Lieve Allemaal,

Ja, de laatste week van mijn African Impact project zit er alweer op en het was een fijne week.

Het weer was lekker warm, negatieve mensen waren vertrokken. Ik was voldaan over het Kruger weekend en niet eens zo moe. Er waren drie researchers weg gegaan, maar ook 3 gekomen, zodat we met 10 vrijwilligers waren, in 2 auto’s ruimte genoeg.

Tijdens de maandagochtend drive ontdekte Annatina in de bosjes een leeuwin. Zij, de leeuwin, bleek al een paar maanden alleen rond te trekken. Deze keer mochten we van het pad af en hebben we haar goed gezien, ze was heel relaxed met de twee auto’s en zag er gezond uit.

’s Middags zagen we haar op een andere plek in het hoge gras.

Dinsdag en donderdagochtend hebben we cactusplanten verwijderd. De plant heet Devils Rope pear en komt uit Mexico. Geen dier of mens kan hem eten en hij is invasief, het geen betekent, dat hij zich teveel uitbreidt en de voedingsstoffen van andere planten weghoudt. Intussen ken ik de plant, dus weet hoe ik hem moet aanpakken, zodat je niet teveel gewond raakt.

Dinsdag middag moesten we weer even met de boot de rivier op, omdat er bij de afgraving achter het resort explosies kwamen. Later tijdens de drive zagen we een giraf met ontstoken knie. Als er meer leeuwen waren , zou ze niet lang meer te leven hebben.

Nog steeds was ik druk bezig met het maken van de ID kit voor de giraffen. Ik merkte dat Annatina iets minder gemotiveerd was, maar de vrouwelijke ID’s waren woensdagochtend klaar, zodat ik er in elk geval voor ging om dat boek uitgeprint te krijgen en in mijn handen te houden.

Zou zeker gebeuren zei Abby, maar ze heeft erachteraan moeten zitten. Echt Afrika, zoals ik het ken: computer deed het niet normaal, nieuwe printer was nog niet goed geïnstalleerd, geen elektriciteit, wifi haperde. Ze hebben het voor mij vrijdagmiddag op een harde schrijf naar het dorp gebracht, zodat ik de prints in het boek kon doen. Eind vd middag hield ik het resultaat van mijn werk in handen!!!!

We mochten dinsdag weer het gebied van Balule in dat afgesloten was geweest, omdat door de regen de wegen kapot waren. Nu hoefden we niet steeds hetzelfde rondje te rijden.

Mijn mooiste ervaring was deze week de 2 giraffen, die we zagen “dansen”. Zo wil ik het noemen. Een volwassen man en een puber mannetje, vader en zoon, vriendjes? Geen mens weet het. Om dominantie te bepalen doen mannelijke giraffen “necking”. Ze vechten door met hun nekken en koppen tegen elkaar aan te slaan. Om te oefenen doen jonge giraffen dat ook speelsgewijs. Het gedrag werd dus door sommigen als “play fighting “ betiteld. Maar wat ik ( en ook anderen) zag was haast romantisch. Ze liepen synchroon rondjes om elkaar heen, soms raakten ze elkaar, draaiden met hun kop cirkels naar elkaar toe en van elkaar af. Je kon de liefde tussen hen voelen. Ik was gefascineerd door het schouwspel. Foto’s zullen het niet echt kunnen weergeven, maar ik zal ze uploaden.

Woensdag kwam Indenne’s moeder aan, Adriane, wat voor mij extra gezelligheid bracht. Leuk om met haar te praten. Zij is hier een dag of tien en ze gaan samen op safari. Donderdag na het cactus werk heb ik aan het zwembad gerelaxt, aan de giraffen kon ik toch niets meer doen. ‘sAvonds op night drive zagen we een olifant, 2 uilen, giraf en een klein vogeltje.

Vrijdagochtend mijn laatste drive vroeg ik “ om iets speciaals”…. De hele drive werd speciaal!

We zagen een hyena snel de weg oversteken. ( tweede in maanden) Waarschijnlijk stoorden wij zijn jacht, want waar hij vandaan kwam zagen een beetje gewonde waterbuck. Drie keer olifanten, ook met kleintjes, drie keer giraffen, veel roofvogels, ook zeldzame.

Onze koffie break was bij de rivier en er stak een olifant badderend de rivier over. Ik fotografeerde nog 2 voor mij nieuwe vlinders. Nederlandse vrijwilligerJesse gaat de olifanten identificeren en het is leuk om te zien hoe enthousiast hij het project in duikt. Dat heb ik bij jongelui wel anders gezien, het was lang leven de lol en de leiding vindt het zo belangrijk dat mensen het naar hun zin hebben, dat ze het laten gaan. Enfin, leuk om Jesse bezig te zien en dat heb ik hem verteld.

Voor het weekend waren er veel excursies gepland, dus veel vrijwilligers waren weg voor korte of langere tijd. Een rustig resort op zaterdag voor mij. Toch vroeg wakker, want we zitten in het ritme. Gepakt, foto’s uitgezocht en opgeruimd, klusjes gedaan. Na de lunch werden Sven en Oliver weggebracht naar een ander resort en ik mocht meerijden om het te zien. Andere kant van Balule, maar we moesten omrijden, zodat het anderhalf uur rijden enkele reis was. Een leuk klein resort, ik had er wel een weekend willen zijn. Zo was de dag snel voorbij en het bleek , dat de vrijwilligers, die op panorama tour waren gegaan al terug waren, omdat de auto het plots niet meer deed. Grappig en fijn was dat toevallig een coordinator van African Impact hun zag en hun kon helpen.

’s Avonds zijn we in het dorp uit eten gegaan om hun toch een gezellige avond te bezorgen. Ze hadden uren langs de weg in de zon gezeten. Voor mijn laatste avond ook gezellig.

Intussen ben ik op terugreis en heb ik een leuke middag doorgebracht met een medewerkster van het Hoofdkantoor van African Impact, die ik jarenlang alleen van de email kende, maar die me met haar zus in Johannesburg is komen opzoeken.

De vlucht naar Johannesburg was “bumpy” door de wolken heen.

Ik heb zon ingepakt, om jullie sneeuw te verjagen, misschien is er hier daardoor te weinig over?

Enfin, het avontuur is voorbij. Ik ben blij dat het gelukt is om tot maart weg te blijven en ik kan nu zeggen gauw tot ziens!

Dank voor jullie reacties en warme knuffels van @nkie