Naboisho 5e en 6e week
lieve Allemaal,
Alweer 2 weken voorbij gevlogen. Er gebeurt veel. Het is spannend hier in de leeuwen wereld. De oude leeuwen, die vanaf vorig jaar juli niet meer gezien waren, werden opeens weer gespot. Daarbij nog andere " vreemde " leeuwen ( uit andere delen van de Mara), dus er kon om de macht gestreden worden. Ik heb wel wat over gevechten gehoord, maar de laatste dagen zien we nog weinig mannetjes. Genoeg vrouwtjes en pubers om me aan het werk te houden. De kleine welpjes zijn na die eerste keer niet meer gevonden, erg jammer.
Phil, de Engelsman, is vorige maandag vertrokken. We hebben wel enige discussies gehad, dus dikke vrienden zijn we niet. Daarvoor in de plaats kwam een Amerikaanse vrouw, slechts iets jonger dan ik, en een Chinees meisje, 24 jaar, die in London studeert. Zij zijn allebei nieuw voor het project, zodat ze alles moeten leren en meer op mijn schouders terecht komt. Daarbij hebben ze geen van beide een goed fototoestel, dus het maken en verwerken van de ID foto’s komt op mij neer. Carol heeft een paar dagen vrij genomen omdat er een belangrijk iets is op de school van haar dochter en ze weet dat ik de klappen van de zweep intussen wel ken. Natuurlijk is gids Brian de echte verantwoordelijke, maar die weet niet veel van de computer af. Ik heb wel goede gesprekken en veel lol met de staff en met de vrijwilligsters en de leerling gidsen, die ’s avonds met ons mee op drive gaan.
Afgelopen week vonden we een zebra, die in een valstrik gelopen was en met het metaal aan zijn poot gewond rond liep. Het stikt hier van de zebra’s ,maar tot mijn verbazing werd er besloten om de dierenarts erbij te halen! Wij mochten erbij zijn en dat was weer een nieuwe ervaring.
Het weer is wisselend tussen de 16 en 28 graden. Overdag meestal droog, maar eind vd middag, avond of nacht, buien. Vaak niet veel en we hebben er niet veel last van gehad, maar gisteravond en nu, zaterdag half vijf in de middag komt het met bakken uit de lucht en onweert het. De andere vrijwilligers zijn naar het Mara Nationale Park en dan moeten ze terug door een rivier, die vaak onderstroomt. Ik ben benieuwd…..
De corona virus heeft de wereld in zijn greep, ook Nederland heb ik vernomen. Het eerste gevallen Kenia is eergisteren geconstateerd. Een toerist, die vanuit Amerika via London naar Nairobi vloog. Hier in de rimboe voel ik me nog wel veilig, maar binnenkort wil ik weer naar huis. Dan kom ik het met jullie meemaken. Laten we ajb gezond blijven!
Mijn foto’s ga ik in twee ladingen uploaden, wel dit weekend, zodat jullie “toch iets kunnen doen” na alle afzeggingen!
Veel liefs en sterkte met het ontwijken van de virus, @nkie
Naboisho: Derde en vierde week
Lieve Allemaal,
Vorige verhaal was van 2 weken geleden. Verdrietig genoeg kreeg ik het slechte bericht, dat Bep, de tante van Karmijn en Leone redelijk plotseling was overleden. Ik twijfelde niet, want ik wilde bij de crematie aanwezig zijn. Dat betekent, dat ik een kleine week terug in Nederland ben geweest. Het was een mooie ceremonie en ik was dankbaar dat ik bij de familie aanwezig mocht zijn.
Zondags vloog ik weer terug naar Nairobi en ging maandags met het busje van African Impact over de vernieuwde weg terug naar Naboisho. De tocht duurt nu zo’n vier uur, terwijl het voorheen zes uur duurde. De Chinezen bouwden de nieuwe weg en leverden goed werk af. Ik zie dat op veel plekken in Afrika, hun manier om de wereld te veroveren? Ik hoor in Kenia nog niets over de corona virus, alleen via het Nederlandse nieuws.
Vrijwilliger Phil had met de drivers een goede week gehad. Twee afzonderlijke luipaarden gezien, van alles meegemaakt en twee welpjes ontdekt van drie maanden oud.
Ik bofte want dezelfde avond zagen we de welpjes weer, maar wel in de schemer, dus ik kon geen goede foto’s maken. De rest vd week zagen we ze niet meer.
Wel vaak leeuwen, dus ze komen weer tevoorschijn. De mij bij naam bekende leeuwinnen van vorige jaren heb ik nog niet gezien, maar de welpen zijn groot geworden. Vaak liggen ze te slapen en dan is het moeilijk om goede foto’s te maken. We zagen 2 paringen, het wordt haast gewoon, haha! Vanmorgen was er een confrontatie tussen een volwassen leeuw van de oude garde ( hij is terug gekomen) en een troep leeuwinnen met subadults ( grote welpen van 1 tot 3 jaar). Een groot jong was ziek en gaf over en werd toegesnauwd door de leeuw. Het kan zijn dat de volwassen leeuw de macht weer wil grijpen.
Het Identificeren blijft moeilijk, we hebben Niels ( de “grote” baas van de predators) gesproken, maar het uitzoeken van de foto’s is een hels werk en iedereen maakt fouten, omdat foto’s vaak niet duidelijk zijn of uit een andere hoek genomen en daardoor niet te vergelijken. In het veld weten ook de gidsen het niet of denken het wel te weten.
Leuk vind ik dat ik al verschillende olifanten, waarvan ik vorig jaar een ID kit heb gemaakt, weer heb herkend, dus dan weet je dat ze hier vorig jaar ook waren. Roofvogels zien we regelmatig en Phil maakt prachtige foto’s. Vandaag vloog, net als vorig jaar een nest van drie zwaluwen uit. Het nest zit tegen de balken in onze “huiskamer”. Ik schreef er vorig jaar over.
De regen is teruggekomen. We hebben de laatste dagen elke dag een flinke hoosbui gehad, enkele keer einde avond, waardoor we in de regen terugkeren vd drive. Verder ’s nachts wat niet zo erg is. De drivers moeten wel weer beter opletten waar ze rijden om niet vast te komen te zitten in de modder.
Phil gaat in het weekend 's ochtends en 's avonds op drive, moet je extra betalen. Dan niet mee op drive gaan vind ik moeilijk, maar ik merk dat ik rust nodig heb. Het is heerlijk om te doen, maar ik ben constant in touw , in de auto hobbelen en in het kamp alle foto's en data verwerken, dat is teveel. Daarbij wil ik wat tijd hebben om jullie op de hoogte te houden.
Ik loop naar het kantoortje met wifi toe om dit verslag te versturen. Morgen hoop ik dan weer foto’s te uploaden.
Sterkte met het grauwe winderige weer bij jullie en veel liefs van @nkie
Naboisho eerste twee weken
Alweer bijna 2 weken ben ik in Naboisho. Het is heerlijk om hier te zijn, de natuur voelt als thuis. Ik geniet van alle dieren en de mooie landschappen. Dit deel van Kenia heeft maanden regen gehad, waardoor alles heel groen is. Mijn eerste dagen had ik wat regen en waren delen niet begaanbaar, maar eindelijk brak het droge seizoen aan, zoals zou moeten. Mooie blauwe luchten, soms bewolking, een enkele bui.
Er zijn ongelooflijk veel dieren, veel meer dan anders. Vooral de dieren, die gras eten. De Masai Mara heeft voor het grootste deel hoog gras, maar Naboisho is afwisselender qua landschap en vegetatie. Er zijn verschillende soorten gras, die verschillende hoogtes hebben en elk soort dier eet een bepaald gras, zo beconcurreren ze elkaar minder. Veel dieren zijn daarom hierheen gekomen. Alle antilopen ( Impala’s, Topi’s, Thomson gazelles, Grant gazelles, Hartenbeesten, Waterbokken,Elanden) De Elanden, de grootste antiloop, is helemaal in aantal gestegen. Verder duizenden zebra’s en wildebeesten, tientallen giraffen.
Olifanten eten wel hoger gras, maar ook kleine plantjes, die tussen het gras beginnen te groeien.De wrattenzwijnen zie ik overal, veel meer dan vorige jaren en met veel jonkies.
Alleen de leeuwen zien we veel minder dan vorig jaar. Er heeft weer een machtswisseling van mannetjes leeuwen plaatsgevonden, hetgeen betekent, dat leeuwinnen met welpen zich verstoppen. Nieuwe leeuwen maken welpen dood, omdat de leeuwinnen dan weer vruchtbaar worden. Dat maakt mij verlangen naar vorig jaar toen er heel veel leeuwen met welpen waren! Cheeta’s zijn er wel en in een flits een rennend luipaard gezien.
Vorige week bestond de vrijwilligersgroep uit 5 personen. Een Bulgaarse bodybuilder ( die elke dag een workout deed), een jong Amerikaans stel ( die vier maanden door Afrika reizen) en de gezellige Rotterdammer Jordi, die ik al van het project in Zuid Afrika kende. Heel leuk om hem weer te zien en samen te werken. Hij bleef nog een week en vervelend genoeg voelde hij zich wisselend minder lekker, al deed hij wel met alles mee. Zaterdag naar de dokter en hij bleek malaria EN tyfus te hebben. ( die combinatie komt hier vaker voor ) Hij ging zondag naar huis, dus kan gelukkig thuis uitzieken. Zelf ben ik maar meteen aan de malariapillen gegaan, want al lusten de muskieten mij in het algemeen niet, er zijn er na de regen veel.
Deze week ben ik alleen met Phil, een Engelse, 62 jarige vrachtwagen chauffeur, die voor vier weken komt. Als andere vrijwilligers zich niet nog melden, zijn we vier weken met z’n tweeën. Hem ken ik van dit project vorig jaar en we kunnen goed samenwerken, dus dat is fijn.
Coördinatrice Caroline, schoonmaakster Soila en gids Brian ken ik ook, maar de kok Praise en assistent gids Robert zijn nieuw voor me. Ik heb een kamer voor mezelf wat altijd goed bevalt.
We hebben al veel gezien en beleefd. Wat overdag gebeurde zal ik met mijn foto’s vertellen. Rond volle maan was de natuur onrustig. Olifanten vlak bij het kamp, trompetterend, zodat Caroline besloot in een kamer ipv in haar tent te slapen. Veel geluiden van zebra’s, leeuwen en hyena’s. Jordi heeft buiten het kamp in een klein tentje geslapen en o.a. bezoek gehad van giraffen, die van de boom bij zijn tent aten.
Vorige zaterdag ben ik met de groep naar de Masai Mara, het Nationale reservaat, gegaan. We vonden al snel een kill, zie foto’s, maar verder was er door het hoge gras weinig te vinden en het was nog zo modderig, dat je niet langs de rivier kon rijden, waar meestal veel te zien is.
Als lichamelijk werk hebben we invasif onkruid getrokken en met stenen gesjouwd om een weg beter begaanbaar te maken. Lekker beweging, want ik zit natuurlijk weer veel uren in de auto en voor de computer om foto’s te bekijken voor identificatie.
Tot zover mijn eerste 2 weken. Dank voor jullie reacties. Veel liefs van @nkie
Tsavo East Reserve
Dinsdag kwam de mij vertrouwde chauffeur Sammy mij ophalen in het Turtle Bay Resort. We reden naar het Tsavo East Reserve, waar ik 15 jaar geleden ook met Ineke ben geweest. We hadden in een prachtig resort geslapen en daar wilde ik weer heen, maar ik bleek op internet het verkeerde gevonden te hebben. Ik belandde in het Voi Wildlife resort, dat even buiten het park ligt, ook een waterplas voor de dieren heeft, maar begane grond, terwijl het Voi Safari Lodge tegen een berg aan gebouwd was en van boven op de plas keek. Voi Wildlife was ook goed, maar ik ontdekte al snel, dat de Voi Safari Lodge vlak bij lag.
Enfin, de eerste middag was er een leeuw gespot en met 15 andere auto’s kreeg ik het bijna letterlijk benauwd, terwijl ik slechts een glimp van de leeuw opving. Ik heb al teveel leeuwen van dichtbij gezien om dit te doen, dus met Sammy besproken, dat het zo niet voor mij hoeft. Hij begreep het natuurlijk. Verder die middag niet veel dieren gezien, maar wel een regenbui en een regenboog met prachtig avondlicht, wat mij een geluksgevoel gaf.
De volgende ochtend vroeg op pad. Hij reed naar de plek, waar de leeuw gezien was en daar waren nu 3 leeuwen. Ik zag ze tussen de bosjes door, niet veel auto’s en daarna zijn we de anderen kant op gegaan en ontdekten dankzij een tegenliggende auto, die ons inlichtte, een groep olifanten, die tussen de bosjes door liepen. Ze zijn hier rood gekleurd, omdat de aarde heel rood is. Nu in het regenseizoen maakt de modder ze zo prachtig rood als de rotsen. Als ik een bewegende rots zag was het een olifant! Sammy en ik vinden de vogels ook erg interessant en we vonden de “wattled starling” , die Sammy nog nooit had gezien! Het kostte nogal moeite om hem goed op de foto te krijgen, omdat ze heel bewegelijk zijn, maar het is me gelukt en ik vond hem in mijn vogel app, ja, zo up to date ben ik tegenwoordig!
De hele ochtend gereden en de middag lekker gerelaxt. Het was de hele dag bewolkt, maar daardoor niet zo zweterig als de vorige dag. ‘sAvonds met een wijntje bij de waterplas gezeten. Op een paar waterbokken en vogels na is er weinig te beleven. Omdat het veel geregend heeft, is er overal water en komen de dieren niet speciaal naar deze plas. Trouwens door de nattigheid zijn er ook vreselijk veel insecten, zelfs ik griezelde van de kevertjes in mijn haren en heel veel sprinkhanen, die maar een dag leven, want de volgende dag zag ik ze met honderden op de grond liggen en werden ze opgeveegd. Voer voor een heleboel andere dieren. Van muskieten had ik geen last, want die houden niet zo van mij, gelukkig.
Donderdag weer vroeg op pad en de andere kant op gereden, een prachtige vlakte met zebra’s en hartenbeesten, het echte Afrikaanse plaatje. De leeuw, die gepot was zagen we niet, maar een stuk verderop zagen we 2 auto’s op de weg een dier volgen. Het bleek een leeuwin met welp te zijn. Wij zijn ze ook gevolgd. Zo lief! Moeder was duidelijk bezorgd om haar welpje, die in de bosjes speelde, dan de weg op liep, enthousiast naar haar toe rende, tegen haar op sprong en op zijn rug rolde. Dan wilde moeder weer doorlopen en gebeurde hetzelfde. Maar vanaf de andere kant kwamen ook 2 auto’s……ze was ingesloten. Sammy stopte en de anderen reden een stukje door. Wij gaven haar zo de ruimte, als ze niet de bosjes in wilde en ja, hoor, ze draaide om en kwam over de weg terug gelopen, vlak langs onze auto. Wat was ik blij met hoe Sammy dit naar mijn gevoel goed oploste.
Behalve meer interessante vogels kwamen we een heel grote mannetjes olifant vlak langs de weg tegen. Hij was gras aan het eten, maar observerend besefte ik dat hij dutjes aan het doen was. Af en toe stopte hij met eten en deed niets met z’n ogen dicht, zo grappig! Op de terugweg hoorde ik leeuwengebrul boven het geluid vd auto uit. We stopten en reden zachtjes naar het geluid toe, ja hoor, een jong mannetje brulde, zag ons en ging onzichtbaar in het gras liggen. Omdat het al warm werd zou hij vast niet meer in actie komen. Wat een geluk heb ik weer gehad!
Sammy had op mijn verzoek geregeld, dat we in het Voi Safari Resort konden gaan lunchen en dat hebben we gedaan. Ik vond het zo leuk om te zien dat het na al die jaren niet veranderd was. Het uitzicht is adembenemend, ook hier de waterplassen zonder olifanten, maar in de verte als stipjes zag ik er wel vijf tussen de bomen door naar een andere waterplas lopen. We lunchten in het restaurant, waar vroeger genetkatten in het plafond hadden gewoond, maar bij navraag bleken ze er niet meer te zijn. Er is daar een schuilhut/ grot, waar je als er dieren zijn, ze vlakbij kunt bekijken. Nu zagen we alleen een “wolly necked stork” en kingfisher. Overal hagedissen en een hyrax ( rotskonijn), dus Ineke zou het er weer heerlijk hebben gevonden. Ik trouwens ook, voor een volgende keer misschien?
Daarna voor voorlopig de laatste keer het zwembad in en in de zon gelegen, het was lekker warm. Bij het avondeten had ik net besloten geen toetje te nemen, toen ik een hele taart voor mijn neus kreeg. Ze vonden het fijn dat ik bij hen gelogeerd had, wel 3 nachten, terwijl de meeste mensen slechts een nacht blijven. Ik was stomverbaasd!
Vrijdag een lange dag rijden, van 8 tot 5 uur, over de 2 baans “snelweg” naar Nairobi. Veel vrachtverkeer. Deels tussen Oost en West Tsavo Reservaat door, waar geen hekken staan. Zebra’s en een olifant gespot, dat is geen genoegen zo vanaf een snelweg. Het is heel ontspannen samen met Sammy, maar ik was moe van de hele dag in de auto.
Dit weekend blijf ik op Brackenhurst logeren, want ze hebben de prachtige tuin en bos eromheen, waar ik kan wandelen. Zaterdagmiddag is Emmanuel gekomen om bij te kletsen en zondagmorgen ben ik meegeweest naar de kerk. Toevallig net als vorig jaar hadden ze de jaarlijkse spelletjes activiteit.
Het heeft hier erg veel geregend, al maanden lang. In Naboisho en de Masai Mara zoveel regen dat mensen opgesloten zitten, omdat de rivieren zo vol met water staan, dat de auto’s er niet doorheen kunnen. Ingefluisterd door mijn Beschermengeltjes had ik voor een keer al eerder besloten erheen te vliegen! Als het weer goed genoeg is vlieg ik dus morgen naar Naboisho. Daar begin ik opnieuw met het vrijwilligerswerk voor zeven weken. Ik verheug me niet op de regen en eigenlijk is dit het droge seizoen, dus ik duim dat het snel droger gaat worden.
Een lang verhaal deze keer, maar nu zijn jullie bijgekletst. Mijn vakantie is voorbij, ik ga weer aan het werk.
Heel veel liefs van @nkie
Mijn week aan de kust bij Malindi in Watamu
Mijn week aan de kust in het Turtle Bay Resort is omgevlogen. Anderhalve dag ervan heb ik me niet lekker gevoeld, wilde alleen liggen, slapen en lezen. Daar heb ik me aan overgegeven, omdat ik tot de conclusie kwam dat ik oververmoeid was. Toch veel energie gekost dat vroege opstaan, hobbelen in de auto en aldoor bezig zijn, tja, ik word een dagje ouder……
Daarna de draad weer opgepakt. Bijna elke dag gaan snorkelen, dat kon voor het hotel, maar met een boot naar “Coral Garden” was nog mooier. Het boottochtje ging op zoek naar dolfijnen. Heel eind noordelijk gevaren, niets, terug gevaren en daar waren ze! Heerlijk om ze weer te zien, tuimelaars. Vanaf een boot dook men het water in, maar dan verdwenen ze meteen, dus ik vond het niet erg dat wij er niet in doken. Was goed zo.
Coral Garden bleek een stuk langs het strand verderop en dan de zee in. Ik dacht: dat kan ik lopen en zwemmen, dan heb ik de tijd aan mezelf om te snorkelen. Ik een paar dagen later op pad. Er was een boot bij het rif, dus ik had een ijkpunt, maar de afstand viel me tegen. Toen de boot vertrok riep een man me toe dat hij het de volgende dag samen met me zou doen, ok? En toen ze weg waren voelde ik me toch wat alleen en onzeker in de wetenschap dat het eb zou worden, dus de stroming van de kust af zou gaan. Besloten terug te zwemmen en dat lukt goed.
Op mijn laatste dag kwam ik de man tegen en hij bleek serieus te zijn, dus in de middag met hem het stuk gelopen en gaan snorkelen. Heerlijk was het! Het rif bleek veel groter dan waar de boten heen gaan en we hebben in 2 uur het hele rif gedaan. Samen voelde ik me veilig en hij wees me nog van alles aan. De krokodil vis had ik zelf nooit gevonden. Jammer dat het toen mijn laatste dag was.
Twee keer heb ik ook een tocht gemaakt. De eerste naar de Muda Creek, die vlak bij het resort lag, maar waar je met een omweg moest komen. Hoteltaxi kostte idioot veel, dus ik met de tuctuc. Daar aangekomen had ik een aardige gids, die “community work” deed. Jongelui, die zo aan het werk gaan. Eerst over een hangbrug boven de mangrove gelopen, het was eb, dus geen water onder me. Met een bootje naar een eilandje en weer terug. Intussen werd het vloed en kwamen er honderden vogels aanvliegen, mooi gezicht. Omdat de jongen merkte dat ik in vogels geïnteresseerd was, zei hij dat hij me een andere plek kon laten zien de volgende dag. Waarom niet dacht ik en we maakten ook een deal met de tuctuc man. Later bedacht ik dat ik er wel weer een avontuur van maakte, met 2 mannen op stap. Voor de veiligheid heb ik het verteld aan het meisje, dat vanuit het hotel activiteiten organiseerde. Zij moest me steeds voor trips teleurstellen, omdat ze het voor een persoon niet organiseren.
Het werd een avontuur, niet om de mannen, maar we gingen naar de monding van een rivier. Om bij de rivier te komen moest ik tussen de mangroves door de modder lopen, waar we zo’n 30 cm in wegzakten. Schoenen achtergelaten, want die zouden in de modder blijven steken. De mannen hebben mij prima geholpen. In de rivier zagen we een heel stel nijlpaarden en daarna over het droge deel in de richting van de zee gelopen op zoek naar vogels. Een paar strandlopers waren er. Met een bocht langs het strand moesten we terug door duinen. Prachtig wit zand, maar ja, de zon scheen, dus gloeiend heet! Geen schoenen bij ons…..ze hebben takken voor me vd bosjes afgebroken, die als “matje “ dienden, zodat ik na een paar stappen mijn voetzolen weer kon laten afkoelen en dan weer een paar stappen verder. Een toestand, deed best zeer. Gelukkig was het niet zover dat ik mijn zolen blijvend verbrandde. In een hokje ( “kantoortje” van het reservaat) samen mijn lunchbox genuttigd. Doorgereden naar een zoutfabriek, waar zoutpannen waren en daar zagen we wel 200 flamingo’s. Leuk gezicht. Ik had net gelezen dat de flamingo’s in Nederland ook gespot waren. Haha!
Het resort was " all inclusive" . Niet mijn soort "publiek". Veel ouderen ( zoals ik, haha) die de hele dag bij het zwembad lagen, zelfs niet in zee zwommen en eten en drinken. Best als je daar zin in hebt, maar ik ga er liever op uit. Ik ging weer mijn eigen gang en moest erg aan mijn vader denken, die dat ook altijd deed.
Het weer was aldoor heel warm, niet altijd zon, maar de wolken gaven een beetje verkoeling, het is regenseizoen, maar ik heb slechts een paar druppels gezien.
Tot zover mijn week aan de kust, binnenkort meer, liefs van @nkie
Dumela Lodge laatste week
Wat een prachtige laatste week heb ik gehad. Een lesje van het Universum om open te blijven staan, want ik had eigenlijk al opgegeven, dat ik iets speciaals zou zien, verwend als ik ben.
Maandag maakte ik mijn laatste drive overdag in Buffalo Land, waarbij ik de giraffen kon zien, die ik hielp identificeren. We zagen er een heel stel en omdat de fotografen met ons mee waren hadden we goede foto’s. Ik kon mijn werk om nieuwe giraffen voor het identificatie boek te maken dus voortzetten en voor sommigen de foto’s verbeteren.
De volgende dag gingen we weer kamperen en deze keer waren er in de wijde omgeving van de spoorbaan wel ZESTIG olifanten. Omdat er veel bomen in het gebied zijn was het een schatting. Eigenlijk moeten we dan opschrijven hoeveel mannen, vrouwen , pubers en kleintjes er zijn, maar dat was niet te doen. Tot mijn grote genoegen zag ik olifanten weg rennen toen er een trein aankwam, want ze steken gewoon de spoorbaan over, en terecht, het is hun terrein. ’s Nachts zagen we weinig anders dan voorheen, maar ’s ochtends waren we net op weg toen…… WILDE HONDEN! Dat is heel bijzonder. Een roedel van 7 honden, die op en langs de weg lagen, stoeiden, wegrenden achter elkaar aan en weer terugkwamen. Prachtig, was genieten! We vonden het alleen jammer dat de andere auto met onze collega’s er niet bij waren ( zij nam de telefoon niet op). We gingen hun kant op, zagen in de verte nog een hond lopen en toen we samen met hen verder reden zagen we de roedel weer! Gelukkig. Stom genoeg, is men niet uitbundig om wat je gezien hebt, omdat anderen jaloers kunnen zijn. Heel vervelend vind ik dat.
Op de plek verderop waar we ons ontbijt nuttigden, zagen een paar mensen weer een hond in de bosjes vlakbij langs lopen. We moesten snel de auto in ,maar hij bleek alweer weg te zijn. De honden waren duidelijk in de omgeving, want een paar dagen later zagen we achter een hek langs de weg naar Hoetspruit, dat drie honden een impala buit gemaakt hadden. Naar is, dat wilde honden hun buit verscheuren, zonder het dier eerst te doden door in zijn keel door te bijten, zoals grote katten doen.
Donderdagochtend een drive in het Rietspruit reservaat, waar we de cheetah zagen, waarvan ik 2 jaar geleden had gehoord, dat ze haar daar uitgezet hadden. Nu heeft ze 2 welpen en we hebben ze een half uur kunnen volgen. Moeder kroop op bepaald moment in een boom, een welp wilde het nadoen, maar dit lukte niet en toen ging hij maar op een horizontale boomstam staan, zie foto. Prachtig om te volgen!
Donderdagavond mijn laatste nacht drive, die resulteerde in 6 genets en een civet ( beide kleine katten, die ’s nachts op jacht gaan ) een hyena en een kanjer van een stekelvarken. Terug bij de poort vd Lodge lag een pofadder. Dat is een vreemd beest! Lijkt op een platte brede slang, maar beweegt als een “snelle” slak! Erg giftig is me verteld, we bleven dus in de auto zitten.
Wat heb ik nog veel gezien deze week!
Vrijdag was druk met afronden en uit eten gaan. Zaterdag morgen nam ik afscheid, gelukkig niet zo emotioneel als 2 jaar geleden ,toen ik om visum redenen plots weg moest. Met de bus naar Johannesburg moet je voor een deel de Drakensbergen door en daar begon het te regenen. Pas in Johannesburg werd het droog. Dat betekent, dat ik begon en eindigde met regen, maar tussendoor slechts een paar buitjes heb gehad. Prima voor mij en alles was toch heel groen!
De bustocht duurt bijna 6 uur, maar is heel afwisselend qua landschap. Bergen , landerijen, landbouwvelden en kolenmijnen, langzamerhand meer bebouwing. Ik overnachtte weer in het Airport Tower Lodge, een prima nieuw klein hotel, vlak bij de luchthaven. Zondag vloog ik naar Nairobi, waar ik warm werd ontvangen door een chauffeur, die ik al kende en thuis bij Jane ( die mijn vakantie regelt) en haar dochter, overnachtte. Gezellig bijgekletst. De volgende dag vloog ik naar Malindi aan de kust om mijn vakantie te beginnen. Drie dagen reizen, omdat de verbindingen niet goed op elkaar aansloten, maar enfin, ik ben er en in een volgend hoofdstuk meer daarover.
Bij jullie is het net een beetje winter hoor ik. Als dat betekent zon en vrieskou is het wel uit te houden, denk ik, maar ik zweet hier toch liever.
Veel liefs van @nkie
Dumela Lodge week 5
Hoi Allemaal,
Wat hebben we deze week voor speciaals beleefd?
We “moesten” de documentaire “STROOP” bekijken over het stropen van de neushoorns, geen aangename bezigheid, zeer confronterend, maar leerzaam. Vreselijk en wat er allemaal over de hele wereld met de producten gebeurt, waardoor de vraag blijft. Ook Nederland is betrokken bij de handel, zoals ik al wist.
Vlakbij de Lodge kwamen vele dieren: 2 bushbabies, ik hoop er nog een foto van te bemachtigen, antilopen en een luipaard! Onze groep was weg, dus de ( ik blijf het gek vinden, dat het geen het is) luipaard niet gezien, maar de anderen hebben prachtige foto’s. En mensen, die hem nog nooit hadden gezien, is het gelukt! Fijn.
Onze kampeertocht leverde geen nieuwe dieren op.
We hebben in het Reptielen Centrum weer hokken schoongemaakt. Met Abigail en Kate heb ik het water van de “terapin’s verschoond. Dat zijn amfibie schildpadden. Dit heb ik de allereerste keer, dat ik er was, ook gedaan, toen zaten er drie grote in. Twee zijn er dood gegaan, nu nog een grote en twee hele kleintjes.
Donderdagavond hadden we “drum sessie” . Dat stond al lang op mijn verlanglijstje, dus nu kwam het er eindelijk van. Het lijkt zo makkelijk, maar viel mij toch tegen. Als ik mijn eigen ritme kan aanhouden, is alles ok, maar als ik het groeps ritme moet doen, is het even schakelen…….haha, zo ook in mijn leven! De lerares was heel enthousiast en ik vond het een succes.
Het was donderdag al bewolkt en die nacht om 2 uur plots een donderend onweer en veel regen! Sinds ik aankwam is er weinig regen geweest, dus heel nodig. Om 6 uur regende het nog en moesten we onkruid gaan wieden. Ik zag het niet zitten en heb gespijbeld. Toen ik om half negen mijn neus liet zien, bleken ze het afgelast te hebben. Ik blij dat ik niet vroeg was opgestaan!
In plaats daarvan lieten ze ons een documentaire over de culturen van Zuidelijk Afrika sinds begin vd jaartelling zien. Heel interessant, omdat lang beweerd is, dat er “niets” gebeurde voor de kolonisatie. Wat een onzin, het is maar wat je wilt zien en wat niet! Er was een bloeiende handel tussen India, de Arabische landen en de Oost kust van Afrika.
Dit weekend vertrekken weer zes mensen, deze keer vind ik het jammer. Ook de Australische moeder Abigail en dochter moeten een week eerder terug. Niet dat hun huis door het vuur bedreigd wordt, maar toch, de details weet ik niet. De groep is voor mij wat evenwichtiger geweest, omdat er van alle leeftijden wat was. Zondag komen weer 4 nieuwe mensen aan, ik ben benieuwd.
Vandaag, zaterdag, is het nog steeds bewolkt en intussen zit ik in een lange broek en met vest aan. Wel 21 graden, dus ik klaag niet. De meeste mensen genieten van het koelere weer.
Volgend weekend reis ik van Zuid Afrika naar Kenia, dus even kijken wanneer ik jullie weer kan “ “verblijden” met een verhaal. Intussen dank voor jullie reacties en het is leuk om ook via via te horen, dat mensen mij volgen. Veel liefs van @nkie
Dumela Lodge, African Impact, week 4
Lieve Allemaal,
Nog een Gelukkig en Gezond 2020 wens ik jullie! Ongelooflijk dat we alweer 20 jaar ver in de nieuwe eeuw zijn!!!
Vorig weekend kwamen er nieuwe mensen aan, een heel stel, 9 personen, waarvan er vier de Fotografie cursus gingen doen, die hier door African Impact ook wordt georganiseerd. Dat is een cursus van vier weken en ik heb goede resultaten gezien, maar nee, niet aan mij besteedt, omdat ik toch niet goed met apparaten om kan gaan. Hoe leuk ik foto’s vind en hoe complimenteus jullie zijn, heel lief, maar anderen maken de mooiste foto’s en ik zet de camera op automatisch en ben er dan redelijk tevreden mee als herinnering of middel om de dieren mee te identificeren.
De nieuwelingen zijn gelukkig ook niet allemaal in de twintig, zeker de helft is dertig tot 50 en een vrouw schat ik in de 60, wat mij toch iets meer op mijn gemak stelt.
De activiteiten van deze week waren een herhaling van wat we al gedaan hebben. Dus alleen de bijzonderheden:
Op weg naar het “erosion controle” werk kwamen we drie leeuwen en een leeuwin tegen. Een honderd meter van de plek af, waar wij aan het werk moesten. Er is overlegd en toch besloten, omdat ze zo lui bij elkaar lagen, dat we er aan het werk konden, terwijl onze gids de omgeving extra goed in de gaten hield. Maakte het wat spannender en we hebben hard gewerkt. De volgende dag gingen we er weer kijken en lagen ze er nog, wel ERG lui dus!!
Oudjaarsdag hadden we in de middag vrij. In vrije uurtjes vertoef ik regelmatig bij het zwembad en neem een duik. Dat doe ik liever dan binnen bij de airco zitten, zoals sommigen doen. Het weer is deze week ook weer warm geweest. Tussen de 23 en 35 graden en als het bewolkt is, is het nog warm. Af en toe een buitje of wat onweer. Niets te klagen voor mij dus!!!!
Oudjaarsavond werd er een “braai” gehouden. Op het vuur konden we zelf ons vlees/ vegetarische burgers braden, was gezellig. Er was ook een zwart echtpaar dat hier logeerde en ik heb leuk met hen zitten kletsen. Later hebben we met z’n allen gedanst. Om half tien moest iedereen naar binnen verhuizen om met de muziek geen buren gerucht te maken voor de wilde dieren (JAJA) en mensen in andere resorts verderop. Vuurwerk komt hier niet eens te sprake, heerlijk en dan hoor ik dat in Nederland nog nooit zoveel geld is uitgegeven aan vuurwerk! Zonde, wat je allemaal voor goeds zou kunnen doen met dat geld…… Teken de petitie vuurwerkmanifest.nl ! Trouwens ik heb wel oliebollen gegeten, omdat een Nederlands meisje oliebollen deeg van Koopmans had meegenomen, zelfs met poedersuiker. Ik ben niet mee naar binnen gegaan, ze gingen een drink wedstrijd houden en ik ben lekker naar mijn kamer gegaan. Slapend het Nieuwe jaar in bevalt me prima.
In de middag van Nieuwjaarsdag gingen we naar Balule, het reservaat, waar we kamperen. Deze keer geen grote katten gezien, maar langs het spoor een hyena, die door een buis onder het spoor door was gekropen. Giraffen en impala’s zagen we wel over het spoor oversteken. De impala’s vlak voordat er een trein aankwam, ik zat ‘em te knijpen. Ongelooflijk dat het gedender vd trein ze niet de andere kant op jaagt. De drie sabel antilopen had ik hier nog niet eerder gezien.
Terug op ons Dumela Lodge terrein maakte ik een wandeling met 2 vrouwen over het terrein en zagen we in het reservaat naast ons 2 waterbokken, een familie kudu’s, 2 giraffen, een wildebeest en diverse zebra's . Op ons terrein een duiker ( kleine antiloop) impala’s en Bush Buck. Vooral de manlijke kudu had een imposante hoorns. We zeiden lachend, dat je niet eens op drive hoefde, alles is naast de deur te zien. Luipaarden worden zelfs ’s nachts op de cameratrap's gespot.
Ik ben benieuwd of het dit weekend lukt om de foto’s te versturen, want we hebben weer “power cuts”, dan sluiten ze de elektriciteit af voor een paar uur. Internet werkt dan ook niet en iedereen zit tegelijk op internet, als het wel werkt.
Tot zover mijn verhaal, nog 2 weken hier en dan vlieg ik naar Kenia.
Liefs van @nkie