Hoi Allemaal,

Ja, het was de laatste week van het door mij zo geliefde project op deze locatie in Naboisho.

Afgelopen maandag was een speciale ochtend. Drie vrijwilligers gingen weg en zij werden getrakteerd op een ochtend, die begon met een leeuw, die rond half 6 door ons kamp liep, we hoorden hem allemaal vanuit ons bed. Hij was weg toen we moesten opstaan. Op hun laatste drive zagen we 4 cheeta’s, de grote groep leeuwen en de kleinere groep met de kleinste welpjes.

Het had niet beter gekund. Tina, Matthias en Sarina vertrokken voor de lunch en Jing en ik bleven over. Minder lol deze week, maar ook gezellig met de staff.

Daarbij tot mijn grote verrassing kwam Lincoln met zijn gezin voor 2 dagen! Zijn dochter is 12 en zoontje 4. Ze zijn verlegen tegen me ,maar dat trok bij. Ze gingen mee op de drives, erg leuk. De kinderen gedroegen zich perfect. Als Ethan, het zoontje zich verveelde, ging hij in de auto liggen slapen! Lincoln moest deels werken, maar dat was geen punt.

De manager van Naboisho kwam trouwens naar onze gebouwen kijken met een aannemer om te zien hoe ze alles konden renoveren. Ze willen een research centrum maken, vergaderzalen en iemand gaat er wonen en wil het huis slang en insect vrij hebben. In de natuur !

Lincoln’s vrouw Helen zag haar eerste olifant en er volgenden meer, dus zij was dol enthousiast!

We zagen veel leeuwen en de drie kleinste welpjes. Ze hebben zelfs met tellen geholpen.

Woensdag vertrok het gezin weer. In de ochtend hadden we 2 leeuwinnen met een wildebeest prooi gevonden en ’s middags was hun hele troep gekomen en genoten van de prooi, die in de rivierbedding lag. We bekeken het van beide kanten en zagen een kudde buffels aankomen. Ze wilden drinken en probeerden de leeuwen weg te jagen. Spannend zo’n confrontatie. De leeuwen liepen weg naar de overkant, maar bleven in de buurt van hun prooi.

We hoorden trouwens dat van de drie kleinste welpjes er waarschijnlijk een dood is, snik. Hij zou vertrapt zijn door buffels. We hebben het nog niet zelf kunnen constateren, want hebben ze nog niet gevonden. Ik had net een schattig filmpje van ze gemaakt.

Woensdagnacht heb ik in mijn eentje in zo’n kleine koepeltent geslapen, midden in het veld. Foto’s volgen. Ik had een warme nacht uitgekozen gelukkig, want ik heb het regelmatig koud.

Een “raam “ had ik open gelaten zodat ik door het gaas naar buiten kon kijken en mijn lenzen ingehouden. In de verte hoorde ik de leeuwen brullen en om 12 uur gegraas….

Het nijlpaard kwam tot een meter bij mijn raam, waarachter ik hem observeerde. LEUK! Nijlpaarden kunnen niet goed zien, maar wel horen en zodra ik een beweging maakte hield hij op met grazen om te luisteren, Ik stil en hij ging weer door. Zo spannend zo dichtbij!

Uurtje later hoorde ik een soort gepik in het gras aan de gesloten kant van de tent. Ik weet dus niet wat het was. Kan een klein dier, die insecten eet geweest zijn, zei de gids later.

Om half drie ben ik in slaap gevallen tot half zes, jammergenoeg. Om 6 uur bij het eerste daglicht opgestaan en het veld was leeg.

Donderdag weer veel (28) leeuwen gezien, zowel in de ochtend als de middag. Een troep jonge leeuwen lag te luieren, toen een kudde olifanten langs kwam. Een jong olifanten mannetje besloot op de leeuwen af te gaan en joeg ze een eind verderop. Leuk om te zien!!

Die acties zijn nu waar ik naar verlang! Daarna was onze gids Sem gewaarschuwd waar cheeta’s waren en omdat Jing dol op ze is, gingen we erheen. Drie verschillende gezien en achteraf bleken we een luipaard gemist te hebben, maar daar stonden 15 auto’s omheen en het was al donker, dus dat vind ik niet erg.

Vrijdag nog invasieve planten ontworteld en zowaar het was de enige drive waar we geen grote katten hebben gezien! Dat gebied is vlak en minder geschikt voor katten. Wel olifanten gezien.

In de avond vond Sem het groepje leeuwen, waarvan ik nog de ID foto’s wilde maken en dat lukte! We gingen naar een ander gebied en weer van verre zag Sem op een heuvel tussen de bush leeuwen. Toen we er aankwamen bleken het de drie Rongai Boys te zijn, die volledig uit hun eigen gebied waren gegaan. Waarschijnlijk om een deel van hun leeuwinnen te zoeken, die al een tijdje ook door ons niet gespot zijn.

Sem kreeg gelukkig het goede bericht dat het derde ( vertrapte )welpje wel in leven was. Ik blij!

Overigens is het zo dat Sem niet zelf alles vindt. De gidsen hebben een gezamenlijke whatsapp en ze bellen elkaar regelmatig over wat waar te vinden is. Als we in het veld een auto langere tijd stil zien staan gaan we er heen om te zien waar zij naar kijken.

Gister, zaterdag, ben ik met Jing, Sem en Soila de hele dag naar Mara National park geweest. Daar schrijf ik apart over.

Vandaag de laatste hele dag hier, inpakken e.d. Morgen naar Brackenhurst en op woensdag vlieg ik naar Lamu om daar de “feestdagen” door te brengen.

Alvast gezellige Feestdagen en tot het volgende verslag!

Veel liefs van @nkie