Lieve Allemaal,

De tweede week Lamu was dankzij Hilleken en Matata weer geweldig. Elke dag heb ik wel een keer met Hilleken samen gegeten en Matata heeft ook voor ons gekookt. Vooral als hij dat op de boot doet vind ik het een hele prestatie en het is elke keer heerlijk.

Met een bevriend gezin zijn we op 1e Kerstdag naar “Manda Beach” gegaan, waar ook resorts zijn. Ik ontmoette daar Nederlandse Marsha, die net aangekomen was en hier op vakantie, omdat ze in Nederland samenwoont met een man, die ook uit Lamu komt.

Hilleken en ik liepen door het water naar een ander resort, waar we een cocktail namen. Daarna op de boot de “ sunset tour” gedaan. Erg populair hier en heel mooi. Behalve de sunset zeil je een stuk rond ook door de mangroves.

Soms dagje rustig ,maar wel naar pedicure of boodschapje gedaan. Hilleken had contact met een man, die een school heeft opgezet en van de grond af op gebouwd met oa eco bricks en flessen. Dat wilde ik graag zien, want die eco bricks heb ik in Zanzibar nog eens gemaakt. Zie foto’s.

Hilleken maakte het een andere dag spannend doordat ze al een tijd een “ Puist” op haar rug had en had gedroomd dat er een beest in zat. Naar een verpleegster om het uit te laten drukken, wat heel erg pijnlijk was, maar de verdovingsprik was eigenlijk nog pijnlijker. Wel nodig want de verpleegster heeft ongelooflijk staan drukken en ja! Er kwam een of andere larf uit!!! Wat een opluchting dat hij eruit was! Tja, ook dat kun je mee maken.

Ik wilde heel graag op zee gaan snorkelen bij een rots, die “Kinika Rock” heette. Een tocht van 3 uur zeilen de Indische Oceaan op. Het lukte, ook Marsha en een neef van haar gingen mee.

Het was trouwens aldoor mooi weer, maar erg veel wind, teveel. We hadden het geluk dat de wind verminderd was, dus het was goed te doen met de golven. Een mooie tocht. Bij de rots hebben Hilleken, Sacha ,haar neef en ik gesnorkeld. Ik vond het prachtig en genoot intens om weer te snorkelen. De zee blijft toch mijn grote passie.

Op de terugweg rondom het eiland Lamu gevaren en gestopt bij een mooi strand om kleurige mocktails te drinken. Gezellig met Hilleken en Sasha! De mannen bleven op de boot en kookten voor ons! Luxe! Een prachtige tocht.

Twee dagen later gingen we naar “Manda Toto”, waar we vorige keer ook waren, maar een ander stuk, wat weer prachtig was om te snorkelen. Matata weet precies waar we moeten zijn! “sAvonds was het Oudjaarsdag en meestal gingen zij naar “Manda Beach” met de boot. We waren echter alle drie zo moe, dat ik liever ging slapen. Ik snorkelde liever.

Op Nieuwjaarsdag is er elk jaar een race van kleine traditionele dow’s. Het was mijn vertrekdag, maar ik kon erheen! We bekeken het vanaf Hilleken en Matata’s dow, die iets groter is. Zo’n tien boten deden aan de zeilrace mee. Erg leuk om te zien hoe ze vanaf Shella dorp vertrokken een heel rondje zeilden en wie er dan het eerst terug was werd bejubeld ( kreeg een bedrag aan geld)en de boot werd besprongen. Veel boten van groot naar klein volgden het geheel, een spektakel! Extra leuk was dat de kapitein, die wij ook eerder op de boot hadden gehad, won!!!!

Eind van de middag was ik terug in Nairobi in een hotel bij de lokale luchthaven. Ik kon net als vorig jaar niet in Brackenhurst terecht. Ik was echter zo oververmoeid, dat het me weinig kon schelen. Moeizaam lopend door de spierpijn in heel mijn lichaam heb ik 2 nachten en een dag grotendeels in en uit bed doorgebracht. Ik kom tot de conclusie dat mijn lichaam het snorkelen en vooral het je aan de boot optrekken om erin te komen ( ondank de hulp van twee mannen) niet meer aan kan. Ik merk het niet als ik bezig ben, hoewel ik de laatste keer een afscheidsgevoel had. Mijn oude lichaam kan niet alles meer aan dat mijn geest wil en dat is niet makkelijk.

Dinsdagochtend kwam Sammy, mijn favoriete chauffeur/ gids mijn halen voor drie dagen safari.

Drie nachten de Abedares Country Club ( echt koloniaal Engels) en het regende. Een zegen, hoor mij! Ze hadden nl een Spa en ik heb dezelfde dag en later een massage gekregen en kon de sauna in! Dat was wat ik nodig had en langzaam kreeg ik minder pijn. Op donderdag kon ik echter nauwelijks op mijn linkervoet staan en liep kreupel. De volgende dag als een wonder weer over! Ik snap er niets van.

Vanuit het hotel gingen we naar parken toe en eerst Ol Pejeta, waar ik eerder was geweest. Zij zijn o.a. op het behoud van de neushoorns gericht. Jullie kennen misschien de documentaire over da laatste Noordelijke witte neushoorns. Ze hadden nog twee vrouwtjes en een oud mannetje. Het mannetje is twee jaar geleden overleden, maar het voortplanten lukte al jaren niet meer. Ook is daar de blind geworden neushoorn Baraka, die nu educatieve doeleinden heeft. Ze zitten in een afgeschermd stuk van het park. Je ziet in het park veel neushoorns, zowel witte als zwarte. De leeuwen, die er waren, hebben een paar jonge neushoorns gedaan en daarom hebben ze twee jaar gelden besloten een heel stel leeuwen naar een ander park te brengen.

Het was dus heel speciaal dat wij wel leeuwen gezien hebben.Met heen en weer rijden was het 10 uur in de auto, dus ik was gevloerd, toe in weer terug was.

De volgende dag dus dichterbij en korter gedaan. Naar het Abedares National Park, het bergachtige bosgebied, waar het hotel ook in ligt. We zijn in “The Arc” gaan lunchen, zodat we de grote “waterhole” konden zien. Het hotel is in de vorm van een schip gebouwd naast een waterplas. Ook daar ben ik eerder geweest ( waar niet in Kenia na 8 jaar, haha)

Toen was ik er twee nachten en het was leuk om het weer te zien. De zeldzame Giant Bush Pig is er te zien. We zagen hem de weg oversteken en er waren bij de waterplas een heel stel. Ook buffels, waterbokken en bushbucks. Later kwam een groep van 20 olifanten, waaronder 4 hele kleintjes. Mijn dag was goed!

Ik ga het verhaal wat comprimeren, want intussen ben ik in Zuid Afrika aangekomen bij. Het nieuwe project om dieren te verzorgen en het ziet ernaar uit dat dat ook druk gaat worden.

De reisdagen zijn nooit zo aangenaam en ook nu hadden ze haken en ogen met veel gewacht en veranderingen. Voel me nu moe, maar heb een goede tent dus hoop lekker te slapen.

Het is hier midden in de rimboe, dus al een wonder dat er wifi is. Het uploaden van de foto’s stel ik nog even uit, maar ik wilde in elk geval wat van me laten horen.

Heel veel liefs van @nkie