MAFIA ISLAND en nog even ZANZIBAR

De zes nachten Mafia Island zijn alweer voorbij. Wat een prachtig eiland!! Half zo klein als Zanzibar, ook cocos palm plantages, heel groen overal, deels doordat het toch wat geregend heeft in het droge seizoen. De huizen zijn meer onderhouden, alles zag er verzorgder uit. Ik maakte leuke plannen, begon met een strand vogel spot wandeling en daarna snorkelen in Chole Bay, waar de lodge lag. Het Kinasi Lodge ligt in het beschermde Marine Park van Chole Bay. Het koraal en de vissen verrasten me, zo mooi, en deed me aan de Rode Zee denken.

De volgende dag erop uit om te zien of we de walvishaaien konden vinden. ( daar is Mafia Island beroemd om) Het is eind van het seizoen, dat wist ik, maar 2 Duitse jonge vrouwen wilden ook. Tja, we hebben twee keer 2 vinnen, kleine rugvin en grotere staartvin gezien, maar als we dichterbij kwamen, waren ze gedoken. Walvis haaien zijn vissen met kieuwen, dus hoeven niet, zoals dolfijnen en echte walvissen boven te komen om adem te halen. Ze eten krill en die krill bevindt zich in bepaalde seizoenen meer aan de oppervlakte, waardoor je ze dan wel kunt zien vanaf de boot, en anders zit de krill in diepere lagen van de zee.

Echt erop gerekend ze te zien had ik niet, maar voor een vd meiden zou haar droom uitkomen, dus dat was echt jammer.

Ik voelde al dat ik wat rust moest nemen en de volgende dag voelde ik me niet lekker. De hele dag geslapen, last van mijn buik en de volgende dag moest ik nog aldoor een wc in de buurt hebben. Oververmoeid na al de weken, dus rust was geboden en wel een massage gekregen van een Thaise, die me stevig aanpakte. Ze gaf me ook een vies medicijn voor mijn darmen en volgens haar was dat het wondermiddel, waardoor ik me de dag erna helemaal 't heertje, nee, dametje voelde.

De laatste dag heb ik weer genoten van het snorkelen en een tocht naar Chole Island, een klein eilandje, waar de baai naar genoemd is. De lokale gids liet ons ruïnes zien, allerlei vruchten, fruit bats ( vleermuizen) en vertelde over de geschiedenis. Mafia ( en Chole) is door Arabieren, Portugezen, Duitsers en Britten gekolonialiseerd. De ruïnes waren huizen vd Duitsers, die ze niet durfden gebruiken, omdat men dacht dat het er spookte. De lokale bevolking van Chole is erg vriendelijk, ze zien daar niet veel buitenlanders.

Vanmorgen moest ik weer pakken en met het kleine vliegtuig vloog ik via Dar El Salam terug naar Zanzibar.

Nu zit ik in Matemwe ( een dorp) en in heel andere situatie, een leuk verschil. Zanzibar Bandas in Matemwe zijn een stel kamers van hout en bamboe aan het strand, met een zwembadje, bar en restaurant in het zand. Heel informeel gerund door een jong Pools stel mett vrienden, die erg enthousiast zijn. Beetje hippie stijl en ook dat bevalt mij prima. Mijn laatste dagen hier op Zanzibar ga ik een tochtje naar de rode Colobus apen en een vlinder kwekerij maken en nog snorkelen bij Mnembe eiland, dat prachtig schijnt te zijn.

Tot slot natuurlijk het weerbericht........ nog steeds snoeiheet, ook 's nachts 28 graden, luchtvochtigheid 99%, maar elke dag slechts enkele druppels regen gezien!! Nog even zo houden!

Tot binnenkort in Nederland en een heel warme omhelzing van @nkie

ZANZIBAR DOLFIJNEN PROJECT WEEK3 EN 4

De tijd is gevlogen, het bleef druk en ik had het ( inderdaad Marijke, een groot verschil met Naboisho) niet helemaal naar mijn zin, het geen minder motiveert om te schrijven.

Het dolfijnen project is leuk geweest op het feit na dat het erg rommelig door de leiders werd georganiseerd. Daar bij kwam dat Celeste een ontsteking op haar voorhoofd kreeg, waardoor ze zich rot voelde en daarna kwam haar familie op vakantie, dus nam ze enige dagen vrij. Ik heb dus een soort coupe gepleegd en ben steeds meer gaan regelen, wat makkelijk werd aanvaard. Daar voelde ik me ook beter bij. Elke ochtend gingen we er met de boot op uit om de interactie boten dolfijnen te registreren. Vorige dinsdag zouden we weer proberen met ze te zwemmen, maar het regende en stormde......dus niet, men zei dat het regen seizoen al was begonnen...... Maar de volgende dag ( onze laatste kans) was de lucht blauw en konden we gaan. En ja, we vonden een klein groepje met een baby dolfijntje! Ik heb ze drie keer mooi onder water gezien, het was prachtig!!! Maar ook een goede ervaring hoe moeilijk het is om zelf diervriendelijk te handelen met het zwemmen, want ik had toch het gevoel dat we ze teveel op jaagden en nu waren wij de enige boot en maar met 5 personen!

Met de school kinderen hebben we ballen van papier mache ( hoe schrijf je dat?) gemaakt, die verbrand kunnen worden, als ze droog zijn. Hergebruik van afval en ze koken hier op een hout vuurtje. Was weer best leuk.

Mijn logeer adres in Jambiani was vooral wat ik niet leuk vond. De derde week met Nederlandse Mieke en Colinda was nog gezellig, maar zij waren de laatste week weg. Met mijn collega's van de dolfijnen had ik het ook gezellig, maar de sfeer in het huis was eigenlijk negatief. Het school project had allemaal 20 jarigen, die maar kort bleven. De leidster vond ik kinderachtig en ik voelde me steeds ook als kind behandeld. Je werd op je vingers getikt, als je je niet aan de regels hield. Bijv de regel dat iedereen zijn eigen gebruikte kopjes moest afwassen. Dat deed men dan pas later of niet en ik ergerde me aan de rotzooi, dus pakte een paar extra mokken mee om af te wassen, mocht niet! Ik begrijp hun streven, maar dit bevorderde de saamhorigheid ook niet. Ze gingen het laatste weekend verhuizen naar een andere locatie en gezien hun slechte organisatie talent besloot ik zaterdag al te vertrekken ipv maandag.

In het weekend ervoor ben ik wel nog aapje Hope gaan opzoeken in het Cheetha's Rock opvangcentrum. De eigenaresse is dieren trainster en ze heeft allerlei wilde dieren zo getraind, dat je bij ze in het hok mag en ze met de hand kunt voeren. Ze heeft veel dieren van jongs af aan opgevangen ( en getraind dus), omdat er iets mis was gegaan in hun leven. Zebra's staan erom bekend, dat ze niet in de landbouw gebruikt kunnen worden, zoals paarden en buffels. Dat was haar uitdaging en nu heeft ze een zebra, die accepteert dat hij gezadeld wordt en een halster om heeft. Ik heb daar mijn twijfels bij, ik zou liever zien, dat ze ze weer in het wild uit zet, maar bij veel dieren kan dat ook niet. Ze pakt de training wel geweldloos aan, alleen met positieve bevestiging van eten, als ze het gedrag vertonen, dat ze wil. De kooien zien er heel degelijk uit en erg ruim. Ik ben in de kooi geweest met een jonge hyena, een volwassen cheeta, apen, dikdiks. En ze uit de hand gevoerd. Ze heeft een witte leeuw van welp af aan in haar huis opgevoed. Hij is nu 2 jaar en loopt rond in een flink afgerasterd gebied. Zij gaat er nog wel naar binnen, maar wij konden hem door het gaas heen een stuk vlees geven. Voor Hope had ze een stuk kooi gebouwd naast de huis, waar al een ander aapje in zat, zodat ze aan elkaar kunnen wennen en het plan is om ze dan bij elkaar te zetten.

Hij was nog steeds heel schichtig, maar kon erg goed “uit de voeten” met zijn ene been. Het viel nauwelijks op. Ze liet mij zijn verhaal vertellen aan de groep van 20 man, die ze rondleidde. Ik vond het fijn om te zien, dat hij het goed maakte, maar ze is niet van plan hem weer los te laten. Eerlijk gezegd weet ik ook niet of hij het echt zou redden, want we weten ook niet waar zijn familieleden zich bevinden.

Met de regen is het nog meegevallen. Die is heel plaatselijk en ik heb alleen af ten toe een bui gehad. Wel is het vreselijk vochtig, niets droogt goed en regelmatig heb ik een laagje water op mijn hele lichaam, de drupples vallen van mijn gezicht, terwijl ik rustig zit of lig. Genoeg warmte hier om wat mee te nemen naar Nederland.

Intussen ben ik op zaterdagmorgen naar Mafia Island gevlogen, waar ik nu extra geniet van de luxe van een resort, lekker eten, eigen schone kamer, hoewel het delen van een kamer mij zeker is meegevallen. Ik ben aan het uitrusten, lezen, snorkelen, maar daar vertel ik over een paar dagen nog een keer over.

Ik heb hier internet, maar of het sterk genoeg is om foto's te uploaden zal ik uitproberen.

Nog een ruime week en dan vlieg ik terug naar Nederland en zal ik blij zijn jullie gezichten weer te zien!

Dank natuurlijk aan degene, die trouw een reactie op mijn log zetten! Veel liefs van @nkie

EXTRA EDITIE: AAPJE GERED!

Afgelopen maandag gingen we naar de school, waar we de bibliotheek aan het reorganiseren zijn. Buiten zagen we een jongen met iets aan een touw slingeren. Het leek wel een dood beest....... Dichterbij komend bleek het een AAPJE te zijn en het leefde nog!!!!! We stoven erop af. Het aapje bleek een afgestorven achter poot te hebben. Je zag het bot met opgedroogd bloed. Als hij zelf liep nam hij zijn poot onder zijn arm en hinkte handig. We walgden van de manier waarop er met het dier “ gespeeld” werd, gewoon mishandeling! Gelukkig was onze jonge tolk bij ons. De jongen van het aapje wilde het scharminkel koken en aan zijn hond voeren. Eerst liet hij , zelf verbouwereerd, toe, dat wij het touw overnamen. We bedankten hem uitbundig, vingen het beestje in een zak en haalden het touw van zijn heupen af . Kort daarna zei hij dat hij er geld voor wilde hebben. Dat moet je nooit doen, want volgende keer vangen ze er weer een en wordt het een handeltje. Celeste besloot het aapje terug te geven en we gingen met tranen in onze ogen de school in om aan het werk te gaan.

Maar onze tolk kwam achter ons aan MET DE ZAK MET HET AAPJE! We mochten hem toch hebben.

Water gegeven en later wat voer, maar hij was in shock, dus kroop alleen weg. Celeste heeft hem in haar kamer gehouden, waar hij zich op een kast achter rugzakken verborg, maar wel zijn kopje nieuwsgierig omhoog stak als wij kwamen kijken. Celeste is intussen anderhalf jaar op het eiland en via via heeft ze contact gezocht met een vrouw, die hier een dierenopvang heeft ( zelfs een witte leeuw!) Zij is vrijdag met een dierenarts gekomen en in Celeste's kamer hebben we de amputatie kunnen zien. Dat klinkt gruwelijker dan het was. Het pootje was niet te redden, dus bij de knie eraf gehaald en met het vel dichtgenaaid. Ook bleek het een vrouwtje te zijn en ze kreeg de naam”HOPE” . Hope was onder narcose, dus is meteen meegenomen naar het opvang centrum, waar ik komende tijd zeker een keer ga kijken!

Wat waren we blij, dat dit zo goed was afgelopen!!! Ik zal wat foto's uploaden, zodat jullie Hope kunnen zien!

AFRICAN IMPACT ZANZIBAR WEEK 2

Terugkijkend op de 2e week merk ik dat ik eindelijk begin te wennen. Begin vd week had ik het niet naar mijn zin. We zaten elke middag voor de computer om dingen uit te zoeken en daar ben ik niet goed in. Elke ochtend wel met de boot eropuit om het gedrag tussen toeristen, boten en dolfijnen te noteren op de lijsten en dat invoeren in de computer, dat is allemaal leuk, maar het voorbereiden van de donderdagmiddag les vond ik niet leuk en zag ik tegenop. Dinsdagmiddag gingen we er met de boot op uit om de dolfijnen zonder boten te observeren en zelf met ze te zwemmen, maar we konden ze niet vinden! Erg teleurstellend, vooral voor Emily, mijn collega vrijwilligster, want zij zou al eind vd week vertrekken. We hebben het trouwens vrijdagmiddag weer geprobeerd, nu samen met de school vrijwilligers, maar weer tevergeefs. En dat terwijl we ze wel met het monitoren elke ochtend zien. De middag is dus een verkeerde tijd, maar het team van AI wil de dolfijnen niet nog meer belasten door ook in de ochtend te gaan zwemmen. Goede redenering, maar wel teleurstellend.

In de loop vd week ben ik meer regeldingen gaan doen, waar ik beter in ben en de donderdag les met de kinderen was erg leuk. We moesten met ze vuil verzamelen en dit in kleine plastic flesjes proppen. Als je dat heel stevig doet heb je een blokje, ( eco- brick noemen ze het) waarmee van alles gebouwd kan worden. Van muren tot meubels. Ik heb wel wat met het scheiden van vuil en hergebruik ( ik ben in vorige levens naast walvis ook vuilnisvrouw geweest, haha!), dus was meer in mijn element. Dit ecobricks maken van grote flessen is ook een taak, die we in Jambiani erbij hebben, maar het wordt door alle vrijwilligers als te veel ervaren naast al het werk dat we al doen.

Ik heb ook het gevoel, dat ik vanaf 8uur ( en 2 ochtenden vanaf 6 uur) tot 8 uur in de avond moet werken, terwijl we NB betalen om aan het werk te zijn! Twee vd vrouwelijke teamleden hebben ook nog aldoor commentaar, dus zijn niet populair. Iedereen vindt dat we niet goed zijn opgevangen, noch goed zijn geïnformeerd over wat er van je verwacht wordt, dus ze krijgen de bal binnenkort terug geketst!

Jammergenoeg is Emily nu alweer vertrokken en maandag krijg ik er 2 nieuwe collega's bij. Een komt van het school project, dus die ken ik al, dat is leuk.

Zo, ik ga foto's uitzoeken om te uploaden, dus jullie hebben genoeg te lezen en te bekijken, als het me straks lukt om alles te verzenden.

Heel veel liefs van @nkie

AFRICAN IMPACT ZANZIBAR 1

HOI Allemaal,

Het is een erg drukke week geweest, dus weer veel beleefd.

Vorige week zondag in Nairobi heb ik het Olifantenweeshuis en opvang voor Rothshild giraffen bezocht evenals het Karen Blixen huis/museum. Allemaal erg leuk. Karen Blixen was een bijzondere vrouw. Een hele wijk in Nairobi heet Karen. De film “Out of Africa” gaat over haar leven. Ze hebben niet in dat huis, waar ze gewoond heeft gefilmd, maar wel dingen nagemaakt.

Maandagochtend naar Zanzibar gevlogen, net goed gegaan, want ik had mijn vertrektijd verkeerd in mijn hoofd!

Deze keer op het vliegveld goed opgevangen en naar Jambiani vervoerd. Daar heeft African Impact (AI) aan het strand een terrein met kamers, keuken, kantoor en open zit/eet gelegenheid. Aan tafel zaten zo'n tien mensen.Vrijwilligers en teamleden van AI. We zijn nu met 8 vrijwilligers, maar slechts 2 voor het Marine project, waar ik aan mee doe. De rest doet mee aan het school project. Zij geven les aan kinderen van 5 tot 12 en een volwassenen klas.

Het team van AI heeft 2 coördinatoren, 2 mensen voor het kantoor en nog een activiteiten begeleider, allen buitenlands, en als baas wel een man uit Zanzibar, maar die werkt meer op de achtergrond. Ik was nogal overweldigd door het grote aantal mensen na mijn rustige maanden. Gelukkig kon ik in de middag relaxen, maar de schoolmensen gingen meteen mee naar school, sommigen met gemengde gevoelens, omdat ze moe waren van hun reis.

We wonen dus met z'n allen in Jambiani. Ik deel de kamer met Mieke, een aardige Ned vrouw, iets jonger dan ik, die hier met haar dochter Colinda is en aan het schoolproject mee doet. Emily is mijn collega vrijwilligster en komt uit London, leuke jonge meid.

We werden overstelpt met informatie, het team is erg actief, zowel op de scholen als met het milieu. Bewonderenswaardig, maar beetje veel in het begin.

De volgende dag gingen Emily en ik met Celeste, marine coördinator naar Kizimkazi. Het dorp ligt aan de zuidkust en daar in de baai leven groepen dolfijnen, dus daar is het zwemmen met de dolfijnen georganiseerd. Toen ik hier in 2007 met Ineke, Linda en Marion was, hebben we ook met de dolfijnen gezwommen. Ik mail I,L en M daarover nog apart.

Dinsdag werden we ingewerkt in wat er allemaal bekeken en genoteerd wordt in de interactie tussen de boten en de dolfijnen. We gaan ook naar de vismarkt om te ziet wat er gevangen wordt, vooral de grote vissen meten we en zetten we op de foto. De eerste keer al 5 kleine haaitjes. De groupers, baarsen, zijn wel 2 meter lang, zo groot heb ik ze nog nooit gezien!

Twee keer zijn we de interactie gaan bekijken. Toen ik het voor het eerst zag werd ik erg emotioneel. De boten zitten zo vlak bij de dolfijnen en laten de toeristen zo bovenop ze springen, dat ik het er benauwd van kreeg. Maar daarvoor is het monitoren. Het project bestaat pas anderhalf jaar en we zijn aan het inventariseren wat er gebeurt om gedegen argumenten te hebben. Het plan is om workshops te gaan geven aan de boot bestuurders en gidsen. Als ze dat hebben gedaan, beveelt het project ze aan bij de hotels, waar de toeristen zitten. Nu zijn Celeste en haar assistenten ( wel van Zanzibar) een relatie met de mensen aan het opbouwen om alles op een positieve manier te benaderen. Het is nog een lange weg te gaan, want er zijn nu helemaal geen regels voor de interactie met dolfijnen. Wel 12 boten krioelden tegelijk om de dolfijnen heen. Men kent het project en werkt voorlopig goed mee.

Naast dit werk geven we op donderdagmiddag op een school lessen in het hergebruik van vuilnis. Deze week hebben Emily en ik alleen een beetje geassisteerd. 35 jongelui waren komen opdagen, met wie we een spel deden en ze mochten een map versieren met afval papiertjes. Tja en dan doet de lijm het bv niet goed op papier.Een chaos was het , maar wel leuk.

Gister, onze eerste vrije dag, zijn we naar het noorden van het eiland geweest, waar een schildpadden opvang is. Eens per jaar worden schildpadden in zee uitgezet en dat was precies gister. Boffen natuurlijk! De schildpadden werden op boten geladen, 35 grote en meer dan 100 kleine ( 15-20 cm). De grote werden onderweg losgelaten en de boten voeren met de teilen met kleine naar een ander strand. Wij snel naar dat strand en ja, met zo'n 200 mensen om hun heen liepen de schildpadjes naar zee en spurtten weg, als ze door hadden, dat ze in zee waren. Erg mooi gezicht!

Het internet is hier een probleem, ene lukt wel, ander niet, dan weer wel dan weer niet, deze plek nu wel, dan weer niet. Ik heb een nieuw telefoonnr voor hier, dus soms doet what's app het wel of niet.

Het weer is hier in algemeen zonnig en ook in de nacht 26 graden, dus zweten. Wel een tropische regenbui gehad,maar was na anderhalf uur over en heel plaatselijk. Steeds een afkoelende wind. Ik geniet eindelijk van de warmte!

Wisselend weer bij jullie hoor ik.

Veel liefs en warme omhelzingen van @nkie

NABOISHO CONSERVANCY 4

Mijn 4e en laatste week in Naboisho was geweldig! De avond na mijn Extra Editie vonden we de cheta moeder met haar 3 grote welpen (10maanden), die ik al eerder gezien had. Ze lagen heerlijk bij elkaar in het gras te slapen. Wat zijn ze mooi getekend met de zwarte streep op hun snoet!

Ze zijn het lievelingsdier van Jodi, de vrijwilligster, die maandag is aangekomen. Zij (36) is een juriste uit Australië, die al veel in Afrika heeft rondgereisd. Ze zegt van zichzelf, dat ze veel praat ( klopt), lacht veel ( ook om zichzelf), is spontaan en brengt hier meer vrolijkheid. Nu merk ik dat de sfeer wat gezapig was geworden. De stagiaire Dixon, die is aangekomen, is een Masai jongeman ( 24) uit de regio. Hij vertelt graag over zijn cultuur, dus we leren daar ook over. Lincoln komt uit de buurt van Mount Kenia en behoort tot een andere stam. Ze praten graag over de wereldpolitiek, waar ik niet altijd aan mee doe.

De volgende ochtend, op weg om te tellen, zagen we op een heuvel veraf leeuwen lopen en rennen. Ze kwamen onze kant op, wij erheen en Lincoln vond ze........een kluwen van leeuwen bovenop een schreeuwend wrattenzwijn. Mijn eerste kill en de tranen stonden in mijn ogen ( Ineke, er zijn er hier heel veel en ze moeten eten, daar troost ik me maar mee) Het bleek een groep van 10 leeuwen, 2 moeders met hun grote kinderen ( sub-adults). Af en toe grommend naar elkaar, maar allen schranzend, tot de oudste jongeman het karkas beet had en ermee naar de bosjes liep. Af en toe een broer of zus nog toelatend, maar de rest likte zich schoon. Zoveel leeuwen bij elkaar, het was fascinerend.

Soms zagen we olifanten, maar niet zoveel als vorige week. Maandagavond regende het nog, maar daarna droog, wel heiig, overdag lekkere temperatuur, pas gisteravond weer een tropische bui.

Vrijdag zowaar geen kat gezien en na het kappen van het onkruid zijn we naar de school gegaan om weer een DVD te laten zien. Jodi probeerde portretfoto's van kinderen te maken en ik ben een klas ingegaan waar een groepje meisjes huiswerk aan het maken was. De nieuwe slaapzalen bleken nog niet helemaal in gebruik, maar stonden vol met stapelbedden. Op vrijdagmiddag moeten de kinderen bij elkaar komen voor een preek, bidden en het neerhalen van de Keniaanse vlag. Ik mocht erbij staan en vond dat leuk; ik heb mee gepreveld, want verstond niet alles, hoewel het in het Engels was. Op school moeten ze Engels en Swahili spreken.

Het weekend kunnen we relaxen en doen wat we willen. Gistermorgen zijn we naar het Eagle Vieuw Kamp, hiernaast gegaan om het prachtige uitzicht te bewonderen. Jammergenoeg alleen wat impala's te zien, maar genieten van het landschap en een praatje met een Amerikaanse vrouw van hetzelfde geboortejaar als ik, die 100 mijl door Kenia gaat lopen om geld op te halen tegen het stropen van olifanten.

's Avonds weer een game drive. Ik was helemaal tevreden over wat ik al allemaal had gezien, maar werd verrast door nog een cheta met haar welp ( 7 mnd)!!! Ze was impala's aan het besluipen met haar jong erachter, die nog moest leren. Heel spannend voor ons! Zou het weer een kill worden? Een twijfelachtige sensatie voor me......... het begon te regenen en dat redde de impala's, want de cheta gaf het na een kwartier op. Intussen was het ook donker en ging ze een slaapplek zoeken. Cheta's jagen overdag, terwijl leeuwen en luipaarden dan slapen. Zo zitten ze elkaar minder in de weg.

Wat een cadeaus heb ik weer gekregen!!

Maandag vertrek ik hier en ga ik 2 weken doorbrengen ten noorden van Nairobi. Een reisagente van African Impact heeft een mooie reis voor me geregeld. Eerst Shaba National Park, dan Ol Pejeta, Aberdares gebergte, Nakuru lake en terug naar Nairobi, waar ik maandag 15 febr. het vliegtuig neem naar Zanzibar. Wat ik hoor van de Kenianen gaat ook dit een prachtige reis worden. Wat ben ik toch bevoorrecht! Ik verheug me erop, maar zal hier met weemoed afscheid nemen, want ik had het niet beter kunnen wensen!

Het allerbeste met jullie en veel liefs van @nkie

EXTRA EDITIE NABOISHO CONSERVANCY

Twee belevenissen, die ik meteen kwijt wil! Met de nieuwe mensen is ons grote katten geluk terug gekomen!

Gisteravond kwam weer een wens van mij uit!!! We kregen een berichtje dat er een grote kat gezien was en bij aankomst bleek het een VOLWASSEN MANNETJES LEEUW te zijn!!! Die had ik nog nooit in het wild gezien! Hij lag te slapen en we bleven vanuit de auto kijken. De zon was al onder, dus tijd voor hem om wakker te worden. Hij hief zijn kop op, gaapte enige keren, wreef zijn gezicht schoon, gaapte weer en liep de bosjes in. Intussen was het donker en wij reden om de bosjes heen met een rode lamp schijnend ( ze hebben geen last van het rode licht, wel van de lampen van de auto) En Ja !!! Daar kwam hij aangelopen.......en.... achter hem aan NOG TWEE VOLWASSEN MANNETJES LEEUWEN! We bleken de SOL BOYS te hebben gevonden! Drie volwassen broers, die samen zijn blijven optrekken. Geweldig ,wat een ervaring!!! Zo vlak bij de auto te zien liggen en lopen. Toen we terug reden naar het kamp, zagen we nog een jongere mannetjes leeuw lopen, niet ver van het kamp! 's Avonds was het gebrul nog een paar keer goed te horen, maar dan kunnen ze wel kilometers ver zijn.

Cadeautjes vind ik dat, het maakt me helemaal blij!!

Vanmorgen gingen we er weer op uit en Lincoln hoorde de bavianen schreeuwen. We stopten en hoorden ook impala geschreeuw. Dat was naar. Het bleek dat een baviaan een kleine impala had gegrepen, twee moeder impala's en nog een kleintje konden wegkomen! De bavianen bleven schreeuwen, renden weg, de boom in met het dode beestje en een baviaan ging ervan zitten eten. Intussen ontdekten we dat ze bleven schreeuwen, omdat Willow, een vrouwtjes leeuw rondliep. Ik kenden haar al, want we hadden haar in de 2e week gezien en gezien dat ze opgezwollen tepels had. Dat kon betekenen dat ze welpjes had. Ook nu zag je dat. Ze liep heen en weer en volgde het spoor van de bavianen en het dode impala kleintje, maar vond niets, omdat ze ermee de boom in waren gegaan. We volgden haar en plots was ze verdwenen in het struikgewas. Mogelijk dat daar haar welpjes verstopt zitten, maar dat weten we niet. Pas als de welpen 3 maanden oud zijn komt ze voorzichtig met hen tevoorschijn..........als ik dat wil zien, moet ik nog veel langer blijven en niet maandag a.s. weg gaan! ( ik ben nog niet weg, Car)

Tot zover mijn extra editie! Veel liefs van @nkie

NABOISHO CONSERVANCY 3

Afgelopen week was een mindere week. Sinds vorig weekend was er steeds meer regen en dinsdag ochtend en avond hoosbuien, waardoor ik met de dieren een beetje in een dip kwam. De dieren verscholen zich, dus als we uit rijden gingen zagen we er weinig en het was steeds slippen met de auto. Gelukkig is Lincoln een uitstekende coureur ( in een Toyota!) , dus daar heb ik vertrouwen in. Geen grote katten , Lincoln heeft een negatief record gebroken, hij heeft in een week geen kat gezien in vier jaar! Het is zoeken naar een spijker ( nu lijkt het wel een speld) in een hooiberg!

Het was olifantenweek, want ik heb er wel 150 gezien. Ook een grote kudde van 45 en daar rijdt Lincoln voorzichtig tussen door, zodat ik de volwassen dieren van alle kanten op de foto kan zetten. De olifanten moet ik identificeren aan de vorm van hun slagtanden, oren ( gaatjes, scheuren, inkepingen) en evt bulten. Er is een databank met foto's van 100 olifanten uit het Mara gebied. Die vergelijk ik met mijn foto's op kenmerken.Een hele kick als ik er een vind, want vaak is dat ook niet zo. 100 in de databank is niet veel.

De leeuwen moet ik identificeren aan de gaatjes van hun snorharen of beschadigingen van oren. De cheeta aan het ringpatroon van het puntje van zijn staart en het luipaard aan vlekken patroon op delen van zijn lichaam. Maar van de laatste 2 zijn er hier minder en het luipaard vrouwtje van de eerste avond herkende Lincoln, omdat ze een welp bij zich had.

De tweede helft vd week bleef het grotendeels droog en dit weekend heb ik zelfs veel zon gezien, houen zo!!!!!

Twee keer per week zijn we aan het dieren tellen in bepaalde op afspraak afgebakende gebieden. Dat is net zoals Jelly het doet met vlinders en libellen. Met Jelly loop ik, nu rijdt ik met Lincoln door het gebied. Op een lijst vul ik het aantal dieren in dat we zien. Daarvoor moest ik de eerste dag al de antilopen ( familie naam) leren onderscheiden, want hier zijn 9 soorten aanwezig. Soms zie je maar een paar stuks, soms 70 bv impala's. We tellen de zoogdieren en struisvogels, geen andere vogels. Leuk werk vind ik dat.

Ook twee keer per week is het “datura-dag” Datura is een plant, die hier onkruid is. Hij is eenjarig en verspreidt zich als springbalsemien. ( ook een leuk onkruid vind ik) De eerste keer moest ik ze eruit trekken, maar dat ging met z'n tweeën te langzaam en daarna kreeg ik een kapmes en sta ik ze af te kappen. Daarna drogen ze wel uit, zodat het zaad niet rijp wordt. Het mooie is dat ik met dat kappen mijn backhand en forehand kan oefenen, dus tennismaatjes, ik heb hoop voor de competitie in april!!!

Op maandag ben ik mee geweest naar de locale markt om verse groente te kopen. Een mooi versierde Masai vrouw wilde niet op de foto. Afgelopen vrijdag zijn we niet naar de school geweest. Lincoln wil de kinderen niet teveel verwennen met dvd's!!!!

Afgelopen weekend heb ik een nachtje in een luxe Afrikaanse tent (in het Encounter Mara Camp) doorgebracht. Niet het superdeluxe kamp met mooie uitzicht, maar een bushcamp, wat ook super was. Dat is geen kamperen wat je doet. De tent is met meubels ingericht en heeft zelfs een wc met doortrek systeem, maar wel een “emmer douche” Ze doen warm water in een emmer, die hoog buiten hangt, je trekt aan een kettingkje en je kunt ( emmerlang, dus kort) douchen. Ik ben toch mee in de safari jeep gegaan, want een Canadees echtpaar had parende leeuwen gezien, terwijl ik die volwassen mannetjes leeuw nog steeds niet gezien heb! Nu nog niet , maar wel hippo's, die op de kant rondliepen. Dat is ook speciaal, omdat ze overdag aldoor in het water liggen, reuze dieren zijn het dan!!!!

Zoals jullie merken is de dip maar kort geweest. Vandaag is mijn 4e en laatste week hier begonnen. Heel anders, want er komt vanmiddag een vrijwilligster bij en een mannelijke stagiaire.

De zon schijnt en ik ben benieuwd......... Weer dank voor de reacties! Als er vragen zijn, hoor ik het ook graag!

Alle goeds en veel liefs van @nkie