen. Met Emmanuel heb ik ook nog uitgebreid gepraat.

Vandaag ben ik met Jane, haar dochter, Lincoln en zijn gezin naar de kerk geweest. Het bleek een heel speciale dag. De kerk had als thema “ werk” en had volgelingen gevraagd mensen van hun werk uit te nodigen. Er waren wel 20 mensen van Brackenhurst gekomen. De dominee besprak wat werk betekende, waarom je het deed ( hopelijk niet alleen voor geld) en dat het goed zou zijn om geloof en je werk te integreren. Daarna waren er wedstrijdjes georganiseerd, die je als team moest doen. Van blokjes een toren maken, een mensen toren maken,tegels tellen, blikjes omver spuiten met een waterpistool, zo snel mogelijk droge koekjes eten, puzzel maken e.d. Van het een naar het ander rennen, ik hobbelde er achteraan en bedacht toen, dat ik mooi de fotograaf kon zijn! We hebben niet de meeste spelletjes gewonnen, maar kregen een taart als prijs, omdat we de grootste groep van alle bedrijven waren! Het was ook weer een heerlijke, gezellige ervaring! En zo leuk om Lincolns vrouw, dochter van 9 en zoontje van 1 jaar te ontmoeten. De dochter van Jane had ik vorig jaar al ontmoet, zij is nu afgestudeerd en zoekt een baan. Zo fijn dat ze mij bij van alles betrekken!

Deze keer een heel ander verhaal dan de vorige keren. Morgen vertrek in naar Naboisho bij de Masai Mara. Een nieuw hoofdstuk van mijn reis. Daar is de staf mij bekend en ik verheug me erop om hen weer te zien.

Bij jullie is de sneeuw en vorst verdwenen begreep ik. Ik heb hier alle dagen zon gehad en 18 tot 23 graden, ideaal!

Van mij krijgen jullie een warme omhelzing en tot volgende week. Liefs van @nkie

Laatste dagen Madagascar

Gisteravond schreef ik dit verhaal, maar toen ik het op mijn log wilde zetten was het 9 uur en hadden ze het internet uitgezet!

Ja, mijn verblijf hier loopt op zijn eind. Een prachtig interessant land ( nog goedkoop), maar voor mij is het tijd om te vertrekken. Het regenseizoen zet echt door en dat is erg nat. Zelfs mijn kleren, die droog in mijn kamer lagen, voelen vochtig aan.

In Andasibe kwam ik met zon aan, maar ’s avonds begon het te regenen en af en aan is het niet opgehouden, twee dagen lang. Niet aldoor plensbuien, maar motregen en heel af en toe droog.

Enfin, op zaterdagochtend werd ik in Ivato opgehaald door Ray van flashpackermadagascar.com. Een 25 jarige jongeman, die een auto verhuur/ transport bedrijf op poten heeft gezet. Brooke uit Hellville had het voor me georganiseerd en het bevalt prima. We vertrokken met zon en onderweg kwamen we een medewerker van hem tegen, die 2 Uruguayse mannen ook naar Andasibe bracht.

Deze mannen was ik in Kirindy al tegengekomen, we hadden samen de fossa gefotografeerd, en ze zaten in Chez Maggie en vlogen met hetzelfde vliegtuig naar Tana. Heel toevallig, denk je dan, maar de man van Brooke is uit Uruguay afkomstig en de mannen hadden ook in Hellville in het Tamana hostel gezeten. Brooke had ook hun reis georganiseerd!

Ze waren (bijna) mijn leeftijd en het klikte leuk! We zaten in hetzelfde resort Feo’ny Ala In Andasibe.

’s Avonds hebben we samen de avond wandeling gedaan, waarbij we 2 soorten lemuren zagen en 2 soorten kameleons. Het regende en ik had een regenjas, maar zij zijn zeiknat geregend, jammer.

Enfin, ’s avonds en de volgende dag hebben we samen gegeten, wat ik altijd gezellig vind, want dat is het enige dat ik niet leuk vind aan alleen reizen… het alleen eten. We hadden genoeg te kletsen. De ene is tandtechnicus, weduwnaar met 3 zoons en de ander heeft een boerderij met allerlei dieren van honden, katten tot slangen en hij is verliefd op zijn aap!!! Hij werkt met dieren voor de reclames, heeft 2 dochters en een of meer(? ) vriendinnen. We hadden het gezellig met z’n drieën.

Gister heb ik een 4 uur durende wandeling door een beschermd park gemaakt, met gids. De bijzondere Indri lemuren gezien, die alleen hier voor komen. De ene groep zat ver en hoog in de bomen, maar een 2e groep kwam dichtbij. Met kakelende mensen gingen ze er toch vandoor. Verder de Madagascar Pigmy Kingfisher, wat een geluk was, de giraffe-necked beatle en nog meer lemuren en kameleons gezien. Ik genoot er van en zowaar het was die uren droog!!

Vanmorgen ben ik naar een private Park geweest op aanraden van Ray. Met een kano ging je langs eilandjes, waar de lemuren leven en wel gevoederd worden…… Vanuit de boot kon ik ze best dichtbij zien, weer andere soorten lemuren en een eiland mocht ik op, waar de bruine lemuren op me sprongen en van de gids te eten kregen. Daar was ook een kooi met een zwart/witte lemur met een kleintje. De gids zei dat hij opgesloten zat, omdat roofdieren de kleintjes eten ( dat heb ik vaker gehoord), dus voor bescherming. Ik geloof het en later zag ik ook een zwart/witte van hetzelfde soort vrij in de bomen op het eiland. Jammer genoeg vond mijn gids de ringstaart lemuren niet, dus ik vertrek uit Madagascar zonder die gezien te hebben. Jammer, maar is ok! Ik kan de soorten, die ik heb gezien niet meer tellen! Daarna nog een Reptielen park met krokodillen, eenden, parelhoenders, schildpadden, kikkers, boa en kameleons, in kooien, behalve de kikkers. Alles in de regen.

De middagen bracht ik door in het restaurant van het resort, dat prachtig uitkijkt over het “regenwoud” met regen, terwijl ik mijn foto’s bewerkte. Af en toe vloog er een vogel langs of een libelle of had ik een praatje met iemand. De tijd vloog voorbij. Vanmorgen zijn de mannen vertrokken.

Ja, dat regen woud…… is voor het grootste deel geen echt regenwoud meer. Men verbrandt stukken om agrarisch land te winnen, maar men heeft ook heel veel eucalyptus bomen geplant. Die groeien als een bezetenen, het hout wordt voor van alles gebruikt en als je ze kapt groeien ze gewoon weer aan. Dus ik zie hier ook heel veel eucalyptus bomen en zelfs dennenbomen, die hier ook niet thuis horen. Parken worden beschermd, maar het betekent steeds minder ruimte voor de inheemse dieren en ik hoorde dat de nieuw gekozen president echt niet voor behoud van de natuur is! Jammer, jammer, jammer!

De komende dagen zijn reisdagen. Morgen rijdt ik met Ray terug naar Ivato en ik heb een nachtvlucht naar Nairobi, waar ik woensdag om 6 uur ’s ochtends aan kom. vandaar dat ik nu probeer mijn log bij te werken. Internet is hier niet aldoor goed, dus afwachten of het ook lukt om foto’s te uploaded. Anders misschien morgen. Vaak kijken jullie al terwijl ik bezig ben met uploaded.

Het is koud in Nederland hoor ik, maar ook zonnig. Hier heb ik de zon nauwelijks gezien. Ik denk dat het rond de 20 graden is, maar na alle hitte is dat ook niet erg.

Ik verheug me op Kenia en ik houd jullie op de hoogte. Heel veel liefs van @nkie

Eerste deel verkenning vaste land Madagascar

Maandag zat ik eindelijk bij daglicht in het vliegtuig boven Madagascar, ondanks wolken kon ik het landschap bekijken. Van de hoofdstad Tana vloog ik in zuidwestelijke richting naar Morondava. Ik zag eerst vlak land met agrarische velden (o.a.rijst ) en daarna steeds hogere heuvels en bergen, alles behoorlijk groen, bergen iets minder, en overal veel water. Het heeft al behoorlijk geregend. Brede rivieren slingerden zich door het landschap en grote meren waren te zien, interessant vond ik het.

Morondava airport was weer zo’n leuk klein vliegveldje, waar je met een trap uit het vliegveld stapt en over het asfalt loopt. Jeugdherinneringen!

Met een oude knal oranje Renault 4 naar hotel “Chez Maggie” gebracht. Op het terrein staan allerlei huisjes, met en zonder airco, ik een houten/ rieten huisje met fan, liever dan airco. Het ligt aan zee, dus meteen naar het strand gelopen. Dat viel tegen, want de zee was helemaal bruin! De rivier mondt hier vlak bij uit en door de regen is er extra veel roodbruin slib de zee in gevloeid. Zag er niet aantrekkelijk uit, maar er is een zwembad en omdat het snoeiheet was, meteen een duik genomen. Eind vd dag is er wel wind, maar ’s nachts ook regen, die op mijn rieten dak tikte terwijl ik lekker in een groot bed onder de klamboe lag met een gewone wc vlak bij. Wat ben ik blij met deze luxe!

Dinsdag ochtend voor het te heet werd een strand wandeling gemaakt. Naar de monding van de rivier, bootjes bekeken en er waren allerlei vrouwen aan het vissen, zie foto’s. Een levendig geheel was het! Eind vd middag naar de “Straat vd Baobab’s”. Eerst nog asfalt, maar daarna een dirt road, dus kuilen en plassen door de regen. In het begin stonden de bomen verspreid over het landschap hier en daar, maar op een bepaalde plek staan er een stuk of 15 vlak langs de weg en dat is de toeristische attractie. Het is een doorgaande dirt road, dus het lokale verkeer gaat er gewoon tussendoor. Wat een immense bomen zijn het en dan te bedenken, dat sommigen 800 jaar oud zijn. In dit seizoen hebben ze bladeren, maar nog geen bloemen ( die ik in anderen Afrikaanse landen wel eens gezien heb en mooi zijn) Bij zonsondergang krijgt het een mystiek sfeertje, wat ik prachtig vond. De zonsondergang was niet zo rood als ik hoopte, maar met de bomen erbij was het heel spectaculair.

De weg naar Tsingy de Bemaraha is afgesloten. Dat is een gebied met hele puntige rotsen, wat ik ook graag had willen zien, maar dan had ik niet in het regenseizoen moeten komen.

Woensdagmiddag ben ik naar Kirindy Forest gegaan. De weg bleek de weg langs de straat van de Baobab bomen te zijn en dan verder door. Het was 45 km en we deden er 3 uur over. Wel onderweg regelmatig even gestopt, want het was een “ vlinder weg”. Door de regen komen er mineralen vrij en het stikte van de vlinders op de weg. Genieten was dat voor mij, zoveel en wel 10 soorten! Overal verspreid bleef ik baobab bomen zien, eenmaal in het bos, dacht ik niet meer, maar ze waren minder te zien door alle begroeiing, behalve als je naar boven kon kijken! Er zijn 8 soorten, waarvan er 6 op Madagascar groeien. Bij Morondava groeien 3 soorten baobabs.

In Kirindy Forest hebben ze naast wat gebouwen ook houten huisjes neergezet, waarin toeristen kunnen slapen. Voor mij dus zo’n huisje. Om half zeven ging ik op pad met een Malagaskische jonge vrouw als gids, die Engels sprak. Het bleek ’s middags nog geregend te hebben, bos was nat, maar geluk voor mij dat het droog was. Anderhalf uur hebben we rondgelopen in het donker en de 3 nachtelijke soorten lemuren gevonden. Ik denk dat ik 2 soorten al op Nosy Be heb gezien, maar een nieuwe soort in elk geval. Dankzij de goede zaklamp van de gids heb ik redelijk goede foto’s kunnen maken. Zij werd er ook enthousiast van, heel leuk!

Terug in het kamp een taai stukje kip gegeten, blij dat ik extra groente had gevraagd. Ik werd door mijn gids geroepen, want de fossa of fretkat was gesignaleerd. Ik zag hem snel de weg oversteken. De “springende ratten” hebben zich niet laten zien. Naar bed en om 11 uur begon het te regenen en niet zo’n beetje! De huisjes hebben golfplaten daken, dus het was een kabaal van jewelste. Tot een uur of een, toen beetje geslapen en om 5 uur hoorde ik gekrabbel, duidelijk een dier dat binnen wilde, licht aan, maar ik zag niets. Waarschijnlijk een rat werd me verteld, maar er was wel aan mijn rubberen slippers geknabbeld en aan zoutjes, die ik in een tas had, stom! Om 7 uur gingen de gids en ik weer op pad om de drie dag actieve lemuren te vinden. We vonden 2 soorten, waaronder de witte sifaka en jonkies. Ze vond ook een kameleon en liet me nog meer vlinders zien. Voor ik vertrok heb ik nu bij daglicht de fossa door het kamp zien lopen! Vreemd beest, zoals jullie op de foto’s kunnen zien. Hij komt alleen hier voor. Op de terugweg naar Morondava zijn we langs de “baobabs in love “ gereden, Twee verstrengelde bomen.

Terug bij Hotel Chez Maggie dacht ik nog een volle dag te kunnen relaxen, maar kreeg het bericht dat mijn vlucht naar Tana ’s ochtends vroeg was en niet in de middag.

Vanmorgen dus in een 80% leeg vliegtuig terug gevlogen en moe aangekomen, maar een hele dag tot mijn beschikking. Ineke had mij de link van Attenborough toegestuurd, waar hij het over the elephant bird van Madagascar had en een groot ei liet zien. Door mensen uitgeroeid, maar in Tana is nog een skelet te zien en een ei. Van de nood een deugd gemaakt en een taxi naar Tana genomen. Dat bleek een uur rijden, want het vliegveld en mijn hotel Manoir Rouge liggen in Ivato, niet in de hoofdstad Tana. Bij de dierentuin/ botanische tuin heb ik het gevraagd en het bleek in een museumpje achter de tuinen te zijn. Mooi, want ik word niet vrolijk van dieren in kooien. Het was in een “Academie”, allemaal opgezette vogels, zoogdieren en skeletten. Ja, ik vond hem. Een struisvogel skelet ernaast, zodat je kon zien, dat hij anderhalf maal zo groot was. Het ei was bij elkaar gelijmd, dus ik vind dat Attenborough zijn hele ei aan hen moet schenken! Missie geslaagd en ik was in Tana geweest om te constateren, dat ik daar zeker niet wil verblijven!

Morgen ga ik lekker de natuur weer in naar Andasibe, per auto tot dinsdag en dan naar Nairobi! Het nieuws over de aanslag in Nairobi heb ik gevolgd. Ik vlieg er volgende week heen, maar zit eigenlijk altijd in Limuru, een stad 45 min rijden van de hoofdstad ( net als hier) Dus ik ga me over mezelf geen zorgen maken.

Ik las dat vandaag de zon schijnt voor jullie, ik hoop ook het weekend!

Veel liefs weer van @nkie

Laatste week Frontier Madagascar

Pffffff…….. Ik heb het kamp verlaten zonder een traan te laten. Wat een opluchting. Ik wil er niet al te veel over zeggen, want Esther en de stafleden zijn er nog en hebben nog enige weken te gaan. Esther nog 4 weken en ik heb het erg gezellig met haar gehad. Ouders van Esther, jullie hebben een toffe dochter!!!! Ik bewonder de manier waarop ze zich aanpast aan de gegeven omstandigheden en ik hoop dat haar eigen project voor school een succes wordt.

Op mijn laatste dag moest ik, en iedereen hoor, een evaluatie voor Head Quarters van Frontier invullen, omdat ze feedback willen hebben van wat ze zouden kunnen verbeteren. Nou de mijne is niet mals naar HQ toe. Ik heb geschreven dat ze zelf eens moeten komen kijken hoe de omstandigheden zijn en dat het kamp aan renovatie toe is!! Dat de staff uitstekend zijn best doet om het ons naar de zin te maken, maar dat het alles behalve comfortabel is om daar te wonen. Het werk heb ik erg leuk gevonden, maar het wonen daar........

Het regenseizoen zet steeds meer door. We hebben meer bewolking gehad en meerdere avonden regen tot in de nacht. Blij als de zon scheen, want dan kon je de was laten drogen en de powerbank opladen met het zonnepaneel. De temperatuur wisselt per uur, met een windje even lekker en dan plots zweet je weer, terwijl je niets doet. Vaak is dat voordat er een bui komt, dus je zou haast naar regen gaan verlangen…..

In de vroege ochtend was het steeds hoog water, dus we gingen er vroeg op uit en ik heb nog een paar keer heel mooi kunnen snorkelen! Schildpadden kunnen fotograferen en andere vissen. Daar werd ik blij van. Een ochtend regende het, zie de foto’s en het was best leuk om zo in de kletterende regen te snorkelen. Het water was lekker warm, maar de regen koud, dus ik moest onder water om het warm te krijgen, na een uur lukte dat toch niet meer. Wel nog een schildpad gescoord.

Een andere keer had ik het geluk dat een schildpad vlak bij me, ik had hem aan kunnen raken, naar de oppervlakte kwam om adem te halen. Dat zijn mooie momenten.

Naast de routine van de beach clean en mangroves meten hebben we 2 keer mangroves geplant. De zaden, die aan het ontkiemen waren terug geplant aan de kust. Leuk werk. De plantjes, die we drie weken gelden hadden geplant stonden er nog. Ze hadden wel last van zeewier dat eromheen blijft hangen.

Documentaires bekeken, bijv over coral bleaching, maar ook de film Madagascar, die ik nog nooit gezien had!

Dit weekend gaat er weer een staflid weg en drie vrijwilligers, waaronder ik. Vande week is een nieuw staflid gekomen, die na 2 dagen al zei dat ze drie maanden in het kamp genoeg vond, ze zou eigenlijk voor zes maanden komen. Er komen ook twee vrijwilligers voor het bosproject, dus Esther is de enige bij Marine.

Dit weekend zit ik lekker in het Tamana hostel en heb een eigen kamer, uitgebreid herpakken en alles laten wassen. Vanavond vlieg ik naar de Hoofdstad Tana, althans naar het Manoir Rouge Hotel in Ivato, dat vlak bij Tana en het vliegveld ligt.

Maandag vlieg ik naar Morondava om o.a.de baobab bomen te zien en nog een tocht te maken. Hopelijk regent het komende dagen niet meer, want de berichten waren, dat de weg niet goed begaanbaar was. Daar 5 dagen en volgend weekend terug naar Tana vliegen om dan met een auto naar Nationaal Park Andasibe te gaan om soorten lemuren te zien.

Ik verheug me op deze dagen om nog wat van het vaste land van Madagascar te zien!

23 januari vlieg ik naar Nairobi om weer naar de Mara te gaan. Mooie plannen, heerlijk, wordt vervolgd allemaal. Veel liefs van @nkie