tussendoor over de walvishaaien

Gisteren ben ik weer meegegaan om de walvishaaien te zien...........Nu snorklend en vanaf de boot zelf foto's te maken.............toen zag ik al de negatieve effecten van dit voeren......... met Kerst hebben we heel relaxed 70 min duik met soms vier haaien tegelijk gemaakt en je zag ze aldoor.....

Gisteren waren er wel twee keer zoveel duikboten, ze legden de boten in een rij om om de beurt te gaan, dus wilden het regelen, maar daar hield men zich niet aan........ verder waren er allerlei kleine prauwtjes, zelfs een vlot zag ik, met mensen, die niet het water in gingen of wel met snorkel...... een gekrioel van boten en mensen........ ik zag een haai zijn neus stoten en we zagen duikers de haaien aanraken, ook expres, terwijl ze dit verbieden......... Er waren maar twee haaien, dus de rest bleef gelukkig weg, maar de vissers beginnen ze wel te lokken met het voer.........ze varen stukje de zee op, voeren ze en lokken ze dan met voer naar de mensen toe........

Voor mij was dit dus de laatste keer............het is fijn dat de Filippino's geld kunnen verdienen, maar dit gaat weer ten koste vd dieren..............ik ga weer voor de toevallige ontmoetingen............al gebeurt dat nauwelijks, dat zijn dat de superdelux geluksmomenten!!!!!

Overigens was het erg gezellig met die laatste Ned man, Marcel, ik mis hem, maar hij heeft mij verlaten en hij had hier een vriendinnetje, die naar hem floot en ..sexy, sexy.......zei, overigens doet ze dat nog steeds................Wel heeft Marcel zijn mooie foto's bij me achtergelaten en daar kunnen jullie ook van genieten, zie walvishaaifoto's.

Gezellige jaarswisseling voor jullie en warme, natte ( het regent) omhelzing van mij!!!!!

Filippijnen Negros 1

Het was maar goed dat ik zelf het vliegtuig niet bestuurde, want ik bleek via Menado en Singapore ( niet Kuala Lumpur) naar Manilla te vliegen. Met een boot vaar je zo van Sorong naar de Filippijnen, maar met het vliegtuig moest ik duizenden km om. Wegens cultuurverschillen ( ? ) wordt er niet van Menado direct naar het noorden gevlogen.......

Daardoor was ik van zes uur in de ochtend tot midden in de nacht onderweg........ en Manilla was de volg ochtend een culture shock voor me.Van een tropisch eiland naar een miljoenenstad.........ik was meteen uit mijn humeur, want geld pinnen en omwisselen kostte me anderhalf uur! Enfin, wel bleek ik dezelfde middag door te vliegen naar Negros, waar we eerst niet konden landen, omdat het vliegveld voor een bezoek vd President was afgesloten.

De plek waar ik zit blijkt nl toch wel zuidelijk te zijn.........de zware storm, waar jullie eerder over wisten dan ik, heeft een paar dagen geduurd en is vrijdagnacht hier langs het zuiden van “ het midden” vd Filippijnen getrokken. Toch onverwachts voor de mensen hier en er zijn huizen, nu ja, krotten, langs de rivier weggespoeld en duikprauwen vd diverse resorts zijn kapotgeslagen door de hoge golven. Betonblokken v duizenden kilo’s, waar ze aan vastlagen zijn honderden meters verplaatst. In de haven lag een half gezonken vrachtschip.........

Het Amontillado resort ,waar ik zit, is zijn 2 duikboten kwijt, dus moet een boot inhuren......

Ikzelf was wel aan wat rust toe en woensdag en donderdag heb ik dus gelegen, gelezen, een massage gekregen en me wat georienteerd, want ik moet bekennen, dat ik nog weinig over dit land weet.........

Tijdens een wandeling langs de weg zag ik veel verschillende woningen, van half steen,half bamboe tot prachtig in de verf zittende stenen villa’s. Een school en een klein gebouwtje (3 bij 3m ), waarop stond “alternative school system”. Ik moest meteen aan Esther v Stichting Sam denken, die nu in Afrika een schooltje voor gehandicapte kinderen aan het opzetten is ( google: Project Malaika Senegal )

Het Amontillado resort is leuk, niet groot, waar ik van houd. Zo’n 16 kamers, twee aan twee,in huisjes, die in een mooi verzorgde tuin staan,waarvan er vier aan het zwarte( daarom Negros) strand. Zo’n kamer heb ik ,dus weer kan ik vanuit mijn bed de zee zien, alleen nu stroomt hij niet onder me door.......

De eerste dagen waren we maar met 8 mensen, 2 jonge Oostenrijkse stellen, een Ned echtpaar Rob en Nicole en een Ned man Marcel. Het contact verliep makkelijk, dus we kletsen wat af met z’n allen.........

De storm heeft ook schade veroorzaakt aan zendmasten, zodat ik weer zonder internet zat ( en het nog erg moeilijk gaat met de verbinding), maar gelukkig heb ik wel een telefoon kunnen regelen, dus smsen en bellen kan.

Ook is er veel koraal beschadigd, bij mijn eerste duiken in de luwte van het eilandje Apo, merkte ik dat nog niet, maar langs de kust wel. De kunstmatige riffen en grote tafelkoralen zijn overhoop gegooid en met zand bedekt, waardoor ze doodgaan. Wel verrassend, wat je dan toch nog aan kleins tegenkomt, zoals ghostpipefish en jonge visjes.

Bij Apo zag ik grote frogfish (35 cm), die ik alleen klein kende.

We kregen steeds meer info dat er walvishaaien in de buurt waren, die door vissers gevoerd werden en daardoor steeds op bepaalde locatie aanwezig waren...........dat wilden we zien en werd georganiseerd voor eerste kerstdag!!!!!! Vroeg uit de veren, bewolkt weer en ruwe zee, maar we gingen en.......... ze waren er!!!!!! WALVISHAAIEN als Kerstkado, wat wil je nog meer!!!!! Je kon met ze duiken en snorkelen, ik heb gedoken. De vissers zaten in hun kleine prauwtjes, voeten buitenboord en spetterden met voeten en handen het water met gemalen vis (denk ik) de grote mond vd haaien in. Walvishaaien zeven het water en halen er zo algen,kril e.d. uit. Soms zag je dat de vissers in hun mond kietelden, wat de haaien lekker leken te vinden. Ik zag er af en toe 3 of vier tegelijk en een keer kwam ik bijna knel tussen twee te zitten, maar zij ontwijken je wel. Ze waren 5 tot 8 meter groot, dus jonge haaien....... Geweldig wat waren we blij!

De avond v 1e Kerstdag was in het resort voor het diner zang en dans van kinderen van een weeshuis, dat gesponsord wordt door Peter en Zilke, de eigenaren van dit resort. Schattig om ze te zien met hun rode/witte kleren voor de Kerst. Ze kregen als kado een speenvarken!

Alles bij elkaar heb ik dus niet veel gemerkt van hoe de Filippijnen Kerst vieren............ik hoorde dat ze wel naar de kerk gaan en ook feest vieren........Op Apo eiland zag ik een kerstboom van kokosnoten e.d. gemaakt..........

Vlak voor de Kerst kwamen nog 10 gasten aan dus nu met Kerst is het hier wel voller, daarna vertrekken de Nederlanders,jammer, vooral met Marcel had ik het gezellig en een goede duikbuddy. Het ziet ernaar uit dat het een “Oostenrijkse week “ gaat worden voor me.

Trouwens....... 2e Kerstdag heeft het hier de hele ochtend geregend en geen zon gezien de hele dag...........maar na de walvishaaien kan mijn Kerst niet meer stuk!!!!!!!!

Ik hoop dat jullie een vreedzame, gezellige Kerst hebben gehad en wens jullie een gezellige jaarwisseling. Moge al, nou ja, veel van onze wensen in 2012 in vervulling gaan!

veel liefs van @nkie

PAPUA PARADISE RESORT 2

Het begin van week 2 in het PPR bracht dus een virus, die elk aanwezig persoon anderhalve dag velde. Ik nam nog een extra dag rust van het duiken, maar het duurde nog langer voor ik echt weer met smaak kon eten........ lukt nu weer goed! En rust nemen op een tropisch eiland is geen straf........beetje lezen.....beetje rondlopen.......beetje kletsen.........libellen, vlinders en vogels zoeken........ook de tijd vliegt........

Het weer is deze week rustiger geweest, zelfs een paar echt zonnige dagen en slechts twee buien, prima! Grappige is dat het onder water veel onrustiger was, veel meer duiken met stroming gemaakt dan vorige week. Het is natuurlijk ook volle maan geweest, wat altijd invloed op het water heeft. Overigens de maansverduistering niet kunnen zien, ik kwam er niet achter hoe laat hij hier te zien zou zijn en ook veel bewolking die nacht.......

Het duiken met stevige stroming bracht veel vis met zich mee........ grote scholen vissen van 10 tot dertig cm groot, wel duizenden tegelijk zag ik om mij heen, heerlijk om zo deel van het geheel te zijn............plus nog af en toe een school barracuda’s ( een of anderhalve meter), tonijn van een meter of de spaarzame zwartpuntrifhaaien en grijze haai, die er tussendoor glipten.

Wat nieuw was voor me was, was een schattig zeehaasje! een naaktslakje van anderhalve cm, die door zijn zwarte lijnen en uitsteeksels echt op een haasje lijkt!!!!!!!! de wonderen, die je toch onder water ziet.....

En Edith, na onze vergeefse mandarijnvis duik heb ik mijn geluk weer beproefd...........ik heb ze gezien, maar twee keer drie seconden tussen het koraal, ze wilden voor mij nog steeds hun paringsdans niet doen........de dragonetvisjes, die familie zijn, kon ik wel 20 minuten volgen, zijn iets minder fel gekleurd, maar niet zo schichtig......

Slechts een keer van veraf dolfijnen gezien............dat was tijdens onze zeilreis vaker.......

Het is een eco resort, zoals ik al schreef, en ze geven je hier speciale milieuvriendelijke zeep, ja die kennen wij in Ned ook...... De douche loost het water direct in zee, per slot ligt die zee onder mijn huisje, dus ik heb ook mijn haar daarmee gewassen. Verder is het water uit de bron op het eiland, wat bruin, omdat er veel ijzer in zit. Is gecheckt en je kunt het zelfs drinken, maar toch niet aan te raden, want het “ruikt” ook niet zo lekker. Enfin na tien dagen elke dag in zee, haar uitspoelen met dat water en die zeep.........zout, ijzer......ik lag in bed met een zwaar, stinkend hoofd........ik heb midden in de nacht mijn haar met shampoo gewassen.........sorry koraal.......ik hield het even niet meer vol!

Mijn mededuikers deze week wisselden elkaar af, het is hier niet vol. Ze kunnen ong 24 mensen hebben, maar er waren er tegelijk maar zes tot acht. Fijn voor het duiken en de individuele aandacht, die ze elk kunnen geven. De Nederlandse Rob duik ik nog steeds prettig mee en hij heeft een leuk gevoel voor humor. Oostenrijkse stel was heel ervaren en konden mij goede info over duikplekken geven. De hele week zit hier ook nog een jong stel Emma en Chris ( zij uit Australie en hij Ned ) die gezellig zijn en in Singapore wonen.

En dan mijn mailprobleem, plots lukte het me niet meer om mailtjes te versturen en ontvangen doe ik alleen op het 12 move adres, maar daar kon ik zowiezo niets mee versturen. Ook een gmail adres was geblokkeerd. Na 2 dagen in rondjes draaien ,want ze vragen voor de oplossing een mobielnr en die werkt hier niet........is het me gelukt om toch een nieuw adres aan te maken.

Heb nu een gmailaccount met mijn voor en achternaam in omgekeerde volgorde. Dit moet wel met internetverbinding, dus als ik hier weg ben is het weer een vraag hoe dat in het volgende resort is.

Het is heerlijk om hier zo met de zee te leven..... Het geluid van de golven op het strand wordt een basisritme en zodra het weer verandert of het erg laag water is, verandert het geluid en trekt mijn aandacht...... Ik slaap met de deuren open en kijk zo uit op zee, waar vissen springen, omdat er op ze gejaagd wordt en regelmatig een haaienvin te zien is van de jonge haaitjes.........

Vandaag mijn laatste dag hier heb ik met Rob en onze duikgids een jungletocht van 3 uur over dit eiland Birie gemaakt. We zagen de witte kakatoes met gele kuif, zwarte met rode kop, neushoornvogels en een lawaai!!!!!!! Ze waarschuwden elkaar voor ons, denk ik..........Mooi om ze zo vrij te zien vliegen!!!!!!!!

Ik heb het hier heerlijk gehad, Managers Mel en Dex hebben het hier goed voor elkaar en ik kan duikers zeker aanraden om hierheen te gaan. Nog lang niet alle duikplekken gedaan en veel te zien.

Morgen vertrek ik vroeg van Sorong via Menado en Kuala lumpur ( kon niet anders) naar Manilla, de Filippijnen. En woensdag naar het eiland Negros, waar ik de feestdagen door ga brengen. Ik kreeg mailtjes over de storm in de Filippijnen, maar dat is in het zuiden en gelukkig is het een erg groot land..........

Voor het geval me dit later niet meer lukt........ik wens jullie alvast

FIJNE FEESTDAGEN EN EEN WARM, LIEFDEVOL 2012!!!!!!

Veel liefs @nkie

PAPUA PARADISE RESORT 1

Vanuit Sorong was het anderhalf uur ( voor mij dus 2 uur, want het was slecht weer)met de boot naar het eilandje Birie, waar het Papua Paradise Resort (PPR)op ligt. Raya Ampat is de naam van het zeegebied bij Sorong. Dit betekent Vier Koningen en dit zijn vier grote eilanden, waarvan Batanta en Waigeo er twee zijn. In maart 2009 ben ik op Kri geweest, een klein eilandje bij Waigeo, nu zit ik op Birie , een heel klein eilandje vlakbij Batanta.

Het PPR is eind 2009 open gegaan, beide zijn Eco resorts, wat betekent dat ze zoveel mogelijk natuurlijke bronnen gebruiken , materialen van de eilanden en met de lokale bevolking werken. De eigenaren hebben de opzet van Kri genomen en dat verbeterd. Ik voel me dus meteen thuis, want veel is hetzelfde.

De kamers zijn huisjes op palen boven het water, via een steiger bereik je ze. Hier zijn de huisjes groter, liggen meer uit elkaar, waardoor je meer privacy hebt, en hebben een eigen badkamer met warm water!

Het restaurant en gemeenschappelijke ruimte staat ook op palen in het water en je kunt de jonge zwartpunt rif haaien zien zwemmen, als je over de reling kijkt.

Jammer dat het niet lukt om foto’s op het log te zetten, zal ik zeker later nog proberen.

Ik heb dus een heel huisje voor mezelf met hemelbed met klamboe en terrasje boven het water uitkijkend op het westen.......... stoelen en een hangmat........en dat op een tropisch eiland, waar alleen maar natuur is.............wat een luxe!!!!!

Het weer is erg wisselend, de aankomstdag was er dus storm en vijf dagen later weer. Veel bewolking, wat niet erg is, want anders is het erg heet, dus ook delen vd dag zonnig, regelmatig een bui, heerlijk als er ook wat wind is. Na een zonnige dag zweette ik vrijdagnacht mijn bed uit, verlangend naar wind en om zes uur in de ochtend van het ene op andere moment de storm en regen. Dan is het nog 27 graden, maar hebben wij het koud!!!! Alles is vochtig, wat niet zo lekker is.

Het water is hier 30 graden, heerlijk dat mag nat zijn, en de buiten temp tussen 27 en 35 graden.........wel anders dan bij jullie.........

Ook vind ik dat we op de zeiltocht en in Sorong erg geboft hebben met het weer, Sorong waren precies 2 zonnige dagen!

Om 6:15 uur gaat de wekker, want voor 8 uur vertrekken we voor de eerste duik. Per dag maak ik 2 of 3 duiken, verschillend verdeeld over de dag. Er is zoveel keus aan duikmogelijkheden en ik heb al prachtige duiken gemaakt. Speciale Manta duiken ( 8 tegelijk), Napoleonvisssen, schildpad, Wobbegong sharks( meer dan 1 m, onschuldig, liggen te slapen)

Veel macro, dat zijn de heel kleine beestjes, naaktslakken in prachtige kleuren, jonge visjes, pipefish, seamoth en de topper waren gostpipefish (1-2 cm), die er echt als zeewier uitzagen.

Er is wel wat schade door met dynamiet vissen, maar genoeg koraal over en het is super gezond ,net als in Oman. De verschillende vormen en kleuren boeien mij ook weer elke keer.

Op het eiland is het ook heerlijk toeven, vogels hoor je aldoor, maar zie je nauwelijks, rondwandelend zie ik wel vlinders en libellen....... bij zonsondergang beginnen de kikkers hun kwaakconcert, felgroen zijn ze, ik kwam er een in de wc tegen...........

De mensen zijn aardig. Resort wordt gerund door Canadees, Duits stel, die erg enthousiast zijn en hier nu 9 maanden zitten. ze hebben alles goed voor elkaar.

Het personeel is Indonesisch en Papua en erg vriendelijk.

Eerste week waren er 8 Italianen, die professioneel filmden, maar toch te weinig respect hadden voor de natuur. Naar mijn mening zijn er teveel camera’s onderwater, de mensen vergeten dan voorzichtig te zijn met hun omgeving, omdat ze op hun onderwerp gericht zijn.

Een Spaans echtpaar en een Ned man, met wie ik goed kan duiken en goed kan opschieten. Hij is hier ook 2 weken en het is lekker om toch af en toe Ned te babbelen. Verder gaat het in Engels.

Deze dagen is wisseling vd wacht en zijn er Oostenrijkers aangekomen en weer Italianen.

Na het avondeten tussen 7 en 8 uur is het even napraten en vroeg naar bed. Ik lig nu in de hangmat op mijn balkonnetje, paar sterren te zien, geluid van de golven en gekwaak van de kikkers............

Internet werkt niet altijd mee, maar mailtjes ontvang ik goed en jullie reacties zijn ook fijn..... mijn volgende nostalgische reis wordt gepland, ok Atty!

Sterkte met de kou en weer een warme omhelzing van @nkie

Gisteren lukte het versturen niet probeer het weer, intussen een rotnacht gehad, denk aan voedselvergiftiging of een virus, meer mensen ziek. Voel me wel iets beter, maar slaap veel, komt goed voor je een jongetje bent, zei Mama altijd..........

Het is maandag, nog precies een week hier en dan vlieg ik naar de Filippijnen.............

Down Memory Lane in Sorong

Als kind heb ik twee jaar in Sorong gewoond en daar Charlot en Jaap Willem ontmoet. In 2009 ben ik al eens terug geweest, omdat ik via Sorong naar het mooie duikgebied Raja Ampat kon gaan. Toen drie dagen hier rondgereden en ontdekt dat de gouverneur van West Papua in mijn oude huis woonde en er heel wat aan bijgebouwd had.

Nu na onze tocht door de Molukken ben ik weer naar Sorong terug met Charlot , Jaap Willem, Edith en Robbie. De laatste twee spreken Maleis en dat was erg fijn ,omdat er toch weinig Engels gesproken wordt.

Het zijn twee prachtige dagen geweest. Eerst ontdekten we onze oude school, JW weet toch de plattegrond beter dan ik en vorige keer was me dat niet gelukt. Dus........Charlot en ik hebben in onze oude klas gezeten!!!!!!!!!! De tweede klas, waar nu wel wat oudere kinderen een repetitie aan het maken waren. We mochten ze zomaar storen........daarna zijn we gaan kijken of de gouverneur thuis was, maar nee, het huis werd geschilderd en hij was in Manokwari, waar hij werkt. Hij is trouwens herkozen als gouverneur..... Toen ik de fotoboekjes liet zien mochten we wel door de tuin om het huis lopen...........dus mijn mooie uitzicht vanaf die plek op het krokodilleneiland heb ik weer gezien............en de anderen mochten mee, daar was ik blij om ,het is zoveel leuker om dit samen te doen!

We reden langs de kust en bezochten het oude ziekenhuis. Daar waren ze aan het renoveren, dus vorige keer heb ik dat nog in oude glorie gezien. Het Lido ,een plek waar we vroeger konden zwemmen, was alleen nog herkenbaar aan een betonnen muur. Het restaurant Sunrise ( maar uitzicht op het westen...)op die betonnen muur was alweer gesloten, maar er was op het terrein wat ze nu nog het Lido noemen wel een nieuw restaurant ,Sunshine Beach, met een terras aan zee. Dat was een goede ontdekking en we zijn daar elke avond gaan eten, want het was lekker en we konden niets beters vinden.Trouwens Ch en JW wisten nog dat hun moeder de wedstrijd had gewonnen om een naam voor het Lido te verzinnen, dus zij leeft daarin voort..........

De lunch nuttigden we in een warung vlak bij onze school en de kantoorgebouwen vd Marine.Dat was leuk voor Robbie om te zien, want hij heeft vroeger ook hier op de Marineschepen gevaren, was alleen nooit in Sorong geweest.

De Heuvel opgereden waar hun huis zich bevond. Ik had in 2009 al ontdekt , dat hun huis vervangen was door een ander, beetje gelijkvormig huis, en dat dat er alweer grotendeels onbewoond en verwaarloosd uitzag. Dat was nog steeds zo, niets mee gedaan, terwijl het een vd mooiste plekken, ook hoog, van Sorong is. Het uitzicht van vroeger is nu weg door hoge bomen, dus niet zo herkenbaar. Wel ontdekten Ch en JW het gastenhuisje van vroeger, waar nu tijdelijk personeel van een bedrijf wonen. Ook daar vond men het leuk om de fotoboekjes te zien. De olietanks vlak bij hun huis zijn nu beter beveiligd dan in 2009. Een gewapende agent kwam vragen wat we deden en de bewaker van het hek liet ons niet op het terrein........het was weekend, dus hij kon ook geen permissie aan zijn baas vragen.....jammer, want vorige keer mocht ik er wel lopen en zelfs op een vd tanks klimmen, zodat ik wel het uitzicht over Sorong kon filmen..........deze keer werkte de oude foto’s niet.........Langs die tanks liep ik nl van mijn huis naar dat van Charlot, dat weggetje hebben we niet gevonden........

Op die heuvel lag ook de societeit, waar mijn ouders menig gezellig uurtje aan de bar hadden doorgebracht en waar films gedraaid werden, modeshows gehouden, ja , wij hebben vroeger op een catwalk gelopen! Vorige keer was het een bouwval, waar ik nog in ben geweest en een foto aan de bar heb laten maken, maar nu lag alleen de vloer er nog.

De tweede dag zijn we naar de pasar (markt) gegaan, altijd leuk zo fleurig en zo netjes als de waar in stapeltjes aangeboden wordt. verder is het er wel vies, door regenbuitjes wat modderig.

Op de vismarkt ontdekte ik twee ontvinde haaien, vreselijk.......

Daar vlakbij was de kerk waar fam Wieske elke zondag heen ging.Ch en JW herkenden de plek, maar er was een grotere kerk neergezet. Het was zondag dus het was er druk.

Vervolgens zijn we langs de kust gereden naar de andere punt van de baai, Kaap Casuaris, waar onze chauffeur ons naar een mooi strand bracht.Vroeger kon je daar alleen met een bootje komen en dat deden we regelmatig. We hebben daar heerlijk een stel uur gerelaxed, lekker gezwommen, rondgelopen en het fruit ,dat we op de pasar hadden gekocht gegeten. Charlot heeft nog in een oude autoband op zee gedreven, zoals we dat vroeger deden.........

Omdat het zondag was werd het er steeds drukker met Indonesische mensen, die er aan de bbq gingen. Leuk om mee te maken. Natuurlijk wilden ook mensen daar met ons op de foto, en ik heb er ook weer leuke foto’s gemaakt..........het internet is echter zo labiel, dat het me nog niet gelukt is foto’s op deze site te zetten. Ik hoop dat dat nog ergens lukt.....

We kregen zelf trouwens ook allerlei eten aangeboden, erg aardig.........

Andere toeristen hebben we hier nauwelijks gezien. Sorong is een echte Indonesische stad geworden, waar eigenlijk niets voor toeristen is, hoewel er wel aan gewerkt wordt, gezien het feit dat ik meer hotels zag dan vorige keer.

De avond brachten we weer door in restaurant Sunshine Beach bij het Lido. Cocktails voor de laatste avond met de groep voor mij!

Maandagochtend 5 dec ( trouwens het was donderdag 17 en niet 14nov dat ik inscheepte op de Ikan Layer....) heb ik afscheid genomen met tranen in mijn ogen van Charlot ,JW, Edith en Robbie.

Ik heb het heerlijk gehad met hen en zal ze missen.

Nu wacht het vervolg van mijn reis........

Om 9.30 werd ik opgehaald om naar het Papua Paradise Resort te gaan op het eiland Batanta. Een tropisch eiland met hooguit een kampung, dus de natuur in.........

internet ? daar rekende ik niet op gezien de ervaring van de laatste weken, zelfs vanmorgen in het hotel lukte het niet, maar wat blijkt? ze hebben internet ( duur, maar ja, ik wil toch contact......), maar de mobiele telefoons werken hier niet. Dus we kunnen emailen ( hotmail gaat beter dan 12move)en misschien chatten via de skype?

Sorong huilde met mij dat mijn vriendjes vertrokken, het regende........maar stormde ook, bleek mij tijdens de boottocht van anderhalf uur naar het eiland. Daar was ik niet op berekend en heb mijn ontbijt maar net kunnen binnenhouden........

Intussen zit ik dus op het Papua Paradise Resort in een gigantische tropische storm, nog erger dan vanmorgen en de ergste sinds 6 maanden vertellen ze me hier, maar veilig in mijn atap huisje en ga zo proberen dit verslag te versturen.......... wat een wereld..........

Ik stuur jullie veel onstuimige warmte en doe Sinterklaas de groeten!!!!!!!!!

Veel liefs @nkie

PS gister lukt het niet om dit te versturen, de storm is geluwd en vandaag heb ik weer gedoken, alles wel, later meer over deze plek. ik lees dat jullie ook buiig weer ,zelfs natte sneeuw hebben, sterkte!

ZEILREIS DOOR DE MOLUKKEN

Donderdagmorgen 14 nov 2011 gingen we aan boord

van het zeilschip de IKAN LAYAR (vliegende vis).

Het weer is steeds warm, overdag wel 30 -35 graden, “gelukkig”, ja,ja, ook wel bewolking,zodat het wat afkoelt, zoals ook een beetje in de avond. Regelmatig buien, maar alles droogt snel weer op. Weinig wind, zodat we een heel rustige zee hebben, zelfs vaak zo vlak als een meer. Geen last van zeeziekte dus, maar alles heeft z’n voor en tegen, want daardoor kunnen we ook niet zeilen. Maar de 12e en 13e dag hadden we in de middag veel wind ( en wat regen) We hebben twee keer de zeilen kunnen hijsen en dat was een prachtig gezicht........De tweede keer was met windkracht 7, was spannend en heerlijk! Zo'n mooi zeilschip!

We moeten grote stukken varen soms wel 16 uur en dat doen we grotendeels in de nachten. Als je wakker wordt door het stoppen v/d motor en geraas van het anker, dat losgelaten wordt, liggen we weer in een andere baai met witte strandjes en palmbomen.

We gaan dan snorkelen op de riffen en we hebben bij de Banda eilanden nog drie keer gedoken. Daar was het koraal erg mooi en veel vis, niet veel grote( wel twee Napoleonvissen), maar gevarieerd en veel kleur. Met snorkelen op andere plek kwam ik nog drie eaglerays tegen!

Bijna om de dag zien we wel DOLFIJNEN vanaf het schip, ze zwemmen meestal niet mee, maar,toen we een keer in de bijbootjes zaten, kwamen ze wel dichtbij. Bij het eiland Obi zagen we 8 GRIENDEN, de kleinste soort walvis!!

Ik helemaal blij!!!!!!!

Onze Indonesische kok maakt heerlijk vooral indisch eten, eieren voor ontbijt, warme lunch en diner, lekker fruit en elke keer toetje, dus ik moet me inhouden...........

De groep is gezellig. Er zijn vier 60‘ers en de rest is 70 plus, allen actieve mensen, die veel reizen, veel meegemaakt hebben en veel te vertellen hebben.......

De meeste zijn hier in Indonesie geboren en/of hebben hier jaren als volwassene gewoond. Ze spreken Bahasa, de Indonesische taal, zodat we goed met de bevolking kunnen communiceren. Erg leuk en een gemis voor mij, want ik ken alleen een paar woorden.

Er zijn vier echtparen en drie ‘losse’ vaargenoten en iedereen is al tussen de 30 tot 50 jaar lang getrouwd! Dat zoveel trouw nog bestaat. Het zijn fijne mensen, geen onvertogen woord is er gevallen!

Onze reisleider Joris heeft contact of maakt contact met de dorpshoofden van de kampongs(dorpjes), waar we in de buurt ankeren en vraagt of we de dorpen mogen bezoeken. In een dorp waren we al aangekondigd en kwamen ze ons met tamtam op bootjes ophalen, de schoolkinderen zongen liedjes voor ons en we kregen een krijgsdans en een”goede reis” dans te zien. Daar lieten ze ons ook de verwerking van sago, een soort meel, zien. Andere dorpen komen we met permissie binnenvallen en worden net zo als bezienswaardigheden bekeken,als wij hen bekijken. De mensen willen met ons op de foto of maken met hun mobiele telefoons een foto van ons, komisch!!! Lang en blond is in! Ik ben nog nooit zoveel op de foto gezet, zou dat ook op internet komen? Brrrrr..........De huizen zijn wel vaak van steen en er is welvaart doordat er veel plantages zijn van nootmuskaat bomen, kruidnagel bomen, cocospalmen. We komen ook alle tropische vruchten, die er zo’n beetje zijn, tegen. Kinderen zijn er in grote getalen, de kleintjes vinden ons en zeker onze camera’s eng, maar de grotere vinden het prachtig en gillen vd lach als we ze hun eigen afbeelding laten zien. Ze hebben allemaal schooluniformen,als ze naar school gaan, wat heel fleurig staat. Charlot en ik zijn in de schoolbanken gaan zitten tot grote hilariteit vd kindern!

Er was een soort magier, die glas at en naald en draad door zijn vel haalde. klonk spectaculairder dan het was.

De zeezigeuners vestigen zich overal in huizen op palen in zee. Zij waren helemaal enthousiast over ons en kwamen gewoon op ons schip naar ons kijken......nee, het waren geen piraten........

Ook hebben we een dorp bezocht, waar familie van Nederlandse vrienden van Charlot’s ouders wonen. We konden er blijven slapen, maar dat hebben we met z’n 12’en maar niet gedaan.........op een bruiloftsfoto bij hen ontdekte Charlot nog haar vader!

Charlot en ik hebben kunnen waterskien, Charlot lukte het wel, maar mij niet..........in de loop vd jaren is mijn gewicht wel gegroeid,maar de kracht in mijn armen niet...........

Op verschillende eilanden hebben we forten bekeken, Nederlandse, Portugese en een Belgische, en musea.Nederland heeft natuurlijk een grote geschiedenis hier. De VOC schepen brachten de kruiden naar Nederland en ons koloniale verleden heeft zo z’n goede en slechte kanten.......

Op de Banda eilanden kon je de vulkaan beklimmen, zes mannen en Charlot zijn de uitdaging aangegaan, ik was verkouden en zag het bij voorbaat al niet zitten. Het was zwaar, steil en erg warm,ook al deden ze het in de vroege ochtend. De enige, die de top gehaald heeft was.......... ja, ja, Charlotte, een prachtige prestatie!

Op Halmahera zijn we door de jungle (ik was netjes gekleed...) naar een waterval geklommen, waterstraal viel wat tegen, maar tocht was mooi. Nog jaarvogels, papagaai en zwaluwen gezien.Vervelend genoeg is een van onze vrouwen uitgegleden en heeft een behoorlijke wond aan haar been.

Het laatste stuk voor Ternate ook prachtig uitzicht.........vier eilanden, die elk bestaan uit een hoge vulkaan. liggen in een rij,dus zie je zo op een rij naast elkaar liggen en daar vaar je langs.......

Ik ervaar het als superluxe om zo met dit schip te varen en aan te komen bij de kust of in een haven.

Ik weet nog wel dat ik zulke schepen zag vanaf de kant en dan dacht, dat is mooi als je op zo’n schip mag meevaren!!!

En onze reis was ook nog avontuurlijk, omdat we door afgelegen gebieden voeren en kampongs bezochten, waar ze niet vaak “ belanda’s “ witte ( en ik heb intussen al een bruin kleurtje!) mensen zagen.

Intussen zijn we aangekomen in Ternate en hebben de sultan van Ternate ontmoet, die Nederlands spreekt! Mooi paleis heeft hij. De eilanden hier zijn dus vulkanen en gister zijn we op Tidore en vandaag op Ternate om de vulkanen heen gereden. Door de dorpen heen ,langs lava, langs plantages, stukken door de rimboe, wel asfaltwegen. Ternate en Banda hebben grote steden, met dezelfde naam, de grootste twee in de Molukken. Niets is meer primitief, zoals in de kampongs tijdens onze reis. Jammer, maar ja, ook fijn dat ik weer internet kan gebruiken!

Samenvattend......een fantastische reis .......en morgen nemen we afscheid vd groep en vliegen we met z'n vijven door naar Sorong...........wat zullen we daar beleven.............

OP REIS OM TE OVERWINTEREN EN EERST TERUG NAAR DE ROOTS.............

Op maandag 14 november begon mijn reis terug naar mijn geboorteland Indonesie.

Samen met mijn jeugdvriendin Charlot, haar broer Jaap Willem,broer Rob, zijn vrouw Corry, vrienden van hen en Robbie en Edith, vrienden van Charlot, 12 personen in totaal, ben ik op de prachtige zeilboot, Ikan Layer, door de Molukken aan het varen.

De zeilboot is helemaal van hout ( ijzerhout ) en alles gaat nog met de hand. We hebben een Franse en een Indonesische kapitein , totale crew is 7 personen en reisleider Joris van Sea Trek Bali.

Samen verkennen we de omgeving, want deze tocht hebben zij met deze boot ook nog niet helemaal gemaakt.

We vertrokken uit Tual op de Keyeilanden, zuid-oost Molukken, en varen via de Banda eilanden, Ambon, naar Halmahera in de noord Molukken, eindbestemming de haven Ternate.

De zeilreis zelf duurt 2 weken en daarna ga ik nog met Charlot, Jaap Willem, Robbie en Edith naar Sorong,op West Papua ( Ned.Nieuw Guinea), waar wij elkaar meer dan 50 jaar geleden ontmoetten.

Tot zover het eerste geplande deel van mijn reis.............

Woensdagavond had ik nog internet contact in het hotel in Tual,maar niet op mijn eigen computer en daarna twee weken niet. De tocht ging langs afgelegen eilanden, waar je zelfs blij was als iemand telefonisch contact had voor smsjes,maar de ene profider werkte wel hier en niet daar. Op alle smsjes, die ik met mijn Indonesische nummer verstuurde kreeg ik geen antwoord............

En ik moet bekennen, dat ik het contact met jullie erg heb gemist...............