De dag van aankomst heb ik even gekeken hoe Sandra de mensen ontving. Omdat ik de gang van zaken al een paar keer had meegemaakt, lukte het om de volgende dag meteen nieuwe mensen te verwelkomen. Als ik iets niet weet, kan ik bellen, toch handig die mobiele telefoons!!!!! Zou ik in Ned straks ook niet zonder kunnen?

Sinds ik hier ben schijnt de zon! letterlijk! Het weer is heerlijk stabiel, ensh Allah, zeggen we dan, want als Allah het anders wil, hebben we niets te willen. Overdag is het wel 16 -28 graden en in de avond koelt het af, net iets te koud om ‘s avonds buiten te zitten, maar lekker om te slapen, geen airco gedoe.

Om half zeven sta ik op, zodat ik met ontbijt aanwezig ben voor de gasten.Sommige komen midden in de nacht aan, dan is het licht in hun kamer aan en kunnen ze zo naar bed, verwelkomen komt dan overdag wel.

Na het ontbijt worden de gasten naar het Duikcentrum gebracht om spullen in orde te maken en zijn ze de hele dag tot ong 15 uur op de boot.

Ik ben dan in de “villa” , zoals we de Bed & Breakfast noemen, waar Bicash, die uit Bangladesh komt, ontbijt heeft verzorgd en de kamers schoonmaakt. Hij doet het al meer dan een jaar, dus kan alles beter dan ik.

In de ochtend doe ik boodschappen voor de villa en eventuele klussen.Vandaag moest ik bv al mijn visum verlengen. Naar een winkeltje, waar ze een briefje voor me schrijven en dan naar een Ministerie. Lukte zonder problemen.

Eind vd middag en deel vd avond zorg ik er ook te zijn, voor als de gasten vragen hebben.

Om te integreren ga ik met of zonder Sandra naar de buren, die achter de Villa wonen.Ali is eigenaar van het geheel, zijn vrouw heet Aisha en ze wonen er met 3 zonen en 3 dochters, plus sinds kort een schoondochter. Een andere dochter Fatima, is er ook elke dag met dochtertje, die ik in de zomer op de foto zette met haar grootvader, Ali dus. Fatima is zwanger, ik hoop de baby mee te maken. Een vd jongere zussen van Aisha heeft een kindje gekregen met een hartafwijking en was geopereerd. Nu weer thuis en ik mocht mee op familiebezoek. Binnen vijf minuten had ik het babytje in mijn armen, zo klein, ik was geroerd, dat ze mij dat toestonden. Ze sliep in mijn armen en toen Aisha haar later vast had, kietelde ze haar wangetjes en lipjes en toen “lachte ze”, zo schattig. Ze hadden een kleed in de mooie woonkamer neergelegd met allemaal eten en we moesten natuurlijk eten, terwijl we, zeven vrouwen, eromheen zaten. Er krioelden wel 15 kleine kinderen om ons heen. Ik had het helemaal naar mijn zin. Een paar spraken wat Engels, maar verder kletsen zij en versta ik er niets van, maar dat geeft niet. Ik vind het zo al een belevenis.

Eigenlijk is elke dag hier anders, je kunt wel wat plannen, maar meestal is het afwachten of het lukt, dus ik plan niet, los vd gasten, die in de Villa komen natuurlijk. Het is heerlijk om met de stroom mee te gaan. De eerste dag racete ik om de boodschappen bij elkaar te krijgen, maar nergens voor nodig, dus nu doe ik alles ook al relaxed, loop paar keer op en neer, niets efficiënt, ik heb alle tijd.

Soms ga ik in de middag naar het Duikcentrum om bij het zwembad van het Golden Tulip Hotel wat in de zon te liggen, het water in het zwembad is te koud. Een dag ben ik mee geweest op de boot om te snorkelen. Het is hier echt mooier onder water dan wat ik op de andere plaatsen in Oman heb gezien, dus ik zit goed.

Op Kerstavond hebben Camilla en Ed ( duikinstructeurs) lekker gekookt voor ons en op eerste kerstdag hadden Sandra, Kurt en Camilla een kalkoen diner in elkaar gezet voor de gasten en onszelf, 11 mensen totaal. Her en der staan wat kerstboompjes, maar verder gaat het werk door. Komende week varen ze met 2 boten uit en is de Villa ook vol, dan hebben we 10- 12 gasten.

Ik huppel overal doorheen en probeer mijn steentje bij te dragen. Ik heb het prima naar mijn zin en met mijn gezondheid gaat het ook goed, ensh Allah!

Ik hoop dat jullie gezellige Kerstdagen hebben gehad en ik wens jullie een goede jaarwisseling en veel geluksmomenten voor 2013!!!! liefs van @nkie