weer thuis......

Ja, ik ben weer veilig thuis..........Vanuit het hotel in Manilla om 4 uur in de ochtend vertrokken en ik was om 10 uur in Kuala Lumpur..........daar moest ik wachten, want de KLM vertrok pas om 23.55 uur naar Amsterdam........Kuala Lumpur vliegveld is er niet een waar ik enthousiast van werd....slechte, onduidelijke informatie en geen behulpzame mensen, dat was ik niet gewend, wand de Filippijnse mensen zijn erg behulpzaam........

enfin, laptoppend en etend, dat is er wel, ben ik de dag doorgekomen........

Toen zag ik op de info lijst.......nieuwe gate voor Amsterdam.......het vluchtnr was wel anders, maar een combinatie van Malaysian Air en KLM, dus dat kan dacht ik..........

ja, dus bijna het vliegtuig gemist, omdat ik aan de verkeerde gate stond!!!!!!!!

De KLM vlucht was erg leeg, dus genoeg plaats, goed geslapen en zelfs bijna een uur te vroeg (5.10 uur )aangekomen........er wie stond daar op me te wachten?????? Lieve Karmijn!!!!!! zo vroeg in de ochtend .........ik was heel blij om haar te zien en ze had ook nog een bruine boterham met kaas voor me bij zich!!!!!! dat had ik aan eten gemist, heerlijk!

Ja, en hier is het koud ( 40 graden verschil voor mij...) en sneeuw, die ik wel mooi vind, als ik bij de kachel het raam uit kijk! Ik ben dus aan het coconnen ........wil nog niet echt in actie komen.........wel goed geslapen vannacht..........komt allemaal goed en ik ben blij om weer thuis te zijn........het is een fantastische reis geweest en ik heb intens van alles genoten.......

Dank voor jullie reacties op mijn log, die waren erg belangrijk voor me, want het stimuleerde om jullie te laten weten wat ik allemaal meemaakte.............

Tot ziens en veel liefs van @nkie

Tocht door Luzon 3

O, ja, van aardbeien maken ze hier ook wijn, leuke souvenir,dacht ik.......maar de flesjes waren niet lekvrij gedicht, dus ik heb het maar opgedronken...........

Baguio is een grote stad, waar de mensen uit Manila de warmte van de zomer ontlopen....in het programma stond nog een uitkijkpunt, dat een soort souvenirmarkt was, voornamelijk voor de Filippijnen zelf.......ze gingen er op de foto met een St Bernhard hond en op een paard met roze manen.......vreselijk.....

In het hotel heb ik trouwens clandestien even een bruiloftsfeest bekeken.....

De volgende dag daalden we verder af, de wegen werden steeds beter.......echte snelwegen meer en meer........

We bezochten Bacolor, dat ik in 1995 in het nieuws was, omdat het toen overstroomd is door lavastof gemengd met water, dat cement werd.............In 1991 is de vulkaan Pinabuto uitgebarsten, daar kon Lorenzo uit eigen ervaring over vertellen.......de bevolking was wel gewaarschuwd, maar geloofde het niet, tot alles steeds zwarter werd..........zij hadden vooral last van het lavastof, dat overal in kroop......hij had toen al een vrouw en zoontje....ze zijn geëvacueerd, maar konden later gelukkig terug naar hun huis.......die lavastof is nu ook nog overal in de aarde aanwezig........enfin, in 1995 was er zoveel regen, dat er een stroom van de vulkaan afkwam en deze overstroomde dus Bacolor....

8 meter diep/hoog was de stroom.....in het dorp hebben ze nog een paar daken van huizen laten liggen, die liggen dus nu bijna op de grond en het gras groeit eromheen, maar het mooiste is de kerk.......het gewelf was 12 meter hoog, dus een stuk ruimte over en in dat gewelf hebben ze weer kerkbanken gezet en altaren gebouwd.......de kerk is nu een stuk lager, nou en.........ze kregen geld om een nieuwe kerk te bouwen, maar vinden dit een te goede waarschuwing om het af te breken en ik vind dat ze gelijk hebben.......

Terug naar Angeles, waar ik Willem weer ontmoette en hij me het Clark museum liet zien.....de Luchtmachtbasis Clark is door de Amerikanen opgebouwd, dat zie je aan de goede wegen, huizen en shoppingmalls. Hij beslaat een oppervlakte van de provincie Utrecht.....in de negentiger jaren heeft de Filippijnse regering alles overgenomen.....

Lorenzo bracht me tot slot de volgende dag nog naar Subic Bay, in het zuid/westen van Luzon. Daar was de marinebasis van de Amerikanen gevestigd en ik ben er naar een klein resort gegaan aan het water om uit te rusten van alle bezigheden...... Willem en Lorenzo lieten mij bezorgd gaan, maar ik kan “ mijn mannetje” zo langzamerhand wel staan.......

Willem Schreijnders werkt trouwens voor www.aquamazingphilippines.nl ( ja .nl ) en als iemand deze tocht of andere wil maken, kan ik hen van harte aanbevelen.....ze organiseren ook combinaties met duik resorts..... En Lorenzo is de beste taxichauffeur , hij kent midden Luzon op zijn duimpje en zijn telnr is 09194602457

Het Sheavens resort, waar ik nu zit, kijkt uit over de baai en er is aan de andere kant van de baai een Dolfinarium......ik kon het niet laten om het te bezoeken.....de dolfijnen zwemmen in een afgezet deel vd baai en er wordt veel voorlichting over dieren en milieu gegeven. Er waren veel schoolkinderen.......het zag er goed uit........

Ook ben ik naar schoonheidssalon “ Brush up” (leuke naam! )gegaan.... een uur massage, pedicure/lakken en haren wassen/föhnen voor 20 euro !!!! Ze wilden mijn wenkbrauwen ook doen, hebben hier allemaal van die lijntjes, maar ik laat de mijne lekker wild .........dat is toch mode tegenwoordig???????

Gelukkig is het ook mooi weer, dus doe ik zoveel mogelijk warmte op om volgende week de kou in Nederland weer te trotseren!!!!!!! Er is veel sneeuw gevallen lees ik..........

Tja, mijn timing.........

Veel liefs van @nkie

Tocht door Luzon 2

Van Banaue naar Bontoc was de weg iets beter, slingerend langs de bergen, waar het niet te steil is, heeft men rijstvelden gemaakt. Na bijna 3 uur rijden naderden we de rijstvelden van Bontoc, die er bruin uitzagen......dit is andere provincie en ligt op 850 m, dus men was de rijst aan het oogsten, hier wordt 2 maal per jaar geoogst. Ik ging eerst naar het Bontoc museum met een nieuwe gids, de Bontoc stam is anders dan de Ofugao. Dat lieten ze in Museum zien.......verschillende kledij en afkomst.......tot 60 jaar geleden waren er hier nog koppensnellers.........( op foto’s in museum te zien, niet op mijn foto's.........) en een ander ritueel.....de lichamen van hun doden laten ze zitten op planken boven een smeulend vuurtje, zodat het gerookt wordt!!!!!!!Een stel dagen bij verschillende familieleden in huis.....dan”opgevouwen” in foetushouding en in een uitgeholde boomstam (ong 1 meter lang)gestopt........daarna wordt de kist in een grot op een richel geplaatst of ( horizontaal!) aan/op metalen pinnen aan een rots gehangen....de beroemde “hanging coffins”............Ook nu kan men nog kiezen waar je doodskist geplaatst wordt........

In het museum veel heel oude foto’s, die zendelingen daar hadden achtergelaten......en buiten waren huisjes nagebouwd, die niet op palen stonden, want hier is het minder vochtig, verder leken ze op de Ifagao huizen.Men woont hier echter niet meer in, ik heb alleen huizen van steen en van golfplaten gezien, maar deze omgeving is duidelijk rijker.......

We gingen naar Sagada, waar een grot is, waar nog veel oude doodskisten op de richels liggen..............er is daar al heel wat geplunderd vertelde mijn gids........bij sommige kisten vroeg ik me af hoe je er in hemelsnaam bij komt.......dat kan zei hij........Op een andere plek maakten we een afdaling, langs een Anglicaans kerkhof, naar de rotsklif, die beroemd is om de “hanging coffins”.....een paar oude ,maar ook 3 maanden gelden was er nog een geplaatst, deze had normale lengte van ong 1,70m en een kruis erop, maar dat was alleen imitatie volgens mijn gids had het niet met geloof te maken.........

De volgende dag naar de beroemde rijstterrassen van Maligcong, dit was een voettocht van 3 uur heen en terug..........Deze rijstvelden liggen weer hoger, dus slechts 1 oogst per jaar, en ze werden nu klaargemaakt om gezaaid te worden.......dat betekent dat de stenen muren en velden zelf van onkruid worden gereinigd, dit wordt wel weer als compost gebruikt. Alles biologisch, want anders gaan ook de kleine visjes en slakken in het water dood en die worden ook gegeten........deze rijst is allemaal voor eigen consumptie, niets wordt uitgevoerd, ze hebben zelfs niet genoeg, zoveel mensen leven er en eten natuurlijk drie keer per dag rijst.......Het dorp Maligcong is alleen bereikbaar via een betonnen paadje.......je moet opzij gaan staan om je tegenliggers voorbij te laten gaan......alles moet dus via dat pad aangevoerd worden.........in de 2e Wereldoorlog is het dorp helemaal door de Japanners vernietigd, maar daarna weer opgebouwd........

In het dorp kwamen we een schooljuf tegen met kleinkind, ik vroeg of ik hun op de foto mocht zetten en begreep dat het mocht, maar ze wendde haar gezicht af.........ik dacht dat ze verlegen was.........wat vertelde de gids later........ze geloven daar nog dat je ziel wordt afgepakt ,als er een foto van je wordt gemaakt!!!!!!!Er is een jongetje 2 dagen nadat zijn foto was genomen plots overleden........en zij had gezegd dat ik alleen haar kleinkind op de foto mocht zetten......had ik niet begrepen.......Wat een communicatiestoornissen, want ik vraag wel altijd van te voren of ik mag fotograferen, maar het is ook onbeleefd om nee te zeggen.........dat had ik vaker gemerkt, dan zeiden ze ja en wendden hun hoofd af, heel vervelend om dat nu pas te horen......

In de middag vervolgde ik mijn tocht met Lorenzo. Vanaf Bontoc is sinds 5 jaar een goede weg “de Halsema Highway” , die naar Banagui loopt. Halsema was een Amerikaan en het is de Hoogste “snelweg” ( 2 baans) van de Filippijnen. Vroeger deden ze vele dagen over die tocht, maar nu is het in 8 uur te doen. Wij maakten wel een tussenstop om te overnachten in hotel Mount Data, dat op 2200 meter hoogte ligt. Bij aankomst lag het bijna in de wolken en het was er maar 17 graden. Rondwandelend vond ik een schattig kerkje, niet met kruisen maar met hartjes overal, geen info beschikbaar......

In het hotel was ik die nacht de enige gast, met Lorenzo dan, en ze maakten voor ons de grote open haard aan.........toch ben ik om 9 uur al onder de wol, de vier dekens, die ik al eerder noemde, gekropen.......het was die nacht 10 graden, maar in de ochtend alweer 14. De auto vond het ook niet leuk en had een andere accu nodig........

Tijdens deze rit op 2200 meter natuurlijk weer prachtige uitzichten en de Mount Pulag (3000m ) in de verte gezien.......op de terrassen groeien in dit deel allerlei groenten......58% ervan wordt naar Manila vervoerd........

Deze bergen zijn niet zo anders dan andere bergen, maar met mijn behoefte aan duiken in zee, was het toch een tijd geleden, dat ik zo hoog geweest was...........en met het mooie weer kon je ook heel ver kijken..........

In de stad La Trinidad telen ze aardbeien, als enige in de Filippijnen, dus die velden bekeken. Zelf plukken was drie keer zo duur, als ze geplukt kopen!!!! Vier km verder ligt grote stad Banagui op 800 m hoogte, daar overnachtte ik ooken volgende keer vertel ik verder.........

Tocht door Luzon 1

Hele dag reizen van Malapascua naar Manila, maar verliep voorspoedig. In het Orchid Garden Hotel, geen orchideeën tuin gezien..... zat Willem op me te wachten. Hij is na zijn pensioenring hierheen verhuisd en tourleider geworden. Het bevalt hem hier uitstekend....

Hij heeft me rondgeleid in Manila. Rizal park en Fort Santiago maakten vooral indruk op me. De heer Jose Rizal leefde meer dan een eeuw geleden. Hij was wetenschapper, filosoof, schrijver, arts, tandarts, zeer intelligent dus en ook sociaal.Hij is vals beschuldigd, toen hij begin dertig was en doodgeschoten in 1896. Nu wordt hij vereerd. Bij zijn dodencel in Fort Santiago is een museum en in de tuin bronzen voetstappen van waar hij gelopen heeft naar de plek, waar hij geëxecuteerd is.......In het Rizal park is een monument en op de executie plek heeft een kunstenaar anderhalf mans grote bronzen figuren gemaakt van het peloton en Rizal ,die in zijn rug geschoten wordt. Heel indrukwekkend........

Fort Santiago werd in 1571 gebouwd, diverse keren vernietigd door aardbevingen of oorlog, elke keer weer opgebouwd door diverse bezetters. Vooral de tuinen vond ik dan weer leuk..........

Vanuit de stad Angeles, waar vroeger de Luchtmacht basis Clark, de grootste vd Amerikanen in Azie, was gevestigd vertrok ik met een eigen chauffeur Lorenzo naar het noorden. De tocht door Luzon, het noorder eiland van de Filippijnen...... Lorenzo is Filippijn, 51 en levenslang beroeps chauffeur, waar ik heel blij om ben........hij verrast me af en toe met Nederlandse zinnen........

”we gaan!” of “foto maken!”

De eerste dag was 8 uur rijden, eerst door de weidse vlakte met rietsuiker, rijstvelden, afgewisseld met uien en knoflook. In de verte lagen de bergen, die we naderden.....de wegen werden smaller en vaak niet eens van beton........de uitzichten fascinerend.......

ook door dorpjes heen, waar mensen, kinderen, honden, katten, kippen...heen en weer lopen.....

ik zit naast Lorenzo en blij dat ik niet zelf rijd.........

Ons doel, het stadje Banaue ligt tegen de bergen aan geplakt op ong 1400m hoogte. Daar sliep ik eerste nachten. Overal rijstterrassen te zien. Op deze hoogte kan men slechts een keer per jaar oogsten en het is daar nu tijd om te zaaien en te planten. De rijstterrassen zijn hier 2000 jaar geleden aangelegd en worden nu nog grotendeels met de hand bewerkt, eventueel een os om het om te ploegen, maar het is zo steil, dat tractoren of zo er niet kunnen komen.......Met het water uit de bergen via een irrigatiesysteem van gootjes, watervallen en buizen, vroeger van bamboe, nu van plastic, worden de terrassen voorzien van water.....ze zijn privé eigendom en de oudste twee kinderen erven ze. Er worden geen terrassen meer bijgebouwd, omdat er dan niet genoeg water zou zijn. Hoe meer terrassen je hebt hoe rijker je bent, wat ook tot uitdrukking kwam in de traditionele klederdrachten. Er waren drie klassen en elke had zijn eigen weefpatroon en kleuren in de kostuums. In het Banaue hotel lieten ze traditionele dansen in de kledij van de Ifugao zien en vertelden over de rituelen....

De dagen rondom en vanaf Banaue gereden met de auto op eenbaans wegen, wegstukken van beton, maar vooral “dirt road”....... Door de illegale houtkap van vroeger is er veel erosie, dus aardelawines zijn schering en inslag........de tyfoons, die ook drie maanden gelden nog in het nieuws waren, beschadigen ook van alles...... er wordt om de halve km minstens aan de weg gewerkt, een constant proces.......ze proberen er tweebaanswegen van te maken, maar steeds moet je of om aarde heen, of er wordt beton gelegd, dus moet je er aan de andere kant langs.......veel verkeer is er niet, maar je komt wel van alles tegen, dus de een of ander moet opzij of terugrijden...... En dit alles langs diepe afgronden.........af en toe voel ik mijn maag samenknijpen......daarom ben ik ook zo blij met Lorenzo, die deze tocht al 12 jaar met toeristen maakt........en op de goede momenten langzaam rijdt.........

De Ifugao gids vertelde mij over de rituelen, als er iemand overleden is. De overledene wordt buiten gelegd en men kan afscheid komen nemen, donaties geven en komen eten, dagenlang, afhankelijk van de grootte vd familie en hoeveelheid vrienden. De ziel van dieren worden geofferd en dan wordt de overledene in een kist begraven. Na vier jaar worden de botten opgegraven, weer tentoongesteld, weer afscheid nemen en op bepaalde manier in doeken gewikkeld in een kist in huis bewaard. Dit gebeurt drie keer en dan worden de botten voorgoed begraven. Er kan wel tientallen jaren tussen zitten. Als een familielid ziek is en er geen diagnose gesteld kan worden, moeten botten uitgepakt, een dier geofferd en gaan ze naar de medicijnman, die aan iets in het geofferde dier kan zien wat er aan de hand is. De gids noemde een vb dat iemand steeds jeuk in zijn hoofd had en bleek dat de mieren in de schedel van een overleden familielid een nest hadden gemaakt !!!!!!!!! Daar had de geest last van en moest schoongemaakt.......

Een gezin heeft toestemming van de geest van Opa om de botten aan toeristen te laten zien en over de tradities te vertellen........ik wilde dat toch wel zien en horen.......het werd met respect gedaan, een kleinkind had Opa in huis en haar kinderen speelden om ons heen..... ik was er stil van..........

Tijdens een tocht naar het plaatsje Bangaan op 1200 m, eerst met de auto en toen ik wandelend met gids tussen de rijstvelden door naar beneden, ben ik aangekleed als Ifugao vrouw en op de foto gezet. Hun huizen staan op palen, ze leven onder het huis en in het huis slapen en koken ze. De daken vd echte huizen zijn van riet, maar nu gebruiken ze ook golfplaten.

Ik zie trouwens niet veel andere toeristen, hoewel ik wel heb gehoord, dat mensen hierheen gaan om wandeltochten te maken door de bergen en tussen de rijstvelden door........ mijn langste wandeltocht tussen de rijstvelden en naar boven en beneden zal 3 uur zijn........met stijgen ben ik snel buiten adem.........

De bergen zijn sowieso adembenemend....... ik heb geluk met het weer, dus de vergezichten zijn prachtig........ je ziet de bergruggen achter elkaar, water in watervallen, niet breed, want geen regenseizoen, langs de berghellingen naar beneden vallen en in de dalen in de rivieren stromen .....

tot 1500 meter is het nog wel 20 graden en overdag in de zon 25.

Op 2200 meter is het in de nacht 10 graden( vier dekens gebruikt!) en overdag 18, maar zo hoog ben ik niet lang gebleven........nergens sneeuw ook al is de hoogste berg, Mount Pulag, 3000 meter......

De dorpen liggen tegen de berghellingen geplakt, men begint van beneden af het betonnen skelet te bouwen, maakt dan de bovenverdieping af en werkt zo weer naar beneden.......overal onafgemaakte, bewoonde huizen en vooral langs de weg in de dorpen, maar ook ver op de berghellingen en bij de rijstvelden natuurlijk.

Over de rijstvelden en rituelen volgende keer meer........wordt vervolgd.......

Exotic Resort op eiland Malapascua

Afgelopen dinsdag de tocht van Cabilao naar Malapascua, die was langer dan ik verwachtte.......drie kwartier met boot nr Bohol, meer dan uur in auto naar Taglibaran naar de veerboot. Veerboot uur vertraging, om 2 uur in Cebucity, op zich 3 uur rijden naar Noordpunt Maya, maar nog een uur om de stad uit te komen. Prachtige tocht over eiland Cebu door bergen en vlaktes met palm boomgaarden, suikerriet en dorpjes. In donker met boot half uur naar Malapascua, waar ik in stortende onweersbui aankwam.........

Het was wel wennen in Exotic resort.......groot resort en ze hadden alleen kamer met airco en tv voor me, wat ik niet wil. Uitzicht op restaurant ( geen last gehad), maar ook op zee tussen de palmen door...... Na paar dagen kwamen ook grote groepen, want het is maandag Chinees Nieuwjaar. Ook Europeanen, die in Azie werken. Alles dus veel onpersoonlijker, in restaurant ben ik “ kamer 7”, maar heeft ook weer z’n voordelen, want ik heb nu meer tijd om fotoboek te maken, dus zit uren met laptop op schoot en amuseer me daar goed mee......

En.... eindelijk HAAIEN! Sorry, walvishaaien ook haaien, maar geven mij meer een walvisgevoel....Speciale vroege ochtend duik naar de Thresher sharks. Grote haaien met staart bijna zo lang als ze zelf zijn, heel elegant en koppie vond ik ook nog wel schattig, omdat ze grote ogen hebben en kleine mond.......De 2e keer in het weekend vond ik vreselijk, want de groepen werden op helling ( beetje koraal dat er is dus geruineerd) neergezet, als in theater zwommen dan haaien langs, als je bofte... wel meer dan 100 duikers tegelijk, stel je maar voor......... ik wilde weg en zag daarna geen haai meer.........pech gehad, ik vond die voorstelling nog erger en had ze goed gezien.....

Een tocht naar Gato eiland leverde 5white tip sharks op, blij om ze te zien, want in 4 weken duiken op andere plekken in de Filippijnen had ik 1 black tip shark gezien....... Waarom ze hier zijn en op andere plekken weggevist zijn weet ik niet.......de treshersharks blijven diep, dus die zijn er daarom denk ik nog.......

Zaterdagavond laatste duik gemaakt voor deze vakantie, een nachtduik, die PARENDE MANDARIJNVISSEN,ja,ja,eindelijk.......en 5 grote ( ong 12 cm) zeepaardjes, nou zeepaarden bracht......geweldig!

Twee wandelingen over het eiland leverden leuke tochten op. Ik zwierf door de dorpjes heen, af en toe de weg vragend, soms betonnen wegen, waar de brommers langs raceten, smalle weggetjes tussen de huizen door of rotspaadjes door de natuur.......gesprekjes met moeders van kinderen in het Engels, want hadden buitenlandse minnaars gehad......

En... voor ik het vergeet...ik heb sinds donderdag strakblauwe luchten met alleen wolkjes aan de horizon!!!!!!!! Turquoise zee en heerlijk zonnen onder een palmboom...dan knijp ik mezelf even om het goed te beseffen.........ik weet dat ik een bofkont ben en wil jullie niet expres jaloers maken.......

Zondag bleek een feestdag op het eiland, het feest van Senor Sto. Ninas ( op z’n Spaans geschreven ) Een heilig kind, dat hier het Christendom heeft gebracht, zo is het me verwoord...... Een optocht rond het eiland van versierde boten en een dansfestival en danswedstrijd voor groepen kinderen...Prachtige kostuums en dansend uitgebeeld, dat het goede het kwade verjaagt of opkomende zon ,steeds een meisje, dat danste met een beeldje van een figuurtje met rode cape om, in haar handen.........om tien uur vuurwerk.....

Dit stond dus los van het Chinese Nieuw jaar, daar merk ik hier, behalve meer gasten, niets van.......

Morgen dinsdag vertrek ik weer met boot en taxi naar Cebucity, waar ik het vliegtuig neem naar Manila..........daar word ik opgewacht door tourleider Willem en dan ga ik Manila bekijken en een tour door een stuk van het noorder eiland Luzon maken........

Vervolgens nog een paar dagen uitrusten, ja, Atty, je hebt gelijk, het zijn meer een paar vakanties achter elkaar geworden.........

Hoewel jullie berichten over het weer mij niet aantrekken, vlieg ik daarna opgewarmd toch terug, zodat ik half februari zeker weer in Nederland ben......

Ik stuur jullie zon en liefs @nkie

La Estrella resort op Cabilao

Het bevalt me op Cabilao nog steeds prima, maar ik ben mijn laatste weken hier in de Filippijnen aan het plannen...........er gebeuren toch dingen in Ned, waar ik bij had willen zijn..........

Na 2 dagen zat het resort weer een stuk voller, er waren zo’n 12 mensen aangekomen, wat ook wel weer gezellig was, maar vooral omdat Brigitte en Stefan, die ik van Negros kende, ook waren aangekomen. Zij zijn collega’s prof fotografen.Brigitte had ik al met duiken meegemaakt, ze hanteert een grote camera met 2x een meter armen met flitsers op een erg handige manier en weet ook niets stuk te maken, wat ik andere fotografen wel heb zien doen. Stefan mocht om gezondheidsredenen onverwachts niet duiken, maar heeft zich met een Filippijns meisje getroost. Dat zie je hier erg veel....Europese mannen met een Filippijnse vrouw.........gelukkig niet altijd alleen voor de vakantie, want velen zijn ook getrouwd, hebben kinderen en soms al 20 jaar getrouwd........

De gasten in het resort blijven meestal maar een paar dagen en Brigitte en Stefan moesten ook na drie dagen weer weg, terug naar respectievelijk Oostenrijk en Duitsland. Een paar mensen hebben connecties hier en blijven dan langer, zoals George, de vriend van Duitse Irina, die voor Dive-master in training is. Veel personeel hier, dus wel wat constante mensen.

En.......ik maakte hier mijn 500 STE DUIK!!!!!!! Het was onverwacht helder water en de zon kwam door, dus alles extra kleurrijk.........ik duik heel wat meer dan ik van plan was, het is verslavend........maar elke keer weer mooi,weer de pygmee zeepaardjes gezien, ik duik nu standaard met vergrootglas......... de Filip. duikgidsen zijn zelf enthousiast en zoeken graag dingen om ons te laten zien.

Mijn atap huisje, ziet er van buiten zo uit maar is van binnen van steen......gelukkig maar want we hebben erg veel regen en stortbuien.........blij met een paar uur zon.........een nacht had ik een vuurvliegje binnen........wat een licht geeft zo’n beestje in het donker!!!

Het eiland heeft allerlei wegen met verschillend soort huizen aan de weg, ze noemen het dorpjes,maar voor boodschappen moet je naar Bohol, het grote eiland. Alleen brommers als vervoer. Er zijn vier resorts, twee hiernaast, maar daar merk ik weinig van, ik zie dat er mensen gaan duiken.......

Ook nog een wandeling naar een meer gemaakt, meer was groter dan ik verwachtte........

De uitgebreide familie van de Filippijnse eigenaresse was hier op vakantie, deels uit Australie, deels wonen ze nog op Bohol. Er zijn geen Nederlanders, dus het is Engels en Duits geblazen, mijn Duits verbetert..........

Ik was wat onrustig, omdat het plannen van de komende weken niet voorspoedig ging.Het is waardeloos dat ze met tours steeds van 2 pers uitgaan en anders betaal je toch voor twee........enfin, dank zij ene Willem via Eigen Wijze Duikreizen, heb ik een tocht kunnen boeken in Luzon, het noordelijke eiland, waar Manila ook op ligt.

Morgen, dinsdag, vertrek ik naar Malapascua, eilandje ten noorden van Cebu, om nog een week te duiken en daarna vlieg ik naar Manila voor de bekende tour naar de rijstvelden en vulkanen......

Hier op Cabilao heb ik het gezellig gehad met Irina,George, Roger, Shivana, Petra en Mattias. De duikgidsen zingen ook en spelen guitaar, dus een paar avonden hadden levende muziek! Het duiken was prachtig en nog massages gehad ook.........

Dank weer voor jullie reacties en veel liefs @nkie

PS blijkbaar ligt er een plaats Cabilao in Frankrijk, want als ik het invul op het kaartje komt dat eruit, dus daarom staat er Bohol, dat is dus het grote eiland, waar ik vlakbij ben.

Oasis Resort Panglao

Er was geen andere kamer/ huisje voor me, maar er waren gezellige mensen en ik heb er wel lekker gedoken.Behalve naar eilandje Pamilacan ook nr eilandje Balicasag gegaan om te duiken, dat is dan heen en weer met de boot. Gisteren ook langs de kust gedoken, er is een mooie muur, die afdaalt naar 25 meter, maar regelmatig werd ik doof van de boten, die boven ons langs voeren.Dat geluid hoor je onder water extra hard en als ik vis zou zijn zou ik daar ook niet gaan zwemmen........

Lara en Arnoud, het Ned stel, met wie ik 2 dagen dook, gingen hun laatste dag de tocht door Bohol maken en ik kon aansluiten, heel gezellig. Zoals Jouke al beschreef naar de Chocolate Hills......... een geweldig landschap van ronde heuvels, die na de droge tijd in augustus bruin zijn, maar nu meer groen........dat werd me van te voren gezegd, maar ik vond ze nog best een beetje bruin,ondanks alle regen......zie foto’s.........

Van alles gedaan, tochtje over een rivier gemaakt, over een bamboehangbrug gelopen, oudste kerk bezocht, naar een vlinderfarm geweest. Lara en Arnoud hebben de “zipline” gedaan. In een soort hangmat op je buik liggend zoef je onder een kabel over de afgrond van de rivier. Wel 500m?breed ( ze waren stipjes in de verte)en heel hoog. Ik heb foto’s van hen genomen, vond het op mijn leeftijd niet meer nodig om dat te doen.............

Mijn hoogtepunt......waren de Tarsier aapjes, die we in een sancturay hebben gezien.Gelukkig niet in een dierentuinsituatie, maar een stuk bos was afgezet met een hek, zodat er geen katten e.d. bij konden. Van boven open en ze konden eruit, maar ze zijn territoriaal, dus komen ook weer terug. Worden niet gevoerd, er zijn daar genoeg torren en insecten, die ze eten. Ik heb drie aapjes gezien, 2 hoog in de boom en een van echt dichtbij, zie foto. Ze zijn 10-15 cm groot , heel lange staart, grappige kikkerachtige handen en voetjes en heel grote ogen ( nachtdieren). Aandoenlijk, ik was verkocht.......

Het weer is afgelopen week niet slecht geweest, best wat zon gezien, vooral tijdens de Boholtocht. Een nacht heel veel regen, regelmatig bewolking, soms een bui.De temperatuur is dan 28-30 graden, dus niet zo warm meer, wat ook lekker is.........in het water heb ik het wel kouder, want dat is 27 graden ipv 30 en dat scheelt veel!

Het Oasis resort zelf is leuk, als je in de huisjes zit, goed restaurant en rustig bij het zwembad, maar het vertier aan de boulevard, ligt me niet zo meer..........

Manager van Oasis , Marcus, heeft me goed geholpen en vertelde , dat ik bij eilandje Cabilao, uurtje rijden nr noorden vanaf Alona Beach op Panglao, mooi kon duiken en er rustige resorts waren. Zo ben ik dus zondags beland in resort La Estrella, wat dolfijnen in hun logo heeft en ik werd op het strand verwelkomd door een golden retriever!!!!!!!!

Een mooie tuin met palmen en bloemen en een atap huisje voor mij. Ik ben er meteen thuis!

In tussen heb ik er gedoken en 3 soorten pygmee zeepaardjes ( met vergrootglas haha!) gezien, weer frogfishen en leaffish......de laatste gedragen zich als een blad....ze deinen heen en weer met het water....... PRACHTIG allemaal!

Minder mensen hier, maar makkelijk contact, dus ik heb het naar mijn zin en blijf langer dan ik eerst van plan was. Het resort is eenvoudiger, maar goed. Niet 24 uur electriciteit, maar dat is best.Wifi doet het ook,langzamer, dus weet ik niet of het straks lukt om de foto’s te uploaden........

Ik zit weer in de natuur en ben gelukkig.............ik hoop jullie ook zoveel mogelijk!

Liefs @nkie

NEGROS 2

Sinds de Kerstdagen was het weer van slag........ veel bewolking, regelmatig regen en weinig zon, dat was niet opwekkend.........het werd eigenlijk een dipweek.........het kan natuurlijk ook niet altijd feest zijn, ook niet als je op reis bent!

Zoals ik al schreef viel de 2e keer met de walvishaaien tegen en het zicht onder water was overal niet zo goed. We hadden allen last vd gevolgen vd tyfoon van half december. het was triest om de duikstekken langs de kust te zien...allerlei koraal overhoop gehaald en ons voorstel om te helpen, kon niet waar genaakt, omdat dat teveel organisatie zou vragen over wat er het best gedaan kon worden in overleg met autoriteiten, die Kerstreces hadden.......intussen stierf het koraal dat ondersteboven lag...... Af en toe heb ik kleine stukken rechtgezet, maar een druppel op de gloeiende plaat....en dat in zee.........

Wel was het verrassend wat de duikgids nog kon aanwijzen aan kleine wezens en frogfish, die het wel hadden overleefd. Maar ook hij zei dat er veel wezentjes weg waren.........

Het resort en eten was prima en de stad Dumaguete was met een vol busje Filippijnen 20 minuten rijden. Daar ging ik dan naar een heuse “Amerikaanse” mall, winkelcentrum, waar zelfs een icentre was voor mijn appletje. En ik vond stevige tape om iets van mijn bagage te repareren bij ja,ja, de HANDYMAN!!!!!!!!!!!

De Filippijnen zijn veel meer Westers georienteerd dan Indonesie, wat ik ervan heb gezien. Iedereen spreekt ook een beetje Engels, zodat ik zelfs hallo, dag en dankjewel niet in het Filippijns leer.........

Het Alternative Learning System, waar ik het de vorige keer over had, was trouwens voor volwassenen, die bij wilden leren, omdat vroeger de educatie minder was.Dus niet voor gehandicapten, zoals ik dacht......

De laatste dagen op Negros werden ook overschaduwd doordat ik mijn duikcomputer kwijtraakte.Ik had hem in het duikcentrum laten liggen en de volgende dag bleek hij er niet meer te zijn........ Ik bleef hopen dat hij nog gevonden zou worden, maar tevergeefs en dit was niet goed voor mijn gevoel van veiligheid.........ik voelde mezelf niet onveilig, maar bleef steeds alert op mijn spullen.........

Wel had ik weer het geluk, dat mijn buren een gloednieuwe duikcomputer bij zich hadden, die ze niet gebruikten en ze waren zo aardig om mij die te verkopen!

Ik maakte nog een dagtocht naar het Balanan meer, dat lukte over een erg hobbelige weg, andere dagtochten konden niet, omdat de weg weggespoeld was tijdens de tyfoon.Een wandeling naar een watervalletje was leuk.Het bezoek aan de wekelijkse markt was vreselijk.Er was ook dierenmarkt voor runderen,geiten,varkens, kippen......ik dacht er ook even te gaan kijken, maar het gekrijs vd dieren en gesol met de dieren greep me teveel aan.Ik voelde het lichamelijk en de tranen sprongen mij in de ogen, ik heb rechtsomkeerd gemaakt, Ineke, je had me gewaarschuwd............en ben naar het andere deel vd markt gegaan, waar spullen en eten verkocht werden evenals vuurwerk....... veiligheidsvoorwaarde was een bord met “no smoking” aan het kraampje!!!!!!!

Oudejaarsavond verliep wat onhandig.......de eigenaren van Amontillado hadden een programma, maar dit liep niet gesmeerd. De Filippijnse dansjes van het personeel waren leuk, maar werden overschaduwd door muziekanten, die leuk speelden, maar geen act hadden. De muziek was voor ons heel herkenbaar, want door het koloniale verleden, blijkt er geen echt Filippijnse muziek te bestaan......

Het buffet was goed, maar het hapje speenvarken, wat ik toch maar even probeerde was taai...... En toen Karaoke!!!! ( is hier populair)maar het apparaat deed het niet!

Enfin, ik heb gezellig met de eigenaren aan tafel gegeten en daarna met 2 jonge Oostenrijkse stellen nog geprobeerd een feestje te bouwen, dat kwam ook niet echt vd grond na de polonaise!!!!!! Ach, ook dat alles is een ervaring op zich!!!!!

In het Nieuwe jaar ben ik nog gaan duiken en heb de Mandarijnvissen gezien.......een hele familie, grote en kleine wel tien stuks!!!!!!

Na nog een keer een heerlijke massage ben ik 3 januari vroeg vertrokken met de veerboot naar het eiland Bohol en werd daar opgehaald om naar het kleinere eilandje Panglao te rijden, waar ik nu in het Oasis Resort zit, dat ook een Ned eigenaar en Ned manager heeft. Toch makkelijk met dingen regelen en info krijgen......

Dit resort is groter en ligt aan een strook strand met vele andere resorts, gister wel overweldigend voor me..........ik ervoer het als een kleine Costa Brava......... wit zand en vele bootjes voor de kust aan zee, er zijn wel 15 logeergelegenheden en duikscholen......een drukte van jewelste........

gelukkig heeft het resort een zwembad en huisjes en restaurant, dat wat teruggetrokken en rustig ligt. Mijn kamer ligt wel bij de drukte, dus ik hoop nog te verhuizen.....

De Nederlandse man Marcel kwam ik hier weer tegen en we hebben gezellig gegeten.Hij vertrok vandaag naar zijn volgende duikstek.

Ik heb twee mooie duiken gemaakt, waar ik vele zwart/wit gestreepte slangen zag en een gele en een zwarte frogfish, kleiner dan de vorigen. Met een Ned gezin en Ned stel aan boord, was makkelijk kletsen.

Gister hele dag zon en vanmorgen ook, daarna weer regen, maar het weer lijkt toch wat te verbeteren en ik heb van deze duikdag genoten!

Er is hier zoveel te beleven dat ik zeker pas in februari terug zal komen..........de winter is nog niet echt gekomen in Ned begreep ik......

Het nieuwe jaar is voor iedereen weer begonnen, ik hoop zo goed mogelijk.........

reacties op mijn log zijn erg welkom en wifi werkt hier goed dus ik kan weer mailen!

Veel liefs van @nkie